main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

7 Φεβ 2011

Πάτερ αγαθέ εμακρύνθην... (Του ασώτου)


Λίγο πρίν μπεί ή καλύτερα πριν ανοίξει το Τριώδιο θυμάμαι μια ιστορία που πριν λίγο καιρό άκουσα και με συγκλόνισε... Ο Π. ήταν ένα παιδί ολόχαρο έξω καρδιά που λένε.... Πάντα με το χαμόγελο κάπως αινιγματικό ,κάπως πικραμένο ...Δεν είχε πολλά πολλά με τα αγιωτικά...έτσι τουλάχιστον έλεγε...Ωστόσο όποτε τον ρωτούσε κανείς πότε γιόρταζε εκείνος απαντούσε : Του Ασώτου !!!Και το εννοούσε μιας και κείνη την Κυριακή πάντα περνούσε απο την εκκλησιά του χωριού για κερί και έπειτα κερνούσε άπαντες στο καφενείο της πλατείας .... Για χρόνια πολλά γινόταν αυτό και του χε βγεί και το προφανές προσωνύμιο ...ο Άσωτος... Ο Π. φέτος δεν θα περάσει για κερί ούτε θα κεράσει τους φίλους του την δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου ... Ξημέρωμα του Ασώτου έφυγε για τις γειτονιές του σπλαχνικού Πατέρα του ...Ξημερώνοντας η γιορτή του ... Το παρακάτω μικρό ...άμετρο έιναι αφιερωμένο σε όσους συνεχίζουν να επιστρέφουν ....

Ο πόνος φυλαχτό...παιδί μου αναστημένο ...


Απο μικρό παιδί με φώναζες Πατέρα ...
και ήταν τόσο γλυκός ο ήχος της ανόθευτης αγάπης ...
Μα κι όταν έπαψες να με κοιτάς κατάκαρδα, τότε ο πόνος έγινε φυλαχτό που αγκάλιασα σφιχτά προσμένοντάς σε...

Δέν μέτρησα το πόσο σε καρτέρησα... μα δεν μετριέται η αγάπη μου παιδί μου αναστημένο ...
Κι η αγκαλιά μου η άκλειστη , μια θάλασσα απο δάκρυα ,που ανταμώνει μέσ' στα σπλάχνα της εσέ κι όλα τα αδέρφια σου , που στέγνωσε η ψυχή τους ...

Παρ ' τους απ το χέρι και ελάτε ...
Οι άγγελοι στο σπίτι μας έστησαν πανηγύρι... (ΦΙΛΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ) και κάτι πολύ όμορφο για μικρούς και μεγάλους

3 σχόλια :

  1. Μία από αυτούς που, καθημερινά, επιστρέφουν είμαι κι εγώ... με μετάνοια βέβαια αλλά και πολύ πόνο, γιατί στην επιστροφή ..γνωρίζεις! κι αυτό κάνει δυσκολότερα τα βήματα του γυρισμού αφού η υπερηφάνεια παλεύει ακόμη με την ταπεινότητα..να λες εορτάζω του Ασώτου και να μην το λέει μόνο το στόμα σου αλλά να πηγάζει από τα βάθη της ψυχής σου , να είναι η αλήθεια σου, η δική σου αλήθεια, ανεξάρτητη από το φόβο για τον *εχθρό* που πολεμάει τη ζωή των αγαπημένων σου και προσπαθεί με όπλο το φόβο να εμποδίσει την επιστροφή σου ως Ασώτου στον Πατέρα που σε περιμένει πάντα με φυλαχτό τον μεγάλο πόνο σου......ευχαριστώ που γράψατε σήμερα , ένα ακόμη φως είναι κι αυτό στο δρόμο της επιστροφής μου και μια προσευχή για την ψυχή του Π. μπορώ να ανταποδώσω για ο,τι καλό μου πρόσφερε τούτη τη στιγμή η ανάμνηση του μέσω υμών.... καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να παλεύεις πάντα με τον Θεό ...ελπίζοντας πως στο τέλος θα σε νικήσει...Καλό δρόμο αγαπητή ανηφορικό στενό και τεθλιμμένο ....Στο τέλος του δρόμου της επιστροφής πάντα θα περιμένει ο Πατέρας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~