main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

4 Ιουλ 2013

Ευλογημένη η Βασιλεία... ( η Κυρά-Αγγελική )





Είναι χαρούμενος άνθρωπος η Κυρά- Αγγελική . Δεν γνωρίζει το παράπονο μα ξέρει τον πόνο . Δεν έκλαψε ποτέ της για τα τόσα  δύσκολα που την απάντησαν , μα τα μάτια της όλο δάκρυα είχαν να προσφέρουν , σε όποιον διπλανό της τα χε ανάγκη για στήριγμα και κυρίως στους Αγγέλους της τους λατρευτούς τους …συνονόματους , έτσι τους φώναζε  , που τους ένιωθε συνέχεια σιμά της  , να τα πάρουν και σαν διαμάντια  βαρύτιμα να τα ταξιδέψουν  ως τον θρόνο του  Θεού Πατέρα μαζί με όλα της τα  αμέτρητα τα ελέησον  ….
Χαίρεται με τα μικρά και ασήμαντα για άλλους , μα τόσο σπουδαία γι αυτήν την μικροκαμωμένη Γερόντισσα πλέον . Κάθε μέρα που ξημερώνει είναι γι αυτήν μοναδική . Κάποιος Άγιος που η αθάνατη η μνήμη του γιορτάζει , κάποια Αγία που μαρτύρησε εκουσίως για την αγάπη του Χριστού ,  της θυμίζουν  της πίστης το χρέος το πάντοτε οφειλόμενο . Δεν λείπει ποτέ από Εσπερινό Εκκλησιάς που πανηγυρίζει για  τον Προστάτη της μα ούτε από τις καθημερινές τις πιο ταπεινές , τότε που μετρημένες ψυχές διάσπαρτες μες στον Ναό της Παναγιάς θωρούν την ανοιχτή αγκαλιά του Εσταυρωμένου πίσω απ του παππούλη τους  την αγαπημένη μορφή που τους ευλογεί . Τώρα που οι μέριμνές της  οι βιοτικές γίναν ελάχιστες , τώρα μπορεί να γεύεται και να γνωρίζει όλο και πιότερο ότι… Χρηστός ο Κύριος .
Εκεί στην σταθερή της θέση στου ιερού την μισάνοιχτη  πόρτα  μπροστά στου τέμπλου τη Μετάσταση  της Παναγιάς προς την Αληθινή Ζωή , στέκεται η χαριτωμένη γραία . Όχι πως με τον χρόνο γίνηκε δική της , ή της την έχουν κρατημένη όπως κάνουν μερικοί , μα φτάνει τόσο πρωί στης Κοίμησης την Εκκλησιά , σχεδόν μαζί με τους ιερείς απ το σπίτι της λίγα μέτρα πιο πάνω στην ανηφοριά , που πάντα την βρίσκει αδειανή να την προσμένει . Μα  εκείνη  ελάχιστες φορές θα την χρησιμοποιήσει για να ξαποστάσει . Όρθια έστω κι αν άλλα η δύναμή της  προστάζει , με τα μάτια της καρφωμένα στην Γαλήνια Κυρά-Παναγιά και τον γλυκασμό των Αγγέλων της των λατρεμένων , των συνονόματών της      
Κυριακή πρωί . Ο ναός σιγά –σιγά γεμίζει . Οι ψάλτες τελειώνουν την Μεγάλη Δοξολογία …Το Άγιος Αθάνατος , αργόσυρτο , κρατά τώρα περισσότερο και η ηχώ του , σαν να ανεβαίνει ,αιώνια  ασίγητη , στου τρούλου τις φωτεινές τις δέσμες , δορυφορούμενη κι αυτή απ τις αόρατες τάξεις των Αγγέλων της των λατρεμένων , των συνονόματων  … Αρχίζει το Αναστάσιμο τροπάρι :
Σήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳ γέγονεν, ᾄσωμεν τῷ ἀναστάντι ἐκ τάφου καὶ ἀρχηγῷ τῆς ζωῆς ἡμῶν· καθελὼν γὰρ τῷ θανάτῳ τὸν θάνατον, τὸ νῖκος ἔδωκεν ἡμῖν, καὶ τὸ μέγα ἔλεος. Σήμερα που είναι Κυριακή …Σήμερα που γιορτάζουμε την αιώνια νίκη …Τα στασίδια τρίζουν . Είναι αλλιώτικος τούτος ο θόρυβος …Δεν ενοχλεί κανέναν αυτή η χαρμόσυνη αναστάτωση. Είναι που όλοι σηκώνονται για να σταθούν ορθοί . Οι ψάλτες κατεβαίνουν για λίγο απ το αναλόγι τους . Η Κυρά-Αγγελική είναι έτοιμη με κάθε της αίσθηση να αδημονεί   . Τα δάχτυλά της ενωμένα σφιχτά  έτοιμα να κάνουν το σημείο της πίστης , του Σταυρού το σημάδι …Τρείς φορές . Κάθε μια με μια βαθειά υπόκλιση όσο αντέχει το κουρασμένο της σώμα . Η δυνατή φωνή του Παπά δίνει το πιο χαρμόσυνο έναυσμα . Το αιώνιο μήνυμα για κάθε Ορθόδοξη Χριστιανική ψυχή , που το λαχταρά πάντα σαν να τ ακούει πρώτη και αξέχαστη φορά , όπως αυτή η πάλλευκη  Αγγελική μορφή .   
Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ....
νώντας σκοπετέας
Απόσπασμα από την εκπομπή του Εν τω φωτί Σου οψόμεθα Φως με τίτλο: Ευλογημένη η Βασιλεία

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~