Κοντά στου ΜαηΘανάση την γιορτή έτρεξες για ψηλά …
Κι ήταν το τρέξιμό σου τούτη τη φορά σαν πέταγμα με συντροφιά αγγέλους…
Όλοι στα γαλανά τα μάτια σου τα δακρυσμένα γίνονταν καλοί …
Εσύ έβλεπες παντού έναν πλησίον… και τον αγκάλιαζες συμπονετικά με κάθε σου κοίταγμα…
Δεν προσποιήθηκες ποτέ το ήθος ….ό,τι ανάσαινες το ζούσες αληθινά …και όσα γέλια βγήκαν από μέσα σου είχαν σπαραγμό και δάκρυα ….
Εσένα σου ταιριάζει το Α το στερητικό του ονόματός σου …ένα Α και ένα δάκρυ όχι πόνου μα καρτερίας για καλή αντάμωση στις γειτονιές του καλού Θεού….
Αποχαιρετώντας την αθωότητα και τον πιο καλόκαρδο δικό μας άνθρωπο …
Καλό Παράδεισο Θ.Β.
Νώντας Σκοπετέας