Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας Άγιο Όρος 2017 / Μέρος 5

Απόγονοι Τσε -Αθωνιτών , παπάς και πρεσβυτέρα!

Με των ανέμων τα φτερά , με μυρωμένο αγέρα ,

έρχονται και μας συναντούν σ αγνάντι ευλογημένο,  

μαζί μας να αναπέμψουνε εκστάσεως τον αίνο !

 

Ξύλο Ζωής ορθώνεται , του ουρανού ισοστάσιο !

Παράδεισος πανόλβιος ,  θυσίας το θαυμάσιο !

Σαράντα μάρτυρες κρατούν την πίστη μες στην λίμνη!

Θρόισμα Αγγέλου ακούγεται και νικητήριοι ύμνοι !

Χρόνοι πολλοί κι αν έφυγαν θύμηση  δεν γερνάει.

Στο ματωμένο πρόσωπο το τέκνο του φιλάει!

Ξηροποτάμου  του  Εφραίμ , τους λόγους  συναντάμε .

τις μνήμες τις σωτήριες,  μες στην νυχτιά διψάμε ! 

Δώδεκα και μισή , μεσημέρι Τρίτης , αντιμέτωποι με την …εκφραστική μας φτώχεια και την έλλειψη πρωτοτυπίας ! Το ξανασκεφτόμαστε  και το ξαναλέμε :  Φαίνεται τόσο  πολύς ο καιρός που κύλησε από τότε που πατήσαμε και για φέτος την Αγιορείτικη γη …. Μόλις μία μέρα και κάτι ώρες! Καθόμαστε με τον Νικόλα στο καταπληκτικό υπαίθριο αρχονταρίκι , έξω ακριβώς από των 40 μαρτύρων την Ξηροποταμινή πύλη  . Η ματιά μας κατοπτεύει όσους φτάνουν με κάθε λογής  πλεούμενο στην Δάφνη . Μια θάλασσα , μεγάλη και ευρύχωρος να χωράει στα μάτια σου ! Δεν τολμάμε να μιλήσουμε  , μόνο ανασαίνουμε μυρωμένο αγέρι και  αγναντεύουμε,  περισκοπώντας σε ό,τι με δόξα και μεγαλοπρέπεια ντύνει  το γαλάζιο. Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον!

Κάτι τέτοιες στιγμές θέλεις τόσο να τις πολλαπλασιάσεις,  επικοινωνώντας το κάλλος τους ,  με όσους βρίσκονται σωματικώς  μακριά από τούτο το θαύμα ! Ποιόν να πάρουμε τηλέφωνο ; ρωτά ο Νίκος ξαφνικά . Να πάρουμε τον παπά –Λιά μας στον Τυρό  ! Τον Παππούλη μας , τον Γέροντα  της υπομονής και της απροσωπόληπτης  αγάπης, τον πρώτο μας πνευματικό ,  που τούτες τις μέρες που δυσκολεύεται , τον έχουμε πάντα μαζί μας με την ανδρεία  Πρεσβυτέρα του την αγαπημένη , στα δίπτυχά μας για υγεία και υπομονή! Σαν να περίμενε αυτός πάνω απ το ακουστικό ! Πήραμε εμείς την ευχή του και εκείνος ευλογία Αγίου Όρους , όπως μας είπε ! Πόσο το χαρήκαμε εκείνο το λιγόλεπτο τηλεφώνημα στην Τσακωνιά ! Αλλοίμονο αν δεν βάζαμε στην συντροφιά μας , σημερινούς Τσάκωνες ,  τιμώντας τους κιόλας  ως απογόνους των αρχαίων Αθωνιτών ! Η παράδοση λέει , πως όταν ο Άγιος Κωνσταντίνος θέλησε να φτιάξει μια πόλη κοντά στο Όρος Άθως , εμφανίστηκε στο όνειρο του επιχώριου επισκόπου η Παναγία !

«Το όρος τούτο εξελεξάμην εις κλήρον εμ αυτή». Έτσι του μήνυσε !  Όταν το πληροφορήθηκε αυτό ο Μέγας Κωνσταντίνος , είπε ότι : «Δεν θέλω να έχω αντίδικο την Παναγίαν Μητέρα του Θεού ημών και εφ όσον θέλημά της είναι να κατοικούν εν αυτώ τω όρει μοναχοί , θέλω μετοικίση ευθύς τους κατοίκους μακράν του Όρους Άθω»! Έτσι αυτοί που μετοίκησαν ονομάστηκαν Τσάκωνες ( Τσε –Άθωνες) επειδή στην προφορά τους αντί για και λένε τσε . Γι αυτό και ο Πάρνωνάς τους ονομάστηκε δεύτερο Άγιο Όρος !  Πώς τους νιώσαμε και εκείνους εδώ μαζί μας στα Ξηροποταμινά θαυμάσια, με των ανέμων τα φτερά,  να φέρνουν  σιμά μας,  όσους σαν τον παππούλη και την πρεσβυτέρα του ,  ζουν για να δοξολογούν !

Μπήκαμε στο καθολικό για την προσκύνηση των τιμίων λειψάνων .  Μετρημένες οι λειψανοθήκες πάνω στο γνώριμο σπαστό  τραπέζι . Απροσμέτρητη η ευλογία ! Το μεγαλύτερο στον κόσμο τεμάχιο Τιμίου ξύλου ! Από το σημείο  που ένα καρφί διαπέρασε την πανάχραντη χείρα του Δημιουργού !  Εδώ στην Ξηροποτάμου,  ζωντανεύει συνταρακτικά , σχεδόν στο εσπέρας της Αποδόσεως της μεγάλης Εορτής του ,του Κρανίου ο τόπος ! Και  μοιάζει σαν τα 31 εκατοστά του που τα χείλη σου συναντούν ,  να γιγαντώνουν και να φτάνουν τα κάποτε 4,5 μέτρα του στον φριχτό  Γολγοθά !

Ένας ουρανομήκης Σταυρός , υψώνεται  στο ισοστάσιο Ουρανού  καθολικό των Αγίων Τεσσαράκοντα και κόσμος αγιάζεται ! Σιμά του τα καμένα θησαυρίσματα της Σεβαστείας . Συγχωρέστε μας Άγιοι , να θυμηθούμε στην αειθαλή μνήμη σας , έναν μικρό λόγο  βγαλμένον απ την δική μας  άτολμη  ψυχή ,  τώρα που ευλογηθήκαμε να στεκόμαστε ενώπιόν σας :

Γυμνωμένα κορμιά μέσα στην παγωμένη λίμνη του Παραδείσου .

Το ψύχος του χειμώνα τα τυλίγει . Ο Ουρανός με δεσμίδες φωτός τα λούζει . Σαράντα ζευγάρια ποδιών ακουμπούν στον πυθμένα της , πάνω απ την ρωγμή της αβύσσου την αρνησίΧριστη .

Λιώνουν τους φθονερούς σκορπιούς και τα δόλια φίδια , με τις μαγευτικές φωνές των σειρηνών που τους καλούν να βγουν απ την κρυσταλλωμένη Εδέμ …

Ένας δεν αντέχει και παρασύρεται ο ταλαίπωρος , ο παραπεσών …Τον έπνιξε αμέσως η αισχύνη …Το όνειδος δεν υπομένεται…Τώρα στα αλήθεια γυμνώθηκε και εξεβλήθη απ την τρυφή και την άληκτη χαρά … Αγριεύουν τα παμπόνηρα φωνακλά ερπετά που πριν εκείνος φίμωνε … Κάποιος πρέπει να πάρει τη θέση του. Ο φύλακας βγάζει τη στολή του ! Με προθυμία γυμνώνεται ! Εκών παίρνει τη θέση του δειλού ! Ο Αγλάιος πλέον στο μαρτυρικό πλήρωμα! Ώρες κυλούν σαν το αίμα αργά …Μελανιασμένα τα ηρωικά κορμιά…

- Θάρσει Δομετιανέ αδελφέ μου , Ηλιανέ , Ευτύχιε , Σμάραγδε, Φιλοκτήμονα !

Θα στείλει άγγελμα ο Κύριος με απεσταλμένο , τον ίδιο της Γεθσημανής για να σας ενισχύσει !

Να , έφτασε ! To θρόισμά του ακούστε , Ξανθία , Αέτιε, Μελίτονα , Ακάκιε , Αλέξανδρε , Σεβηριανέ ! Θαρσείτε , θαρσείτε , εγώ νενίκηκα τον κόσμο !

Για σας το λέει , τους μαθητές του ,που μ αυταπάρνηση τον ακολουθείτε , για σας Ηλία , Ησύχιε , Φλάβιε , Γοργόνιοι και Κάνδιδοι ομώνυμοι , Ουαλέριε , Ουάλη , Πρίσκε , Σακέρδονα, Εκδίκιε , Ευνοϊκέ , Δόμνε , Ιωάννη !

Τον ακούτε ; Φωνάζει ! Έρχομαι προς υμάς ! Πιστοί άχρι θανάτου ! Βιβανέ , Θεόδουλε , Χουδίονα , Νικόλαε , Ηράκλειε , Λυσίμαχε μην αποκάμνετε ! Η λύπη και το μαρτύριο υμών εις χαράν γενήσεται ! Κύριλλε, Κυρίονα, Κλαύδιε, Αθανάσιε , Αγγία , Σισίνιε και Γάιε και συ γενναίε Αγλάιε ,νέο μήνυμα τώρα σας στέλνει! Φλογώνει τούτο τις καρδιές που αναθαρρούν και θερμαίνονται αφύσικα !

Εκείνες είναι τώρα που το φωνάζουν ! Κι ακούγεται απ της Σεβαστείας τα μαρτυρικά τα μέρη στα πέρατα τούτου του κόσμου! Δριμύς ο χειμώνας , αλλά γλυκός ο πανόλβιος Παράδεισος !

Αλγεινή η πήξις μα ηδεία η πανάρετη ανάπαυση ! Κοιμηθείτε τώρα Άγιοι!

Την γύμνια σας πλέον σκεπάζει η Θεοΰφαντη στολή !

Αθανασίας , Ζωής στεφάνι φορά ο Άγγελος στα γερμένα κεφάλια σας!

Κοιμηθείτε Άγιοι τεσσαράκοντα !

Πάντα μες στο Τριώδιο , η θαρσαλέα φωνή σας ,θα αναζητά τους τεσσαρακοντάκις σαράντα μιμητές σας …( σ.σ. κείμενο Ν.Σκ.με τίτλο : Τεσσαρακοντάκις Σαράντα ).

Να ένας από αυτούς που σας μιμήθηκαν στο πέρασμα των αιώνων από  Χριστού! Ο Άγιος Νικόλαος ο παντοπώλης εκ Καρπενησίου ! Με χαρά απερινόητη,  προτίμησε τα ουράνια απ τα φθαρτά , επέλεξε την στενή οδό του μαρτυρίου , από την ευρύχωρη μα τόσο μάταιη τερπνότητα τούτου του κόσμου  «....Εγώ χριστιανός είμαι και τον Χριστό μου πιστεύω για αληθινό Θεό. Οι τιμές και τα οφίκια που μου τάζονται, δεν μου χρειάζονται. Εγώ τον Χριστό μου δεν αρνούμαι, τον Χριστό πιστεύω, για το όνομα του θα πεθάνω, Τούρκος δεν γίνομαι».

Σε ηλικία 15 χρονών στην Κωνσταντινούπολη, δουλεύοντας  στο παντοπωλείο του πατέρα του, διάβασε με πλεκτάνη  χωρίς να το γνωρίζει , την Τούρκικη ομολογία πίστης , το σαλαβάτι , μπροστά σε μάρτυρες. Όταν του είπαν ότι έτσι γίνηκε  Τούρκος, ο έφηβος Νικόλαος ομολόγησε ατρόμητα την πίστη του στον μόνο Θεό . Βασανίστηκε μέσα στη φυλακή με φριχτές μεθόδους. Μα πάντα γλυκύς ο Παράδεισος !  Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου , στου Αη Γιαννιού την σύλληψη,   το 1672 ,  τον αποκεφάλισαν. Ναι , εισηκούσθη και η δική του τελευταία δέηση ! Ευωδιάζει μπροστά μας  η κάρα του δεκαπεντάχρονου στρατιώτη του Χριστού ! 

O Nικόλαος , πάντα πωλήσας κάτω, εξηγόρασε Xριστόν άνω εκ ξίφους. Σε ελάχιστες μέρες θα διαβαστούν  εδώ που μ’  ευλάβεια μεγάλη τον τιμούν,  τούτοι οι τόσο περιεκτικοί στίχοι από το συναξάρι της δικής του  νίκης !

Μετά το μεσημεριανό φαγητό στην αίθουσα δίπλα από το αρχονταρίκι , ανεβαίνουμε στο δωμάτιο για μικρή ανάπαυση ως τις ακολουθίες του απογεύματος  . Έχει λιγοστό φως στο δωμάτιο από μια μικρή λάμπα και  καθώς φωταγωγικό παράθυρο δεν υπάρχει ,  κάποιος αναλαμβάνει το διακόνημα του εσπερινού αναγνώστη για όλους τους υπόλοιπους  … Μέχρι τα μάτια να κλείσουν , ακούμε μια διδαχή του Αββά Ζήνωνος  από το βιβλίο της Θεοκίνητης  Μονής Παρακλήτου : «Χαρίσματα και Χαρισματούχοι» . Διαπιστώνουμε τόσο παραστατικά ,  γιατί στο Όρος δεν αντέχουμε  την αφαγία όπως έξω …

Ήταν κάποτε ένας νηστευτής μεγάλος και ξακουστός για τα παλαίσματα της εγκρατείας του. Έφτασε και μέχρι τον Αββά Ζήνωνα η φήμη της αρετής του . Τον προσκάλεσε τότε ο Γέροντας κοντά του . Εκείνος ήρθε και κάθισε δίπλα του . Ο Αββάς συνέχισε εν τελεία σιωπή το εργόχειρό του . Ο νηστευτής απόρησε και έπειτα από πολύ ώρα μίλησε : -Δώσε μου την ευχή σου Αββά Ζήνωνα να φύγω ! Νιώθω ένα σφίξιμο στην καρδιά μου και δεν μπορώ να το εξηγήσω ! Άρχισα να πεινάω ! Εγώ που στον κόσμο αντέχω μέρες ολάκερες δίχως ούτε και νερό , εδώ δεν άντεξα λίγες ώρες !  -Στον κόσμο τέκνο μου , τα αυτιά σου σε έτρεφαν ! Οι κολακείες των ανθρώπων και η ανθρωπαρέσκειά σου !  Πήγαινε λοιπόν με την ευχή μου και να νηστεύεις όπως όλοι ! Κάθε μέρα να κάνεις ενάτη ( μια φορά φαγητό στις τρείς το εσπέρας) !   - Αυτός είναι ό σωστός δρόμος. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού! Μακριά από τους επαίνους να εργάζεσαι με κόπο και κυρίως  μυστικά την κάθε αρετή! Διδαχή κάθε στιγμή , παντού ξεπροβάλλει στο Όρος . Να σε ελέγχει και να σε χειραγωγεί στην μεταστροφή του ηγεμόνος νοός  ! Λάθε βιώσας ! Μυστικά να εργαζόμαστε και όχι αυτοπροβλητικά ! Ει τις έχει ους ακουσάτω…

Μέρα κρατά καλά ακόμα στις καταπράσινες αυλές της Ξηροποτάμου ! Στεκόμαστε για λίγο στον εξωνάρθηκα του καθολικού , με τις  μεγάλες γλάστρες , ολάνθιστες με βασιλικούς να διαχέουν  τα άφθονά τους αρώματα . Έξω αυτοί , μέσα ο Σταυρός του Βασιλέως  ! Οσμή παντού του Χριστού ευωδίας ! Μας πλησιάζει ένας γλυκύτατος ηλικιωμένος Μοναχός . – Πώς λέγεται η σύναξη στα Ρώσικα βρε παιδιά  ; μας ρωτάει περνώντας μας για Ρώσους ! –Γέροντα , δεν είμαστε από την Ρωσία ,Έλληνες είμαστε από …- Από τον Ουρανό είμαστε ! μας διακόπτει και μας πιάνει  δυνατά τα χέρια ! Απομακρύνεται δίχως άλλη κουβέντα ! Οι απλοί βρίσκουν πάντα λόγους απλούς και  αγαθούς προς οικοδομήν , που παίρνουνε το ίδιο βάρος σε όλες τις καρδιές , όπως θα λεγε και ο ποιητής( σ.σ.Γ.Ρίτσος)  ! Κι όταν σου  σφίγγουν το χέρι …δεν χρειάζονται περσότερα!  

Εσπερινός απόδοσης της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού . Η έκπτωτη φύση του ανθρώπου συνανυψώνεται ! Απροσμάχητον τείχος και θυρεόν ! Πανσέβαστος , Ζωηφόρος , Αήττητος! Δεν προλαβαίνεις να ακούς στα πανηγυρικά ψάλματα , όσα εγκωμιαστικά οι ανυπόκριτες και ευγνωμονούσες γραφίδες, προσάρτησαν δίπλα Του ! Καρδιές και χείλη ανυμνούν ! Σπάνιες οι στιγμές στο καθολικό της Ξηροποτάμου !

 Αγιογραφημένο πλούσια και τόσο πυκνά ! Ως και στα στενά καμαράκια, στα πλαϊνά των παραθύρων υπάρχουν Άγιοι ! Ούτε καν μια εσοχή χωρίς έναν, έστω σε μικρή κλίμακα ζωγραφισμένο , Άγιο ! Ήμουν σίγουρος πως αν ψάχναμε θα βρίσκαμε κι όλους τους Αγίους της ημέρας ! Ο …παρήκους προφήτης Ιωνάς , ο απολογητής Απόστολος Κοδράτος … Σχεδόν απουσιάζουν τα διακοσμητικά θέματα ! Σαν να βάλθηκαν οι Ξηροποταμινοί να χωρέσουν όλο το φανερό συναξάρι σε τούτο το καθολικό ! Ακατόρθωτο αυτό ! Μα όλα τα αστέρια του νοητού στερεώματος, έχουν μια περίοπτη θέση στο θριαμβεύον καθολικό της άνω ζωής! Ιδίως αυτά που ο Μέγας Ήλιος , μας κρατά ακόμα αφανέρωτα !
Βραδινή τράπεζα με τους πατέρες! Ένα μέρος της αγιογραφείται εκ νέου ! Ανάγνωσμα ταιριαστό πάντα στα γράμματα του Μηναίου . Ο απατηθείς προπάτωρ Αδάμ , η λελυμένη δια του υψωμένου Ξύλου αρχαία καταδίκη και κατάρα !

Μετά το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς στον Τίμιο Σταυρό , περιδιαβαίνουμε ξανά στις αυλές . Σαν να περιμένουμε κάποιον να απαντήσουμε ! Βλέπουμε τον σιωπηλό αρχοντάρη ! Στην μικρή έκθεση που εκείνος ανοίγει για λίγο, προμηθευόμαστε σπάνιες εκδόσεις αγιορειτών Μοναχών , ευλογίες με εικόνες το μεγίστου ανά τον κόσμον τμήματος του Τιμίου Σταυρού και φωτογραφίες μιας σπουδαίας μορφής στην σύγχρονη Ιστορία του Όρους . Του Προηγουμένου της Ξηροποτάμου μακαριστού Εφραίμ! Του καλλικέλαδου και γλυκυτάτου Οσίου της Ξηροποτάμου ! 

Το πρώτο πνευματικό παιδί του Αγίου Γέροντος Εφραίμ του Φιλοθεϊτη ! Τέκνο της υπακοής , αφιερώθηκε στον Γέροντά του , όταν το 1963 μπήκε στην συνοδεία του , στην Προβάτα στο κελί του Αγίου Αρτεμίου ! Μετά την κουρά του , τον ακολούθησε στην Φιλοθέου και επτά έτη αργότερα, χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Όταν ήρθε ο καιρός της αναζωογόνησης του Όρους , ο Γέροντας σαν ακούραστη αντλία καρδιάς , έστειλε σε πολλά υπό σύσταση κοινόβια, τα πεφιλημένα του τεκνία αίμα και οξυγόνο ! Έτσι στην Ξηροποτάμου έφτασε , φιλάσθενος με μισό νεφρό, αλλά με απτόητο αγωνιστικό φρόνημα , στις αρχές του 1981 ο Ξηροποταμινός Εφραίμ . Και έμεινε για τρεισήμισι έτη περίπου ηγούμενος , ως τον μαρτυρικό του θάνατο ! Αυτός τον βρήκε πηγαίνοντας για μία ομιλία στην Αθήνα το 1984, ανήμερα της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου, έξω από το Σχηματάρι Θηβών. Συνέβη είπαν αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος. Το αίμα του, ζεστό έτρεχε πολλές ώρες και μετά την κοίμησή του . Το φανερώνει και μια συγκλονιστική φωτογραφία από την εξόδιο με τον Αριζονίτη Γέροντα πάνω από το καταματωμένο πρόσωπο του πνευματικού του σπλάχνου ! Εκείνες τις στιγμές της ανείπωτης θλίψης , έγειρε στο νεκροκρέβατό του στοργικά και του είπε : «Έναντι της ωφελείας αυτής οπού λαμβάνομεν από της εξόδου σου, ευχόμεθα από ψυχής, ο περί πάντων αγαθός και πανάγαθος Θεός να καταλογίσει το βίαιον του θανάτου και την σωματικήν κάκωσιν εις άνεσιν της ψυχής, εις εξαγνισμόν του πολυμόχθου έργου σου, εις επισφράγισιν του πνευματικού σου αγώνος, τον οποίον εκ νεότητος ηγωνίσθης». ( πηγή: Η εξόδιος Ακολουθία του μακαριστού π. Έφραίμ, Ορθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία 15/1985, σσ. 54-62.) Μόλις λίγα χρόνια ηγούμενος εδώ ο μακαριστός Εφραίμ , μα η μνήμη του αγέραστη !

Ευλογία για το προσκυνητάρι μας η φωτογραφία με την πραότατη οσιακή μορφή του ! Άκουσμα σπάνιο η φωνή του , ηχογραφηθείσα σε ύμνους μεγάλων ημερών της πίστης μας . Ανεξίτηλες οι εμπειρικές του διδαχές για τις πολυποίκιλες μνήμες στον πνευματικό αγώνα. Ο …αναγνώστης μας λίγο πριν την νυχτερινή μας κατάκλιση ξεκινά να τις διαβάζει : 

Αυτός ο φόβος και η μνήμη του Θεού είναι πολύ σπουδαίο πνευματικό κεφάλαιο. Φέρνει μαζί του τη μνήμη του θανάτου. Κάτι που το αποφεύγουν πολλοί και προσπαθούν να το ξεχνούν, όμως φέρνει τον άνθρωπο μπροστά στην πραγματικότητα και συγχρόνως ωριμάζει τον πνευματικό αγωνιστή. Τον σοβαρεύει και τον κάνει πιο συνετό στις ενέργειές του, γιατί τώρα κοιτάζει με προοπτική πέρα από τον τάφο και φωτίζεται από την κρίση του Θεού.
Δεν μπορούν να λείψουν τώρα άλλες δύο μνήμες συνακόλουθες: η μνήμη των αμαρτιών και των πτώσεων, και η μνήμη των ευεργεσιών του Θεού.Η σημασία τους για τον πνευματικό αγώνα μπορεί να γίνει κατανοητή με το παράδειγμα από την ζωή κάποιου μοναχού.

Αυτός είχε γραμμένες σε δύο τοίχους στο κελί του, στον ένα τις αποτυχίες, πτώσεις και αμαρτίες του και στον άλλο τις επιτυχίες που είχε σημειώσει στον μοναχικό του αγώνα. Όταν λοιπόν αισθανόταν την Χάρη του Θεού και κάποια επιτυχία να σημειώνεται, για να αποφύγει την υπερηφάνεια που αναδευόταν μέσα του, έστρεφε προς τον τοίχο που είχε γράψει τις αμαρτίες του: «Κοίταξε τί έχεις κάνει μέχρι τώρα· πόσο είσαι ανάξιος γι’ αυτή τη χαρά και πού μπορεί να ξεπέσεις, αν αφεθείς». Από την άλλη μεριά, όταν ένιωθε τον πειρασμό έντονο, την όχληση του διαβόλου ή την απελπισία να τον κυριεύει μετά από κάποια πτώση, έστρεφε το πρόσωπό του στον απέναντι τοίχο με τις αρετές: «Δες με τί σε αξίωσε ο Θεός και πού σε βοήθησε να φτάσεις. Πώς θα τα εγκατάλειψης τώρα όλα αυτά που σου χάρισε, ενώ μπορείς να τα ξαναφτάσεις και να προχωρήσεις ακόμα πιο πέρα;»

Έτσι η μνήμη των αμαρτιών μας μάς κρατάει σε ταπείνωση και εγρήγορση εμποδίζοντας τις περαιτέρω πτώσεις. Και μαζί μ’ αυτήν η μνήμη των ευεργεσιών του Θεού (γιατί τέτοιες είναι οι αρετές) μας γεμίζει ελπίδα και ευγνωμοσύνη προς Αυτόν που μας συγχωρεί πάντα, μας στηρίζει και μας προστατεύει. Τα δύο στηρίζουν την καρδιά, τροφοδοτούν την μετάνοια και κάνουν πιο βατό τον δρόμο της χριστιανικής ζωής…
Ας μην προσπαθούμε λοιπόν να σβήνωμε τη δίψα μας με «ζωγραφιστό νερό» μόνο, όπως πολύ χαρακτηριστικά λέγει ὁ Αββάς Ισαάκ ο Σύρος, σχετικά με την θεωρητική μόνο ενασχόλησι με τα νηπτικά θέματα, αλλά ας προσπαθήσωμε να πιούμε από αυτά τα ίδια άδολα νάματα «των πηγών του σωτηρίου». Η ανάγκη είναι επιτακτική, ακριβώς λόγῳ των της εποχής στην οποία ζούμε. Αν η αποστασία έφθασε ήδη, πώς θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσωμε εκείνον που θα προσπαθήση να πλανήση «ει δυνατόν και τους εκλεκτούς»; Μόνο αν έχωμε την «έννοιαν του Θεού» το όνομα δηλαδή του Χριστού «τυπωμένο στην ψυχή μας σαν μια σφραγίδα ανεξάλειπτη» όπως λέγει ο Μέγας Βασίλειος. «Αγιορείτικη Μαρτυρία», εκδ. Ι.Μ. Ξηροποτάμου, τ.1, σ.19-24.
Το φως στο δωμάτιο , μόλις έσβησε ως το μέσο της νύχτας ! Ο παππούς των Αγιορειτών Ιωσήφ ο ησυχαστής, μας ψιθυρίζει, σαν σε όνειρο , τον τελευταίο ελπιδοφόρο λόγο της δεύτερής μας μέρας στο Όρος . Σε μέρη της δικής του πνευματικής σποράς βρισκόμαστε εξάλλου ! Το όνομά αυτού τιμητικά έλαβε και ο νυν ηγούμενος της Ξηροποτάμου Ιωσήφ !

Όλη τη νύχτα προσεύχομαι και φωνάζω: Κύριε ή σώσε όλους τους αδελφούς, ή σβήσε και μένα. Δεν θέλω τον Παράδεισο μόνος» ( Συνεχίζεται με το 6ο μέρος)

Νώντας Σκοπετέας 

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , Δεν χαμηλώνει ο Άθως, ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Σαράντα μέρες αντάμα. ( Δυο πτυχές για τις ψυχές ...)

Δύο πτυχές για τις ψυχές, ζώντων, κεκοιμημένων!

Ονόματα που καρτερούν δακρύρροα γραμμένων!

Χριστός γεννάται, ψάλλετε λαοί και ανυμνείτε!

Σαράντα ειν' οι Λειτουργιές! Όλοι αναπαυθείτε! ( Ν.Σκ.)

Αντρείεψε ο καιρός σε μήνα Αρχαγγελίτη! Ο Αη Γιάννης ο Χρυσόστομος που καρτέραγε απ του Σταυρού την μέρα εξαιρέτως να μνημονευθεί, εόρτασε ξανά και αυτός! Το έρχου και ίδε του Αγίου Αποστόλου ακούστηκε σαν σάλπισμα  εναρκτήριο!

Άφθαρτο χέρι ευλογεί , στόμα Χρυσό μιλάει!

Έρχου και ίδε Φίλιππος λέει και ακολουθάει!

Την επαύριον του Αγίου Φιλίππου, του Αη Φιλίππου την άλλη μέρα που λέει και ο φιλόθεος λαός μας, (Ναι, όσο κι αν κάποιοι με σύστημα και σπουδή, λυσσαλέα πασχίζουν να τον…πιστοποιήσουν ως φιλήδονο, εμείς πεισματικά θα τον προσδιορίζουμε ως φιλόθεο!) πολλοί την προσμένουν! Όχι για να στολίσουν τα Χριστουγεννιάτικα και να αρχίσουν να ετοιμάζουν τις λίστες με τα ψώνια και τους καλεσμένους να συρρεβεγιονάρουν…Έχουνε  βέβαια και αυτοί μια λίστα να συμπληρώσουν! Ένα κομμάτι από χαρτί, χωρισμένο στα δυό. Δυό πτυχές για τις ψυχές! Ζώντων και κεκοιμημένων! Αντάμα τα ονόματά τους! 

    

Μην το φοβόμαστε στο πλάι τους να βρεθούμε! Είναι πιο ζωντανοί από τους …ζωντανούς αυτοί! Σε κάθε Θεία Λειτουργία είναι εκεί στην πρόθεση , μαζί με τους Αγγέλους και έπειτα καρτερούν ν ακούσουν το δικό τους…απόπλυνον Κύριε και λυτρωτικά να ξανασάνουν…

Αρχινά  η μικρή Σαρακοστή, το ευλογημένο Σαραντάημερο! Θα ξεκινήσουν τα ταπεινά τούτου του κόσμου κάθε αξημέρωτο,  αντάμα και αυτοί με έναν φιλακόλουθο παπά και τον πιστό του γέρο-ψάλτη, την μια απ τις σαράντα λειτουργιές! Κάμε Θεέ μου να αξιωθούν πάλι  να τις τελέψουν, να τις προκάμουν όλες και φέτος! Και όταν κάποιος δικός τους , που τόσο αγάπησαν σταθεί στην δεξιά μεριά του διπτύχου, γεμίζουν τα μάτια τους με χαρμολύπης δάκρυα!

 Μην και ξεχάσουμε κανέναν, στις πτυχές για τις ψυχές! Μην μείνει αδειανό λευκό στο ψυχοχάρτι! Όλοι να αναπαυθούν! Και εκείνος που πάλι θαρρεί πως τον ξεχάσανε και κλαίει με παράπονο απαρήγορο…Θυμήσου τον φέτος αδελφέ μου και γράψτον εκεί στα δεξιά! Κόψε μεγάλο κομμάτι από χαρτί! Δεν τον κουράζεις τον παπά, κι αυτός να΄ ξερες πόσο  ευεργετείται!   Ξεκινά το Σαραντάημερο! Όνηση και αναπαμό και ελεημοσύνη πνευματική ας προσφέρουμε! Χρέος μας παντοτινά ανεξόφλητο! Κρήνη ξεδιψαστική και αστείρευτη κάθε μικρή σπηλιά, κάθε Αγία προσκομιδή  στα Ιερά όλων των Εκκλησιών της φιλόθεης τούτης γης! Εκεί στην Βηθλεέμ και στον φριχτό τον Γολγοθά της Θείας πρόθεσης λαχταράνε οι ψυχές υγεία ψυχής και σώματος, ανάπαυση και πιότερο Φως! Καλό Σαραντάημερο! 

Νώντας Σκοπετέας 

Aπόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν;"

Εκδ. Ιεραποστολικό Σωματείο Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή του 2017

Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας Άγιο Όρος 2017 Μέρος 4

Ευχαριστία ακούγεται  απ του Ουρανού τους ψάλτες.

Στον άμβωνα της κλίμακος  οι ταπεινοί αναβάτες!

Του Οσίου Δαυίδ  οι εκλεκτοί ,  θυμούνται τις  κουρές  τους.

Παπαδοπαίδια λαχταρούν κι αυτά τις φορεσιές τους!

Είναι η σιωπή ασυνάντητη,  προστάζει να ειρηνέψεις.

Πλούσιος να σαι στη ματιά και φειδωλός στις λέξεις .

Κιβούρια είναι έτοιμα , σταυροί που θα γραφτούνε

Τα έσχατα  μη λησμονηθούν , πως όλα θα κριθούνε .

 

Τρίτη μέρα της εβδομάδας ξημέρωσε στην Ιβήρων . Μέσα στην Πορταϊτισσα , αξιωνόμαστε να μεταλάβουμε των αχράντων και επουρανίων δωρεών . Πόσο βαθιά εισχωρούν οι λόγοι της ευχαριστίας προς την Ευλογημένη και Δεδοξασμένη Θεοτόκο ! Τα νοητά μάτια της καρδιάς , φωτίζονται από το Φως της.

 

Και τίποτα άλλο δεν ζητούν σαν μεσιτεία από Εκείνην ,  παρά μόνο την , ως την τελευταία αναπνοή , ένωση μετά του Υιού Της  , εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον ! Στην αγιογραφημένη μεγάλη Τράπεζα,  όλοι αθόρυβα πίνουμε τσάι με παξιμάδι και ελιές . Ανάγνωσμα τόσο ωφέλιμο  η σιγή και τα ειλητάρια των θείων μυσταγωγών που ολοζώντανοι και προστατευτικά μας περιστοιχίζουν . Μια πολύ στενή σκαλίτσα μέσα από μια σκοτεινή κρύπτη ,  οδηγεί στο υπερώο της τράπεζας , στον υπερυψωμένο μαρμάρινο άμβωνα,  απ όπου ακούγεται ο λόγος του Θεού κατά τις μεγάλες μέρες και στις πανηγύρεις .

Μια παράσταση του Αγίου Ιωάννου της κλίμακος , αγκαλιάζει την άνοδο . Πάθη και αρετές οι βαθμίδες αυτής της σκάλας . Καθόλου τυχαία η τόσο ιδιαίτερη κατασκευή της . Τα πάθη μπορούν να σε κατακρημνίσουν , να σε κρατήσουν στο σκοτάδι , οι αρετές να σε ανεβάσουν στο Φως . Μα θέλει τόσο προσοχή αυτό το ανέβασμα . Για να χωρέσεις πρώτα και κύρια πρέπει να συγχωρέσεις , να απαλλαγείς από ό,τι περιττό μπορεί να σε βαρύνει και να σε  κάνει να …σκαλώσεις πριν φτάσεις εκεί , για όπου προορισμένος είσαι .

 

Οκτώ το πρωί .Εικόνες και ήχοι λίγο πριν απομακρυνθούμε για τον επόμενο σταθμό μας.Ένας μεσήλικας προσκυνητής,χαρούμενα και κελαηδιστά σχεδόν  σφυρίζει , κοιτάζοντας ψηλά στα δασύφυλλα δέντρα της αυλής . Μας λέει ότι ξέρει να μιλά την γλώσσα των πετεινών του ουρανού ! Όντως εκείνα ανταποκρίνονται ! Χαμογελά με νόημα όταν τον ρωτάμε να μας πει τι του απάντησαν ! Σαν να μας λέει πως ξεκίνησαν και αυτά την ευχαριστιακή ακολουθία  τους! Στην έκθεση αγοράζουμε εικόνες και περιλαίμιους  μικρούς σταυρούς με  ξυλόγλυπτους Εσταυρωμένους. Λεπτομέρεια και ευχή , σκάλισμα και νύξη ψυχής , κατάσαρκο φόρεμα και αλεξιτήριον νόσων και επιθέσεων.

 -Κάθε φορά που φεύγω από εδώ , έχω κόψει και κάτι που με βασάνιζε ! Υποκλέβουμε τον αυθόρμητο  διάλογο ενός αδελφού μας προσκυνητή , με τον υπεύθυνο λαϊκό της Έκθεσης . Εκείνος μελετά την Καινή διαθήκη και ενθουσιαστικά  συμφωνεί μαζί του . 

Δάκρυα και πάθη στα πόδια της Κυράς . Πίστη στην οικονομία της . 

Και αν τα πάθη αρέσκονται στο να επιστρέφουν , θα ναι η δική μας η μετανοημένη  επιστροφή,  που πάντα ελεώ Θεού θα νικά ! Το νίκος και το έλεος θα ανοίξουν την μεγάλη πόρτα της αληθινής Ζωής . Και εκεί πυλωρός βρίσκεται ήδη ,  η Οδηγούσα προς το Φως  Πορταϊτισσα !   Ένα τελευταίο χαίρε πριν βγούμε από την πύλη της . Αξίωσέ μας ξανά ! Σπλαχνίσου μας Μητροπάρθενε ! Μην αποστρέψεις ούτε για ελάχιστα το πρόσωπό σου , θα χαθούμε αλλιώς!

Κατεβαίνουμε στην θάλασσα και περιμένουμε το λεωφορείο για Καρυές . Ένας νεότατος Ιβηρίτης μοναχός , μάγειρος και ψάλτης στα διακονήματα , συνομιλεί ιδιαιτέρως  με ένα σχεδόν αμούστακο παληκαράκι , που συμπορεύεται με τον Πατέρα του στο Όρος  .
 Στα μάτια του παιδιού , τόσο καθαρά καθρεφτίζεται ο Θεϊκός πόθος. Τους παρατηρώ και σκέφτομαι ότι μοιάζουν πάρα πολύ και ίσως να είναι αδέλφια κατά σάρκα . Να αξιωθούν κάποτε άραγε , να γίνουν και συμμοναστές και παραδελφοί κάτω από την σκέπη Της ; Αυτόματα μου έρχεται στο μυαλό η ευλογία που θα λάβει η μάνα τους , αν με πίστη και χαρά εμπιστευθεί και τα δυο  σπλάχνα της στην Μάνα του κόσμου !

Εμένα η μάνα μου στην αρχή δεν το καλοπήρε που έγινα Ιερομόναχος ! Τώρα μετά τόσα χρόνια λέει : Μακάρι να γινόταν και ο άλλος μου ο γιός ! Γνωριζόμαστε με τον  Χαλκιδαίο πάτερ Σ. και τους  δυο νεοτάτους  συντοπίτες και συνοδοιπόρους του , παπαδοπαίδια της Αγίας Παρασκευής λατρευτά , με πρόσωπα ιλαρότατα και την προσδοκία  της ιεροσύνης και της αφιέρωσης,  ζωγραφισμένη σε κάθε ικμάδα της ύπαρξής τους. Ευβοϊκά χώματα ευλογημένα! 

Μας έφερε αυτή η ολιγόλεπτη κουβέντα  , δίπλα στο ξυλουργείο και στους στοιβαγμένους κορμούς της Ιβήρων ,  μέσα από κοινούς γνωστούς και αναφορές , ξανά κοντά μας όλα τα εκλεκτά τεκνία του Οσίου Δαυίδ του εν Ευβοία ! Είχε ασκητέψει , διάκος ήταν ακόμα ,  για καιρό στην Μεγίστης  Λαύρας  ο Όσιος Δαυίδ ! Έχει αφήσει ίχνη θαυμαστά στα μέρη του Αγίου Αθανασίου !  Κουρά του μακαριστού πατρός Κυρίλλου προηγουμένου του Μοναστηριού του ,  ο πατήρ. Σ. με τον οποίον μιλάμε . Τον ακούσαμε σε όλες τις ακολουθίες στην Πορταϊτισσα, να ψέλνει με υπέροχο καλογερικό ύφος ! Σε λίγο ένα αγροτικό αυτοκίνητο από διπλανό κελλί , ήρθε να τους παραλάβει . Συνοδηγός ένας επίσης Ευβοιώτης στην καταγωγή Αγιορείτης Μοναχός  . Στο παρμπρίζ , κολλημένο ένα αυτοσχέδιο προσκυνητάρι και  ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης!  - Δική του κουρά είμαι εγώ ! ,  μας είπε ο Γέροντας όταν μας είδε να κοιτάζουμε ! Τι κι αν δεν ήρθε ποτέ του στο Όρος,  ο Όσιος με συγχωρείτε ! Οι σπόροι και της δικής του…αγιοκαλλιέργειας , ολοένα και καρπίζουν καλώς  και βλαστάνουν άνθη ευθαλέστατα  , ιδιαιτέρως σε τούτο το περιβόλι , κάποτε να τα συγκομίσει ο Γεωργός Κύριός μας  .  

Στις Καρυές  η συνήθης  ζωντάνια λίγο πριν τις 10 το πρωί . Αποχωριζόμαστε  προσωρινά για μια μέρα με τον Φώτη,  που παίρνει τον δρόμο για το Βατοπαίδι και τον εκεί πνευματικό του. Αναμένουμε την ανταπόκρισή σου από Παραμυθία! του λέμε και εκείνος συγκινημένος απομακρύνεται. Είναι τόσο σημαντικό να βρίσκεις κάποιον που να σε αναπαύει αληθινά . Ο Φώτης δεν υπολογίζει ούτε έξοδα ούτε ταλαιπωρία .

Αρκεί να βρεθεί λυτρωτικά κάτω από το πετραχήλι του Βατοπεδινού πολύπειρου  …θεραπευτή του.

Ο λόγος του Αγίου Ιωάννου του Σιναϊτη δίνει ιδιαίτερη  έμφαση σε τούτη την ευλογημένη …αποκοτιά του αδελφού μας . «Είναι κάτι φυσικό να βλέπει ο άρρωστος τον ιατρό και να αισθάνεται χαρά. Έστω κι αν δεν λάβει καμία ωφέλεια από αυτόν. Απόκτησε λοιπόν και συ, ω θαυμάσιε λέει προς τον ποιμένα–πνευματικό,   έμπλαστρα, κολλύρια, ποτά, σπόγγους, αναισθητικά, φλεβοτόμα, καυτήρες, αλοιφές, υπνωτικά, μαχαίρια και  επιδέσμους. Αν δεν έχουμε αυτά, πως θα φανεί η επιστήμη μας;» (Αγ.Ιωάννου Κλίμακος /Λόγος προς Ποιμένα).

 Στα καφενεδάκια μπαινοβγαίνουν φορτωμένοι οι περιηγητές της αγιωνύμου γης . Σε ένα από αυτά συναντάμε τον Αγιοτριαδίτη  παπά –Γιώργη από τα μέρη μας , μαζί με την πολυμελή του συνοδεία . Κάθε Φθινόπωρο εδώ και χρόνους πολλούς ο Φιλαγιορείτης παπάς μυεί στις αθωνικές αλήθειες τους ενορίτες του. Είναι τόσο εμφανής η υπέροχη αλλοίωση που έχουν υποστεί στις ψυχές τους όλοι τους,  μετά από αυτήν την μακρόχρονη συνοδοιπορία !  Και πόσους …νεοσύλλεκτους  αναζητητές της αλήθειας δεν παίρνει μαζί του ο παπά-Γιώργης κάθε χρόνο , δίχως να υπολογίζει δυσκολίες , αταίριαστα , διατυπώσεις … 

Σήμερα βγαίνουν μετά από μια εβδομάδα στο Όρος . Ο αδελφός μας ο Δημοσθένης,  γαλήνιος και με τη χαρά του  Θεού να αποτυπώνεται στο είναι του , μας διηγείται μέσα στο Λεωφορείο για Δάφνη εν τάχει τις πρώτες του εντυπώσεις από το φετινό ταξίδι τους  που ολοκληρώνεται  . Τον ενοχλεί κάπως η σταδιακή εκκοσμίσκευση του Όρους . Μα δεν μένει σε αυτό . Σε μια «πορεία πολέμου» , σίγουρα θα υπάρξουν απώλειες και υποχωρήσεις . Οι φανοί των ποιμένων - ιχνηλατών  να μην σβήνουν μόνο . Το δόγμα , η Ορθοδοξία να μην πληγώνονται θανάσιμα . Οικονομίες θα γίνουν και θα ναι ευλογημένες , αρκεί να μην οδηγήσουν σε κακόδοξες παραοικονομίες . Από παντού ακούγεται βέβαια όλο και πιο έντονο το «έως πότε Κύριε» ,  μα Δόξα τω Θεώ οι κρήνες Του ακόμα δεν στέρεψαν από φιλανθρωπία και μακροθυμία …Και έχει αρκετές  ακόμα εδώ !

Αποχαιρετάμε τους Αργολιδείς αδελφούς μας , μιας και εμείς κατεβαίνουμε λίγο πιο πάνω από την Δάφνη ,  στην στροφή του δρόμου για Ξηροποτάμου . Πρώτη μας επίσκεψη σε ένα Μοναστήρι,  που δεν υπάρχει φορά στην είσοδο ή στο φευγιό μας , που να μην το έχουμε από μακριά έστω  θαυμάσει . Άλλη μια πύλη ιστορικού κοινοβίου  προστίθεται σε αυτές που έχουμε διαβεί . Λίγα μέτρα πριν,  στις  κληματοσκέπαστες πέργολες της εισόδου , συναντάμε τον αδελφό μας Αντώνη,  τον πέμπτο φετινό συνοδίτη μας , που ήδη  μας περίμενε , αφού είχε μπει κι αυτός με το πρωινό πλοίο  . 

Μαζί του και δυο Σέρβοι νεαροί προσκυνητές . Πρώτη του φορά στο Όρος . Μονή της μετανοίας του,  το περίβλεπτο φρούριο της Ξηροποτάμου! Βλέποντάς τον , σκέφτομαι πως όπως πανηγύρι γίνεται στον Ουρανό «επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» , έτσι και τούτες τις στιγμές ,  μια  παν χαρμόσυνη γιορτή θα έχει στηθεί στην ουράνια χορεία των εν σώματι Αγγέλων Πατέρων του Άθω , για τους σημερινούς νιοφερμένους , όπως ο Αντώνιος ! Γιορτή  όμως μόνο για εκείνους ,  που προσεγγίζουν τούτο το ταξίδι,  όχι εκδρομικά , σαν μια από τις πολλές ταξιδιωτικές  εμπειρίες  , μα έχοντας στην ψυχή τους το ψαλμικό : «Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί διαπαντός». Μόνο έτσι στήνεται το πανηγύρι στον …Άνω Άθωνα. Αιώνια αφορμή η μετάνοια ! Σημερινή ο αδελφός μας !

Όπως στο διάβα της ζωής συναντάς  διαφορετικά είδη ομορφιάς , παράξενης και  πρωτόγνωρης , έτσι και εδώ στον χιλιόχρωμο τούτο λειμώνα,  συνειδητοποιούμε και ανακαλύπτουμε πως υπάρχουν και διαφορετικά είδη σιωπής και γαλήνης  !  Όλα εδώ σε κελεύουν να ειρηνέψεις , να γίνεις φειδωλός στους λόγους  που θα αρθρώσεις , ακόρεστος σε όλα αυτά που άφατα θα νιώσεις . Ξηροποταμινή ησυχία ! Άμοιαστη με όλες τις άλλες και απερίγραπτη με κοινές λέξεις ! Μόνο ο σοφός παροιμιαστής μπορεί να σε εξυμνήσει !  “Ἀνήρ δέ φρόνιμος , ἡσυχίαν ἄγει” ( Παρ. 11,12»1.)

Το πιστοποιούμε αμέσως,  μόλις συναντάμε τον αρχοντάρη Μοναχό . Ούτε ένας παραπανήσιος  λόγος από το στόμα του . Τα απολύτως αναγκαία ! Πόσο δύσκολο τούτο το πάλαισμα ! Και πόσο αγνοούμε και ενίοτε παρεξηγούμε και λοιδορούμε  την έκφρασή του . Κριτήριο και αυτό εν εκείνη τη ημέρα …Κακό ασυγκράτητο , γεμάτη από δηλητήριο του θανάτου η γλώσσα , κατά τον αδελφόθεο Άγιο Ιάκωβο. Εν αυτή ευλογούμεν και εν αυτή καταρώμεθα … Χαλινό και πηδάλιο έχουν οι Ξηροποταμινοί στην γλώσσα !   Από αυτήν την πηγή να  ρέει μόνο το γλυκό , το ξεδιψαστικό  νερό και όχι το  αλυκόν !

Δωμάτιο στον πρώτο όροφο δίπλα στην ξακουστή βιβλιοθήκη και το αναγνωστήριο της Ξηροποτάμου. Εκεί υπέροχα βιβλιοδετημένα όλα τα αμέτρητα βιβλία . Ως και το πλέον μικρό στο σχήμα . Προστατεύονται έτσι από την φθορά τα άφθαρτα και ανόθευτα  λόγια των Πατέρων και των Γερόντων . Δείγμα απέραντου σεβασμού και τάξης υποδειγματικής. Στις δυο ώρες που έχουμε ως την προσκύνηση των τιμίων λειψάνων,  παίρνουμε τον ανήφορο από την Ξηροποτάμου , ως το μακρινό κελί με τους 2 Γέροντες ,   που υπολογίσαμε ότι  βρισκόταν  σε απόσταση περίπου μισής ώρας με τα πόδια  . 

Ο Αντώνης δεν σταματά να θαυμάζει και να «εγκλωβίζει» τις πρώτες του Αθωνικές παραστάσεις . Όσο ανεβαίνουμε , τόσο περισσότερο ενθουσιάζεται από την ακίβδηλη φυσική καλλονή .Έτοιμες οι χρυσές χονδρολιές για το μάζεμά τους  . Συκιές με σύκα μεγάλα και ώριμα , μια στροφή πριν την είσοδο του κελιού . Δεν έχει ευλογία όμως να κόψουμε.Ή τουλάχιστον, δεν βλέπουμε κάποιον για να ζητήσουμε.

Το «έχει ευλογία» είναι μια πολύ συνηθισμένη φράση στο Άγιο Όρος . Σημαίνει ότι έχεις την άδεια για να κάνεις κάτι , το οτιδήποτε , το πλέον φυσιολογικό ,  όπως το να κόψεις για να φας  ένα σύκο , από μια  έρμη και κατάφορτη από καρπούς  συκιά στις πλαγιές της Ξηροποτάμου ένα μεσημέρι Οκτώβρη . Μα όταν τα καταφέρεις , έστω στιγμιαία,  να  υποτάξεις την λογική και το θέλω σου  σε έναν άγραφο μα πολυσέβαστο Αθωνικό νόμο και  δεν κόψεις έναν καρπό από δέντρο αγλαόκαρπο,  επειδή δεν πήρες ευλογία για αυτό , είναι σαν να αφανίζεις  από τη ρίζα , ένα από τα αναρίθμητα δέντρα στον… αχανή αγρό του εγώ σου !

- Δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ελέησον και σώσον ημάς… Καρτεράμε να ακουστεί το Αμήν μέσα από το κελί . Επαναλαμβάνουμε το γνωστό Αγιορείτικο … χτύπημα στην πόρτα , μα απόκριση δεν παίρνουμε . Έτσι , είπαμε εμείς το …Γένοιτο και αρχίσαμε να περιεργαζόμαστε τον χώρο . Πανέμορφο εκκλησάκι στην αυλή πιο μεγάλο από τα συνήθη κελιώτικα . 

Μπαλκονάκια κρεμαστά και απλωταριές , με ανεμπόδιστη γαλάζια θέα στην Δάφνη και στον υπέροχο Αθωνικό νότο.  Κήποι σε διαφορετικά επίπεδα , με άφθονα φυτέματα και μποστανικά της εποχής . Και εκεί δίπλα , αντικριστά σχεδόν στο ιερό της καλύβης,  φυτεμένοι στο χώμα δυο Σταυροί . Μπροστά τους μόνο χώμα , μετρημένο όσο για να χωρέσουν  μέσα του δυο σαρκία . Δεν υπήρχαν ονόματα πάνω στους Σταυρούς ούτε η εν Κυρίω κοίμηση κανενός αναγραφόταν , το εν ΚΩ δηλαδή που πολλούς έχει μπερδέψει στέλνοντας τον λογισμό τους στα …Δωδεκάνησα . Αυτοί οι Σταυροί , είναι των 2 γερόντων του κελιού τα χαλινάρια , τα δικά τους πηδάλια και η ξεχωριστή εξ ουρανού φωνή και παραίνεση : «Μιμνήσκου τα έσχατά σου και ου μη αμαρτήσης εις τον αιώνα» ( Σοφία Σειράχ 8΄36.) ( συνεχίζεται με το 5ο μέρος) 

Νώντας Σκοπετέας 

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , Δεν χαμηλώνει ο Άθως, ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Ανάμεσα σε γη και ουρανό...( Άγιοι Ταξιάρχες)

Αρχάγγελοι, Άγγελοι και Αρχαί, Δυνάμεις και Θρόνοι,

Κυριότητες, Σεραφείμ, σεπταί Εξουσίαι

και Χερουβείμ οι θείοι,

υπέρ ημών τον Κτίστην καθικετεύσατε.( Μεγαλυνάριο Ταξιαρχών )

Ασώματη φύση , νοερή , αεικίνητη .

Υπηρέτες Θεού και του σχεδίου Σωτηρίας .

 Κατά χάριν αθάνατοι .

Δεν σας αγγίζει ο χωροχρόνος!

Αγγελιοφόροι , απεσταλμένοι , εκτελεστικοί διακονητές !

 Συμπαραστάτες και ευεργέτες  !

 Φύλακες και καθοδηγητές !

 Ακούραστοι δοξολογητές, θεωροί λαμπρότητος, βεβαιωτές Αναστάσεως ,

μύστες και  διδάχοι Δευτέρας Παρουσίας !

 Υπερασπιστές !

Στην σφαίρα του κόσμου που κρατά ο Πρωτοστράτηγος ,  το ΧΔΚ , Χριστός, Δίκαιος , Κριτής .

 

Πύρινη η σοφία , Τρισάγιος ο ύμνος σας : Δόξα σοι ο Θεός και Αλληλούια !

 Μυριάδες μυριάδων , χιλιάδες , χιλιάδων !

Οι δώδεκα λεγεώνες σας  πάντα σε ετοιμότητα…

Στην αυλή σας να βρεθώ με τα μάτια κλειστά .

Ήχοι σιωπής και μυρωδιές μέσα απ τις χαραμάδες της σφαλισμένης πόρτας  μόνο τον Ταξιάρχη ορθώνουν μπροστά μου !

Στον Μανταμάδο και στο Πρωτάτο  στους ολοζώντανους του Πανσέληνου!

Στο Δοχειάρι και στον Πανορμίτη , να βρω την ευχή που ταξίδεψε το κύμα !

Στις μερίδες του Σώματός Του , ύστερα από εκείνες της Μάνας του κόσμου !

 Κάτω απ τις φτερούγες σας , ο Ουρανός και η γη μας !
Προστάτες μας , προμηθείς και επίκουροι!

Αδιάφοροι σας προσπερνάμε οι βιαστικοί και πολυμέριμνοι προστατευόμενοί σας !

Στο κέντρο μιας πόλης που την ...σκοτίζει μιας   φλόγας  το αυτάρεσκο , σας συναντώ τούτο το παγωμένο απόγευμα στα προεόρτιά σας !

Μικρό ξωκκλήσι χώρεσε τις υπερκόσμιες πτέρυγές σας !
Εκ των κινδύνων λυτρώστε μας ! 

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή