…Χαράς μου την
καρδίαν Συ πλήρωσον Παρθένε,
όπως υμνολογώ Σε,
ναέ ευλογημένε.
Ου σθένει πάσα
γλώσσα Σοι ψάλλειν υμνωδίαν
ύμνος ηττάται άπας
υμνείν Σε κατ' αξίαν.
Συ δίδαξόν με άδειν
τηνθείαν υμνωδίαν.
Συ τείχισον τα
φρένας, φρούρει μου την καρδίαν.
ίνα υμνώ απαύστως
Παρθένε τ' όνομά Σου
και μεγαλύνω ψάλλων
το θείον δώρημά Σου…
( Θεοτοκάριο Αγίου
Νεκταρίου )
Είναι κάποιοι άνθρωποι απλοί και
ταπεινοί στο πνεύμα, που σεργιανούν
αμέριμνοι για τα βιοτικά από την πρόσκαιρη τούτη ζήση στου Παραδείσου τα
περιβόλια , που ανασαίνουν βρεμένο χώμα και καθάριο αεράκι αναδεμένο μ ΄αρμύρα
και λιβανωτό , που δεν ζητούν τα μάταια της τρυφής και του κόσμου, μα μόνο με του Ουρανού την αιώνια ελπίδα
χορταίνουν και ζουν δίχως παύση την αληθινή χαρά …Δεν θα τους δεις ποτέ τους
μελαγχολικούς μα μόνο χαρμολυπημένους . Έχουν Πατέρα για καταφυγή και σκέπη
τους και Μάνα Άχραντη και σπλαχνική , της στοργής μεσίτρια, με παρρησία αδήριτη , που κρατά συνεχώς και διάπλατη της ευσπλαχνίας την πύλη την ωραία ! Πόσα τα
ευχαριστώ για την Μάνα του κόσμου ! Αμέτρητα σαν της αμμοθάλασσας τους κόκκους και
τόσο ελάχιστα μπρος στο πρεσβευτικό και σωτήριο έργο Της . Τι να Της
ανταποδώσεις ; Τι δώρο να Της στείλεις ;
Ποιος θησαυρός του κόσμου τούτου μπορεί να συγκριθεί και να προσφερθεί
ανταπόδομα στην Δέσποινα του κόσμου για την Θεία επέμβασή της στης αποστασίας
το κρέμνισμα; Δεν είναι τα τάματα τα λαμπερά , δεν είναι ο πλούτος και τα ατίμητα
βραβεία στην Διασώζουσα Μητέρα του Κυρίου ! Ουδέν τελούμεν άξιον ! Το ευχαριστώ
το αιώνιο , την άσβεστη ευγνωμοσύνη και τιμή , μπορούν να εκφράσουν μόνο της ψυχής τους τα δάκρυα!
Τα σμίγουν με μελάνι κάθε που
σουρουπώνει και λόγια ασύγκριτης ομορφιάς και αλήθειας , αγάπης ανυπόκριτης σαν
ποτάμια ορμητικά ξεχύνονται από μέσα τους .
Λαϊκοί ψυχοπλάστες , άλλοι
σπουδαγμένοι και άλλοι αμαθήτευτοι με μια μόρφωση υπερκόσμια όλοι τους, σαν φως που απλώνεται …Χάρισμα Θεόσδοτο ,
απερινόητη έμπνευση που καταπλήσσει και συγκινεί τους γύρω τους , που τους
θαυμάζουν και τους επαινούν και τους ευχαριστούν . Μα εκείνοι οι ευλογημένοι
χαμηλώνουν τα μάτια και μιλούν μονάχα για τη Δόξα του Πανάγαθου και τα μεγαλεία της Παρθένου που βρύει θαύματα
και πηγάζει ιάματα , αποστρεφόμενοι της φιλαυτίας και της ανθρωπαρέσκειας τα τριβόλια …Γιατί γνωρίζουν , πως όσο εύκολα
δίνει ο Κύριος στην γραφίδα τους λόγους
ποιητικούς , άλλο τόσο ξαφνικά μπορεί μια στιγμή οίησης να πάρει μακριά και
διαπαντός τούτο το δώρο το μονάκριβο , το δοξολογητικό ! Λαοπρόβλητοι και Θεοπρόβλητοι , συνεχίζουν να
αφιερώνουν καρδιόβγαλτα λόγια και λέξεις
στην Κυρία των Αγγέλων ! Είναι της Παναγιάς οι Ποιητές !
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από την
εκπομπή με τίτλο :
Της Παναγιάς οι
ποιητές.
