Πανηγύρι στον Ουρανό! Έχει υποδοχή Αγίου !(Μέρος1)

Χαρά , λύπης όλεθρος ! Έλεγε ο Άγιος Νείλος σε ένα από τα Θεόσδοτα ομιλήματά του. Δεν είναι αποδεκτή η λύπη από την ευλογημένη πίστη μας! Βέβαια είναι τόσο δύσκολο αυτό να βιωθεί. Γιατί το πρόσκαιρο τούτο που ζούμε είναι κατάγιομο από πόνο, από άλγη σωματικά από ψυχικά τραύματα ανεπούλωτα , από αποχωρισμούς… Μη λυπείσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα , ακούγεται στην Α΄προς Θεσσαλονικείς επιστολή του Θεορήμονος Παύλου! Παρηγορεί ο Παύλος , ο μέγας Άγιος Απόστολος και κήρυκας των Εθνών ! Τους συγγενείς και τους οικείους του κεκοιμημένου ; Λέει λόγια; ή την Αλήθεια ; Όπου Αλήθεια εκεί και Χριστός ! Όπου Χριστός εκεί και η Ελπίδα ! Η βέβαιη Ελπίδα ! Άρα όποιος δεν έχει ελπίδα και μακρόσυρτα και άπαυστα παραθεωρεί αυτούς τους λόγους μοιάζει να μην έχει μέσα του Χριστό. Και βέβαια δεν αναφερόμαστε στην θλίψη την τόσο εύλογη, στα δάκρυα τα τόσο λυτρωτικά που ένας αποχωρισμός πεφιλημένου προσώπου προκαλεί, αλλά το να τα βάλουμε με τον Θεό , να τον θεωρήσουμε πρωταίτιο της θλίψης, να του ζητήσουμε τον λόγο με εκείνο το γιατί …Να κηρύξουμε πένθος , να υψώσουμε μαύρες σημαίες διαμαρτυρίας και να καταστήσουμε τον Θεό τιμωρό , άσπλαχνο , άδικο! Τις προάλλες ακούσαμε σε εξόδιο ενός αδελφού που έφυγε σε νεαρή ηλικία, κάποιον από τους οικείους του ολοφυρόμενο, να λέει κοιτώντας ψηλά : -Γιατί Θεέ μου παίρνεις τους καλούς και αφήνεις τους κακούς να συνεχίσουν να ζουν; Να , μια χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπου χωρίς ελπίδα , χωρίς Χριστό ! Και έρχεται η Αγία μας Εκκλησία και κάνει κάτι αληθινά συγκλονιστικό ! Την ημέρα που ένας Άγιος κοιμήθηκε άλλος τελειωμένος εν ειρήνη, άλλος σε φριχτά μαρτύρια, τμηθείς , λογχισθείς , βληθείς στην φωτιά , στην θάλασσα , απαγχονισθείς , σταυρωθείς … Εκείνη την ημέρα την κάνει πανηγύρι ! Μυστήριο ξένο και παράδοξο!Αδιανόητο όμως για κάποιον χωρίς αλήθεια , χωρίς ελπίδα , χωρίς Χριστό ! Ξανά ενώπιόν μας ο άνθρωπος χωρίς ελπίδα : -Μα να χαίρεσαι και να πανηγυρίζεις σε επέτειο μαρτυρίου , βασανισμού , θανάτου; Εμείς τέτοια μέρα , ούτε να την θυμόμαστε!Μας στενοχωρεί τόσο αυτή η μνήμη! Πασχίζουμε να την ξεχάσουμε εκείνη την ημέρα!Να πάει και να μην ξανάρθει που λέμε...

Και έρχεται αδελφοί μου , εκείνο το «Δεύτε πανηγυρίσωμεν σήμερον» που ακούγεται σε πλήθος ιερών ακολουθιών στον άγιο ενιαυτό της λειτουργικής ζωής της μάνας Εκκλησίας ! Δεύτε άπαντες πανηγυρίσωμεν ! Με φωνή αινετική , δοξαστική ! Έχει πανηγύρι σήμερα !
Ξημέρωμα Αγίου Παταπίου 2019 στο ψαλτήρι ! Στα χέρια του κρατά ένα μικρό κομποσχοίνι , ανεκτίμητο φυλαχτάρι ! Χθες το βράδυ χωρίς ιδιαίτερη αφορμή και για πρώτη φορά το κατέβασε από το εικονοστάσι όπου το είχε, δίπλα σε μια φωτογραφία του Γέροντα ! Μια εκλεκτή ψυχούλα του το έστειλε πριν λίγους μήνες από την Αριζόνα! Πήγε στον Γέροντα και το ζήτησε ! Το φόρεσε εκείνος στο χεράκι του και είπε μια μικρή προσευχή! Μετά το δι ευχών ήρθαν τα νέα από την Αμερική ! Κοιμήθηκε ο Γέροντας ! Έσφιξε στην χούφτα του το κομποσχοίνι ! Το νέο διαδόθηκε αστραπιαία ! Όλα τα εκκλησιαστικά δίκτυα και οι ιστοτόποι μετέδιδαν την είδηση ! μαζί με τις πρώτες εικόνες του γαληνού κεκοιμημένου γέροντα Εφραίμ! Την επομένη μέρα σε κάποιες εφημερίδες η είδηση ήταν πρώτη ! Πρωτοσέλιδο ο Γέροντας ! Μα ο συντάκτης του τίτλου δυστυχώς χωρίς ελπίδα ! «Θρήνος για τον Γέροντα Εφραίμ» Σε μια άλλη εφημερίδα: «Η Ορθοδοξία πενθεί !»και άλλα παρόμοια …Ήρθε και σε εμάς εκείνο το Αναστάσιμο πρωινό ένας τίτλος : Πανηγύρι σήμερα στον Ουρανό! Έχει υποδοχή Αγίου !
Δάκρυα πολλά, αλλά δάκρυα ευγνωμοσύνης για το ένα εκατομμύριο ψυχές που βαπτίστηκαν στην Αμερική ! Δάκρυα χαρμολύπης για όσους τον γνώρισαν , τον άκουσαν , τον διάβασαν , τον επικαλέστηκαν , τον χρειάστηκαν και αμέσως έσπευσε δίπλα τους ! Δάκρυα το πρωί της 8ης Δεκεμβρίου 2019! Για έναν Άγιο παγκόσμιο ! Τον Άγιο Γέροντα Εφραίμ τον Φιλοθεϊτη ! Δεν κατατάσσονται οι άγιοι σε χαρτιά , μα στις καρδιές μας και στην ευλογημένη αλάνθαστη συνείδηση των ταπεινών τούτου του κόσμου! Αλλοίμονο αν περιμέναμε για διατυπώσεις, ή αφήναμε χρόνους πολλούς να κυλήσουν πρώτα , δοκιμαστικούς και πιστοποιητικούς , για να προσευχηθούμε για μεσιτεία σε τόσους ευλογημένους ησυχαστές , θεογνώστες γέροντες και γερόντισσες της υπομονής και της αγάπης , απλούς Θεοφωτίστους , θαυματουργούς , με ακαταγώνιστες πρεσβείες …Εκείνο το πρωινό μια ευλογημένη ψυχούλα , αυτή που μας ανακοίνωσε την κοίμηση του Γέροντα , με τα μάτια υγρά από τα πρώτα πανηγυρικά χαρμολυπημένα δάκρυα, μας είπε κάτι που θα μας μείνει παντοτινά αξέχαστο : «Έκανε κάποτε το ταξίδι από Ελλάδα στην Αριζόνα μια αναγκεμένη γυναίκα . Τα κατάφερε και συνάντησε αρκετές φορές τον Γέροντα και πολύ αναπαύθηκε ! Όταν έπρεπε πια να επιστρέψει του είπε με παράπονο : -Γέροντα , τώρα που θα είμαι μακριά και δεν θα μπορώ ούτε να σας δω ούτε στο τηλέφωνο θα είναι εύκολο να μιλήσουμε , τι θα κάνω; -Παιδί μου , της είπε …Γράφε αυτό που θέλεις να μου πεις σε ένα χαρτί…Βαλ το αποβραδίς στο εικονοστάσι σου με το καντήλι μπροστά από την εικόνα του Χριστού μας ! Την άλλη μέρα το πρωί σκίσε το ! Θα έχω λάβει το μήνυμα !» Και το έκανε συνέχεια αυτό η γυναίκα …Δεν την ρωτήσαμε την αδελφή μας αν πέτυχε η προτροπή του Γέροντα… Μάλλον δεν προλάβαμε , γιατί έσπευσε εκείνη να μας πει : -Ξέρεις το έχω και εγώ κάνει αυτό με το χαρτί , και έφτασε το μήνυμα αδελφέ μου … ( συνεχίζεται)

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά 4 εκπομπών