Έμεινε ο καμπούρης ορφανός και δάκρυσε πρώτη του φορά ...μετά απο τόσα χρόνια ...
-Μην κλαίς Καραγκιοζάκο μου θα είναι καλά εκεί πάνω ...στου Παραδείσου το μπερντέ και σε μικρά αγγελούδια το γέλιο θα δωρίζει ...και στα όνειρά σου θα έρχεται πνοή να σου χαρίζει ...
Και όλοι εμείς τα παιδιά που μεγαλώσαμε μένουμε εδώ να τραγουδάμε λυπητερά ...οτι εκείνο που μας σώζει είναι που ονειρευόμαστε σαν τον Καραγκιόζη ....
Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχούλα του ...