Μέσα δεκαετίας του 80. Καλοκαίρι ..Στην κατασκήνωση
…των παιδιών η χώρα στον Κάλαμο…Μία ώρα από το σπίτι στην Αθήνα, μα τόσο μακριά ταυτόχρονα από την γκρίζα
καθημερινότητα, σε ένα περιβάλλον που θύμιζε παράδεισο . Οξυγόνο σε αφθονία, γαλάζιο
και χαρά σε πλησμονή. Παιχνίδι , τραγούδι
, δροσιές, φιλίες, ζωή …
Για μια οκταετία
περίπου, αυτό το καλοκαιρινό όνειρο μονοπωλούσε ολοχρονίς τον συναισθηματικό μου
κόσμο , έγινε κάτι σαν σκοπός και προορισμός …Ακατάργητο και αδιαπραγμάτευτο το
να με βρεί ο Ιούλιος στα μέρη του Καλάμου . Δεν υπήρξε Αύγουστος επίσης αδάκρυστος
και εγώ να μην τραγουδώ το κατασκηνωτικό
….όχι δεν χωριζόμαστε για πάντα βρε παιδιά και θα ξανανταμώσουμε εδώ μαζί
ξανά … Μα ήρθε η ώρα της ωρίμανσης και των σπουδών …Και έγινε μακρινό το
πευκοσκέπαστο ονείρατο με τα κελαρυστά νερά και την ανεμελιά της χώρας των
παιδιών …Μια χώρα βέβαια χωρίς έστω μια Κυριακή να υμνολογεί τον Κύριο , με μια
τυπική προσευχή απ τα μεγάφωνα αν θυμάμαι και καλά …Πολλές φορές απ την σκηνή μας
εκεί στης 11ης κοινότητας τα μέρη, βλέπαμε το βουνό και κάτι φορτηγά αργοκίνητα
και φορτωμένα με υλικά ολοένα να πηγαινοέρχονται στον χωματόδρομο …Αργότερα …πολύ
αργότερα, έμαθα που πήγαιναν εκείνα τα
φορτηγά …
Πέρασαν περίπου 30
χρόνια από την τελευταία μου κατασκηνωτική περίοδο . Η ανάμνηση διατηρεί
χρώματα έστω και ξεθωριασμένα , μα επικαλύπτεται από το απαιτητικό σήμερα και
την αδιακρίτως επεμβατική μέριμνα. Πλέον διηγούμαι στα παιδιά μου την ομορφιά
εκείνων των καλοκαιριών …Αν είχαμε και μια εκκλησούλα και έναν παππούλη τις Κυριακές
…μόνο αυτό έλειπε …το πιο σημαντικό βέβαια…Καλή η ανάπτυξη των δεξιοτήτων και η
καλλιέργεια στην κοινωνικότητα μα υπάρχει και μια αθάνατη ψυχή που γυρεύει Το Φως
…
2016 .Μέσα στο
χαρμόσυνο Πεντηκοστάρι χτυπά το τηλέφωνο …Στην άλλη άκρη μια απαλή ευγενική φωνή, βγαλμένη από σελίδες Ευεργετινού …Χαίρετε, είμαι ο πατήρ Χριστόδουλος, από την Μονή
του Αγίου Συμεών στον Κάλαμο …
Την Μεγάλη
Παρασκευή ήμουν ασθενής . Ζήτησα από τους πατέρες να μου βάλουν τον σταθμό της Μητροπόλεως
Χαλκίδος και άκουσα την εκπομπή σας . Εύχομαι να συνεχίζετε προς δόξαν Θεού .
Θα θέλαμε να σας καλέσουμε στην Μονή, για μια ομιλία πάνω σε κατηχητικό λόγο του
Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου…Τι λέτε;
Δέος με καταλαμβάνει
…
-Γέροντα να
είναι ευλογημένο ! Ζητώ προκαταβολικώς συγγνώμη για την ανεπάρκειά μου …
-Ελάτε και ο Άγιος
θα σας δυναμώσει !
Μετά από λίγες
εβδομάδες , Κυριακή απόγευμα μαζί με τον Θεοδόσιο τον π.Χρυσόστομο, πνευματικό
του τέκνο, και τον π.Ιωσήφ ακολουθούσαμε μετά την Εθνική τις πινακίδες για την Μονή …
Σε μια στιγμή ο
χρόνος σταμάτησε …ή μάλλον γύρισε 3 δεκαετίες πίσω…Ακινητοποίησα το αυτοκίνητο αποσβολωμένος
μιας και βρισκόμασταν, δίχως να το
καταλάβω, σε ένα από τα πιο γνώριμα και ονειρεμένα μέρη των αναμνήσεών μου …Στην
πύλη της κατασκήνωσης …Εκεί ξεκινούσε το τελευταίο ανηφόρι για την Ιερά Μονή
του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου . Κατάλαβα τότε που πήγαιναν τα φορτηγά πριν
τόσα χρόνια και έπειτα από λίγο, ο ίδιος ο Γέροντας μου εξιστορούσε, ότι τότε που
εμείς σαν παιδιά αμέριμνα σεργιανούσαμε στις γειτονιές της Kiderland, ο ίδιος ο Άγιος Πορφύριος, σχεδόν τυφλός, μια καλοκαιρινή μέρα Ιουλίου του 1987 υπεδείκνυε
με θαυμαστή ακρίβεια ερχόμενος στο χέρσο ακόμα οικόπεδο, που θα ανεγερθεί το
κάθε οίκημα , που θα βρεθεί νερό , ποιοι είναι οι γείτονες και που ακριβώς βρίσκονται
τα σπίτια τους …Έπειτα ευλόγησε και τις 4 μεριές του ορίζοντα ! Σκέφτηκα πως
σίγουρα ήρθε τότε και στις σκηνές μας και μας είδε και μας σπλαχνίστηκε ….Και
πως η δική μου ευλογία ( ναι το ξέρω πως είναι σκανδαλώδες) ήταν κάποτε να
ξαναγυρίσω σε μέρη που τόσο ερωτεύτηκα, για να τα αγαπήσω πια αληθινά, με την αληθινή Αγάπη την αιώνια .
Σήμερα 4η
Κυριακή των νηστειών, τα θυμήθηκα όλα τούτα που ο πατήρ Χριστόδουλος σε μέρα πανηγυρική
και ολοφώτεινη, ξεκίνησε να συναντήσει Εκείνον που μόνο λάτρεψε και πόθησε και
που δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται γι αυτό δουλαγωγόντας το σώμα, ανεβαίνοντας την κλίμακα των αρετών …Του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος
ξημερώνοντας…
Ομότροπος αυτός με
τον μέγα ανατόμο της πίστης μας Άγιό του Άγιο Συμεών τον τόσο πεφιλημένο…
Και μια κλίμακα
πλέον με σαράντα σκαλοπάτια για τον Άγιο Γέροντα ως την τελική απόκριση…
Για την
προηγούμενη με τα τριάντα, έγινε χάριτι Θεού μύστης πνευματέμφορος στην
διδασκαλία αναβάσεώς της… Πάθη και αρετές οι βαθμίδες αυτής της σκάλας .Τα πάθη
μπορούν να σε κατακρημνίσουν , να σε κρατήσουν στο σκοτάδι , οι αρετές να σε
ανεβάσουν στο Φως .
Κάθε λεπτό
οδηγεί στην σωτηρία . Το στάδιο των αρετών, καθημερινός τόπος της ψυχής και στο
εφήμερο εδώ τα βραβεία και οι αρραβώνες των αθλητών . Πρόγευση αιωνίου …Χρηστός
ο Κύριος ! Ο Χριστός μόνο στο κέντρο ! Ο κόσμος απέναντι…
Ήρθε η ώρα της γεύσης
της Βασιλείας των Ουρανών Άγιε Γέροντα ! Σε περιμένουν να σε υποδεχτούν μαζί με τον Άγιο Θεολόγο ο
πατέρας σου Χερουβείμ και η συντροφιά της Παρακλήτου, ο ευεργέτης σου Άγιος Καλλίνικος και τόσοι
ακόμα …
Με τα αδιαλείπτως ολάνοιχτα πνευματικά σου μάτια, έβρισκες πάντοτε
τον τρόπο να κάνεις τα ψυχώλεθρα άγνωρα γνωστά και να αλλοιώνεις όσες ψυχές ο
Θείος Έρως έστελνε με τρόπο θαυμαστό στην
ευλογημένη ποίμνη σου .
Πρέσβευε στον
θρόνο του Δικαίου Κριτού υπέρ ημών των αμαρτωλών .
Νώντας Σκοπετέας
11-04-2021 Αγίου
Ιωάννου της Κλίμακος .
Σκανδαλωδώς η αγάπη του με προκάλεσε και πάλι ύστερα από λίγο καιρό...Τότε κάθισε σιμά μου και προλόγισε ξεκινώντας να ψέλνει αναστάσιμα ...Ευωδιαστές οι ανάσες του ...Θυμητάρι το παραπάνω από εκείνη την ημέρα του Κυρίου ...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...