Κιουστέκια οι
δρόμοι στης γης τα στήθια , και το νερό
που ορμά στις ριζωμένες φλέβες , της δίνει πνοή αθάνατη …
Ανάβαση στου Προυσού τα περάσματα, σαν κεντητά παραπετάσματα ένα –ένα μας οδηγούν στο απόρθητο ενδιαίτημά της Αειπαρθένου.
Σμίγουν τα βράχια και φτιάχνουν αψίδες στο διάβα της Κεχαριτωμένης Μάνας .
Τα πατήματά της σμιλεύουν του κρημνού τα χείλη , που αγιάζονται πια αιώνια , σαν να ακούμπησαν πάνω τους τα Άχραντα και Θεία …
Σιωπή μουσουργική και αηδονόφωνα φτερακίσματα κρατάνε ισοκράτημα σε Θεομητορικό δοξαστικό …
Δωδεκάορτα ζωγραφίζει ο ουρανός , σαν προσμένει να υποδεχτεί την Μητέρα της ζωής …
Ξεπρόβαλλε το
ρολόι και το καμπαναριό …Μοιάζει από μακριά σαν θυμιατήρι ναϊδιόσχημο , που το υψώνει ο Απτόμενος των ορέων λίγο πριν η γύρω πλάση ψάλει τον επιλύχνιο …
Στέκομαι
μπροστά Της και συλλογούμαι πως η ταπείνωση είναι το μόνο γιατρικό .
Στο πιο
καταφρονεμένο παλάτι , στο πιο χαμηλό θρονί που είχε ποτέ Βασίλισσα …Κι όμως
τούτο η χάρις Της επέλεξε …
Τούτο το
μικρό σκοτεινό δώμα που δεν σταματά , να δέχεται δάκρυα-λάφυρα και παρακλήσεις , σπαραγμούς
και ευχαριστίες .
Ένα σκαμνί απέναντί της προσμένει αμαρτωλού
δέηση προς την Θαυματουργό Κυρά .
Πρόμαχος και
τερατουργός εξαισίων , αεί προστατεύουσα …
Νώντας Σκοπετέας
Αύγουστος 2015
