Θέλεις να τα κατέχεις
όλα …
Ό,τι δεν έφτασες να
ιδείς , το βάφτισες αδύνατο και το περιγελάς …
Τον οβολιό με τα α
του ουρανού , πήρες και τον
παράχωσες
δίπλα σε ρίζωμα βαθύ του κρίνου του
αταπείνωτου …
Το ανερμήνευτο και σεσιγημένο του
αμόλυντου, το ακατάληπτο του ασπίλου, του ατρέπτου το απερίγραπτο …
Το σκήπτρο το Αρχαγγελικό
δεν το δες που έλαμψε , μηδέ το εύλαλο
το θρόϊσμα παρέσυρε χαρμόσυνα του εγώ
το θλιβερό το έρπισμα …
Απάντησες ποτέ σου σε
όλα τα πως , που σε κρατάνε ζωντανό ; Αναπνοή κι αισθήσεις , το πλάσιμο μέσα στην
μήτρα της μητρός ; Τον νου σου τον Θεόσδοτο που και ορά
και ακούει;
Κι έφτιαξες απαρήγορες τις λέξεις που προσετάγησαν να σε γεμίσουν με ελπίδα
άφθορη …
Κι έγινες αποστάτης χωρίς
λύτρωση και ανάκλιση , από Πρωτοστάτης προορισμένος για ύψη δυασανάβατα …
Το δάκρυ και το γένοιτό Της , δεν σου φτασαν για απάντηση , όταν απαίτησες την γνώσιν την
άγνωστον να γνώσεις και συνεχάς και σκώπτεις …
Μείνε στην ανεγκώμιαστη
γη λοιπόν και άσε τις νεφέλες απάτητες …
Τη ζάλη σου προσεύχομαι να την επισκιάσει του Ύψιστου η Δύναμη η μακρόθυμη…
Κριτού δικαίου δυσώπησις…
Νώντας Σκοπετέας
Για την θεμέλιο ημέρα της Σωτηρίας του γένους των ανθρώπων ,
τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και Μητέρας του Θεού .