Απριλιανή ψυχή μου …

 

Λαμπριάτης μήνας σα φανεί, Ανάσταση μυρίζει.

Κάνει τον πόνο προσευχή, το θρήνο λουλουδίζει,

με μια Μαρία αρχινά, Άγγελο του Ιορδάνη

κι η Νύμφη η Ανύμφευτη στο πλάι του Αη Γιάννη.

Έχει ένα ρόδο μέσα του χαρμόσυνο και ελπίδα

και νάμα Αγιωργίτικο, γλυκό σαν την πατρίδα.

Στην κουπαστή γράφει Σταυρό, με αγιασμένη δάδα

και αντιλαλεί στους ουρανούς, Χριστός Ανέστη, Ελλάδα !

 

Απριλιανή να χεις ψυχή, γεμάτη να ναι αλήθεια.

Να πίνει η γη σου τη βροχή,  χαρά να χεις στα στήθια.

Τον… Ξένο τον  Θεάνθρωπο θωρεί και αναστενάζει

και Κείνος ο ανεξίκακος στα μάτια την κοιτάζει.

 

Απριλιανή να χεις ψυχή, με ψέμα μην την ντύνεις,

απ’ τον ανθό της το μικρό μάθε ζωή να δίνεις.

Θα’ρθει μια μέρα ανέσπερη, στο φως θα ναι λουσμένη,

καρτέρα την σαν άνοιξη, γιορτή αγκαλιασμένη.

 

Μέσα από πέτρα άνυδρη ξεπρόβαλλε ένα δάκρυ,

λουλούδι μοσχομύριστο σε Παραδείσου άκρη ...

 Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από την συλλογή στιχουργημάτων με τίτλο : 

Του Μηνού η ψυχή 

Κριτού δικαίου δυσώπησις…( Ευαγγελισμός )

Θέλεις να τα κατέχεις  όλα …

Ό,τι δεν έφτασες να ιδείς , το βάφτισες  αδύνατο και το περιγελάς  …

Τον οβολιό με τα α του ουρανού ,  πήρες και τον

 παράχωσες  δίπλα σε ρίζωμα βαθύ του κρίνου του  αταπείνωτου …

Το ανερμήνευτο και σεσιγημένο του αμόλυντου, το ακατάληπτο  του ασπίλου, του ατρέπτου το απερίγραπτο … 

Το σκήπτρο το Αρχαγγελικό δεν το δες που έλαμψε , μηδέ  το εύλαλο το θρόϊσμα  παρέσυρε χαρμόσυνα του εγώ το θλιβερό το έρπισμα …

Απάντησες ποτέ σου σε όλα τα πως , που σε κρατάνε ζωντανό ; Αναπνοή κι αισθήσεις , το πλάσιμο μέσα στην μήτρα της μητρός   ; Τον νου σου τον Θεόσδοτο που και ορά και  ακούει;

Κι έφτιαξες  απαρήγορες τις λέξεις   που προσετάγησαν να σε γεμίσουν με ελπίδα άφθορη …

Κι έγινες αποστάτης χωρίς λύτρωση και ανάκλιση ,  από  Πρωτοστάτης  προορισμένος  για ύψη δυασανάβατα …

Το δάκρυ και το γένοιτό Της   , δεν σου φτασαν  για απάντηση , όταν απαίτησες την  γνώσιν την  άγνωστον να γνώσεις και συνεχάς και  σκώπτεις  …

Μείνε στην ανεγκώμιαστη  γη λοιπόν και άσε τις νεφέλες  απάτητες …

 Τη ζάλη σου προσεύχομαι να  την επισκιάσει του Ύψιστου η Δύναμη η μακρόθυμη…

Κριτού δικαίου δυσώπησις…

Νώντας Σκοπετέας 

Για την θεμέλιο ημέρα της Σωτηρίας του γένους των ανθρώπων , 

τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και Μητέρας του Θεού . 

Μάρτιος σουρουπώνει...

Μαρτιάς κλωστές σα φυλαχτό ντύνουν μικρό χεράκι,

θα χαιρετήσει, μόλις δει σπιτοχελιδονάκι …

Φωλιά παλιά το καρτερά μέσα της να κουρνιάσει,

από ταξίδι μακρινό λίγο να ξαποστάσει.

Κόλλυβα με αγνό κερί ανάπαυση ζητάνε

και οι ψυχούλες χαίρονται, που δεν τις λησμονάνε.

Μνήσθητι, Κύριε, αδελφών πάντων των απ αιώνος,

κάτοικους κάντους κάποτε του Θεϊκού Νυμφώνος.

 

Λιοντάρι κλαίει Γεράσιμο, ηγούμενο σπουδαίο,

βουνά υπακούνε σε Άγιο Μάρκο τον Αθηναίο !

Και του Θεού ο Άνθρωπος τα πλούτη του μοιράζει

και χρόνους δέκα και επτά στην πόρτα του πλαγιάζει …

                                     

Μάρτυρες Τεσσαράκοντα μέσα στο ψύχος ψέλνουν

είν ο Παράδεισος γλυκύς, λεν και τα καταφέρνουν.

Απόκρια και ξάρτυσμα και Τυρινή έχει Μάρτης,

τριμέρι ως το απόγευμα της ΚαθαροΤετάρτης.

 

Παρασκευή στις Εκκλησιές τα στόματα ανοίγουν,

γηθόμενα εξιστορούν και με τα Χαίρε σμίγουν.

Ο Πρωτοστάτης Άγγελος με έκσταση το λέει

και στο"Άσπιλε Αμόλυντε" μια απελπισμένη κλαίει...

Οι Κυριακές πάντα γιορτή, που έχει επί Σοι χαίρει,

εικόνες πάνω σε καρδιές, λουλούδια στο πανέρι !

Με καριοφίλια λάβαρα …στη Λαύρα είν αθροισμένοι,

η Βαγγελίστρα η Παναγιά τους ήρωες προσμένει.

 

Παλαμηδιού σπηλιά υγρή … σκύβω και προσκυνάω,

μες στο σκοτάδι Γέροντα θωρώ και του μιλάω:

-Κολοκοτρώνη σαν κι εσέ, ξανά άλλον δεν είδα

να πολεμά και να πονά Χριστό και την Πατρίδα !

 

Μαρτιάς κλωστές σα φυλαχτό σε αγοριού χεράκι,

σουρούπωμα σε Ιερό ντύνεται παπαδάκι …

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα απο την συλλογή στιχουργημάτων με τίτλο : 

Του Μηνού η ψυχή