Δεν χαμηλώνει ο Άθως Ημερολόγιο Όρους16 Μέρος10

Αθωνιάδος μαθητή όψη γεννά ελπίδα

Καταλλαγή , παράταση , του ελέους μια ρανίδα. 

Διδασκαλία υπακοής  , το θέλω πάει στην άκρη.

Δώρο ένα μάκτρο στον παπά και στον Θεό ένα δάκρυ .

Αγγέλους τους εν σώματι μαζί δείχνει το βέλος

Φίλοι και γείτονες ξανά θα ναι μετά το τέλος .

Ένα άγγιγμα του Ουρανού και μια ευχή για εφόδια,

δίνει ο Γέρο Γαβριήλ για να αψηφάς τα εμπόδια 

Τελευταία μας μέρα για φέτος στο Όρος . Σαν ευχή ακούγεται απέναντι στις άγνωστες βουλές του Κυρίου μας . Θα οικονομήσει , θα επιτρέψει άραγε να υπάρξουν και άλλες τέτοιες κατακλείδες στην ιερή αθωνική μας μνήμη;

Με λεωφορειάκι βρεθήκαμε νωρίς το πρωί στην πρωτεύουσα των Αγιορειτών  . Μαζί μας και ο Λαϊκός αδελφός μας , ο  Ελληνοαυστραλός Αντώνης  απ την Σταυρονικήτα . Αναζητά το φως και απαντήσεις σε δύσκολες επιλογές . Προορισμός διαμονής  το λατρεμένο Κουτλουμούσι . Τα κελιά γύρω απ τις Καρυές στέλνουν ήχους και θυμιάματα ορθρινής αινέσεως  να αφουγκραστείς . Αφήνουμε τα πράγματά μας στο αρχονταρίκι  της Μονής και σε λίγο βρισκόμαστε πάλι στην πλατεία των Καρυών . 

Θα ανηφορίζαμε ως συνήθως προς το κελί σύννεφο προς τα μέρη του Αγίου Νικοδήμου . Συνηθίζουμε  όλοι μαζί να αγοράζουμε κάτι , να το πάμε ευλογία στους Πατέρες . Λίγο καφέ , λουκούμια , κάποια νηστίσιμα σκευάσματα , που και εκείνοι με τη σειρά τους απλόχερα τα προσφέρουν,  σε όποιον χτυπήσει την πόρτα τους . Τούτη τη φορά ,  είχαμε την ευλογημένη σκέψη ,να πάμε στους Πατέρες ένα αλλιώτικο δώρο με χαρακτήρα ακραιφνώς πνευματικό . Βρήκαμε έτσι ευκαιρία και ξαναεπισκεφθήκαμε την έκθεση στον Άγιο Ανδρέα στο Σεράι . Κάποιες εξαιρετικές εκδόσεις με Πατερικούς λόγους μας είχαν κινήσει απ τις προάλλες  την προσοχή .

-Να πάρουμε και τίποτε άλλο ; ρωτούσαμε ο ένας τον άλλον .

Σαν μας άκουσε ο γλυκύτατος πατήρ Ν. μας λέει :

- Να τους πάρετε και ένα μάκτρο . Και αυτό το έχουν ανάγκη !

Τι θαυμάσια ιδέα ! Τι ευλογία να γίνουμε τοιουτοτρόπως βοηθοί στο μέγα μυστήριο της πίστης μας ,  στην κοινωνία της Θεότητος . Ένα μικρό ταπεινό πορφυρό πανί , το οποίο κάποτε θα αγκαλιάσει ολόκληρο το Σώμα και το Αίμα του Θεού μας . Που δεν θα αφήσει κανέναν Θείο Μαργαρίτη να κυλήσει στη γη , να  γίνει αυτό κρίμα και κατάκριμα . Και από εκείνη τη στιγμή, δεν θα μπορούν να συγκριθούν μαζί του , τα πιο σπάνια μεταξένια και αραχνοΰφαντα  και χρυσοραμμένα υφάσματα του κόσμου !

Σαν φεύγαμε ξανά από τον Άγιο Ανδρέα , συναντήσαμε στον δρόμο μαθητές της διπλανής Αθωνιάδας Σχολής , που εκείνη την ώρα έκαναν διάλειμμα απ τα μαθήματά τους . Ένας φορώντας το ρασάκι του , επέστρεφε σκυφτός και σιωπηλός στο σχολειό του . Μια εικόνα χίλιες προσευχές . Στα μάτια μας μια ρανίδα από δάκρυ -ελπίδα και μια σπίθα μέσα στο σκοτάδι . Όσο τούτα τα παιδιά θα ανηφορίζουν , θα μπορεί ο Κύριος στην αγάπη Του , να βρίσκει ελαφρυντικά απέναντι στο δριμύ κατηγορώ της δικαιοσύνης Του : Πάντες εξέκλιναν , άμα ηχρειώθησαν , ουκ έστι ποιών χρηστότητα , ουκ έστιν έως ενός( Ψαλμ.13,3) . Ας είναι τούτα τα παιδιά Κύριε τα ελαφρυντικά μας ! Τα πορευόμενα εξ απαλών ονύχων , άμωμα και εργαζόμενα δικαιοσύνην ! ( Ψαλμ.14,2). Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς το κελί του Γέροντα και την πεφιλημένη συνοδεία του . Πόσο το περιμένουμε κάθε φορά τούτο το συναπάντημα ! 
Σαν διψασμένα ελάφια μέσα στο αναλλοίωτο από τον χρόνο τοπίο πορευόμαστε . Ένα άπαυστο μελώδημα από τις δημιουργίες του Πλάστη αναδεύεται με το Άξιον Εστί της Παρθένου , που το γειτονικό  Πρωτάτο πέμπει σε τούτα τα μέρη !  Σκέφτεσαι πρώτα καλά πριν μιλήσεις . Πρέπει να υπάρχει σημαντικός λόγος για να διαταράξεις τέτοιον ύμνο … 

Δεν αργήσαμε να φτάσουμε . Όλοι ιδρωμένοι απ το δύσβατο ανηφόρι . Με λαχτάρα περάσαμε τον τελευταίο φράχτη και σιμώσαμε στην πόρτα . Μα εκεί κάναμε πίσω . Ένα μικρό χαρτί κολλημένο πάνω της . Πάνω του γραμμένη παράκληση,  οι επισκέπτες να χτυπούν συγκεκριμένες  ώρες. Απ το μεσημέρι και έπειτα ως το απόγευμα . Δέκα το πρωί . Κοιταζόμαστε μεταξύ μας . Θέλουμε πολύ να γίνει μια μικρή , ελάχιστη εξαίρεση . Δεν είμαστε και άγνωστοι . Το αντίθετο μάλιστα . Τόσα χρόνια ερχόμαστε . Μας αγαπούν οι Πατέρες. Έχουμε και τόσο ωραία δώρα . Και τόσα μέρη να πάμε ακόμα ! Θυμηθήκαμε και το θαύμα της Σουρωτής . Πέρασαν χρόνια από τότε που οικονόμησε ο Άγιος κατ εξαίρεση να προσκυνήσουμε στον Τάφο του ολομόναχοι σε μέρα ησυχίας ! Τα συζητούσαμε όλα τούτα στο κατέβασμα προς Καρυές. Χαρούμενοι που εν τέλει κάναμε υπακοή στην ευγενική παράκληση των Πατέρων για λίγες ώρες απρόσκοπτης  προσευχής  . Θα ξαναανεβαίναμε ύστερα από δυο ώρες . Διπλός κόπος , διπλή και η ευλογία !  Τότε θα καταλαβαίναμε ακόμα περισσότερο την αξία του να πάει το θ του  θέλω στην άκρη και να δυναμώσει το θ της θυσιαστικής αγάπης .

Ξανά περνάμε απ την κρήνη της Κουτλουμουσίου . Ξεδιψάμε και ευθύς κατηφορίζουμε  για τον Γέροντα Γαβριήλ . Παρατηρούμε κάτι που μας ξαφνιάζει και μας κάνει να αισθανθούμε την σπουδαιότητα τούτης της επίσκεψης για την ψυχή μας . Στις πινακίδες που δείχνουν τον δρόμο προς τον Γέροντα συνυπάρχει το κελί του , αυτό του Οσίου Χριστοδούλου  μαζί με τον Άγιο Παϊσιο και την Παναγούδα. Είναι κάτι παραπάνω από μια πρακτική λύση για να εξυπηρετηθεί ο οδοιπόρος . Για όλους αυτούς που δεν σταματούν να επισκέπτονται τον Γέροντα Γαβριήλ είναι ένα σημάδι μυστικό , πως όπως κάποτε γειτνίασαν στα κελάκια τους,  έτσι αν θέλει ο Κύριος θα γειτονέψουν και στις άνω χορείες των του Άθω Πατέρων  ! Δεν σταματάμε να συναντάμε αδελφούς που επιστρέφουν . Κόσμος πολύς στο υπαίθριο αρχονταρίκι . Ο σταυροειδής κορμός του πλάτανου σκιάζει και προστατεύει ,στηρίζει και  φυλάσσει τεχνουργημένος ουρανόθεν . 

Συναντάμε αδελφούς που ήρθαν για μια ευχή του Γέροντα . Χθες βρίσκονταν στην Φρανκφούρτη της Γερμανίας , σήμερα στο περιβόλι της Κυρίας Θεοτόκου . Η πόρτα του κελιού ανοιχτή . Ένα παλικάρι διακονεί μέσα . Σε ένα τραπεζάκι ένα μικρό πανέρι με κομποσχοινάκια φτιαγμένα περίτεχνα με προσευχή και ευλογημένα απ τον Γέροντα . Η τιμή τους εντελώς συμβολική . Οικονομεί ο Γέροντας με αυτόν τον τρόπο πολλούς πατέρες . Μόνο πνευματικό εδώ το κέρδος . Η Χριστεμπορία βδέλυγμα Θεομίσητο. Ο Γέροντας δέχεται τους αδελφούς στο μικρό δωματιάκι με το γραφείο των εργασιών του . Δεν σταματά κάτι όλο να γράφει και ταυτόχρονα να μιλά και να εύχεται ! Μπαίνουμε στον πειρασμό να κρυφοκλέψουμε μερικά από τα λόγια του μόλις ανοίγει η πόρτα . –Να προσευχόμαστε  , να μετανοούμε  να εξομολογούμαστε , να μην λέμε όπως μου έλεγε κάποιος γιατί να εξομολογούμαι αφού θα ξαναπέσω …Είναι για παράδειγμα  ,  σαν να λέει ο διαβητικός ασθενής πως αφού δεν γίνεται καλά με την ινσουλίνη που του χορηγείται τακτικά , τότε να την σταματήσει ! 

Να εκκλησιαζόμαστε επίσης αδελφοί μου  , να νηστεύουμε όσοι μπορούμε  αλάδωτο Τετάρτη και Παρασκευή και τις  μέρες  που ορίζει η Εκκλησία  , να διαβάζουμε την Αγία Γραφή , να κάνουμε  και καμιά καλή πράξη παιδιά ! Στο τάφο δεν θα μπορούμε ούτε καλή πράξη , ούτε ελέησον να πούμε ! Να δίνουμε  για να έχουμε και να έχουμε  για να δίνουμε ! Αληθινά πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει πολλά αλλά αυτός που δεν χρειάζεται πολλά . Φτωχός όχι εκείνος που δεν έχει τίποτα μα εκείνος που επιθυμεί πολλά ! Δεν έχουν τσέπες τα σάβανα παιδιά ! Η μεγαλύτερη χαρά που στη ζωή γνωρίζουμε , είναι η χαρά που νοιώθουμε όταν χαρά χαρίζουμε ! Το χαμόγελο είναι μια μικρή καμπύλη που διορθώνει χίλια-δυο  στραβά !

Έρχεται και η σειρά μας ! Ατιμέλητος όπως πάντα ο Γέροντας ! Πανέμορφος σαν Άγγελος και χαμογελαστός μας υποδέχεται . Μας μιλά για την βλασφημία που ανείπωτα θλίβει και σκοτεινιάζει τον Ουρανό . Μας δίνει να διαβάσουμε μια τραγική Ιστορία με τίτλο : Ο βλάσφημος Πατέρας . Συναισθανόμαστε το φριχτό τούτο έγκλημα . Ταλαίπωρος ο άνθρωπος και δη ο σκανδαλωδώς ευλογημένος Έλληνας ! Σαν ο Προφητάναξ να το έγραψε για εμάς εκείνο το : εν τιμή ων ου συνήκε, παρα συνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς. Να είσαι Χριστιανός Ορθόδοξος Έλληνας και να έχεις την παγκόσμια αποκλειστικότητα , η μολυσμένη σου γλώσσα να προσβάλει ακατάπαυστα και με τον πιο χυδαίο τρόπο του Θεού την πανίερη φήμη! 

Ο Γέροντας  μας μοιράζει τα διάσημα φυλλάδιά του . Ποτέ δεν μας δίνει κάτι δικό του . Ταπεινός αληθινά , απρόσβλητος στην δαιμονοκίνητη ανθρωπαρέσκεια . –Αν μπορείς –λέει απευθυνόμενος στον Θεοδόσιο ο Γέροντας- να αναπαράγεις αυτό το φυλλάδιο και να μου τα στείλεις , να τα μοιράζουμε στους  αδελφούς που έρχονται εδώ και είναι γονιοί  ! Ευλογία έλαβε ο αδελφός μας , να συμπράξει με τον Γέροντα στο σπουδαίο διαφωτιστικό του έργο και τόσο το χάρηκε ! Ένα απόσπασμα από  το βιβλίο "Μητέρα, πρόσεχε!" του Επισκόπου Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ Ειρηναίου (έκδοση της Ιεράς Μονής Παρακλήτου στον  Ωρωπός της Αττικής). Ο τίτλος του προκαλεί και παρακαλεί σπαρακτικά κάθε γονιό του σήμερα :  «Πώς να καταστρέψετε αποτελεσματικά το παιδί σας»!

-Από μικρό να μην του αρνείστε τίποτα. Δίνετέ του ό,τι επιθυμεί, ό,τι ζητάει, ιδίως όταν πεισματώνει και κλαίει. Έτσι θα μεγαλώσει και θα πιστεύει πως οι άλλοι του οφείλουν τα πάντα, πως έχει μόνο δικαιώματα.

-Όταν αρχίσει να ξεστομίζει βρισιές, εσείς να γελάτε. Έτσι θα του δώσετε να καταλάβει ότι είναι πολύ έξυπνο!

-Μην του λέτε ποτέ: «Αυτό είναι κακό!». Έτσι λένε μόνο τα παλιά μυαλά. Όταν αργότερα θα συναντήσει στη ζωή του δυσκολίες και θα υποστεί το κακό, τότε θα έχει τη βεβαιότητα πως η κοινωνία είναι που το αδικεί.

-Μαζεύετε εσείς ό,τι παρατάει εδώ κι εκεί - βιβλία, ρούχα, παπούτσια... Μην του πείτε ποτέ: «Μάζεψέ τα, βάλ' τα στη θέση τους». Έτσι θα πιστέψει πως η μάνα είναι δούλα του, και πως για όλα είναι υπεύθυνοι πάντα οι άλλοι.

-Αφήστε το να βλέπει τα πάντα (προπαντός στις μέρες μας στην τηλεόραση και στο ίντερνετ) και να διαβάζει τα πάντα, χωρίς ποτέ να το καθοδηγείτε. Το παιδί σας είναι ατσίδα και ξέρει να διακρίνει! Η μόρφωσή του θα γίνει έτσι πολύ πλατειά!

-Μην του δίνετε καμία πνευματική αγωγή. Να κοροϊδεύετε μπροστά του την πίστη, την Εκκλησία, τους παπάδες κι εκείνους που τους ακολουθούν. Όταν το παιδί μεγαλώσει, «θα διαλέξει από μόνο του».

-Δίνετέ του μπόλικο χαρτζιλίκι για να μη νιώθει κατώτερο από τους άλλους και «να μη στερηθεί ό,τι στερηθήκατε εσείς». Όταν μεγαλώσει, θα είναι βέβαιο πως την αξία στον άνθρωπο τη δίνει το χρήμα, αδιάφορο πώς αποκτήθηκε.

-Μην του λέτε ποτέ: «Κάνε αυτό» ή «Μην κάνεις εκείνο», γιατί έτσι το καταπιέζετε, δεν σέβεστε την ελευθερία του και την προσωπικότητά του. Μπορεί μάλιστα να του δημιουργήσετε και... ψυχικά τραύματα! Όταν μεγαλώσει, θα νομίζει πως η ζωή είναι μόνο να διατάζεις, ποτέ ν' ακούς.

-Να τσακώνεστε, να βρίζεστε, να προσβάλλετε ο ένας τον άλλον μπροστά του χωρίς ντροπή. (Μην ανησυχείτε, έτσι δεν θα του δημιουργήσετε ψυχικά τραύματα!). Αργότερα, όταν παντρευτεί, θα του φαίνεται φυσικό να κάνει τα ίδια.

-Όταν αρχίσει να μπλέκεται στα δίχτυα του ερωτισμού και της φιληδονίας, εσείς κλείστε τα μάτια σας. Μην του μιλήσετε, μην το καθοδηγήσετε, μην το συμβουλέψετε. Αφήστε το να βγάλει τα μάτια του, αφού «αυτό είναι φυσιολογικό».

-Να παίρνετε πάντα το μέρος του μπροστά στους δασκάλους και τους γείτονες. Μην πιστεύετε ποτέ ότι «το αγγελούδι σας» μπορεί να κάνει αναποδιές και ατιμίες. Βρίστε εκείνους που φιλικά και καλοπροαίρετα σας αναφέρουν κάτι σχετικό. Είναι συκοφάντες και ζηλιάρηδες.

-Όταν θα πάτε στο αστυνομικό τμήμα, όπου το μάζεψαν γιατί έκλεψε ή γιατί πήρε ναρκωτικά, φωνάξτε δυνατά μπροστά σε όλους ότι είναι ένα παλιόπαιδο, ένας αλήτης, ότι θυσιαστήκατε για το καλό του αλλά δεν μπορέσατε ποτέ να το συμμαζέψετε. Έτσι εσείς θα βγείτε καθαροί.

-Ετοιμαστείτε για μια ζωή γεμάτη πόνο και τύψεις. Θα την έχετε.

Δηκτικός , καυστικός ο λόγος ! Συνταράσσει όλους εμάς τους σύγχρονους γονείς,  που ασχολούμαστε συνεχώς  με τα παιδιά μας ,  παρέχοντάς τους άχρηστα εφόδια,  στερώντας τους όμως  το πιο απαραίτητο ! Τους τα δίνουμε όλα,  εκτός από την αληθινή Ζωή ! Τα πάντα  για τη αχόρταγη σάρκα , αυτή να φάει , αυτή να πιεί , αυτή να ευφρανθεί . Τίποτα για την ψυχούλα τους την εύφορη που καρτερά την σπορά μας .

 Περνά μηνύματα ο Γέροντας μέσα απ τα φυλλάδια . Ψάχνει τρόπους να αφυπνίσει τις εφησυχασμένες μας συνειδήσεις . Αρκούνται εκείνες σε ένα πτυχίο , δυο ξένες γλώσσες , δέκα ταξίδια , ένα αυτοκίνητο,  ένα διαμέρισμα . Τίποτα δεν τους έλειψε , έπειτα σου φωνάζει και συ αυτάρεσκα συγκινείσαι . Τι κι αν έχουν να κοινωνήσουν από την βάπτισή τους , τι κι αν η αγνότητά τους έχει κηλιδωθεί στη λάσπη και σε ιατρεία μακελάρηδων αθώων ψυχών . Τι κι αν ακάθεκτα βαδίζουν προς την απώλεια . Εσύ συνεχίζεις να καμαρώνεις στο σκοτάδι της απόλυτης πλάνης και πολλάκις να τα συμβουλεύεις με ξύλινο λόγο χωρίς να πράττεις . Με το ένα χέρι να χτίζεις και με το άλλο να γκρεμίζεις όπως λέει ο Γέροντας.

Έλεγε παιδιά ένας πατέρας στον γιό του : Στην ηλικία σου και  ο τάδε συμμαθητής σου έγινε λοχαγός ! Και εκείνος του απάντησε : Στην ηλικία σου πατέρα , ο Μέγας Ναπολέων ήταν αυτοκράτορας !

Βγήκαμε έξω μαζί με τον Γέροντα . Κάποιος αδελφός μας , του ζητά να τον σταυρώσει στο κεφάλι . Δεν του αρνιέται ο πάτερ Γαβριήλ . Ούτε το καταλάβαμε πως σχηματίσαμε μια ουρά για να λάβουμε και εμείς τούτη την μεγάλη ευλογία . Χαράσσει με το χεράκι του , το σημείο του Σταυρού στα κεφάλια μας . Λαμβάνουμε δύναμη και από τα λόγια που συνοδεύουν τις κινήσεις του . Να είστε ευλογημένοι . Να έχετε υγεία στο σώμα και την ψυχή.  Κατώφλι Γιατρού να μην διαβείτε . Να σας δυναμώνει ο Χριστός μας και να χαρίζει Ειρήνη σε σας και λύτρωση στην Ελλαδίτσα μας . Άντε να πάτε στην ευχή . Κάνω προσευχή για όλον τον κόσμο . Μην αφήνετε ονόματα .

Συνεχίσαμε το μονοπάτι για Παναγούδα . Όπως το βέλος πλέον δείχνει . Μεσίτες σε γη και ουρανό . Ο Άγιος Παϊσιος και ο Γέρον Γαβριήλ . Δυάδα Αγγέλων  εν σώματι σημαίνει  και η πιο πολυσύχναστη οδός  του Άθωνα … ( συνεχίζεται με το 11ο και τελευταίο μέρος  ) 

                Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» ,  «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας : Ημερολόγιο Όρους .

Δεν χαμηλώνει ο Άθως Ημερολόγιο Όρους16 Μέρος9

Δώδεκα οι μετάνοιες μπροστά στην Άγια Πύλη

Σπαθιά  αστράφτουν ,τα τραβούν Χριστού οι γνήσιοι φίλοι .

Πανσέληνος στον Ουρανό,  φλόγα στο λαμπογυάλι

Μες στο γλυκόφως ,  ήρωας γενναίος  ξεπροβάλλει.

Στέλνουν δεήσεις και ευχές κάθε καρδιάς οι χτύποι.

Έτσι πορεύεται ασφαλώς ο αδελφός που λείπει .

Της ευλογίας το σκαρί προς Ουρανό έχει πλώρη .

Σ εύφορη γη βγάζουν ανθούς μοναχισμού οι σπόροι .

Εσπερινός Αγίας Σκέπης , Ανανίου Αποστόλου , Ρωμανού του Μελωδού , Αη Γιάννη του Κουκουζέλη ! Πλούσιο σε φως και Ουράνια μεσιτεία και αυτό το εσπέρας ! Ζητώ συγγνώμη απ τον Κύριο που όλο ξεφεύγει ο νους μου από τα γράμματα  τα ιερά που ακούγονται  ! Όμως ποτέ δεν φανταζόμουν  ότι η άχροη ψυχή μου θα συνελάμβανε , έστω και απειροελάχιστα ,  την βαθύτερη έννοια του Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως !

 Είναι το καθολικό της Σταυρονικήτα ένα θαύμα χρώματος ουρανίου και φωτός ανεσπέρου . Είναι όλες οι Αγιογραφίες του Κρητός Θεοφάνους στ αληθινά αυτόφωτες ! Νοιώθεις πως δεν έχουν ανάγκη ούτε την μισοσβησμένη μέρα ούτε καν μια φλόγα εσπερινή για να τις φωτίσει.

Είναι οι συγκλονιστικές στιγμές των γιορτάδων και του αενάου παρόντος της πίστης μας , έτσι όπως το Χριστοκίνητο χέρι του τις απέδωσε , που στέλνουν απειράριθμες αστραποβόλες  δέσμες να διαλύσουν τα σκοτάδια της δυσπιστίας σου . Ο Κύριος ολοζώντανος ξανά μπροστά σου στο συγκλονιστικό Του δωδεκάορτο . 

Τον θωρώ έπειτα Εμπαιζόμενο να μας κοιτά ευθεία στα μάτια .  Χαμηλώνουν αυτά  , όταν συναισθανόμαστε   την συναυτουργία μας στην διαιώνιση  της λοιδορίας του μακρόθυμου  Θεανθρώπου. 

Είναι που μας ελέγχει και  εκείνο  το σπαραχτικό  βλέμμα του Αγγέλου Του στην Σταύρωση , όταν συλλέγει σε Άγιο δισκοπότηρο τους αείρροους  κρουνούς του ύδατος και του αίματος , της άφεσης και της ζωής , που αναβλύζει η λογχισμένη πλευρά του Ναζαρηνού .

 

Ο Άγγελος  δεν τολμά να Τον ατενίσει ! Κρύβει το πρόσωπό του !  Άχροη η ψυχή μου ! Στο καθολικό της Σταυρονικήτα το χρώμα της υπέρτατης θυσίας  και του εθελουσίου Πάθους ! Εσταυρώθη δι ημάς και Εκών ετάφη ! Δεν χρειάζονται λόγοι για να το νιώσεις αυτό . Αρκεί να παρατηρήσεις ολόγυρά σου , τον Κύριο Προσευχόμενο στη Γεθσημανή , Προδομένο, Κρινόμενο, Βασανιζόμενο , Εσταυρωμένο στις μοναδικές αυτές παραστάσεις . 

Έκαστον μέλος της αγίας Του σαρκός ατιμίαν δι ημάς υπέμεινε · Άχροη η ψυχή μου . Στο καθολικό της Σταυρονικήτα πουθενά δεν θα δεις το χρώμα του Θανάτου ! Μόνο της αληθινής Ζωής το χρώμα , της ταπείνωσης  τις  αποχρώσεις , της πίστης και των δακρύων  τις  αναμείξεις ! Πάνω απ τον αριστερό χορό , μας κατοπτεύουν  Άγιοι που τα ονόματά τους  στον έξω μουντό και νεκροζώντανο κόσμο , μάλλον ξάφνιασμα προκαλούν …  

Οι  Άγιοι  Ακίνδυνος , Αφθόνιος , Πηγάσιος, Ελπιδηφόρος και  Ανεμπόδιστος ,  η πενταυγής των Αθλητών θεία φάλαγξ!  Συναθλητές πανθαύμαστοι , αψήφισαν τις τιμές και τα αξιώματά τους μα και  το σπαθί του δημίου και την φλεγομένη κάμινο του μαρτυρίου τους  και βραβεύτηκαν με  την αληθινή ζωή , απ όπου αγαπητικά και έμπονα  μας περιβάλλουν. Δεν υπάρχει σελίδα του συναξαριού ασήμαντη να προσπεράσεις χωρίς δάκρυ και θαυμασμό. Πάντα ένα καθολικό Αγιορείτικο στο υπενθυμίζει !  Δίπλα τους και ο Άγιος Μηνάς κρατώντας το θηκάρι του,  ετοιμάζεται να ξεγυμνώσει της πίστης το αστραφτερό δίστομο και να σπαθίσει τους επίβουλούς της . Απόδειπνο και προσκύνηση ιερών λειψάνων μετά την τράπεζα . Άγιος Αρτέμιος , Αγία Άννα, Άγιος Χαράλαμπος, Άγιος Νικόλαος , Τίμιος Πρόδρομος , Αγία Παρασκευή .

Ο Παπάς σταυρώνει πάνω τους , σταυρούς και κομποσχοίνια που όλοι του δίνουν να αγιάσει . Κατάσαρκα έπειτα τα φορούμε  οι αδελφοί  και αναμένουμε τις νέες επιθέσεις του μισόψυχου αλάστορος στον διαρκή αόρατο πόλεμο  .  Πριν το δι ευχών όλοι οι Μοναχοί  γονατίζουν και βάζουν μια εδαφιαία μετάνοια στον πάντα Παρόντα Κύριο της Δόξης . Τους μιμούμαστε και εμείς οι Λαϊκοί.

Οι εστώτες εν οίκω Κυρίου δούλοι Του . Δεν τους το επιβάλλει βέβαια κανένας , ούτε ο κανόνας τους , ούτε το τυπικό τους ! Μόνο η γνήσια , η ανυπόκριτη αγάπη τους στον Χριστό που τους δούλωσε λυτρωτικά και έτσι τους ελευθέρωσε ! Θυμάμαι τον Άγιο Νικόλαο τον Βελιμίροβιτς τούτη την ώρα που έλεγε πως «Το να είσαι δούλος Κυρίου είναι η μόνη ελευθερία που αξίζει για τον άνθρωπο και η μόνη αληθινή,  ενώ το να είσαι δούλος του κόσμου και του εαυτού σου, δούλος των παθών και της αμαρτίας, είναι η μόνη μοιραία σκλαβιά».

Η νύχτα προχώρησε  !

Εννιά το βράδυ ! Ολόγιομο φεγγάρι στέλνει παντού τους καθρέφτες του .   Κάθε που νυχτώνει στην Σταυρονικήτα χαίρεσαι στ αλήθεια που το μόνο φως που υπάρχει , είναι αυτό που ρχεται από τις λάμπες του πετρελαίου που κρέμονται στους τοίχους ! Απόψε δεν χρειάζεται  με τούτο το ολοφέγγαρο να ανέβει πολύ το φιτιλάκι τους  . Ανάβουμε την λάμπα στο δωμάτιο και την μεταφέρουμε ως το διπλανό αρχονταρίκι . Ενθουσιαζόμαστε από το διάχυτο  Φως! 

Μπροστά μας  ένα αχειροποίητο αγιοδίκερο , της πανσελήνου και μιας πολυκαιρισμένης λάμπας ! Μετά το χρώμα της ταπείνωσης , να που ανακαλύπτουμε εδώ στην Σταυρονικήτα και την μυρωδιά της ,με την οσμή μιας λάμπας πετρελαίου  ! Ο μέγας συναξαριστής της Σιμωνόπετρας , μας συντροφεύει για δυο περίπου ώρες . Μαρτύρια αδιαμαρτύρητα  και ατρόμητες ομολογίες αγνώστων  στους πολλούς ηρώων της πίστης μας .  Ένας διαβάζει , οι υπόλοιποι ακούν και κοιτάζουν στη χρυσή θάλασσα. Αξέχαστη βραδιά , από αυτές που λες πως δεν υπήρξες απλά , μα έζησες !

Μεσονυκτικό στο Καθολικό .Με δυσκολία και ψηλαφητά βρίσκουμε στασίδι . Το Ψαλτήρι ορθάνοιχτο.  Πάνε και έρχονται οι διακονητές Μοναχοί  χωρίς να τους σταματά το σκοτάδι .  Ο Νόμος του Κυρίου τώρα γίνεται Φως για τα αέρινα βήματά τους . Οι εντολές Του και τα μαρτύριά Του λύχνοι . Τα δικαιώματά Του λάμπουν υπέρ χρυσίον και τοπάζιον. 

Για την Θεία Λειτουργία βγαίνουμε γύρω στις 6 από την πύλη και κατηφορίζουμε προς τον ήδη φωτισμένο Άη Δημήτρη στο κοιμητήρι  . Συνάθροιση στην εκλεκτή ποίμνη του Κυρίου και ένωση  ημών μα και των απανταχού Ορθοδόξων , με την μία και μόνη Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία .

Στις συνεχείς δεήσεις του παπά , παρατηρούμε ξανά όπως και στον Εσπερινό ότι μνημονεύεται συνεχώς ο Μοναχός Παλαμάς . Κοιταζόμαστε μεταξύ μας και τα βλέμματά μας μαρτυρούν πως όλοι θεωρούμε στα σίγουρα πως κάποια ανάγκη , κάποια ασθένεια ίσως να δυσκολεύει τον παραδελφό τους ! Ανακουφιζόμαστε όταν ύστερα μαθαίνουμε πως ο πάτερ Παλαμάς μνημονεύεται όχι ως ασθενών μα απλά ως απουσιάζων ! Βρισκόταν εκτός Μοναστηριού για διακόνημα . Έτσι όλοι οι Σταυρονικητιανοί προσεύχονται για εκείνον και δεν σταματούν να δέονται για άπασα την εν Χριστώ αδελφότητα ,  ιδίως για τον εν σώματι απομακρυσμένο Μοναχό !

Άλλο ένα ξημέρωμα Αγιορείτικο εντυπώνεται στα κατάβαθά μας . Όπου και να κοιτάξεις , του Θεού τα χέρια δεν σταματούν άπαυστα να δημιουργούν .Σαν πουλιά ταξιδεύουν και χάνονται και πάλι έρχονται του ουρανού τα ορθρινά  χρώματα . Όλα χωρούν στην μνήμη , τίποτα δεν την κουράζει ως περιττό και ανώφελο . Αισθάνεσθε και ίδετε ότι Χρηστός ο Κύριος  …

Ο δόκιμος Ηλίας , ο αγαπημένος πάτερ beautiful , μας κερνά ζεστό τσάι και γλυκίσματα λίγο πριν αναχωρήσουμε για Καρυές  . Του δίνουμε ευχές για την μοναχική του κουρά αν θέλει ο Θεός  και εκείνος όλος χαρά μας ευχαριστεί συγκινημένος ! Δεν ξεχνάμε να προμηθευτούμε από την μικρή  έκθεση ,  εικονίσματα του Αη Νικόλα του Στρειδά μα και ένα βιβλίο –έκδοση της Μονής- για το οποίο όλοι οι Σατυρονικητιανοί έχουν να καυχώνται . ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΠΑΡΑ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. Ένα εγχειρίδιο παντοτινής ελπίδας και Θείου ελέους.

Η Πανοσία στο εξώφυλλο , σαν να  αποτυπώθηκε από τον Άγιο Ζωσιμά  

λίγο πριν την μεταλάβει για στερνή της  φορά . Σαν να την παράστησε ο Θεοφάνης και αυτή να μας κοιτά κατάματα και να μας φωνάζει με όλη τη δύναμη του αποστεωμένου σαρκίου της : Μακριά η απελπισιά ! Στην κόλαση δεν πάνε οι αμαρτωλοί , μα οι αμετανόητοι ! Μαζί μας στο μικρό αρχονταρίκι της  εισόδου και άλλοι αδελφοί μας . Ο επίσης Ελληνοαυστραλός Α. , εκτιμητής ακινήτων . Ίσως το πιο περίεργο επάγγελμα ακούγεται εδώ,  που η προσωπική ακτημοσύνη και το «μηδέν έχοντες» αποτελούν  βάσεις αρετών .  Συμφωνεί  ο  αδελφός μας με την διαπίστωσή μας. Όλα συν Θεώ αγιάζονται αδελφέ ! λέει ο Γ. που ακούει χαμογελαστός . Τον συναντήσαμε από χθες,  σκαρφαλωμένο σε μια πανύψηλη και απότομη σκαλωσιά του τρίτου ορόφου  , ήρεμο και προσευχόμενο να διακονεί  βάφοντας κάγκελα και  υδροροές . Ο Αιγινήτης στην καταγωγή αδελφός μας .

 Γαληνεμένος πια , μετά από μπόλικες επικίνδυνες θαλασσοταραχές και βίου ζάλες ,  καταφεύγει στο Σταυρονικητιανό αραξοβόλι για αρκετούς μήνες τον χρόνο . Μια ιδιότυπη μοναχική θητεία που διακόπτεται για επιστροφή στα μέρη του Αγίου Νεκταρίου και στην πολυμελή του οικογένεια . Κάτι σαν ναυτικός στην ξηρά ! του λέμε και συμφωνεί μαζί μας ! Ναι , μα πλέον όλο μέσα στο καράβι !  Αδελφοί μου αυτό που έχω καταλάβει τόσα χρόνια που έρχομαι εδώ , σε αυτό το μέρος που έχω τόσο πολύ αγαπήσει , είναι πως χωρίς ευλογία πας χαμένος ! Με ευλογία πάς παντού ! Ασφαλίζεσαι δηλαδή ! Αυτός ήταν που μας πληροφόρησε και για την μνημόνευση του Πατρός Παλαμά! Να η ασφάλεια της ευχής !  –Πως είναι να μένεις τόσο πολύ καιρό εδώ ; τον ρωτάμε . Τι να σας πω , δεν περιγράφεται ! Εγώ συνήθως έρχομαι και βγάζω εδώ όλη την μεγάλη Σαρακοστή και το Πάσχα ! Τώρα ήρθα και ως τα Χριστούγεννα !  Δεν πάω πουθενά αλλού ! Εδώ αναπαύομαι ! Διακονώ όπως μπορώ και οι Γέροντες  με οικονομούν ! Κάποιες φορές με έχουν πάρει και οι Πατέρες  σε προσκυνήματα μαζί τους . Να ,πέρυσι είχα την ευλογία να με πάρουν στην Αγία Άννα στους Θωμάδες ! Κοιμήθηκε και ο Γέροντάς τους ο Θωμάς το καλοκαίρι ! Τι αηδόνι ήταν αυτό ! Στα άγια η ψυχούλα του ! Προσκύνησα και λείψανα του Αγίου Νεκταρίου ! Ούτε η κάρα του στην Αίγινα δεν ευωδιάζει έτσι !Μας μιλά για τα παιδιά του και για κάποια που έχουν ήδη αξιωθεί του  μοναχικού πόθου ! Να δώσει μόνο η Παναγία ! Χαρά μεγάλη θα πάρω αν φορέσει το ράσο ! Όλο εύχομαι και προσεύχομαι γι αυτό !

Μαζί μας και Σαλονικιός κύριος Πρόδρομος . Όλη τη νύχτα ξαγρυπνά σαν φτιάχνει το πρόσφορό του στο σπίτι μας λέει  . Με καθαρό κεράκι και θυμίαμα το ετοιμάζει . Τι όμορφο να αγρυπνάς για Εκείνον που αγαπάς και να τον πλάθεις κιόλας ! Εσύ τον Πλαστουργό σου  !Και  ο κυρ –Πρόδρομος αναπαυμένος στης Σταυρονικήτα τη χαρούμενη σιωπή. Χρόνια αμέτρητα τώρα !

Είναι  αυτή η χαρμόσυνη ησυχία αυτό που απολαύσαμε περισσότερο σε τούτο το πανίερο προσκύνημα . Δεν μας μίλησαν οι Πατέρες πολύ . Σχεδόν καθόλου . Μα λάβαμε τόση ωφέλεια από την εύλαλη σιωπή τους . Την γαλήνη τους , το ατάραχό τους .

Μοναδικές οι λίγες τελευταίες στιγμές που απερίσπαστοι κάτω από το πατρικό βλέμμα του Αη Νικόλα σταθήκαμε  έξω από την πόρτα του καθολικού και τον παρακαλέσαμε να γαληνεύει την κάθε τρικυμία  των πειρασμών και των θλίψεων που θέλουν να καταποντίσουν την ψυχή . …Κράτα μας και εμάς συνέχεια μέσα στο καράβι Κύριε  ταις πρεσβείαις του Θαλασσάρη σου Αγίου.

Προς γαληνόν τον λιμένα ηδύνομαι, και φθάνω μέχρις ουρανού, δια σου Ιεράρχα Νικόλαε!  ( συνεχίζεται…)

           Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» ,  «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας : Ημερολόγιο Όρους .     

Δεν χαμηλώνει ο Άθως Ημερολόγιο Όρους16 Μέρος8

Μια πολιτεία ζωντανή κάτω απ τη γη κρυμμένη. 

Γύρω από νεκροκρέβατο Πατέρες συναγμένοι !

Εξάντας για τις θάλασσες , άβακες για μετάνοιες

Πάνω στ΄ αμόνια οι μοναχοί , λιώνουν τις περηφάνιες !

Ψηφίδες μ αίμα σμίχτηκαν στο πρόσωπο του Αγίου.

Στο κάστρο στέκει και φρουρεί  επίθεση αλλοτρίου .

Κρέμονται από την θάλασσα δωμάτια  και εξώστες !

Στο  κοιμητήρι προσδοκούν Θεού οι νομογνώστες.

 

Αξημέρωτα στο Ναό του Αγίου Νικολάου στη σκήτη του Προφήτου Ηλιού . Όλοι στα στασίδια τους,  με πρώτο τον Γέροντα . Σιωπές και ορθοστασίες  ανταποδίδονται , σε όσα  αφειδώλευτα χάριτι Θεού λαμβάνουμε μέσα μας .Και μια λέξη απ το ψαλτήρι δύναται να κινήσει την πολυάμαρτη  ψυχή , να την κάνει να αναζητά τον Θεό,  να εξερευνά τις μαρτυρίες και τις εντολές Του ,να την τέρψει ως επί παντί πλούτω. Τελεσιουργούνται ενώπιόν μας τα Θεοπαράδοτα  μυστικά!  

Ολόκληρος ο Θεός μας προσφέρεται  , νοητός μαργαρίτης  . Κοινωνοί της Θεότητός Του , άφθαρτοι και αιώνιοι υπό την αίρεση της αμετανοησίας .

 Ξημερώνει με δοξολόγημα και ευχαριστώ Σοι , εκ θερμής ψυχής . Ζωοποιά μυστικά δωρήματα η ευλογημένη αιτία.  Στην αυλή μπροστά απ το καθολικό,  συζητάμε για την τέταρτη μέρα μας στο Όρος . Αναρωτιόμαστε πόσοι έχουν σταθεί σε τούτο ακριβώς το μέρος μέσα στους περασμένους αιώνες .Τότε,  που μια πολύ μεγάλη  μοναχική πολιτεία πεντακοσίων και πλέον ψυχών , διαβιούσε σε αυτά  τα μέρη με αυτάρκεια και εξαιρετική πολυδιάστατη πρόοδο . Γι αυτόν τον λόγο μετά την πρώτη έκπληξη δεν αναρωτιέσαι για τα μεγάλα οικήματα ,τις τεράστιες αυλές , το Νοσοκομείο , το Ξυλουργείο , το Σιδηρουργείο , το Φαρμακείο και τόσα άλλα που ξεπροβάλλουν μπροστά στα μάτια σου . Είχαμε ακούσει για την μεγάλη έκθεση της Μονής στο υπόγειό της , μα δεν φανταζόμασταν αυτό που θα αντίκριζαν ύστερα από λίγο τα έκθαμβα μάτια μας . Μια πελώρια έκταση με αμέτρητα χωρίσματα- κατακόμβες ίση όσο το πάνω μέρος της σκήτης . 

Κάτω από τη γη όλο το παρελθόν των σημερινών Προφηλιατών . Είκοσι ολόκληρα χρόνια εξαντλητικών προσπαθειών από τον Γέροντα  Ιωακείμ και τη συνοδεία του , για να συλλεχθούν , να συντηρηθούν και τελικώς να δοθούν σε κοινή θέα,  όλα αυτά που κάποτε γέμιζαν με  ζωή την καθημερινότητα της σκήτης . Δεν χορταίνει το μάτι σου να παρατηρεί και η ψυχή σου να μεταφέρεται στο τότε . Τέμπλα ολόκληρα και προσκυνητάρια , αγιωτικά ,λάβαρα Αναστάσεως και του Προφήτη , εξαρτήματα ,ψαλτήρια , αναλογάκια, πορτραίτα γνωστών και αγνώστων μοναχών και ηγουμένων της σκήτης . Οριχάλκινα σκεύη για το μαγείρεμα του φαγητού  , σαμοβάρια για τα ροφήματα  ,αμέτρητα λαδοτήρια , τσουκάλια , τσαγιέρες , σέσουλες , πιθάρια , τεράστια βαρέλια για το κρασί με απίστευτες χωρητικότητες χιλιάδων λίτρων μέσα στον χώρο του βαγεναριού,  με γραδόμετρα και άλλα απαραίτητα για την παρασκευή του οίνου  , σφραγίδες όλων των μεγεθών για τα πρόσφορα στάμπες ξυλόγληπτες με Αγίους και Σταυροί. Φαναράκια ,λυχνοστάτες , νιπτήρες, ρολόγια επιτραπέζια και επιτοίχια  σταματημένα στο τότε .

 Μετρούσαν όλα τον χρόνο που έφερνε τους Μοναχούς πιο κοντά στην Άνω πατρίδα . Το μέτρημα είναι συνυφασμένο με τη ζωή του Μοναχού . Μετρά συνεχώς , τα ελέησον και τους στίχους στις ακολουθίες , τις γονυκλισίες και τα κομποσχοίνια στο κελί. Όχι γιατί είναι καταναγκασμένος , μα γιατί είναι άμετρη η αγάπη του στον Χριστό και η υπακοή του στον Γέροντα , που σαν πολύπειρος καθοδηγητής και ιατρός , δίνει στον καθένα το ιδιοσυγκρασιακό του πάλαισμα !  Αυτό ακριβώς εξυπηρετεί το ρολόι , το κομποσχοίνι και οι άβακες που συναντήσαμε στο διάβα μας .

Με αυτούς οι Μοναχοί μετρούσαν τις μετάνοιες και δεν ξεχνούσαν τον καθημερινό κανόνα που λάβαιναν από τον Γέροντά τους . Τίποτα λιγότερο μα και τίποτα παραπάνω , ικανό να θάλψει την παραμονεύουσα οίηση . Ένας εξάντας μας συναρπάζει . Απαραίτητο εργαλείο για το ιστιοφόρο της σκήτης και τα δύσκολα ταξίδια του , στο να προσδιορίζει το γεωγραφικό πλάτος και τη θέση του μέσα στο πέλαγος . Κοντινά τα έχουν οι προφηλιάτες στην έκθεση αυτά τα δυο . Τον άβακα και τον εξάντα. Αμφότερα έδιναν το στίγμα και βοηθούσαν στην πορεία προς λιμάνια ποθεινά …Κοντά και πολλά αμόνια , σφυριά , αξίνες και φτυάρια και πλάνες  και δράπανα, μπολιαστήρια  και κλαδευτήρια , χαλύβδινα εργαλεία για το σιδηρουργείο . 

Νοητά με όλα τούτα οι μοναχοί  σφυροκοπούν και περικόβουν και θάβουν τα φιλεπίστροφα πάθη μα κυρίως το εγώ τους, συντηρούν και μπολιάζουν όλο τους το είναι  , με αγάπη Χριστού και τον Νόμο Του  . Κάθε γιώτα και κάθε κεραία του. Ραπτομηχανές πολλών ειδών   και εργαλεία για τα υποδήματά τους , φίδια και σκορπιούς για να πατούν , γαμπάλια, καλαπόδια ,σουβλιά  ματσόλες  . Παραδίπλα αγγελικά σχήµατα , με γράμματα και αρετές κεντημένες περίτεχνα πάνω τους ,  ράσα , άμφια ιερατικά  πολυσταύρια, κουκούλια , καλιμαύχια, ζώνες . Χιτώνες χαράς   και ιμάτια σωτηρίας , ζώνες σωφροσύνης , όπλα εγκρατείας , όπλα φωτός μπροστά μας και το παλιό  νεκροκρέβατο της σκήτης  στο κέντρο της έκθεσης . Πάνω του μια φωτογραφία . Είναι τραβηγμένη ακριβώς εκεί που πριν λίγο στεκόμασταν στην αυλή μπροστά απ το καθολικό . Όλοι οι πατέρες σε Αναστάσιμη σύναξη  γύρω από τον κεκοιμημένο παραδελφό τους . Αρχές του 1900. 

Κρατούν αναμμένα  κεριά και μια γαλήνη ζωγραφίζεται στα πρόσωπά τους . Κάποιοι κοιτούν τον φακό του φωτογράφου . Μιλά η έκφρασή τους .Τόσο κοντινό το χθες και το αιώνιο !  Εκ του θανάτου μεταβέβηκεν εις την ζωήν μας λένε ! Βιαστείτε , βρείτε και σεις την οδό της μετανοίας που οδηγεί στην  πόρτα του Παραδείσου  !

Ο Γέροντας Ιωακείμ κατέβηκε στην αυλή  για να μας αποχαιρετίσει . Με αγάπη δέχεται  να φωτογραφηθεί μαζί μας . Θέλει και αυτός να στείλει το μήνυμα για διαρκή μετάνοια σε όλους μας . -Παιδιά , να φαίνεται ο Προφήτης πίσω ! μας λέει . Πάντα ο Προφήτης οδηγός στο πύρινό του άρμα . Τον ακολουθούν ως άλλοι Ελισσαίοι , όλοι οι αληθινά  χαρούμενοι προφηλιάτες πατέρες . Ο πάτερ Φιλήμων μας προσφέρει  πνευματικά  δώρα καρδιάς . Ένα από αυτά μας συνοδεύει σε όλη την φετινή καταγραφή της Αγιορείτικης μνήμης μας. Ένα μικρό διαμάντι με λίγες σελίδες, ανεκτίμητο φως , ελπίδα  και τον υπέροχο τίτλο : Φώτισόν μου το σκότος ! Εννέα πρόσωπα ζωγραφισμένα και αποτυπωμένα από τον ίδιο στην πρώτη του νιότη . Φωτιζόμενα μυστικά και υπόγεια , περνούν ή μάλλον παίρνουν από το χώρο του ορατού,  όντας τα ίδια δυσδιάκριτα , σημειώνει ο ίδιος στον πρόλογο . Και ένα φωτονυμικό ποίημα του Στουδίτου μοναχού Θεοκτίστου για το δοχείο του Φωτός την Υπεραγία Θεοτόκο  τα φωτίζει.  Φωτός δοχείον , φώτισόν με Φωτί σου . Αμήν.  Να πλεονάζει συνεχώς το Φως Σου Χριστέ μου , όπως σε τούτο το φίλιον χάρισμα  ! Φεύγουμε δακρυσμένοι από χαρά .

Η φωνή του Γέροντα και το χαμόγελο του Ιερομονάχου Φιλήμονος , μέσα στο δικό μας στενότατο δοχείο . Μαζί και μια προτροπή τους . Υπομονή παιδιά ! Τελειώνει με ήττα αυτή η λέξη , μα πάντα κερδίζει !

Παίρνουμε τον δρόμο για Σταυρονικήτα . Μετά από πολλές Αθωνικές περιπλανήσεις , έφτασε ελέω Θεού  η ώρα να φιλοξενηθούμε και στη Μονή  του Αη Νικόλα του Στρειδά . Όπως όλες μας οι οδοιπορίες κι αυτή γεμάτη από γαλήνης χρώματα και συνειρμούς,  που σαν μερικές φορές να αποκωδικοποιούν τα Θεία ανεξερεύνητα . Αμπέλια στο δρόμο μας , καθώς πλησιάζουμε στα αλυσαχνισμένα χώματα του Μοναστηριού  . Κοντινές και μερικές αγριοσυκιές . Προτυπώματα  της Εύας,  έλεγε ο μακαριστός Παναγόπουλος και της Παναγίας μας , της νέας Εύας.

Η αληθινή άμπελος που αποστάζει αδιάκοπα το μοσχόγλυκο πνεύμα της  , που ευφραίνει και ζωοποιεί , που αποδιώχνει κάθε κνησμό απ την ψυχή. Είναι παρατηρημένο  πως σε πολύ κοντινή απόσταση από αυτό το δέντρο σχεδόν πάντα υπάρχει ένα κλήμα να βοά το :χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωσις.

Φτάσαμε στην Σταυρονικήτα . Το μικρότερο μοναστήρι του Αγίου Όρους σε έκταση . Το αίμα που στολίζει το θαυματουργό ψηφιδωτό  εικόνισμα του προστάτη της ,  αείρροο από τότε που αλιεύθηκε με δίχτυ απ τον βυθό .

 Ένα στρείδι που είχε κολλήσει από το μέτωπό  του  ως την μύτη ,έδωσε την  τόσο ξακουστή του επονομασία. Μόλις το αφαίρεσαν , άφησε πίσω του ανοιχτή μια πληγή και πρόσθεσε ακόμα ένα θαυμάσιο ιστόρημα  στο Αγιορείτικο ολοζώντανο θαύμα .  Δεν αργούμε να φτάσουμε απ τον κατηφορικό δρόμο . Άλλος ένας βράχος που θεμελιώνει την αποταγή και την Θεία αφοσίωση .

Οι ξακουστές καμάρες της Σταυρονικήτα με το υδραγωγείο της και η υπέροχη κληματαριά στην είσοδό της , ήδη φορτώνουν με αξέχαστες εικόνες τη μνήμη μας . 

Η θέα του Άθωνα απ το κάστρο το τόσο γνώριμο για κάθε Φιλαγιορείτη  , το φρούριο της Σταυρονικήτα  , απρόσκοπτη και εντυπωσιακή. Το διαπιστώνουμε αμέσως μόλις ανεβαίνουμε σε δωμάτιο του τρίτου  ορόφου  ακριβώς δίπλα στο ονομαστό αρχονταρίκι , που ο απαράμιλλης ευγένειας δόκιμος αρχοντάρης μας έδωσε. Ο Ελληνοαυστραλός  Ηλίας , έγινε ο πιο ταιριαστός συνδετικός κρίκος μεταξύ των δυο προσφάτων προορισμών μας . Δεν ήταν μόνο το όνομά του , μα και ο γεμάτος χαρά και χάρη τρόπος του .

Η προφορά του πρόδιδε την μακρινή του προέλευση και μια χαρακτηριστική του φράση , μας έκανε πλέον διαρκώς να τον θυμόμαστε όλο νοσταλγία .

 Ό, τι και να του έλεγες , ό,τι και να του ζητούσες , εκείνος απαντούσε με ένα πλατύ χαμόγελο προτάσσοντας πρώτα το : Oh beautiful !( στα αγγλ.Όμορφα!)  Μια ευλογημένη παραλλαγή  , μια αλλιώτικη εκφορά , της πιο οικείας μοναχικής απόκρισης , συνυφασμένης με τον μονήρη  βίο , διαρκώς επαναλαμβανόμενης σαν την ευχή του Ιησού , της φράσης:  να ναι ευλογημένο ! Έτσι λοιπόν και εμείς με αγάπη  του …κολλήσαμε σαν στρείδι το προσωνύμι του !

Ο πάτερ Βeautiful! Ναι , γιατί έβλεπε τα πάντα όμορφα , μέσα απ τον καλό λογισμό που δεν εξωραϊζει μα εξαγνίζει , δεν απαγορεύει μα ευλογεί , δεν δικαιολογεί μα συγχωρεί , δεν εθελοτυφλεί μα χαμηλώνει τα μάτια και προσεύχεται για κάθε ελάχιστο των αδελφών Του . Το Σταυρονικητιανό αυτό δέντρο της ομορφιάς και του καλού λογισμού , το φύτεψε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο Άγιος Παϊσιος όταν έφτασε εδώ μαζί με 2 Ιερομονάχους πνευματικοπαίδια του , τον πατέρα Γρηγόριο και τον πατέρα Βασίλειο , μετέπειτα ηγούμενο της Σταυρονικήτα και της Ιβήρων,  για να ξανασυστήσει  το ερημωμένο μοναστήρι και από αυτό να ξεκινήσει το νέο κεφάλαιο της Παναγιοσκέπαστης πολιτείας . Και έπειτα πάντα μεριμνούσε,  τούτο το δέντρο να ποτίζεται και να ανθεί συνεχώς . Σχεδόν αμέσως είχαμε την πρώτη μας σιωπηλή συνάντηση μαζί με τον ηγούμενο Τύχωνα   , μα και με όλους τους Σταυρονικητιανούς Πατέρες. 

Στην τράπεζα εκείνο το πρωινό της Πέμπτης , με τους παλαιότατους συντηρημένους τοίχους της  να μαρτυρούν ακόμα και σήμερα το τόσο μνημειώδες πέρασμα του Αγιογράφου πατρός Θεοφάνους του Κρητός και του ενός εκ των  μοναχών κατά σάρκα υιών του , του Σιμωνή  από το Μοναστήρι . Από την τράπεζα ξεκίνησε ο θαυμασμός μας για την   παγκοσμίως γνωστή του τέχνη . Αυτής που αποτύπωσε και εξιστόρησε τόσο άληστα το δωδεκάορτο της μόνης αληθινής  πίστης μας στο χώμα και στο ξύλο  .Θα αισθανόμασταν αυτήν τη συγκλονιστική αίσθηση λίγο αργότερα κατά την  πρώτη μας είσοδο στο καθολικό . Είχαμε σχεδόν 3 ώρες ως τις ακολουθίες .

Θελήσαμε να περιηγηθούμε με το φως της ημέρας στους ορόφους του Μοναστηριού .Κρεμασμένα όλα απ τη θάλασσα μοιάζουν εδώ , μα μήπως δεν είναι ; Σαν πλοίο που συνέχεια ταξιδεύει σε ανοιχτό πέλαγος. Εξώστες ξεπροβάλλουν εκατέρωθεν των διαδρόμων . Γαλάζιο τους αγκαλιάζει κι ο Άθωνας αγέρωχος τους ευλογεί . Μπαίνουμε στο λιόλουστο αρχονταρίκι σιμά στο δωμάτιό μας . Ξύλινοι καναπέδες σε κάθε του πλευρά  , μια μικρή βιβλιοθήκη και πλέριο φως να μπαίνει από τα περιμετρικά γυάλινα παράθυρα .

 Ο Συναξαριστής αφημένος στο κέντρο πάνω στο στρογγυλό τραπέζι . Σαν να καρτεράνε οι ήρωές του να συναντηθούμε μαζί τους . Κατηφορίσαμε προς το κοιμητήρι του Αη Δημήτρη . Το μοναχολόγιο της Μονής  Σταυρονικήτα χωρίς την παραμικρή απουσία  ενώπιόν μας. Μετρημένα τα μνήματα και στο οστεοφυλάκειο αμέτρητα τα λείψανα όσων φύλαξαν τους λόγους  Του και αδολέσχησαν στις εντολές Του. 

 Όλη τους η επί γης ζωή μια διαρκής σπουδή στον νόμο Του Νομοθέτη και Νομοδότη Κυρίου.    Εδώ ο ετοιμασμένος της αναπαύσεως τόπος  . Προσδοκία , η πιο ταιριαστή λέξη για να περιγράψεις την αίσθησή σου . Κατεβαίνουμε απ το πλακόστρωτο πανέμορφο μονοπάτι ως τον Αρσανά . Καθόμαστε μαγεμένοι και ησυχάζουμε , κάτω απ το χαγιατάκι του ψαρόσπιτου της Μονής . Ο Θεοδόσιος μοιράζεται μαζί μας  την ομορφιά  ενός κοχυλιού που βρίσκει δίπλα στα απλωμένα δίχτυα . Εκατοντάδες συμμετρικά χαράγματα πάνω στο κέλυφός του . Αγιάστηκε κι αυτό όπως όλα εδώ.  Μια παλιγγενεσία εμψύχων και αψύχων  σε κάθε σου βήμα.

 Οι ώρες κυλούν. Στη απλωμένη σκιά του Άθωνα. Πόσες φορές δεν γράψανε και εις τον αιώνα θα γράφουνε γι αυτή… Τάλαντο σε λίγο θα βαρέσει . Επιστροφή  στην τόσο στενή  αυλή του Στρειδά . Ανήφορος και πάλι !  ( συνεχίζεται  ...) 

                                                        

 Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» ,  «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας : Ημερολόγιο Όρους .