Απάνω στην έμψυχο κιβωτό τον Θεο ας μην αγγίζει ολότελα χέρι αμαρτωλό. Αλλά χείλια πιστά ας ψέλνουνε με αγαλλίαση, χωρίς να σωπάσουνε, σαν νά είναι φωνή του αγγέλου κι ας φωνάζουνε: Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.
«Αμέτρητες είναι οι υμνωδίες της Παναγίας. Μα αμέτρητα είναι και τα σεμνόχρωμα εικονίσματά της, που καταστολίζουνε τις εκκλησιές μας, ζωγραφισμένα στο σανίδι είτε στον τοίχο. Σε κάθε ορθόδοξη εκκλησιά στέκεται το εικόνισμά της στο τέμπλο από τα δεξιά της αγίας Πόρτας. Σε άλλες εικόνες εικονίζεται και μοναχή, μα στα εικονίσματα του τέμπλου κρατά πάντα το Χριστό στην αγκαλιά της από τα αριστερά, σπάνια από τα δεξιά (τότε λέγεται Δεξιοκρατούσα).
Tο κεφάλι της είναι σκεπασμένο σεμνά και σοβαρά με το Μαφόριο, ένα φόρεμα φαρδύ κι ιερατικό σκούρο βυσσινί, που πέφτει στον ώμο της απλόχωρο, αφήνοντας να φαίνεται μονάχα το μακρουλό πρόσωπό της και τα χέρια της. Από μέσα από το σκέπασμα φαίνεται μια στενή λουρίδα από το δέσιμο του κεφαλιού της που σφίγγει το μέτωπό της και αφήνει να φανούνε μόνο οι άκρες των αυτιών της. Το μέτωπό της είναι σαν μελαχρινό φίλντισι, αγνό, απαλό και πεντακάθαρο.
Τα ματόφρυδα της είναι καμαρωτά, ζωηρά και μακρυά, φτάνοντας ίσαμε κοντά στα αυτιά της, τα μάτια της αμυγδαλωτά, ισκιωμένα, καστανά, βαθειά, σοβαρά μα γλυκύτατα, με το ασπράδι καθαρό κι ισκιωμένο.
Το βλέμμα της είναι μελαγχολικό, απλό ίσιο, ήσυχο, συμπαθητικό, αγαπητό, θλιμμένο μα και μαζί χαροποιό, αυστηρό μα και μαζί συμπονετικό, αγιώτατο, πνευματικό, αθώο, σκεφτικό, άμωμο, ελπιδοφόρο, υπομονετικό, πράο, σεμνότατο, μακριά από κάθε σαρκικό λογισμό, καθρέφτισμα μυστικό του Παραδείσου, βασιλικό και ταπεινό, ανθρώπινο και θεϊκό, άκακο, αδελφικό, ευγενικό, ελεγκτικό, άγρυπνο, γαληνό, φιλάνθρωπο, μητρικό, παρθενικό, δροσερό, καυτερό για όσους έχουνε πονηρούς λογισμούς, τρυφερό, διαπεραστικό, ερευνητικό, απροσποίητο, ηγεμονικό, συγκαταβατικό, παρακαλεστικό, αμετασάλευτο. Η μύτη της είναι μακρυά και στενή, με μέτρο, ιουδαϊκή, άσαρκη, με λεπτά ρουθούνια, λίγο γυριστή, σεμνή. Το στόμα της μικρό, ντροπαλό, φρόνιμο, κλειστό, καθαρό, ισκιωμένο κατά το μάγουλο, σα να χαμογελά.
Το όλο πρόσωπό της είναι ιερατικό και θρησκευτικό, και μαρτυρά αρχαία φυλή. Τα άχραντα χέρια της είναι μικρά, στενά μακροδάχτυλα, λεπτόνυχα. Με το αριστερό κρατά τον Χριστό και το δεξί το έχει ακουμπισμένο σεμνά απάνω στο στήθος της, σε στάση παρακαλεστική. Στα πιο αρχαία εικονίσματα αυτό το χέρι είναι πιο όρθιο και πιο ψηλά κοντά στο λαιμό».
Φ. Κόντογλου
_________________
http://athonite.gr/forum/html/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&p=4774