main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

31 Ιαν 2017

Δεν χαμηλώνει ο Άθως Ημερολόγιο Όρους16 Μέρος10

Αθωνιάδος μαθητή όψη γεννά ελπίδα
Καταλλαγή , παράταση , του ελέους μια ρανίδα. 
Διδασκαλία υπακοής  , το θέλω πάει στην άκρη.
Δώρο ένα μάκτρο στον παπά και στον Θεό ένα δάκρυ .

Αγγέλους τους εν σώματι μαζί δείχνει το βέλος
Φίλοι και γείτονες ξανά θα ναι μετά το τέλος .
Ένα άγγιγμα του Ουρανού και μια ευχή για εφόδια,
δίνει ο Γέρο Γαβριήλ για να αψηφάς τα εμπόδια 

Τελευταία μας μέρα για φέτος στο Όρος . Σαν ευχή ακούγεται απέναντι στις άγνωστες βουλές του Κυρίου μας . Θα οικονομήσει , θα επιτρέψει άραγε να υπάρξουν και άλλες τέτοιες κατακλείδες στην ιερή αθωνική μας μνήμη;
Με λεωφορειάκι βρεθήκαμε νωρίς το πρωί στην πρωτεύουσα των Αγιορειτών  . Μαζί μας και ο Λαϊκός αδελφός μας , ο  Ελληνοαυστραλός Αντώνης  απ την Σταυρονικήτα . Αναζητά το φως και απαντήσεις σε δύσκολες επιλογές . Προορισμός διαμονής  το λατρεμένο Κουτλουμούσι . Τα κελιά γύρω απ τις Καρυές στέλνουν ήχους και θυμιάματα ορθρινής αινέσεως  να αφουγκραστείς . Αφήνουμε τα πράγματά μας στο αρχονταρίκι  της Μονής και σε λίγο βρισκόμαστε πάλι στην πλατεία των Καρυών . 
Θα ανηφορίζαμε ως συνήθως προς το κελί σύννεφο προς τα μέρη του Αγίου Νικοδήμου . Συνηθίζουμε  όλοι μαζί να αγοράζουμε κάτι , να το πάμε ευλογία στους Πατέρες . Λίγο καφέ , λουκούμια , κάποια νηστίσιμα σκευάσματα , που και εκείνοι με τη σειρά τους απλόχερα τα προσφέρουν,  σε όποιον χτυπήσει την πόρτα τους . Τούτη τη φορά ,  είχαμε την ευλογημένη σκέψη ,να πάμε στους Πατέρες ένα αλλιώτικο δώρο με χαρακτήρα ακραιφνώς πνευματικό . Βρήκαμε έτσι ευκαιρία και ξαναεπισκεφθήκαμε την έκθεση στον Άγιο Ανδρέα στο Σεράι . Κάποιες εξαιρετικές εκδόσεις με Πατερικούς λόγους μας είχαν κινήσει απ τις προάλλες  την προσοχή .
-Να πάρουμε και τίποτε άλλο ; ρωτούσαμε ο ένας τον άλλον .
Σαν μας άκουσε ο γλυκύτατος πατήρ Ν. μας λέει :
- Να τους πάρετε και ένα μάκτρο . Και αυτό το έχουν ανάγκη !
Τι θαυμάσια ιδέα ! Τι ευλογία να γίνουμε τοιουτοτρόπως βοηθοί στο μέγα μυστήριο της πίστης μας ,  στην κοινωνία της Θεότητος . Ένα μικρό ταπεινό πορφυρό πανί , το οποίο κάποτε θα αγκαλιάσει ολόκληρο το Σώμα και το Αίμα του Θεού μας . Που δεν θα αφήσει κανέναν Θείο Μαργαρίτη να κυλήσει στη γη , να  γίνει αυτό κρίμα και κατάκριμα . Και από εκείνη τη στιγμή, δεν θα μπορούν να συγκριθούν μαζί του , τα πιο σπάνια μεταξένια και αραχνοΰφαντα  και χρυσοραμμένα υφάσματα του κόσμου !
Σαν φεύγαμε ξανά από τον Άγιο Ανδρέα , συναντήσαμε στον δρόμο μαθητές της διπλανής Αθωνιάδας Σχολής , που εκείνη την ώρα έκαναν διάλειμμα απ τα μαθήματά τους . Ένας φορώντας το ρασάκι του , επέστρεφε σκυφτός και σιωπηλός στο σχολειό του . Μια εικόνα χίλιες προσευχές . Στα μάτια μας μια ρανίδα από δάκρυ -ελπίδα και μια σπίθα μέσα στο σκοτάδι . Όσο τούτα τα παιδιά θα ανηφορίζουν , θα μπορεί ο Κύριος στην αγάπη Του , να βρίσκει ελαφρυντικά απέναντι στο δριμύ κατηγορώ της δικαιοσύνης Του : Πάντες εξέκλιναν , άμα ηχρειώθησαν , ουκ έστι ποιών χρηστότητα , ουκ έστιν έως ενός( Ψαλμ.13,3) . Ας είναι τούτα τα παιδιά Κύριε τα ελαφρυντικά μας ! Τα πορευόμενα εξ απαλών ονύχων , άμωμα και εργαζόμενα δικαιοσύνην ! ( Ψαλμ.14,2). Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς το κελί του Γέροντα και την πεφιλημένη συνοδεία του . Πόσο το περιμένουμε κάθε φορά τούτο το συναπάντημα ! 
Σαν διψασμένα ελάφια μέσα στο αναλλοίωτο από τον χρόνο τοπίο πορευόμαστε . Ένα άπαυστο μελώδημα από τις δημιουργίες του Πλάστη αναδεύεται με το Άξιον Εστί της Παρθένου , που το γειτονικό  Πρωτάτο πέμπει σε τούτα τα μέρη !  Σκέφτεσαι πρώτα καλά πριν μιλήσεις . Πρέπει να υπάρχει σημαντικός λόγος για να διαταράξεις τέτοιον ύμνο … 
Δεν αργήσαμε να φτάσουμε . Όλοι ιδρωμένοι απ το δύσβατο ανηφόρι . Με λαχτάρα περάσαμε τον τελευταίο φράχτη και σιμώσαμε στην πόρτα . Μα εκεί κάναμε πίσω . Ένα μικρό χαρτί κολλημένο πάνω της . Πάνω του γραμμένη παράκληση,  οι επισκέπτες να χτυπούν συγκεκριμένες  ώρες. Απ το μεσημέρι και έπειτα ως το απόγευμα . Δέκα το πρωί . Κοιταζόμαστε μεταξύ μας . Θέλουμε πολύ να γίνει μια μικρή , ελάχιστη εξαίρεση . Δεν είμαστε και άγνωστοι . Το αντίθετο μάλιστα . Τόσα χρόνια ερχόμαστε . Μας αγαπούν οι Πατέρες. Έχουμε και τόσο ωραία δώρα . Και τόσα μέρη να πάμε ακόμα ! Θυμηθήκαμε και το θαύμα της Σουρωτής . Πέρασαν χρόνια από τότε που οικονόμησε ο Άγιος κατ εξαίρεση να προσκυνήσουμε στον Τάφο του ολομόναχοι σε μέρα ησυχίας ! Τα συζητούσαμε όλα τούτα στο κατέβασμα προς Καρυές. Χαρούμενοι που εν τέλει κάναμε υπακοή στην ευγενική παράκληση των Πατέρων για λίγες ώρες απρόσκοπτης  προσευχής  . Θα ξαναανεβαίναμε ύστερα από δυο ώρες . Διπλός κόπος , διπλή και η ευλογία !  Τότε θα καταλαβαίναμε ακόμα περισσότερο την αξία του να πάει το θ του  θέλω στην άκρη και να δυναμώσει το θ της θυσιαστικής αγάπης .
Ξανά περνάμε απ την κρήνη της Κουτλουμουσίου . Ξεδιψάμε και ευθύς κατηφορίζουμε  για τον Γέροντα Γαβριήλ . Παρατηρούμε κάτι που μας ξαφνιάζει και μας κάνει να αισθανθούμε την σπουδαιότητα τούτης της επίσκεψης για την ψυχή μας . Στις πινακίδες που δείχνουν τον δρόμο προς τον Γέροντα συνυπάρχει το κελί του , αυτό του Οσίου Χριστοδούλου  μαζί με τον Άγιο Παϊσιο και την Παναγούδα. Είναι κάτι παραπάνω από μια πρακτική λύση για να εξυπηρετηθεί ο οδοιπόρος . Για όλους αυτούς που δεν σταματούν να επισκέπτονται τον Γέροντα Γαβριήλ είναι ένα σημάδι μυστικό , πως όπως κάποτε γειτνίασαν στα κελάκια τους,  έτσι αν θέλει ο Κύριος θα γειτονέψουν και στις άνω χορείες των του Άθω Πατέρων  ! Δεν σταματάμε να συναντάμε αδελφούς που επιστρέφουν . Κόσμος πολύς στο υπαίθριο αρχονταρίκι . Ο σταυροειδής κορμός του πλάτανου σκιάζει και προστατεύει ,στηρίζει και  φυλάσσει τεχνουργημένος ουρανόθεν . 
Συναντάμε αδελφούς που ήρθαν για μια ευχή του Γέροντα . Χθες βρίσκονταν στην Φρανκφούρτη της Γερμανίας , σήμερα στο περιβόλι της Κυρίας Θεοτόκου . Η πόρτα του κελιού ανοιχτή . Ένα παλικάρι διακονεί μέσα . Σε ένα τραπεζάκι ένα μικρό πανέρι με κομποσχοινάκια φτιαγμένα περίτεχνα με προσευχή και ευλογημένα απ τον Γέροντα . Η τιμή τους εντελώς συμβολική . Οικονομεί ο Γέροντας με αυτόν τον τρόπο πολλούς πατέρες . Μόνο πνευματικό εδώ το κέρδος . Η Χριστεμπορία βδέλυγμα Θεομίσητο. Ο Γέροντας δέχεται τους αδελφούς στο μικρό δωματιάκι με το γραφείο των εργασιών του . Δεν σταματά κάτι όλο να γράφει και ταυτόχρονα να μιλά και να εύχεται ! Μπαίνουμε στον πειρασμό να κρυφοκλέψουμε μερικά από τα λόγια του μόλις ανοίγει η πόρτα . –Να προσευχόμαστε  , να μετανοούμε  να εξομολογούμαστε , να μην λέμε όπως μου έλεγε κάποιος γιατί να εξομολογούμαι αφού θα ξαναπέσω …Είναι για παράδειγμα  ,  σαν να λέει ο διαβητικός ασθενής πως αφού δεν γίνεται καλά με την ινσουλίνη που του χορηγείται τακτικά , τότε να την σταματήσει ! 
Να εκκλησιαζόμαστε επίσης αδελφοί μου  , να νηστεύουμε όσοι μπορούμε  αλάδωτο Τετάρτη και Παρασκευή και τις  μέρες  που ορίζει η Εκκλησία  , να διαβάζουμε την Αγία Γραφή , να κάνουμε  και καμιά καλή πράξη παιδιά ! Στο τάφο δεν θα μπορούμε ούτε καλή πράξη , ούτε ελέησον να πούμε ! Να δίνουμε  για να έχουμε και να έχουμε  για να δίνουμε ! Αληθινά πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει πολλά αλλά αυτός που δεν χρειάζεται πολλά . Φτωχός όχι εκείνος που δεν έχει τίποτα μα εκείνος που επιθυμεί πολλά ! Δεν έχουν τσέπες τα σάβανα παιδιά ! Η μεγαλύτερη χαρά που στη ζωή γνωρίζουμε , είναι η χαρά που νοιώθουμε όταν χαρά χαρίζουμε ! Το χαμόγελο είναι μια μικρή καμπύλη που διορθώνει χίλια-δυο  στραβά !

Έρχεται και η σειρά μας ! Ατιμέλητος όπως πάντα ο Γέροντας ! Πανέμορφος σαν Άγγελος και χαμογελαστός μας υποδέχεται . Μας μιλά για την βλασφημία που ανείπωτα θλίβει και σκοτεινιάζει τον Ουρανό . Μας δίνει να διαβάσουμε μια τραγική Ιστορία με τίτλο : Ο βλάσφημος Πατέρας . Συναισθανόμαστε το φριχτό τούτο έγκλημα . Ταλαίπωρος ο άνθρωπος και δη ο σκανδαλωδώς ευλογημένος Έλληνας ! Σαν ο Προφητάναξ να το έγραψε για εμάς εκείνο το : εν τιμή ων ου συνήκε, παρα συνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς. Να είσαι Χριστιανός Ορθόδοξος Έλληνας και να έχεις την παγκόσμια αποκλειστικότητα , η μολυσμένη σου γλώσσα να προσβάλει ακατάπαυστα και με τον πιο χυδαίο τρόπο του Θεού την πανίερη φήμη! 
Ο Γέροντας  μας μοιράζει τα διάσημα φυλλάδιά του . Ποτέ δεν μας δίνει κάτι δικό του . Ταπεινός αληθινά , απρόσβλητος στην δαιμονοκίνητη ανθρωπαρέσκεια . –Αν μπορείς –λέει απευθυνόμενος στον Θεοδόσιο ο Γέροντας- να αναπαράγεις αυτό το φυλλάδιο και να μου τα στείλεις , να τα μοιράζουμε στους  αδελφούς που έρχονται εδώ και είναι γονιοί  ! Ευλογία έλαβε ο αδελφός μας , να συμπράξει με τον Γέροντα στο σπουδαίο διαφωτιστικό του έργο και τόσο το χάρηκε ! Ένα απόσπασμα από  το βιβλίο "Μητέρα, πρόσεχε!" του Επισκόπου Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ Ειρηναίου (έκδοση της Ιεράς Μονής Παρακλήτου στον  Ωρωπός της Αττικής). Ο τίτλος του προκαλεί και παρακαλεί σπαρακτικά κάθε γονιό του σήμερα :  «Πώς να καταστρέψετε αποτελεσματικά το παιδί σας»!
-Από μικρό να μην του αρνείστε τίποτα. Δίνετέ του ό,τι επιθυμεί, ό,τι ζητάει, ιδίως όταν πεισματώνει και κλαίει. Έτσι θα μεγαλώσει και θα πιστεύει πως οι άλλοι του οφείλουν τα πάντα, πως έχει μόνο δικαιώματα.
-Όταν αρχίσει να ξεστομίζει βρισιές, εσείς να γελάτε. Έτσι θα του δώσετε να καταλάβει ότι είναι πολύ έξυπνο!
-Μην του λέτε ποτέ: «Αυτό είναι κακό!». Έτσι λένε μόνο τα παλιά μυαλά. Όταν αργότερα θα συναντήσει στη ζωή του δυσκολίες και θα υποστεί το κακό, τότε θα έχει τη βεβαιότητα πως η κοινωνία είναι που το αδικεί.
-Μαζεύετε εσείς ό,τι παρατάει εδώ κι εκεί - βιβλία, ρούχα, παπούτσια... Μην του πείτε ποτέ: «Μάζεψέ τα, βάλ' τα στη θέση τους». Έτσι θα πιστέψει πως η μάνα είναι δούλα του, και πως για όλα είναι υπεύθυνοι πάντα οι άλλοι.
-Αφήστε το να βλέπει τα πάντα (προπαντός στις μέρες μας στην τηλεόραση και στο ίντερνετ) και να διαβάζει τα πάντα, χωρίς ποτέ να το καθοδηγείτε. Το παιδί σας είναι ατσίδα και ξέρει να διακρίνει! Η μόρφωσή του θα γίνει έτσι πολύ πλατειά!
-Μην του δίνετε καμία πνευματική αγωγή. Να κοροϊδεύετε μπροστά του την πίστη, την Εκκλησία, τους παπάδες κι εκείνους που τους ακολουθούν. Όταν το παιδί μεγαλώσει, «θα διαλέξει από μόνο του».
-Δίνετέ του μπόλικο χαρτζιλίκι για να μη νιώθει κατώτερο από τους άλλους και «να μη στερηθεί ό,τι στερηθήκατε εσείς». Όταν μεγαλώσει, θα είναι βέβαιο πως την αξία στον άνθρωπο τη δίνει το χρήμα, αδιάφορο πώς αποκτήθηκε.
-Μην του λέτε ποτέ: «Κάνε αυτό» ή «Μην κάνεις εκείνο», γιατί έτσι το καταπιέζετε, δεν σέβεστε την ελευθερία του και την προσωπικότητά του. Μπορεί μάλιστα να του δημιουργήσετε και... ψυχικά τραύματα! Όταν μεγαλώσει, θα νομίζει πως η ζωή είναι μόνο να διατάζεις, ποτέ ν' ακούς.
-Να τσακώνεστε, να βρίζεστε, να προσβάλλετε ο ένας τον άλλον μπροστά του χωρίς ντροπή. (Μην ανησυχείτε, έτσι δεν θα του δημιουργήσετε ψυχικά τραύματα!). Αργότερα, όταν παντρευτεί, θα του φαίνεται φυσικό να κάνει τα ίδια.
-Όταν αρχίσει να μπλέκεται στα δίχτυα του ερωτισμού και της φιληδονίας, εσείς κλείστε τα μάτια σας. Μην του μιλήσετε, μην το καθοδηγήσετε, μην το συμβουλέψετε. Αφήστε το να βγάλει τα μάτια του, αφού «αυτό είναι φυσιολογικό».
-Να παίρνετε πάντα το μέρος του μπροστά στους δασκάλους και τους γείτονες. Μην πιστεύετε ποτέ ότι «το αγγελούδι σας» μπορεί να κάνει αναποδιές και ατιμίες. Βρίστε εκείνους που φιλικά και καλοπροαίρετα σας αναφέρουν κάτι σχετικό. Είναι συκοφάντες και ζηλιάρηδες.
-Όταν θα πάτε στο αστυνομικό τμήμα, όπου το μάζεψαν γιατί έκλεψε ή γιατί πήρε ναρκωτικά, φωνάξτε δυνατά μπροστά σε όλους ότι είναι ένα παλιόπαιδο, ένας αλήτης, ότι θυσιαστήκατε για το καλό του αλλά δεν μπορέσατε ποτέ να το συμμαζέψετε. Έτσι εσείς θα βγείτε καθαροί.
-Ετοιμαστείτε για μια ζωή γεμάτη πόνο και τύψεις. Θα την έχετε.
Δηκτικός , καυστικός ο λόγος ! Συνταράσσει όλους εμάς τους σύγχρονους γονείς,  που ασχολούμαστε συνεχώς  με τα παιδιά μας ,  παρέχοντάς τους άχρηστα εφόδια,  στερώντας τους όμως  το πιο απαραίτητο ! Τους τα δίνουμε όλα,  εκτός από την αληθινή Ζωή ! Τα πάντα  για τη αχόρταγη σάρκα , αυτή να φάει , αυτή να πιεί , αυτή να ευφρανθεί . Τίποτα για την ψυχούλα τους την εύφορη που καρτερά την σπορά μας .
 Περνά μηνύματα ο Γέροντας μέσα απ τα φυλλάδια . Ψάχνει τρόπους να αφυπνίσει τις εφησυχασμένες μας συνειδήσεις . Αρκούνται εκείνες σε ένα πτυχίο , δυο ξένες γλώσσες , δέκα ταξίδια , ένα αυτοκίνητο,  ένα διαμέρισμα . Τίποτα δεν τους έλειψε , έπειτα σου φωνάζει και συ αυτάρεσκα συγκινείσαι . Τι κι αν έχουν να κοινωνήσουν από την βάπτισή τους , τι κι αν η αγνότητά τους έχει κηλιδωθεί στη λάσπη και σε ιατρεία μακελάρηδων αθώων ψυχών . Τι κι αν ακάθεκτα βαδίζουν προς την απώλεια . Εσύ συνεχίζεις να καμαρώνεις στο σκοτάδι της απόλυτης πλάνης και πολλάκις να τα συμβουλεύεις με ξύλινο λόγο χωρίς να πράττεις . Με το ένα χέρι να χτίζεις και με το άλλο να γκρεμίζεις όπως λέει ο Γέροντας.
Έλεγε παιδιά ένας πατέρας στον γιό του : Στην ηλικία σου και  ο τάδε συμμαθητής σου έγινε λοχαγός ! Και εκείνος του απάντησε : Στην ηλικία σου πατέρα , ο Μέγας Ναπολέων ήταν αυτοκράτορας !
Βγήκαμε έξω μαζί με τον Γέροντα . Κάποιος αδελφός μας , του ζητά να τον σταυρώσει στο κεφάλι . Δεν του αρνιέται ο πάτερ Γαβριήλ . Ούτε το καταλάβαμε πως σχηματίσαμε μια ουρά για να λάβουμε και εμείς τούτη την μεγάλη ευλογία . Χαράσσει με το χεράκι του , το σημείο του Σταυρού στα κεφάλια μας . Λαμβάνουμε δύναμη και από τα λόγια που συνοδεύουν τις κινήσεις του . Να είστε ευλογημένοι . Να έχετε υγεία στο σώμα και την ψυχή.  Κατώφλι Γιατρού να μην διαβείτε . Να σας δυναμώνει ο Χριστός μας και να χαρίζει Ειρήνη σε σας και λύτρωση στην Ελλαδίτσα μας . Άντε να πάτε στην ευχή . Κάνω προσευχή για όλον τον κόσμο . Μην αφήνετε ονόματα .

Συνεχίσαμε το μονοπάτι για Παναγούδα . Όπως το βέλος πλέον δείχνει . Μεσίτες σε γη και ουρανό . Ο Άγιος Παϊσιος και ο Γέρον Γαβριήλ . Δυάδα Αγγέλων  εν σώματι σημαίνει  και η πιο πολυσύχναστη οδός  του Άθωνα … ( συνεχίζεται με το 11ο και τελευταίο μέρος  ) 
                Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» ,  «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας : Ημερολόγιο Όρους .

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~