11 Μαΐ 2012

Του Εγώ το βάρος το αβάσταχτο ...





Σε όσους στέλνουν μηνύματα με καλά λόγια για τις εκπομπές και το ιστολόγιο , ένα ευχαριστώ απο ψυχής ! Τους παρακαλώ όμως να διαβάσουν το κείμενο που ακολουθεί στο οποίο καθρεφτίζεται ο ...αληθινός εαυτός μου-μας ...Χαίρετε αγαπητοί συναμαρτωλοί αδερφοί μου ! (ν.σ)


νας ερες ζηλωτς, μ πλούσια δράση, εδε κάποτε να νειρο. διος μς τ χει περιγράψει ς ξς:
«Καθόμουνα στν πολυθρόνα μου, κουρασμένος κι ξαντλημένος π τν ργασία. Τ σμα μου πονοσε π’ τ μεγάλη κόπωση.
Πολλο στν νορία μου ζητοσαν τν πολύτιμο «Μαργαρίτη». Κα πολλο τν εχαν βρε. νορία μου προόδευε π κάθε ποψη. ψυχ μου πλημμύριζε π χαρά, λπίδα κα θάρρος. Τ κηρύγματά μου καναν μεγάλη ντύπωση. Πολλο προσήρχοντο στν ξομολόγηση. κκλησία μου ταν πάντοτε σφυκτικ γεμάτη. Εχα κατορθώσει ν κινητοποιήσω λόκληρη τν νορία.
κανοποιημένος π’ λα, ργαζόμουνα κάθε μέρα μέχρις ξαντλήσεως. ν σκεπτόμουνα λα ατ, χωρς ν τ καταλάβω, μ πρε πνος. Τότε συνέβη τ ξς, πο θ σς περιγράψω:
νας ξένος μπκε στ δωμάτιο χωρς ν χτυπήσει τν πόρτα. Τ πρόσωπό του ταν γλυκ κι εχε μεγάλη πνευματικότητα. ταν καλ ντυμένος κα κρατοσε στ χέρι του μερικ ργανα χημικο ργαστηρίου. λη του μφάνιση προκαλοσε παράξενη ντύπωση. ξένος μ πλησίασε. Κι ν μο πλωνε τ χέρι του γι ν μ χαιρετήσει, μ ρώτησε:
ς πάει ζλος σου;
ρώτηση ατ μο προξένησε μεγάλη χαρά. Γιατ μουν πολ κανοποιημένος μ τ ζήλο μου. Κα δν εχα καμία μφιβολία, πς κι ατς ξένος θ ταν πολ χαρούμενος, ν τν γνώριζε.
Τότε, πως θυμμαι π’ τ νειρό μου, γι ν το δείξω πόση ξία χει ζλος μου, σν ν βγαλα π’ τ στθος μου μι συμπαγ μζα, πο κτινοβολοσε σν χρυσάφι. Το τν βαλα στ χέρι κα το λέω:
τς εναι ζλος μου.
κενος τν πρε κα τ ζύγισε προσεκτικ πάνω στ ζυγαρι του:
-Ζυγίζει πενντα κιλά, μο λέει σοβαρά.
γ μόλις πο μποροσα ν συγκρατήσω τ χαρ μου γι τ βάρος ατό. κενος μως μ σοβαρότητα, σημείωσε τ βάρος σ’ να χαρτ κα συνέχισε τν ξέτασή του.
σπασε τ μζα κείνη σ κομμάτια κα τν βαλε μέσα σ’ να χημικ τηγάνι πάνω στ φωτιά. ταν μζα λειωσε κα καθαρίστηκε, τν βγαλε π’ τ φωτιά. Ξεχώρισε τ διάφορα στοιχεα. ταν ατ κρύωσαν, σχηματίσθηκαν διάφορα κομμάτια. Τ γγιζε μ’ να σφυράκι κα ζύγιζε τ βάρος κάθε κομματιο πάνω στ χαρτί.
ταν τελείωσε, μο ριξε μι ματι γεμάτη π συμπόνια κα μο λέει:
χομαι ν σ λυπηθε Θες κα ν σωθες.
Κι μέσως, γκατέλειψε τ δωμάτιο.
Στ χαρτ πο μο φησε στ τραπέζι, ταν γραμμένα τ ξς:
νάλυσις το ζήλου το ερέως Χ.
Συνολικν βάρος: 50 κιλ
προσεκτικ νάλυσις παρουσιάζει τ ξς στοιχεα:
• Φανατισμός: 5 κιλά.
• Προσωπικ φιλοδοξία: 15 κιλά.
• Φιλοχρηματία: 12 κιλά.
• Τάση πρς πιβολ κα κυριαρχία πάνω στς ψυχές: 8 κιλά.
πίδειξις: 10 κιλ παρ 20 γραμμάρια.
γάπη πρς τν Θεό: 10 γραμμάρια.
γάπη πρς τος νθρώπους: 10 γραμμάρια.
Σύνολον: 50 κιλά.
παράξενη συμπεριφορ το ξένου κα ματι μ τν ποία μ ποχαιρέτησε, μο μετέδωσαν κάποια νησυχία. Μ ταν εδα τ ποτέλεσμα τς ξετάσεώς του, νοιωσα τ γόνατά μου ν λυγίζουν.
Θέλησα στν ρχ ν’ μφισβητήσω τν ρθότητα τν ριθμν. Μ κείνη τ στιγμ κουσα ναν ναστεναγμ το ξένου, πο εχε φθάσει στν ξώπορτα. ρέμησα κι ρχισα ν σκέπτομαι πι ψύχραιμα. Μ καθς σκεπτόμουν, σκοτείνιασε μπροστ μου. Δν μποροσα ν διαβάσω τ χαρτί, πο κρατοσα στ χέρια μου. γωνία κα φόβος μ κατέλαβαν. Στ χείλη μου λθε κραυγή:
-Κύριε, σσον με…
ριξα πάλι μι ματι στ χαρτί. Ξαφνικά, μεταμορφώθηκε ατ σ’ ναν λοκάθαρο καθρέπτη, πο καθρέπτιζε τν καρδι μου. νοιωσα κα νεγνώρισα τν κατάστασή μου. Μ δάκρυα στ μάτια παρακαλοσα τν Κύριο ν μ’ λευθερώσει π’ τ ΕΓΩ μου. Τέλος, ξύπνησα μ μι κραυγ γωνίας.
Στ περασμένα χρόνια, παρακαλοσα τν Θε ν μ σώσει π διαφόρους κινδύνους. Μ π τν μέρα κείνη, ρχισα ν παρακαλ τν Θε ν μ’ λευθερώσει π τ δικ μου ΕΓΩ.
Γι πολ καιρ νοιωθα ταραγμένος. Τέλος, στερα π πίμονες προσευχές, νοιωσα τ φς το Κυρίου ν πλημμυρίζει τν καρδι μου κα ν καίει τ’ γκάθια το γωκεντρισμο μου. ταν Κύριος μ καλέσει κοντ Του, θ Τν εχαριστήσω λόθερμα γι τν ποκάλυψη κείνης τς μέρας, γιατ μο φανέρωσε τότε τν ληθιν αυτ μου κα δήγησε τ πόδια μου στν πι στενό, λλ κα πι μορφο δρόμο. π τότε κάθε μέρα νανέωνα τς ποφάσεις μου.
κείνη πίσκεψη πο μο κανε κενος πο «τάζει καρδίας κα νεφρούς» (πρβλ. Ψαλμ. 7:10), μ κανε λλον νθρωπο κα φέλησε πολ τν ργασία μου».
ρθρο π τ περιοδικ «ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ» (1-11-1956), τ ποο εχε φυλάξει στ ρχεο του ὁἀείμνηστος Γέροντας, πατρ ρσένιος Κομπούγιας, το συχαστηρίου «Παναγία Γοργοεπήκοος» στἡὴ Ναύπακτο... όπως μας το παρουσίασε ο ευλογημένος π.Στέφανος Αναγνωστόπουλος σε ένα απο τα αμέτρητα ψυχωφελή πονήματά του .
πηγή : www.agiazoni.gr