main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

10 Ιαν 2021

Τίποτα δεν πάει χαμένο !


Ναι είναι δύσκολο …Το βάρος μιας μέρας που φεύγει έπρεπε ολόκληρο να σηκωθεί από σένα  ! Νιώθεις μια κούραση βαριά στο σώμα σου και στην καρδιά ! Και δεν σου κάνει όρεξη ούτε να κουβεντιάσεις …Θέλεις να ξαποστάσεις( κατά το γνωστό αγαπημένο λαϊκό στιχούργημα) . Θυμάμαι έναν γέροντα Ιερέα , έγγαμο ,πνευματικό . Συζητώντας σ ένα αρχονταρίκι μετά το τέλος μιας Κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας . Εκείνος πατέρας 5 παιδιών… Εξομολόγηση , 3 ενορίες και πάμπολλες υποχρεώσεις . Η πρεσβυτέρα του με πολλά προβλήματα υγείας. Κάποιος στην πρωινή εκείνη χαρούμενη  παρέα παραπονέθηκε ότι δεν βρίσκει έστω λίγο χρόνο καθημερινά να κάνει κάτι πνευματικό , να διαβάσει , να προσευχηθεί …-Αχ παιδί μου του αποκρίθηκε ο παππούλης  και εγώ το ίδιο παράπονο έχω …Αφού καμιά φορά είμαι τόσο κουρασμένος , φτάνει η ώρα μια δύο το πρωί χωρίς να το καταλάβω με τόσες έννοιες , την πρεσβυτέρα , τα παιδιά τις τόσες μέριμνες …Κατάκοπος αισθάνομαι που ούτε το Απόδειπνο δεν βρίσκω το κουράγιο να διαβάσω…Το μόνο που καταφέρνω είναι να πω την προσευχή στον φύλακα άγγελό μου …Και στο τέλος τον παρακαλώ …θα σας φανεί ανήκουστο …να μου κάνει εκείνος το Απόδειπνο !

Σάστισα τότε μόλις το άκουσα τούτο το παράξενο …

Άλλος θα έβαζε λογισμό : Καλά,  Παπάς , Πνευματικός που δίνει συμβουλές σε άλλους  , που καθοδηγεί , που χορηγεί  πνευματικό πρόγραμμα και να μην μπορεί 10 λεπτά έστω να διαβάσει το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας ;

Έχεις διακονήσει ποτέ αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου άρρωστο άνθρωπο, κατάκοιτο  μέσα στο σπίτι σου; Έχεις υπάρξει ποτέ πολύτεκνος ή υπερπολύτεκνος γονιός ; Βάλε τον εαυτό σου για μια μέρα στην θέση αυτών των ανθρώπων της υπομονής και της θυσιαστικής αγάπης,  που δεν ζητεί τα εαυτής , και έπειτα αναλογίσου,  αν εσύ θα έβρισκες την δύναμη να κάνεις έστω και το δεκάλεπτο απόδειπνο . Και σκέψου έπειτα,  πως ο Θεός αναζητά τον ιλαρό δότη ! Τον αγαπά τόσο αυτόν που αποκαμωμένος,  έστω για μια ελάχιστη στιγμή,  στρέφει την ψυχή του ψηλά και λέει ένα Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με , ένα Πάτερ ημών, το Πιστεύω , κάνει μια μόνο εδαφιαία μετάνοια, μα γονατίζει η ψυχή του εκείνη την ώρα! Αυτό το φιλότιμο,  που ενεργοποιεί το ευμήχανο του ανθρώπου ! ( Ξέρετε είναι από τις  λέξεις της μάνας Ελληνικής γλώσσας που παραμένει αμετάφραστη επί της ουσίας στις υπόλοιπες , ή μεταφράζεται αλλά εντελώς άστοχα για το νόημα που αληθινά έχει : sense of honor  στα αγγλικά …αίσθηση της τιμής …Αλλά και η λεβεντιά και η παλικαριά  δεν μεταφράζονται αδελφοί μου ! Θα μπορούσε τώρα που το σκεφτόμαστε να χει άλλο τίτλο η σημερινή εκπομπή : Της ψυχής το αμετάφραστο !) Βρίσκει λοιπόν το φιλότιμο αφορμές μιας άλλης διαφορετικής προσευχής . Ένα παράδειγμα : Μια μάνα με 6 παιδιά κάθε βράδυ τους  διαβάζει    τον  βίο των Αγίων της ημέρας που ξημερώνει ! Μπροστά στο αναμμένο καντήλι ! Τόσο αντέχει ! Τόσο βαστάει ! Δεν ζυγίζεται η προσευχή ! Δεν μετριέται ο πνευματικός αγώνας ! Μα όλα λογίζονται και με έναν απερινόητο τρόπο πολλαπλασιάζονται ! Όλα μα όλα τα υπολογίζει ο Χριστός μας,  για να σώσει κάθε ψυχή ! Τίποτα δεν πάει χαμένο ! Αυτό το λίγο , το ελάχιστο , το μηδέν για κάποιους , παίρνει αξία την προστιθέμενη από τον Ένα !

 Όποτε λοιπόν αυτός ο λογισμός έρθει να μας απογοητεύσει , ψιθυρίζοντάς μας ότι εσύ με όλα αυτά που έχεις, τις έννοιες, τις υποχρεώσεις, τα βάσανα, τον πόνο ,δεν μπορείς να έχεις πνευματική ζωή και πρόγραμμα όπως άλλοι , ας σηκωθούμε έστω για λίγο , ας κάνουμε μια μετάνοια , ας πούμε έστω μια μικρή προσευχή και ας την στείλουμε πάνω ! Ίσως ακουστεί πολύ περισσότερο από μια ολόκληρη αγρυπνία( είναι τόσο ωραίο βέβαια ν αγρυπνάς γι΄Αυτόν που αγαπάς )  και από αναρίθμητα κομποσχοίνια ! Γιατί θα γίνει με φιλότιμο μπολιασμένο απ την αγάπη και μόνο του Χριστού μας , του Ελεήμονος και Πανοικτίρμονος   Τριαδικού Θεού μας !

Επουδενί λόγω η σημερινή εκπομπή δεν θέλει να εξωραϊσει, να στρογγυλέψει, να νομιμοποιήσει, να δώσει άλλοθι …Δεν παροτρύνει στο να πάψει ο κάθε αδελφός και πρώτοι εμείς, να προσπαθούμε για το κάτι παραπάνω, έστω κάτι το ελάχιστο …Την απογοήτευση και την ολοσχερή παραίτηση, την ολέθρια ακηδία θέλει να πολεμήσει ιδίως σε αυτούς τους καιρούς που δείχνουν να την ευνοούν…Γιατί ο γλυκασμός μιας μόνο αληθινής στιγμής προσευχής και επικοινωνίας με τον Ζώντα Θεό, είναι ικανός να νικήσει ακόμα και αυτήν την ίδια την κούραση , να απαλύνει τον πόνο να σταματήσει και αυτόν τον ίδιο τον χρόνο ! Το φιλότιμο θα γεννήσει τέτοιες λυτρωτικές  στιγμές και έπειτα αυτές, θα γίνουν ανάγκη και οξυγόνο, που δεν θα μπορεί η ψυχή να αποχωριστεί …

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

 

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~