main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

11 Φεβ 2017

Δεν χαμηλώνει ο Άθως Ημερολόγιο Όρους 16 . Μέρος 11 & τελευταίο.


  
Σαν να μιλάει ο Άγιος και λέει ιστορίες
Φωτίζει τα αφανέρωτα,  κρυμμένες αμαρτίες
Σ όνειρο παρουσιάστηκε Χριστού Μεγαλομάρτυς,
και έγινε από άγνωστος, παλικαριού Προστάτης  

Κλείνει τα μάτια του Λουκά , που έβλεπε τους Αγγέλους ,
σιμά του παρηγορητής άγρυπνος προ του τέλους.
Σύμπονος  ο ηγούμενος , στοργή στα καλογέρια
Γαλήνια καθοδηγεί  με μια  αγάπη πλέρια !



Είναι ασύλληπτη η συχνότητα με την οποία πάνε και έρχονται οι οδοιπόροι προς και από την Παναγούδα . Με έναν πρόχειρο υπολογισμό , τις μέρες που ο καιρός το επιτρέπει , πάνω από τετρακόσια  ζευγάρια πόδια διαβαίνουν το κατώφλι της . Παγκόσμιο το προσκύνημα !
Ξακουστό στα πέρατα της Ορθοδοξίας ! Τάμα που συντετριμμένες καρδιές υπόσχονται και με δάκρυα σφοδρής συγκίνησης εκπληρώνουν ξανά και ξανά . Κόσμος πολύς στην αυλή . Και ο πατέρας Αρσένιος πάντα εκεί  . Και πάλι αυτό το αξεθώριαστο αθωνικό  χαμόγελο , που δεν μας εγκατέλειψε ούτε ελάχιστα σε τούτο το ταξίδι . Σκέφτομαι πως ο σημερινός Γέροντας του κελιού δεν νοιώθει παρά μόνο ένας ταπεινός διακονητής του πνευματικού του πατέρα . Σαν τον Άγιο Γέροντά του . Δεν αρνείται την παραμυθία και την αγκαλιά σε κανέναν . Ένα δίμετρο παλικάρι τον σφίγγει τόσο δυνατά και δακρυσμένος τον ασπάζεται . Μόνο μια φράση τον ακούς συνεχώς λυτρωτικά να επαναλαμβάνει : Την ευχή του Αγίου να έχετε ! Την ευχή του Αγίου !
 Αγάπη ανεπίφθονη και η θυσιαστική αφοσίωση  φωτίζουν το πρόσωπό του . Κουρασμένος από την αδιάκοπη διακονία , μα αληθινά χαρούμενος μας καλοδέχεται και μας βάζει μέσα στο κελάκι . Στο στασίδι του Αγίου ακουμπάμε προσευχές και ελπίδα ελέους . Η Αγία Ευφημία στην θέση της αριστερά από το  προσκέφαλό του. Εκεί ο  Χατζηεφέντης ανάδοχος, που δεν  άφησε μόνο καλόγερο μα … Άγιο στο πόδι του .Ο πατήρ Αρσένιος μας μοιράζει εικονάκια του Αγίου Παϊσιου για ευλογία . Ένας ασυναίσθητα πάει να την βάλει στην πίσω τσέπη του παντελονιού . Γλυκά ο Γέροντας τον διορθώνει . –Όχι εκεί παιδί μου τον Άγιο ! Δεν είναι αυτά λεπτομέρειες ! Όλα έχουν την αξία τους . Και όλα παιδιά εξηγούνται ! Υπάρχει όπως λένε και οι νομικοί , μια αιτιώδης συνάφεια που συνοδεύει κάθε τι που μας συμβαίνει σε τούτη τη ζωή ! Ακούστε να σας πω μερικά παραδείγματα από τη ζωή του Αγίου και θα καταλάβετε τι εννοώ . Κάποτε , είχε δώσει ο Γέροντας ευλογία έναν Σταυρουδάκι με τίμιο ξύλο σε έναν αδελφό που είχε έρθει εδώ γι α να τον προστατεύει . Μετά από λίγες μέρες , έρχεται εκείνος ο άνθρωπος πολύ  αναστατωμένος στον Γέροντα και εκείνος τι να δει ; Είχε γυρίσει σχεδόν ανάποδα το κεφάλι του ανθρώπου αυτού ! Του λέει ο Άγιος τότε ! Ρε παιδάκι μου , τον Σταυρό που σου έδωσα που τον έχεις ; Εδώ του λέει εκείνος και του δείχνει μια τσέπη στο πίσω μέρος ! Βρε ευλογημένε εκεί βρήκες να τον βάλεις ; Βγάλε τον αμέσως από εκεί ! Μόλις τον έβγαλε γύρισε και το κεφάλι του στη θέση του !!
 Ακούτε παιδιά ; Τώρα που το θυμήθηκα κάτι παρόμοιο έγινε και με έναν που φόραγε παπούτσια με Σταυρούς στο πέλμα  .  Οι αθεόφοβοι πάνε επίτηδες και βάζουν τον Σταυρό και μάλιστα σε καλά και ανθεκτικά παπούτσια για να τον πατάνε οι άνθρωποι . Είχε πέσει ένας λοιπόν που τα φορούσε και δεν μπορούσε να σηκωθεί ούτε να περπατήσει βήμα . Μόλις κάποιοι πατέρες καταλάβανε το τι γινόταν και του τα βγάλανε , μπόρεσε και στάθηκε όρθιος ο άνθρωπος και περπάτησε ! Τα μικρά και τα φαινομενικά αθώα χτίζουν ή γκρεμίζουν ! Γι αυτό να μην παραβλέπετε τίποτα και να μην θεωρείτε φυσιολογικά τα αφύσικα . 

Γιατί είναι και δικαιοσύνη ο Θεός ! Ήταν κάποτε μας έλεγε ο Άγιος ένας ασκητής ( σίγουρο στον εαυτό του αναφερόταν μα από ταπείνωση δεν μας το έλεγε ) στον οποίο έφεραν ένα παιδάκι οι Γονείς του . Εκείνοι αφού τα δοκίμασαν όλα τότε στράφηκαν όπως συνήθως γίνεται και στον Θεό  ! Το παιδάκι είχε φτάσει έξι – εφτά χρονών ή και παραπάνω  και δεν μιλούσε καθόλου . –Στέκεται μπροστά του τότε ο ασκητής και το ρωτά : Γιατί παιδί μου δεν μιλάς , τι σου συμβαίνει  ; Και το παιδί τότε βγάζει μια δυνατή βαριά φωνή από μέσα του , που τρόμαξαν όλοι  και λέει : Γιατί την ώρα που με συνελάμβαναν οι γονείς μου , περνούσε έξω από το παράθυρό μας ο Επιτάφιος  του Χριστού!!
Ο πνευματικός νόμος ! Μένουμε εκστατικοί μπροστά σε τούτη την αποκάλυψη . Σκέφτομαι πως το ανερμήνευτο της Θείας βουλής κάποιες φορές αποκρυπτογραφείται . Και είναι τούτη η αποκάλυψη κόλαφος εξ ουρανού , στην χλιαρότητα και στα ποικίλα στρογγυλέματά μας .Στις οικονομίες που εκ δεξιών ο μισόκαλος πολλές φορές μας ψιθυρίζει . Στις αγαπολογίες και στα «χαϊδέματα» της φυγοπονίας μας. Στην νομιμοποίηση και στην μονιμοποίηση του αφύσικου .  Και έρχεται η στιγμή , που σου θυμίζουν εκείνο το συντάσσομαι Σοι Χριστέ ,  που ακούστηκε στην βάπτισή σου την ώρα των αφορκισμών . 

Μια τέτοια στιγμή βιώσαμε φέτος στην Παναγούδα .  Όσοι συντάσσονται σε όλα , ακόμα και στα πιο μικρά,  στο γιώτα και στην κεραία του Ευαγγελικού Νόμου , είναι μαζί με τον Χριστό . Οι υπόλοιποι , αντίχριστοι ! Μοιάζει στο πρώτο του άκουσμα  αυστηρό , απόλυτο , στα όρια του ζηλωτισμού . Μα απ την αυτογνωσία και την αυτομεμψία μπορεί μόνο να ξεκινήσει η οδός της μετανοίας και της  εις εαυτόν επιστροφής ! Δεν υπάρχει μέση οδός  για όποιον αποδημεί εις χώραν μακράν ! Μόνο η συντεταγμένη στου Γολγοθά τα χνάρια . Παίρνουμε ξανά την ανηφόρα για το κελάκι σύννεφο των Καρυών . Ήμασταν πλέον μέσα στο επισκέψιμο ωράριο. Μεσημέρι με αρκετή ζέστη και υγρασία . Άφθονος ο ιδρώτας και η λαχτάρα μας να συναντήσουμε τον Γέροντα . Και η διαδρομή από Παναγούδα ως το κελί του και αυτή στα ίχνη του Αγιορείτη Αγίου …Παρακαταθήκες πίστης και ταπεινής Σοφίας σαν ένα αόρατο πνευματικό δίκτυο τους συνδέει . Λίγο πριν τον φούρνο συναντάμε σε ένα χωραφάκι τον πατέρα Παϊσιο τον Κρητικό  που κόβει λίγα ρόδια γινωμένα . Οι  ευχές του και η αγωνία του για το κατάντημα της πλειονότητας των σύγχρονων Ορθοδόξων συντροφεύουν  τα πρώτα μας ανηφορικά βήματα μετά το ξαπόσταμα . Ασθμαίνοντας για δεύτερη φορά έξω απ την πόρτα του κελιού . Τούτη τη φορά χτυπάμε , με χαρά και με μια κρυφή ικανοποίηση ότι τα καταφέραμε και κάναμε υπακοή και δεν τους ενοχλήσαμε το πρωί που ξανάρθαμε   ! Βγήκε ο παπάς και μας καλωσόρισε . – Ο Γέροντας έχει βγει για λίγες μέρες στον έξω κόσμο ! Ελάτε να προσκυνήσετε στην Εκκλησία είπε και ξεκίνησε να σιγοψέλνει το απολυτίκιο του Προστάτη Αγίου  του κελιού Τιμίου Προδρόμου  !
 Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας αποσβολωμένοι …Μα σχεδόν αυτόματα ήμουν σίγουρος ότι το νοιώσαμε πως  μόνο ωφέλεια λάβαμε από τούτη την ιδιότυπη δοκιμασία . Ο παπάς , πιστό αντίγραφο του Γέροντά του , με την πιο ήσυχη και γαλήνια φωνή , μας μίλησε για αρκετά λεπτά της ώρας αφού μας κέρασε στο μικρό αρχονταρίκι . Και είπε τόσα πολλά ! Έστω και αν ξεστόμισε τόσες λέξεις όσες τα μετρημένα δάχτυλα των χεριών ! Μας γέμισε τούτη η σιωπή του με λόγια  ουράνια , μας ξεκούρασε ανείπωτα  από το ανηφόρι , μας δίδαξε εκείνο που κάποτε τόσο εύστοχα ειπώθηκε , πως ο Κύριος μας χάρισε δυο αυτιά και ένα στόμα , πιότερο να ακούμε παρά να μιλάμε !




















Ενθουσιασμένοι επιστρέψαμε  στο δωμάτιο που μας δόθηκε στον μικρό ξενώνα της έξω αυλής στο Κουτλουμούσι  . 
Κουβεντιάζουμε με τον αδελφό μας τον Κ. εκ Σερρών που συναντάμε για λίγο στο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου  . Πρώτο του προσκύνημα ! Είναι συγκλονισμένος . Μας μιλά με ενθουσιαστική αγάπη  και για τον προστάτη του Άγιο Εφραίμ της Νέας Μάκρης . Ξανά εδώ μας συναντούν τα θαύματα αυτού του συνταρακτικού σε εμφανίσεις και μεσιτεία Αγίου .
Όπως πριν λίγα χρόνια με τον Στρατιωτικό αδελφό μας και τον γιό του ! Εδώ ήταν ξανά , στο αρχονταρίκι της Κουτλουμουσίου ! Και στον Κ. ο Άγιος φανερώθηκε ενώ εκείνος αγνοούσε παντελώς την ύπαρξή του ! Πλέον τον νιώθει όλο δίπλα του . Βοηθό και αντιλήπτορα ! Φαίνεται   ο Άγιος Εφραίμ να  αγαπά ιδιαίτερα τούτη την Μονή και μοιάζει όλοι οι Άγιοι που ευαρέστησαν τον Αρχηγό και Τελειωτή  Κύριο να αναπαύονται σε τούτο εδώ το μικρό κομμάτι γης . Στον κλήρο της Υπερδεδοξασμένης ! Εδώ επιλέγει ο Άγιος Εφραίμ να φανερώνεται δι ημών των ταλαίπωρων , σε όσους εμπεριστάτους αδελφούς μας απεγνωσμένα αναζητούν την σωτήρια ελπίδα και ένα καταφύγιο στα φαινομενικά απροσπέλαστα . Η Μονή Κουτλουμουσίου , της διάρκειας και της αντάμωσης . Σαν γυρισμός σε πατρογονικές ρίζες .
Σαν επιστροφή σε περίτεχνη φωλιά χελιδονιού . Σαν τάμα που ευδόκησε ο Θεός ξανά και ξανά να εκπληρωθεί . Όσα τα χρόνια μας στο Όρος , τόσες και οι φορές που η Φοβερά Προστασία άπλωσε πάνω μας  την θεία της σκέπη . Τόσο γνώριμα τα πρόσωπα όλων των Πατέρων . Συναντάμε τον Γέροντα Χριστόδουλο , καλοσυνάτο και πάντα γαλήνιο , λίγο ύστερα έξω από το καθολικό . Σιωπηλά και αυτός μας ευλογεί . Κάποιοι πατέρες λείπουν . Σε μονές της Άνω Ιερουσαλήμ συνεχίζουν να υμνούν το λατρεμένο Νυμφίο . Μια απουσία μας θλίβει ιδιαιτέρως . Αυτή του ευγενέστατου , πάντα αεικίνητου και πολύ ψηλού το δέμας , Μοναχού Λουκά .Νεότατος προσβλήθηκε από τον καρκίνο . Πριν τα τριάντα του μόλις χρόνια ! Ένα χρόνο πάλεψε θαρραλέα  με τον ισχυρό πόνο και την δοκιμασία του προσωρινού αποχωρισμού .
Τις τελευταίες του μέρες σε ένα νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης,  είχε δίπλα του τον Γέροντά του να τον παρηγορεί και να τον εμψυχώνει , ως το τέλος να υπομείνει για να στεφανωθεί ! -Πονάς Λουκά παιδί  μου ; τον ρώτησε λίγο πριν κλείσει τα μάτια  ο Γέροντας Χριστόδουλος . –Μόνο όταν φεύγουν οι Άγγελοι Γέροντα ! Μόνο τότε πονώ ! Φανερώθηκε στον μακαριστό αγωνιστή ο αόρατος κόσμος , το επουράνιο στράτευμα των αναρίθμητων παρηγορητών . Αξιώθηκε από τούτα τα πρόσκαιρα να γευτεί την αληθινή ζωή και να μας δώσει αυτό το υπέροχο μήνυμα : Πως δεν υπάρχει πόνος απαράκλητος και ανώφελος για της ψυχής το συμφέρον . Μετά τον εσπερινό , την τράπεζα και το απόδειπνο με την προσκύνηση των τιμίων λειψάνων , συναντάμε τον αγαπημένο μας Πατέρα Γ. Πόσο χαιρόμαστε που ξανά  τον βλέπουμε ! Μας ρωτά με ανυπόκριτο ενδιαφέρον για τα παιδιά μας ! Θυμάται όλα τους τα ονόματα  . Προσεύχεται συνεχώς και νοιάζεται για όλους εκεί έξω .Το έχει διδάξει το σύμπονο ο Γέρων Χριστόδουλος  ως γνήσιος ποιητής του καλού και αγαθού . Δεν θα λησμονήσω ποτέ την βιβλική μορφή του στο μισοσκόταδο του εξωνάρθηκα,  πολλά χρόνια πριν , να εξομολογεί στην ώρα του μεσονυκτικού .
Τον παρατηρούμε στην Θεία Λειτουργία που λαμβάνει χώρα στο παρεκκλήσι της Φοβεράς Προστασίας . Κάποια στιγμή πλησιάζει για να μεταλάβει ένας πατέρας με σπασμένο το ένα του πόδι , κρατώντας πατερίτσες . Σηκώνεται αμέσως ο Γέροντας από την θέση του και τον βάζει να κάτσει εκεί . Στην άκρη η ιεραρχία και το τυπικό ! Το Σάββατο γίνηκε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο . Κράταγε η νύχτα όταν τους αποχωριστήκαμε ξανά . Με έναν φακό διαβάζουμε τα συνήθη μηνύματα του Γέροντος Ιούστου ,  στην αυλόπορτα του  κελιού του  Αγίου Νικολάου έξω από την πύλη .
Στην κορυφή του Άθωνα η Παναγία μας . Έτσι και εδώ στην κορυφή τούτων των λίγων μα τόσο μεστών από ελπίδα μηνυμάτων του παππού Ιούστου , λίγοι στίχοι του μεγάλου Αχιλλέα Παράσχου  για την Πάναγνη Βασίλισσα των Ουρανών :  Άλλοι σε κράζουν Έλεος, ελπίδα ο θλιμμένος, ελεημοσύνη ο φτωχός, νερό ο διψασμένος. Βασίλισσα της Εκκλησιάς σε κράζει η καμπάνα μα η καρδιά μου Δέσποινα αυτή σε κράζει Μάνα! Και πιο δίπλα , θάρρος σκορπούν τα αναρτημένα λόγια: Η Ελλάδα μας ποτέ δεν θα πεθάνει ! Μη σε τρομάζει που φορεί αγκάθινο στεφάνι !Είν ο Θεός στο πλάι . Όποιου του μέλλει Ανάσταση , τον Γολγοθά περνάει ! Φορτωμένοι περνάμε μπροστά απ το Άξιον Εστί . Ναι εδώ θα χαραχτούν οι τελευταίες κοντυλιές 

της φετινής Αθωνικής μας ανάμνησης . Αχνοφαίνονται οι Άγιοι στους έξω τοίχους . Φρουρούν την Ζωοδότειρα Μητέρα . Φτάνουμε ακριβώς την ώρα που μοιράζεται το κόλλυβο για τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη . Παίρνουμε ευλογία από τον παπά και με δέος μπαίνουμε μέσα στο καντηλοφώτιστο  βήμα  , να γονατίσουμε μπροστά στο σύνθρονο το ιερό . Την όντως Θεοτόκον , Σε μεγαλύνομεν ! Κάπου εδώ τούτην την ώρα στο μισοσκόταδο  του Άξιον Εστί  , θα σεργιανά και η ψυχούλα του Γέροντα Δαυϊδ του Καρεώτη , του αγαθού και τόσο πράου τυπικάρη του Πρωτάτου και πνευματικού αμέτρητων ψυχών. Το καλοκαίρι που πέρασε και αυτός σφόδρα δοκιμαζόμενος έφυγε !
Αληθώς Ισραηλίτης εν ω δόλος ουκ έστι ! Άλλος ένας αλησμόνητος Πατέρας  που πλέον από ψηλά  μας ευλογεί .  Και αυτός  πάντα θα μας καλεί με την αγαθή του θύμηση και την παιδική του φωνούλα , λέγοντάς μας το έρχου και ίδε !
Πρωί Σαββάτου στην Δάφνη περιμένουμε το μικρό μας καραβάκι για Ουρανούπολη . Ξεκινά η μνήμη το γενναίο πάλεμά της , με την συνήθη και άφραστη μελαγχολία . Ο Θεοδόσιος αναζητά στα μαγαζιά που μόλις άνοιξαν , σκαλισμένη στο χέρι σφραγίδα για το πρόσφορο . Ζύμη και η ψυχή μας . Πολλές φορές  θολή και άμορφη,  δεν είναι ικανή να κρατήσει τα χαράγματα που ο Άθως πάνω της σχηματίζει . Καμιά φορά  μόνο σαν αναπιαστεί ξανά και ξανά και στρογγυλέψει και στάξει πάνω της και η αλμύρα των ματιών και γυαλίσει το ζυμάρι της και στερεωθεί ,μόνο τότε ανάγλυφα και διαυγή  χαράσσονται πάνω της τα αρχικά του Αμνού . Ο Ιησούς Χριστός που Νικά !
Στον γυρισμό αρώματα από λιβανάκια με σμύρνα που αγοράσαμε για ευλογίες , κρατάνε ζωντανό ό,τι αναξίως δεχθήκαμε αυτές τις αιώνιες μέρες στην αγέρωχη ιερή σκιά . Γράφονται και οι πρώτες λέξεις τούτου του ημερολογίου : 
                   Ευχή στο κομποσχοίνι μου και κοντυλιά στην μνήμη
Χαράχτηκε ο Παράδεισος πάνω σε ονείρου ζύμη
Λιβανωτός ο γυρισμός , ποτέ δεν ξεθυμαίνει
Κι ο Άθως αχαμήλωτος όλο ευλογία στέλνει .
Σχεδόν όλα από αυτά που γράφηκαν σε τούτες τις σελίδες οφείλονται στο βδελυκτό για το Θεό ανθρωπάρεσκο  και στο ολέθριο φίλαυτό μου . Ζητώ ξανά συγγνώμη απ τον Κύριο που τα δώρα Του όλα τα μετέτρεψα σε εύγε . Μακάρι κάποτε τούτη η αχαμήλωτη έως της συντελείας σκιά του Άθωνα , να κατορθώσει να σκεπάσει ολότελα το αμετάνιωτο εγώ μου . Ως τότε αποσταμένος και άστοχος συνέχεια σε αυτήν θα καταφεύγω . Σαν το έλεός του Κυρίου ας με καταδιώκει …
Τέλος και τω Θεώ η δόξα
Νώντας Σκοπετέας
11-01-2017
Αγίου Θεοδοσίου Κοινοβοιάρχου

Αφιερωμένο σε όλα τα ευωδιαστά άνθη του Αθωνικού λειμώνα , που ξεδιψάνε  με τα αείρροα δάκρυα της Μάνας τους,  σταλαγμένα από την κρήνη της Φοβεράς Προστασίας . Στους ευλογημένους συνοδίτες μου , Παναγιώτη που μόνο στην απλότητα αναπαύεται και εκείνη μακαρίζει , στον Θεοδόσιο που δεν χορταίνει να ανακαλύπτει τα κρυμμένα χαμόγελα του Ουρανού , στον Γεώργιο που άκουσε και αυτός περισσότερο απ όσο μίλησε σαν τον παπά στο σύννεφο των Καρυών και πλέον εξιστορεί σιωπηλά τα θαύματα και τα θαυμάσια της μόνης αλήθειας . Στις οικογένειές μας που πάντα μετρούν αντίστροφα για την Επιστροφή …
Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» ,  «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας : Ημερολόγιο Όρους .



Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~