main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

17 Ιαν 2014

Αφιέρωμα στον μακαριστό Δημήτριο Παναγόπουλο ( Ιεροκηρύττοντας τον Παράδεισο μέρος β΄)

                                                                                                 Πνεύμα Κυρίου ελάλησε δι' εμού, και ο                                                                                                       λόγος αυτού ήλθεν επί της γλώσσης                                                                                                                                       μου.( Βασ.Β 23,2)

…..Θα θέλαμε σε αυτό το σημείο να διαβάσουμε κάποιες συγκλονιστικές αποκαλύψεις – άνωθεν πληροφορίες , κάποια θαυμαστά και άκρως ωφέλιμα για την ψυχή μας περιστατικά που συνέβησαν λίγο μετά την κοίμηση του μακαριστού στις 13 Φεβρουαρίου του 1982. Τότε που εντελώς ξαφνικά έφυγε προς την Άνω πόλη σε ηλικία 64 ετών . Τα ακούσαμε και τα καταγράψαμε από ομιλία του πολυσέβαστου Γέροντος Εφραίμ του Φιλοθεϊτη στην Αμερική , εκεί όπου έχει δημιουργήσει με τη βοήθεια του Θεού ένα δεύτερο Άγιο Όρος …..Το ότι ακούστηκαν από αυτόν έχει μια ιδιαίτερη , μια ξεχωριστή βαρύτητα και κάνει όσα θαυμαστά ακουστούν  ακόμα πιο συγκλονιστικά και ωφέλιμα για όλους μας… ιδιαιτέρως δε για όσους έστω και ελάχιστα αμφιβάλουν ότι υπάρχει Ζωή μετά θάνατον ….  ( σύνδεση με  α΄μέρος )

Ο Θεός οδήγησε τα βήματά του μακαριστού Δημητρίου ( διηγείται ο Γ.Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης)  και έφτασε μέχρι και εδώ …Τα πύρινα λόγια του έφεραν αμέτρητες ψυχές κάτω από το πετραχήλι…Οι αμαρτίες που συγχωρέθηκαν , μετά από τον Θεό είναι και δικό του έργο . Το βάρος αυτών των αμαρτημάτων που συγχωρέθηκαν έχουν αφάνταστα ξεκουράσει και την δική του ψυχή …Όλοι γνωρίζουμε το μέγεθος της προσωπικότητάς του . Θα ήθελα μόνο να αναφερθούμε σε κάτι που ο Θεός πληροφόρησε . Την πληροφορία αυτή ο Θεός την έδωσε σε μια ψυχή κάτω στην Ελλάδα , προς ωφέλεια έστω και ελάχιστη όλων μας

( Σε αυτό το σημείο ο Γέροντας Εφραίμ ζήτησε να διαβαστεί μια επιστολή η οποία εγράφη προς την σύζυγο του Δημητρίου Παναγοπούλου Αγγελική και τον γιο του Νεκτάριο ..Αξίζει να αναφερθεί ότι   Μετά από δεκαεπτά έτη γάμου, η σύζυγός του Κική  με τη βοήθεια του Αγίου Νεκταρίου, έφερε στον κόσμο  τον Νεκτάριο. Ο Δημήτριος Παναγόπουλος τότε είχε  πει: «Εάν η ψυχή του παιδιού μου είναι να χαθεί, όταν αυτό μεγαλώσει, παρακαλώ το Θεό να το πάρει από την πρόωρη παιδική του ηλικία».)

Ι.Μ.Δράμας , Ιερά Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή Παναγίας Εικοσιφοινίσσης ,
Παγγαίο , 18 Μαρτίου 1982 .

    Αγαπημένοι μας Κυρία Κική και Νεκτάριε , ο Θεός μαζί σας .
Επιτρέψτε μου ( γράφει η ηγουμένη της Μονής ) να σας παρουσιάσει μια Αδερφή της Μονής , το πώς είδε τον αοίδιμο σύζυγό σας την Κυριακή της Κρίσεως το βράδυ :

9 ημέρες από της Κοιμήσεως του αειμνήστου μου Δημητρίου Παναγοπούλου . Ξημερώνοντας η 10η ημέρα είδα τον ανωτέρω καθ ύπνον ζωντανό . Φορούσε καφέ κοστούμι και ήταν λίαν χαρωπός . Η θέα του με εξέπληξε και είπα : Εσείς Κύριε Παναγόπουλε ;!! Πώς διεδόθη ότι δεν ζείτε και εμείς πενθούμε; Μου απαντά χαμογελαστός : -Ευλογημένη πέθανα μόνο ως σώμα ! Η ψυχή μου ζει και θα ζει εις τους αιώνες ! Και ενώ εγώ με θαυμασμό τον παρακολουθούσα συνέχισε επί λέξει την εξής αφήγηση :Να ήξερες σε τι θέση αξιώθηκα να’ ρθω χάριν στις δικές σας προσευχές !Ρασοφόρων και Λαϊκών προσευχές που ενωμένες όλες μαζί σαν εκκωφαντική βοή ανεβαίνουν στα αφτιά του Θεού …Ούτε μπορούσα να το φανταστώ , ούτε που περιγράφεται.
Όταν με έφερε ο συνοδός μου ( εννοεί τον Άγγελο συνοδό του ) , να προσκυνήσω τον επί θρόνου καθεζόμενον Θεό και ενώ ήμουν μπρούμυτα πεσμένος άκουσα φωνή που χαμηλόφωνα πρόσταζε τον συνοδό μου .Να τον βάλεις μετά του Φιλοθέου και του Χαραλάμπους ! Και ενώ απορώντας τον κοιτούσα πρόφθασε και μου απάντησε: Μετά των προσφιλών μου συγχρόνων Αγίων Γερόντων Φιλοθέου Ζερβάκου και Χαραλάμπους Βασιλοπούλου . Στην ίδια λοιπόν δόξα βρίσκομαι με εκείνους πληρούμενος του Απείρου Φωτός και του Κυρίου μου . Είχα πιστέψει ότι οι αμαρτίες μου ήταν τόσες πολλές που δε θα μπορούσα να βρω θέση εδώ , αλλά ο Κύριος χάρη στις προσευχές σας παρίδε τους χρόνους της αγνοίας μου και βρίσκομαι εδώ όπως σου είπα . Μόνο που ο π.Χαράλαμπος είναι ένα σκαλοπάτι υψηλότερα , ως υπομείνας πολλά όχι μόνο υπέρ της πίστεώς μας , αλλά πολεμών και πολλά παθών , ως μάρτυς εις την ζωή του . Εμένα όμως μου υπέρ αρκεί ότι απολαμβάνω την άφραστον αυτήν τρυφήν , ζων αιωνίως μετά των εκλεκτών Γερόντων , δόξα που δεν μπορώ να σου περιγράψω ! 

Και συνέχισε πιο σοβαρά : Γνώριζε ότι εδώ δεν υπάρχει ουδείς αμετανόητος !Γι αυτό εξακολουθήστε τις προσευχές με το κομποσκοίνι …Και πες στην Κική ότι πολύ στενοχώρια δίνει στην ψυχή μου όταν κλαίει !Και πάλι πιο επιτακτικά : Να της το πεις αυτό της Κικής ! Πες της ότι πολύ βαραίνει την ψυχή μου όταν κλαίει ! Και ακόμα να γνωρίζει ότι δεν λείπω και τώρα από κοντά της όπως και πριν ! Βρίσκομαι μαζί της , αλλά πνευματικά , χωρίς να με βλέπει …Έχω την θέση μου παντού , όπως την είχα , στο σπίτι , παντού . Με τα τελευταία του λόγια άφησε να κάμπτεται το σώμα του απ τη μέση και κάτω και φαινόταν μέσα σε ένα άσπρο σύννεφο και ως που να συνέλθω , είχε χαθεί ! Ξύπνησα παρηγορημένη απ το συγκλονιστικό –αποκαλυπτικό αυτό όνειρο . Ήταν ίσως μια απάντηση σαφής εκ μέρους του , μια πληροφορία για μας που τόσο ξαφνικά άφησε πίσω του . Ας έχουμε την ευχή του !
Μια μοναχή παιδιόθεν ευεργετηθείσα ψυχικώς και σωματικώς υπ αυτού . 
Μετ ευχών και εν Χριστώ αγάπης
Ηγουμένη Αλεξία Μοναχή και οι συν εμοί εν Χριστώ Αδερφαί .

Και συνεχίζει ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης :
Ακούστε και ένα ακόμα : Ο αείμνηστος κοιμήθηκε Σάββατο . Τη Δευτέρα με το παλαιό ( που ακολουθείται όπως και στο Άγιο Όρος)  είχαμε την εορτή της Υπαπαντής …Της Παναγίας μας …Και μια πάρα πολύ καλή Μοναχή απ το Μοναστήρι το δικό μας κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας εις τα Σα εκ των Σων , ενώ ήταν γονατισμένη «φεύγει» από την Εκκλησία και έβλεπε τον Εαυτό της πάνω στον Ουρανό …Εκεί ευρισκομένη βλέπει δυο ομάδες –ουρές από Αγγέλους και έναν δρόμο σχημάτιζαν με την παρουσία τους . Και ο αείμνηστος Δημήτριος Παναγόπουλος προχωρούσε σε αυτόν τον σχηματισμένο δρόμο , που τον έβλεπε η Μοναχή ότι οδηγούσε προς τον θρόνο του Θεού . Περνώντας ανάμεσα απ τους Αγγέλους σε αυτόν τον σχηματισμένο δρόμο , οι Άγγελοι υποκλίνονταν , ο δε μακαριστός Δημήτριος χαιρετούσε με το χέρι του Δεξιά και Αριστερά , ευχαριστώντας τους Αγγέλους που του έκαναν αυτήν την τιμή !
Βρήκε πολύ παρουσία στο Θεό ο μακαριστός ! Και όλοι μας , όσοι έχουμε ωφεληθεί , θα πρέπει πάντα να τον μνημονεύουμε , ενώπιον του Θεού και να δίνουμε από την καρδιά μας τα συγχώρια , ώστε να βρει ακόμη περισσότερη παρρησία απ όση έχει τώρα . Ουδείς αμετανόητος σε εκείνον τον τόπο ! Έτσι είπε στην Μοναχή ! Κάθε αμαρτωλός που θα μετανοήσει και θα εξομολογηθεί , θα αλλάξει τρόπο ζωής , θα κατοικήσει ακριβώς σε αυτόν τον τόπο Δόξης του Θεού . Κανείς να μην απελπίζεται το ότι είναι αμαρτωλός . Μόνον ο Θεός είναι αναμάρτητος ! Επομένως η μετάνοια τα πάντα αλλάζει  , τα πάντα διορθώνει , τα πάντα μεταστρέφει ! Και τόσο πολύ εξαλείφει τα αμαρτήματά του ο άνθρωπος όταν μετανοήσει μετά δακρύων νυχθημερόν , που φτάνει στο σημείο όπως λέει ένας μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας μας , να εξαλείψει τα αμαρτήματα και από αυτήν την μνήμη του ίδιου του Θεού ! Αυτό το λέμε φυσικά με τα δικά μας ανθρώπινα μέτρα ….. ( Γ.Εφραίμ.)    
…...Το χαίρετε αγαπητοί συναμαρτωλοί αδερφοί μου ακούγεται στο ξεκίνημα κάθε μας εκπομπής . Από τον μακαριστό Δημήτριο Παναγόπουλο το κρατήσαμε …Έτσι είναι σαν να επικαλούμαστε την παρρησία του και τη βοήθειά του σε κάθε μας ραδιοφωνική συνάντηση . Σήμερα αφού ως συνήθως ευχηθούμε ο Χριστός μας και η Παναγία Μητέρα του να φωτίζουν τα βήματα όλων μας ώστε αυτά να μας οδηγήσουν και πάλι στη φιλόξενη αγκαλιά του ραδιοφωνικού μας καταφυγίου , θα χρησιμοποιήσουμε ακόμα μια φράση με την οποία κάποτε-κάποτε έκλεινε τα αθάνατά  του κηρύγματα : Αν δεν επιτρέψει ο Θεός να ξαναανταμώσουμε υπάρχει και ο Ουρανός !

Χαίρετε εν Κυρίω  πάντοτε !
ΥΓ 1: Τούτη η εκπομπή έχει «υστερόγραφο» . Ο Δημήτριος Παναγόπουλος κοιμήθηκε όπως είπαμε στις 13-02-1982 . Σάββατο προς Κυριακή της Κρίσεως . Τρεις μέρες πριν την κοίμησή του , στις 11-02-1982 , πραγματοποίησε  την τελευταία του ομιλία : Το θέμα της : Η μετά θάνατον Ανάστασις ….

ΥΓ 2 : Την Κυριακή 14-02-1982  την επομένη ημέρα της κοιμήσεως του Δημητρίου Παναγοπούλου ,κοιμήθηκε  και ο Μακαριστός Πατέρας Χαράλαμπος Βασιλόπουλος , ο … συγκάτοικος του   στου Παραδείσου τις  άγιες γειτονιές…

Από την νεκρώσιμο ακολουθία του μακαριστού Ιεροκήρυκα του Παραδείσου .
Φωτογραφία -ευλογία εκ της Ιεράς Μονής Καρακάλλου Αγίου Όρους 

Νώντας Σκοπετέας .

Απόσπασμα από το βιβλίο : Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν ( εκδ Πρόμαχος Ορθοδοξίας) και από την εκπομπή Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως με τίτλο :Ιεροκηρύττοντας τον Παράδεισο ( Α & Β μέρος )

1 σχόλιο :

  1. Υπέροχο αφιέρωμα,Νώντα...
    Αναδημοσιεύουμε...
    Ο Θεός μαζί μας!
    https://amfoterodexios.blogspot.gr/2017/07/blog-post_39.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~