Δόξα Σοι Κύριε να λες το
αίμα όταν στάζει
Σαν σε βαραίνει ο Σταυρός που τη
ζωή σου Αγιάζει
Δόξα Σοι Κύριε να λες σαν
ξημερώνει η μέρα
Τα μάτια στρέψε στα ύψιστα και
στον Θεό Πατέρα( ν.σκ.)
Εξεγερθέντες
του ύπνου προσπίπτομέν Σοι, Αγαθέ, και τον Αγγέλων τον ύμνον βοώμεν Σοι,
Δυνατέ. Αγιος, Αγιος, Αγιος ει ο Θεός, δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς.
Της
κλίνης και του ύπνου εξεγείρας με, Κύριε, τον νουν μου φώτισον, και την καρδίαν
και τα χείλη μου άνοιξον, εις το υμνείν Σε, Αγία Τριάς. Αγιος, Αγιος, Αγιος ει
ο Θεός, δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς.
Πρωινή προσευχή
…Στην ησυχία της νύχτας που γαλήνια ενώνεται με του πρώτου καλοκαιρινού φωτός
τα ηλιοπαιχνιδίσματα , τα πρώτα κελαηδήματα της χαραυγής και του πετεινού το λάλημα που
μετάνοια θυμίζει …
Όπου και
να γείρεις το βλέμμα , αποτυπώματα Θεού
θα κεντρίσουν των αισθήσεών σου την
πεντάδα…Κι αν κλείσεις τα μάτια θα αρχίσεις να μεταφράζεις το καθετί σε ένα
υπέροχο δοξολόγημα …Το τραγούδι του ανέμελου γρύλλου και η ελπίδα του , που θα λεγε και ο
Γκάτσος , είναι σαν να υμνεί τον Πατέρα τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα σαν ελπίδα
καταφυγή και σκέπη …
Της
λεβάντας το πέρασμα φερμένο στο πρόσωπο με του δροσερού αγεριού τις τελευταίες
ανάσες , πριν της ζεστής ημέρας το κρυφτό με τους ανθρώπους και πάλι αρχινίσει , είναι σαν το σταυροειδές θυμίαμα
στου ορίζοντα τα τέσσερα σημεία …
Σηκώνεις τα χέρια ψηλά σαν να θέλεις να τα κρατήσεις για λίγο στις χούφτες σου όλα τούτα πριν γίνουν μνήμη , να παρατείνεις το ορθρινό δοξολόγημα της πλάσης στον Ποιητή της …
Ένα αγριόμουρο κόβεις να γευτείς… Δροσοσταλίδα πάνω του , σαν αγιασμός βρέχει τα χείλια σου… Κύριος ποιμαίνει με καὶ οὐδέν με ὑστερήσει….εἰς τόπον χλόης, ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν, ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέ με…
Νώντα Σκοπετέα
Αποσπάσματα από την εκπομπή
Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως .
Καλοκαιρινή Δοξολογία ( 2 μέρη )