main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

10 Αυγ 2016

Τήνος ( Μ ένα περιστέρι πάνω απ την Μεγαλόχαρη…)


Πήρε ο πρωτομάστορης Κύριος ούλα Του τα σύνεργα και αρχίνησε να μορφώνει το πιο αγαπημένο πλάσμα του , με το αμόνι , το σφυρί και την τσιμπίδα του. Μια το αυλάκωνε με το πικούνι της υπομονής και μια το σμίλευε με το σφηνάρι του πόνου . Στην Τήνο έκαμε το εργαστήρι Του  , στ ΄απόκρημνα του Ξώμπουργου .

 Και ανεβοκατέβαζαν ολοένα οι Άγγελοι τους αραμπάδες , τα βίντσια και τις μπαστέκες με υλικό , να πλάθει ο Θεός . Φύσαγε έπειτα Εκείνος το μάρμαρο και του δινε ζωή !
Και μάθανε την τέχνη Του οι ανθρώποι . Και κληρονόμησε στο νησί της Κυρίας των αγγέλων διαλεχτούς μάστορες και διακόνους παραγιούς να συνεχάνε να ζωντανεύουν το άψυχο . 

Και ο Κύριος  με στοργή επιστατούσε και κάποτε –κάποτε τους διόρθωνε χαϊδεύοντάς τους τα  ακροδάχτυλα τα σκληρυμένα απ το πελέκι . Και μιλούσανε τότε για την αχειροποίητη ομορφιά που μόνο στον ουρανό δασκαλεύεται! 

Κι είπανε έπειτα οι Τηνιακοί να φτιάξουνε τα σπίτια τους . Και τα στεριώσανε  με τα πιο άσειστα θεμέλια : ένα ξωκκλήσι στην αυλή κι ένα καμπαναριό σαν πυργόμορφη ακοίμητη λαμπάδα με φιτίλι της σταυρό , άσβηστη απ΄ τους  αγέρηδες  , που καρτερούν να στροβιλίσουν παντού όλα τα εφύμνια και τις δεήσεις , σαν ξεβγαίνουν μέσα απ τα σταυρόσχημα αετώματα και τους φεγγίτες με τις αμπέλους και τα εξαπτέρυγα και τους δικέφαλους αητούς . 

Κι όταν αποσώσανε οι Τηνιακοί με δαύτα , συμπόνεσαν τα περιστέρια που γύρευαν καταφύγια απ τον αλύπητο βοριά και άρχισαν να τους φτιάχνουν τις φωλιές . Και έμοιαζαν και αυτές από μακριά σαν τις κοιτούσες με Εκκλησιές και μικρά καστρομονάστηρα.
Και μόλις τέλεψαν και με τους περιστεριώνες,  σκέφτηκαν πως στου νησιού τους το άνυδρο το καλοκαίρι  θα δίψαγαν τα ευλογημένα τα πετεινά και βάλθηκαν τότε να χτίζουνε παντού πηγές και κρήνες που’  μοιαζαν με θρονιά δεσποτικά .
 Να πίνουν και να πετούν ακούραστα , δίχως σταματημό . Να φέρνουν μηνύματα από το Κεχροβούνι στην περίβλεπτη Μεγαλόχαρη και να επιστρέφουν έπειτα στην Καμπαναριώτισσα για το Απόδειπνο κρατώντας στο ράμφος τους ένα κεράκι αναγκαιμένου και χαρτί με ονόματα για την Παράκληση .
Πήρα στο κατόπι ένα μονάχο περιστέρι που ξεδρόμησε απ την συντροφιά του . Γέρικο μα  θαλερό  , τρύπωσε μέσα στο μικρό ησυχαστήριο και ξαπόστασε για μια στιγμή απάνω στο πέτρινο προσκεφάλι της Αγίας Πελαγίας .
Πήρε ευχή του Εσταυρωμένου κι από κει βρέθηκε σιμά σε έναν γονατισμένο , που αργόσυρτα ανέβαινε την λεωφόρο της οδύνης και της ελπίδας , στης Μεγαλόχαρης το ανηφόρι . Απότομα ξανάνοιξε τα φτερά του . Ανέβηκε ως την ασημωμένη εύρεση , να πάρει ένα κλωναράκι βασιλικό που έφερε τάμα μια κόρη αγνή.

Παραμονές της Παναγίας το πήγε ως το λιμάνι να μοσχοβολήσει το αρμυρονέρι στης Έλλης τον βυθό , που ακόμα κρατά οστέα γεγυμνωμένα ηρώων .Και έπειτα ξανααντάμωσε με τα υπόλοιπα και κίνησαν , σαν γοργοτάξιδο σύννεφο , για τα βαπτιστήρια και τις αγιαστήρες της Βαγγελίστρας Μάνας  να βεβαιώσουν της πίστης μας το ασφαλές …
 
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο : Εσύ κι η Μεγαλόχαρη






Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~