main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

3 Νοε 2010

Το Άγιο Όρος μέσα μας ....( IV)



ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010
ΜΕΡΟΣ ΙV
-->Μεγαλοπρεπής , επιβλητικός , κατανυκτικός και άλλα αμέτρητα επίθετα μπορούν να προσδιορίσουν αυτό που αντικρίζεις μπαίνοντας στον ναό του Αγίου Ανδρέα . Οι διαστάσεις του ναού είναι εντυπωσιακές ακόμα και για Μονή .. Ενώ τα Καθολικά των Ελληνορθόδοξων Μονών του Όρους μόλις που ξεπερνούν το μήκος των 15 μ., ο «Κυριάκος» ναός της σκήτης του Αγίου Ανδρέα στις Καρυές έχει μήκος σχεδόν 60 μέτρα και πλάτος 33 . Εντυπωσιακό είναι επίσης και το ύψος του ναού που φτάνει σχεδόν τα 30 μέτρα , καθώς και η θολωτή στέγη του με τους τρούλους από μολύβι και χαλκό. Ακόμα το κωδωνοστάσιο του ναού, που θεωρείται ένα από τα ψηλότερα κτίσματα του Αγίου Όρους, έχει ύψος 37 μέτρα και κυριαρχεί στο μαγευτικό τοπίο των Καρυών... Σε αντίθεση με τα απλά και μικρά σιδερένια σήμαντρα που χρησιμοποιούνται στις άλλες Μονές και σκήτες του Αγίου Όρους, οι Ρώσοι τοποθέτησαν στο κωδωνοστάσιο της σκήτης του Αγίου Ανδρέα 25 καμπάνες, από τις οποίες η μια έχει βάρος 5 τόνους και αποτελεί δώρο και προσφορά του Μεγάλου Δούκα της Ρωσίας Αλέξιου Αλεξάνδροβιτς, γιου του τσάρου Αλέξανδρου Β'...
Άκρως εντυπωσιακή είναι και η εσωτερική εικόνα του ναού. Το ξύλινο δάπεδο του ναού είναι κατασκευασμένο από διαλεχτό ξύλο αγριοκαστανιάς. Οι δύο τεράστιοι επίχρυσοι πολυέλαιοι, με 175 και 48 κηροπήγια ο καθένας, θυμίζουν στον προσκυνητή τις αίθουσες των ανακτόρων της Αγίας Πετρούπολης, ενώ το γλυπτό ολόχρυσο τέμπλο σαγηνεύει με τις ολόσωμες εικόνες του, επενδεδυμένες με ασήμι και χρυσό.
Κι όμως μέσα σε ένα τόσο «βασιλικό περιβάλλον» βρίσκει τόπο για να αναδειχθεί η ταπεινότητα η αγάπη και όλες οι αρετές που οι μοναχοί της σκήτης αναδύουν σε κάθε τους πέρασμα από δίπλα σου . Το αχανές του ναού στον οποίον μπορούν να παρασταθούν περί τις 4.000 προσκυνητών δεν εμποδίζει σε τίποτα το να αισθανθείς την ζεστασιά ενός ταπεινού κελιού ή την συγκίνηση που σου χαρίζει ένα καρουλιώτικο εκκλησάκι .Ο Χριστός παντού είναι ένας και έχει πάντα τα χέρια του ανοιχτά σαν αγκαλιά που χωρά τους πάντες ,πάνω στον Σταυρό ….
Μετά τον εσπερινό περάσαμε στον πρόναο για το απόδειπνο και τους χαιρετισμούς στο τίμιο και ζωοποιό ξύλο. Στο τέλος στον ναό αντήχησε το σώσον Κύριε τον λαόν σου …. από τις φωνές όλων μας .Ελάτε να προσκυνήσετε τον Άγιο Ανδρέα μας είπε ένας μοναχός με σκανδιναβική καταγωγή .Σχηματίσαμε μια πρόχειρη σειρά δίνοντας ο καθένας στον ιερέα ,ιερά αντικείμενα όπως σταυρούς κομποσκοίνια εικονίτσες για να τα σταυρώσει πάνω στο τμήμα του μετώπου του Αγίου ,ανεκτίμητος θησαυρός πίστης ,που φυλάσσεται στην Σκήτη .
Σκύψαμε και ασπαστήκαμε το μέτωπο του Πρωτοκλήτου . –Σου ευωδίασε ; με ρώτησε ο Γιάννης –Όχι ...εσένα ; -Δεν το πιστεύω !!!δεν ένοιωσες τίποτα; αφού δίπλα ήμασταν…εμένα τι να σου πω …δεν το χω ξανανιώσει κάτι τέτοιο…απερίγραπτη μεθυστική ευωδία !!!
Τέτοιες στιγμές είναι ποικίλα τα συναισθήματα …θα τα συνοψίσω σε μια καλώς νοούμενη ζήλεια αλλά και έναν θαυμασμό για το ότι την ίδια στιγμή ο Άγιος επιλέγει σε ποια ψυχή θα μιλήσει ….Ήλπιζα ότι το επόμενο απόγευμα θα μιλούσε και σε μένα ,προσθέτοντας ακόμη μια αλησμόνητη θύμηση στην Αθωνική μου περιπλάνηση ,ένα επιπλέον ψαλίδισμα της ολιγοπιστίας μου ,ένα άρωμα Χριστού που θα κουβαλούσα ανεξίτηλα πάντα μαζί μου στα δύσκολα που περιμένουν .
Στην έξοδο συναντήσαμε τον Γέροντα Εφραίμ … Μας ευλόγησε με ένα αξέχαστο πατρικό χάδι στα κεφάλια μας …Στον καθένα μας έδωσε μια ξεχωριστή ευχή .Σε άλλον είπε να σε ευλογεί ο Άγιος σε άλλον ο Τίμιος Πρόδρομος ,σε άλλον η Παναγιά μας σε άλλον ο Χριστός μας .Μας είπε ότι θα ξεκινούσε να εξομολογεί στις 4 το πρωί εντός του ναού κατά την διάρκεια των ακολουθιών, και μας ευχήθηκε καλή ανάπαυση . Ειλικρινά δεν μπορώ να περιγράψω την ευφορία που όλοι μας νιώσαμε από την πρώτη μας άμεση επαφή με αυτόν τον παππούλη …Όταν μοιράστηκα αυτό μου το συναίσθημα με έναν παλαιό προσκυνητή της Σκήτης αυτός μου είπε :-Φαντάσου και να εξομολογηθείς σε αυτόν …θα πετάς μετά !!!!
Ακόμα και στους διαδρόμους της πτέρυγας που βρίσκονταν τα δωμάτιά μας είχαν τοποθετηθεί κρεβάτια για προσκυνητές . Εκεί στήσαμε πριν την πρώτη μας διανυκτέρευση στο Σεράϊ ένα δικό μας αρχονταρίκι .Σκεφτείτε είπε κάποιος τι θα γίνεται στις 13 του Δεκέμβρη που θα γιορτάζει ο Άγιος και θα πανηγυρίζει η Μονή !!! Μακάρι να ΄ μασταν εδώ!!!
Γύρω στις 3 και μισή ξυπνήσαμε και γρήγορα-γρήγορα ετοιμαστήκαμε υπό τους γνώριμους ήχους του ταλάντου .Μπήκαμε στον ναό και πήραμε την θέση μας στην αριστερή πτέρυγα ,το αριστερό κλίτος όπως λέγεται , με την εκεί ωραία πυλή όπου τελούνται οι καθημερινές ακολουθίες .Μετά από λίγο ένας μοναχός μας ειδοποίησε ότι ο Γέροντας ήταν στον πρόναο και είχε αρχίσει να εξομολογεί .Σηκωθήκαμε γύρω στα δέκα άτομα και κατευθυνθήκαμε προς τις πίσω θέσεις .Από εκεί παρακολουθήσαμε όλη την ακολουθία του όρθρου και της Θ.Λειτουργίας …Σε όλον αυτόν τον χρόνο ο Γέροντας εξομολογούσε έναν μόνο αδερφό μας !!!!! Είχα παρατηρήσει το πρόσωπό του μόλις πήγε και δεν θα ήταν υπερβολή να πω πως μετά από 1 ½ ώρα περίπου όταν και τελείωσε ,είδα ένα χαρούμενο μικρό παιδάκι να λάμπει στην κυριολεξία …Χαλάλι η αναμονή σκέφτηκα αφού ο αδερφός αναπαύθηκε τόσο ….Η δική μας σειρά θα ερχόταν λίγες ώρες μετά σε ένα μικρό παρεκκλήσι …..(συνεχίζεται …)Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας 
-->

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~