Παλεύω με τα γράμματά μου …
Όλο πάνε αλλού και κάθονται και απότομα φεύγουν και για
αλλού πηγαίνουν …
Μοιάζουν με τον Παράκλητο και με τον Φύλακα Άγγελο που τόσο
λεπτά σαν αεράκι στέκονται δίπλα μας και όλο απομακρύνονται αποστρέφοντας το
Πάναγνο Πρόσωπό τους.
Και τα άλλα που έρχονται και θρονιάζονται στης ψυχής μου τα
ανάκτορα που τα καλοδέχονται και τα φιλοξενούν …
Το ρο που σαν ζιζάνιο ριζωμένο και πολυκαιρισμένο βλασταίνει
σιμά στην αλυσοδεμένη μου Αγιότητα κάνοντάς με Άγριο από Άγιο που είπε ο Θεός
να γίνω ...
Το σίγμα και το ταφ που φτερακίζουν στα σκοτεινά αθέατα και
κάνουν τη στοργή να οργίζεται …
Και άλλα τόσα γράμματα …
Και γίνεται φυγή η καταφυγή , η προστασία αποστασία , και ο
Χριστός Άχρηστος…
Θέλω να μαι ανάμεσα στο Άλφα και το Ωμέγα Του ...και να ζητώ
το έλεός Του
Μα όλο αγκαλιά με άλλα γράμματα είμαι ...
Με το Έψιλον το Γάμα και το Ωμέγα μου
Νώντας Σκοπετέας