14 Φεβ 2014

Κυριακή του Ασώτου ... Εις εαυτόν ...




Εις Εαυτόν 
Άσωτος ο μικρός ο γιός …Σπαρακτικό το ήμαρτον,
 με κρεμασμένο τον Θεό από τον τράχηλό του…
Άσωτος ο Αδάμ που πόσο το  καρτέρησε των οικτιρμών το πρόσταγμα 
 και την κατάβαση που σύντριψε των άλυτων  δεσμών τις πύλες…
Άσωτες οι Οσίες  πόρνες και η Αγία στο φρέαρ,
που ρούφηξαν δίχως πνοή το ύδωρ το άσωστο, το ζων…
Άσωτος ο Σίμων Ιωνάς  με τα πικρά τα κλάματα
στο τρίτο της προδοσίας λάλημα…
Άσωτος κι ο άπιστος ο μαθητής,
 που γνώρισε Κύριον τον Θεό  του,  ψηλαφητά αγγίζοντας  τις άκλειστες πληγές Του…
Άσωτος ο ληστής, ο καρφωμένος στης ζωής του τα αβάσταχτα τα κρίματα...
Ήρθε και αυτός εις εαυτόν και έλαβε το δηνάριο της ενδεκάτης ώρας…
Άσωτος των Χριστιανών ο δήμιος, της Δαμασκού το θαύμα.
 που αγώνα τέλεσε καλόν και έγινε στόμα του Θεού, πρώτος  μετά τον Ένα… 
Άσωτη η Μαρία…
Όλο γυρίζει στου Ιορδάνη τα ποτισμένα με το αίμα της καρδιάς της χώματα,
βοώντας και αυτή  Μετανοείτε όπως των Προφητών  ο μέγιστος …

Άσωτος ο Αυγουστίνος της καρτερούσας μάνας  γιός
και ο Νήφωνας και ο Αιθίοπας ο Άγιος,  άλλος αυτός του Παραδείσου κλέφτης…
Άσωτος στο κρεβάτι της οδύνης, στης γιατρειάς την ελπίδα, στου Θαύματος την ολόπυρη  την  προσμονή…
Στηθοδαρμός και επιστροφή   απ΄ τα δικά σου βήματα του άνου  πηγαιμού τα πρώτα, τα άθαφτα  ακόμη…
Στα ανόσια  τα ίχνη σου  πατάς με δύναμη πολύ,
θυμάσαι και ολοφύρεσαι  
και μακαρίζεις και όλο δοξάζεις και μονολογείς  κοιτάζοντας επάνω:
Δεν είμαι άξιος εγώ να με φωνάζεις γιό Σου…

Μυριαρίθμητοι  οι Άσωτοι …
Εις Κύριος …
Θάλασσα άμετρη  τα δάκρυα…Μια χούφτα ο Ουρανός όλα τα κράτησε ..
Αστέγνωτος ο θόλος του, σταλάζει  στις ψυχές μας Θείο έλεος …

Τόσοι γυρισμοί  καταφιλημένοι , 
σε Μια αγκαλιά  θα βρίσκουνε  παντοτινή   ευφροσύνη…


νώντας σκοπετέας 
Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα φως
απόσπασμα απο εκπομπή με τίτλο : Ως τον Άσωτον Οικτίρμον