Δεν χαμηλώνει ο Άθως Ημερολόγιο Όρους16 Μέρος9

Δώδεκα οι μετάνοιες μπροστά στην Άγια Πύλη

Σπαθιά  αστράφτουν ,τα τραβούν Χριστού οι γνήσιοι φίλοι .

Πανσέληνος στον Ουρανό,  φλόγα στο λαμπογυάλι

Μες στο γλυκόφως ,  ήρωας γενναίος  ξεπροβάλλει.

Στέλνουν δεήσεις και ευχές κάθε καρδιάς οι χτύποι.

Έτσι πορεύεται ασφαλώς ο αδελφός που λείπει .

Της ευλογίας το σκαρί προς Ουρανό έχει πλώρη .

Σ εύφορη γη βγάζουν ανθούς μοναχισμού οι σπόροι .

Εσπερινός Αγίας Σκέπης , Ανανίου Αποστόλου , Ρωμανού του Μελωδού , Αη Γιάννη του Κουκουζέλη ! Πλούσιο σε φως και Ουράνια μεσιτεία και αυτό το εσπέρας ! Ζητώ συγγνώμη απ τον Κύριο που όλο ξεφεύγει ο νους μου από τα γράμματα  τα ιερά που ακούγονται  ! Όμως ποτέ δεν φανταζόμουν  ότι η άχροη ψυχή μου θα συνελάμβανε , έστω και απειροελάχιστα ,  την βαθύτερη έννοια του Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως !

 Είναι το καθολικό της Σταυρονικήτα ένα θαύμα χρώματος ουρανίου και φωτός ανεσπέρου . Είναι όλες οι Αγιογραφίες του Κρητός Θεοφάνους στ αληθινά αυτόφωτες ! Νοιώθεις πως δεν έχουν ανάγκη ούτε την μισοσβησμένη μέρα ούτε καν μια φλόγα εσπερινή για να τις φωτίσει.

Είναι οι συγκλονιστικές στιγμές των γιορτάδων και του αενάου παρόντος της πίστης μας , έτσι όπως το Χριστοκίνητο χέρι του τις απέδωσε , που στέλνουν απειράριθμες αστραποβόλες  δέσμες να διαλύσουν τα σκοτάδια της δυσπιστίας σου . Ο Κύριος ολοζώντανος ξανά μπροστά σου στο συγκλονιστικό Του δωδεκάορτο . 

Τον θωρώ έπειτα Εμπαιζόμενο να μας κοιτά ευθεία στα μάτια .  Χαμηλώνουν αυτά  , όταν συναισθανόμαστε   την συναυτουργία μας στην διαιώνιση  της λοιδορίας του μακρόθυμου  Θεανθρώπου. 

Είναι που μας ελέγχει και  εκείνο  το σπαραχτικό  βλέμμα του Αγγέλου Του στην Σταύρωση , όταν συλλέγει σε Άγιο δισκοπότηρο τους αείρροους  κρουνούς του ύδατος και του αίματος , της άφεσης και της ζωής , που αναβλύζει η λογχισμένη πλευρά του Ναζαρηνού .

 

Ο Άγγελος  δεν τολμά να Τον ατενίσει ! Κρύβει το πρόσωπό του !  Άχροη η ψυχή μου ! Στο καθολικό της Σταυρονικήτα το χρώμα της υπέρτατης θυσίας  και του εθελουσίου Πάθους ! Εσταυρώθη δι ημάς και Εκών ετάφη ! Δεν χρειάζονται λόγοι για να το νιώσεις αυτό . Αρκεί να παρατηρήσεις ολόγυρά σου , τον Κύριο Προσευχόμενο στη Γεθσημανή , Προδομένο, Κρινόμενο, Βασανιζόμενο , Εσταυρωμένο στις μοναδικές αυτές παραστάσεις . 

Έκαστον μέλος της αγίας Του σαρκός ατιμίαν δι ημάς υπέμεινε · Άχροη η ψυχή μου . Στο καθολικό της Σταυρονικήτα πουθενά δεν θα δεις το χρώμα του Θανάτου ! Μόνο της αληθινής Ζωής το χρώμα , της ταπείνωσης  τις  αποχρώσεις , της πίστης και των δακρύων  τις  αναμείξεις ! Πάνω απ τον αριστερό χορό , μας κατοπτεύουν  Άγιοι που τα ονόματά τους  στον έξω μουντό και νεκροζώντανο κόσμο , μάλλον ξάφνιασμα προκαλούν …  

Οι  Άγιοι  Ακίνδυνος , Αφθόνιος , Πηγάσιος, Ελπιδηφόρος και  Ανεμπόδιστος ,  η πενταυγής των Αθλητών θεία φάλαγξ!  Συναθλητές πανθαύμαστοι , αψήφισαν τις τιμές και τα αξιώματά τους μα και  το σπαθί του δημίου και την φλεγομένη κάμινο του μαρτυρίου τους  και βραβεύτηκαν με  την αληθινή ζωή , απ όπου αγαπητικά και έμπονα  μας περιβάλλουν. Δεν υπάρχει σελίδα του συναξαριού ασήμαντη να προσπεράσεις χωρίς δάκρυ και θαυμασμό. Πάντα ένα καθολικό Αγιορείτικο στο υπενθυμίζει !  Δίπλα τους και ο Άγιος Μηνάς κρατώντας το θηκάρι του,  ετοιμάζεται να ξεγυμνώσει της πίστης το αστραφτερό δίστομο και να σπαθίσει τους επίβουλούς της . Απόδειπνο και προσκύνηση ιερών λειψάνων μετά την τράπεζα . Άγιος Αρτέμιος , Αγία Άννα, Άγιος Χαράλαμπος, Άγιος Νικόλαος , Τίμιος Πρόδρομος , Αγία Παρασκευή .

Ο Παπάς σταυρώνει πάνω τους , σταυρούς και κομποσχοίνια που όλοι του δίνουν να αγιάσει . Κατάσαρκα έπειτα τα φορούμε  οι αδελφοί  και αναμένουμε τις νέες επιθέσεις του μισόψυχου αλάστορος στον διαρκή αόρατο πόλεμο  .  Πριν το δι ευχών όλοι οι Μοναχοί  γονατίζουν και βάζουν μια εδαφιαία μετάνοια στον πάντα Παρόντα Κύριο της Δόξης . Τους μιμούμαστε και εμείς οι Λαϊκοί.

Οι εστώτες εν οίκω Κυρίου δούλοι Του . Δεν τους το επιβάλλει βέβαια κανένας , ούτε ο κανόνας τους , ούτε το τυπικό τους ! Μόνο η γνήσια , η ανυπόκριτη αγάπη τους στον Χριστό που τους δούλωσε λυτρωτικά και έτσι τους ελευθέρωσε ! Θυμάμαι τον Άγιο Νικόλαο τον Βελιμίροβιτς τούτη την ώρα που έλεγε πως «Το να είσαι δούλος Κυρίου είναι η μόνη ελευθερία που αξίζει για τον άνθρωπο και η μόνη αληθινή,  ενώ το να είσαι δούλος του κόσμου και του εαυτού σου, δούλος των παθών και της αμαρτίας, είναι η μόνη μοιραία σκλαβιά».

Η νύχτα προχώρησε  !

Εννιά το βράδυ ! Ολόγιομο φεγγάρι στέλνει παντού τους καθρέφτες του .   Κάθε που νυχτώνει στην Σταυρονικήτα χαίρεσαι στ αλήθεια που το μόνο φως που υπάρχει , είναι αυτό που ρχεται από τις λάμπες του πετρελαίου που κρέμονται στους τοίχους ! Απόψε δεν χρειάζεται  με τούτο το ολοφέγγαρο να ανέβει πολύ το φιτιλάκι τους  . Ανάβουμε την λάμπα στο δωμάτιο και την μεταφέρουμε ως το διπλανό αρχονταρίκι . Ενθουσιαζόμαστε από το διάχυτο  Φως! 

Μπροστά μας  ένα αχειροποίητο αγιοδίκερο , της πανσελήνου και μιας πολυκαιρισμένης λάμπας ! Μετά το χρώμα της ταπείνωσης , να που ανακαλύπτουμε εδώ στην Σταυρονικήτα και την μυρωδιά της ,με την οσμή μιας λάμπας πετρελαίου  ! Ο μέγας συναξαριστής της Σιμωνόπετρας , μας συντροφεύει για δυο περίπου ώρες . Μαρτύρια αδιαμαρτύρητα  και ατρόμητες ομολογίες αγνώστων  στους πολλούς ηρώων της πίστης μας .  Ένας διαβάζει , οι υπόλοιποι ακούν και κοιτάζουν στη χρυσή θάλασσα. Αξέχαστη βραδιά , από αυτές που λες πως δεν υπήρξες απλά , μα έζησες !

Μεσονυκτικό στο Καθολικό .Με δυσκολία και ψηλαφητά βρίσκουμε στασίδι . Το Ψαλτήρι ορθάνοιχτο.  Πάνε και έρχονται οι διακονητές Μοναχοί  χωρίς να τους σταματά το σκοτάδι .  Ο Νόμος του Κυρίου τώρα γίνεται Φως για τα αέρινα βήματά τους . Οι εντολές Του και τα μαρτύριά Του λύχνοι . Τα δικαιώματά Του λάμπουν υπέρ χρυσίον και τοπάζιον. 

Για την Θεία Λειτουργία βγαίνουμε γύρω στις 6 από την πύλη και κατηφορίζουμε προς τον ήδη φωτισμένο Άη Δημήτρη στο κοιμητήρι  . Συνάθροιση στην εκλεκτή ποίμνη του Κυρίου και ένωση  ημών μα και των απανταχού Ορθοδόξων , με την μία και μόνη Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία .

Στις συνεχείς δεήσεις του παπά , παρατηρούμε ξανά όπως και στον Εσπερινό ότι μνημονεύεται συνεχώς ο Μοναχός Παλαμάς . Κοιταζόμαστε μεταξύ μας και τα βλέμματά μας μαρτυρούν πως όλοι θεωρούμε στα σίγουρα πως κάποια ανάγκη , κάποια ασθένεια ίσως να δυσκολεύει τον παραδελφό τους ! Ανακουφιζόμαστε όταν ύστερα μαθαίνουμε πως ο πάτερ Παλαμάς μνημονεύεται όχι ως ασθενών μα απλά ως απουσιάζων ! Βρισκόταν εκτός Μοναστηριού για διακόνημα . Έτσι όλοι οι Σταυρονικητιανοί προσεύχονται για εκείνον και δεν σταματούν να δέονται για άπασα την εν Χριστώ αδελφότητα ,  ιδίως για τον εν σώματι απομακρυσμένο Μοναχό !

Άλλο ένα ξημέρωμα Αγιορείτικο εντυπώνεται στα κατάβαθά μας . Όπου και να κοιτάξεις , του Θεού τα χέρια δεν σταματούν άπαυστα να δημιουργούν .Σαν πουλιά ταξιδεύουν και χάνονται και πάλι έρχονται του ουρανού τα ορθρινά  χρώματα . Όλα χωρούν στην μνήμη , τίποτα δεν την κουράζει ως περιττό και ανώφελο . Αισθάνεσθε και ίδετε ότι Χρηστός ο Κύριος  …

Ο δόκιμος Ηλίας , ο αγαπημένος πάτερ beautiful , μας κερνά ζεστό τσάι και γλυκίσματα λίγο πριν αναχωρήσουμε για Καρυές  . Του δίνουμε ευχές για την μοναχική του κουρά αν θέλει ο Θεός  και εκείνος όλος χαρά μας ευχαριστεί συγκινημένος ! Δεν ξεχνάμε να προμηθευτούμε από την μικρή  έκθεση ,  εικονίσματα του Αη Νικόλα του Στρειδά μα και ένα βιβλίο –έκδοση της Μονής- για το οποίο όλοι οι Σατυρονικητιανοί έχουν να καυχώνται . ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΠΑΡΑ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ. Ένα εγχειρίδιο παντοτινής ελπίδας και Θείου ελέους.

Η Πανοσία στο εξώφυλλο , σαν να  αποτυπώθηκε από τον Άγιο Ζωσιμά  

λίγο πριν την μεταλάβει για στερνή της  φορά . Σαν να την παράστησε ο Θεοφάνης και αυτή να μας κοιτά κατάματα και να μας φωνάζει με όλη τη δύναμη του αποστεωμένου σαρκίου της : Μακριά η απελπισιά ! Στην κόλαση δεν πάνε οι αμαρτωλοί , μα οι αμετανόητοι ! Μαζί μας στο μικρό αρχονταρίκι της  εισόδου και άλλοι αδελφοί μας . Ο επίσης Ελληνοαυστραλός Α. , εκτιμητής ακινήτων . Ίσως το πιο περίεργο επάγγελμα ακούγεται εδώ,  που η προσωπική ακτημοσύνη και το «μηδέν έχοντες» αποτελούν  βάσεις αρετών .  Συμφωνεί  ο  αδελφός μας με την διαπίστωσή μας. Όλα συν Θεώ αγιάζονται αδελφέ ! λέει ο Γ. που ακούει χαμογελαστός . Τον συναντήσαμε από χθες,  σκαρφαλωμένο σε μια πανύψηλη και απότομη σκαλωσιά του τρίτου ορόφου  , ήρεμο και προσευχόμενο να διακονεί  βάφοντας κάγκελα και  υδροροές . Ο Αιγινήτης στην καταγωγή αδελφός μας .

 Γαληνεμένος πια , μετά από μπόλικες επικίνδυνες θαλασσοταραχές και βίου ζάλες ,  καταφεύγει στο Σταυρονικητιανό αραξοβόλι για αρκετούς μήνες τον χρόνο . Μια ιδιότυπη μοναχική θητεία που διακόπτεται για επιστροφή στα μέρη του Αγίου Νεκταρίου και στην πολυμελή του οικογένεια . Κάτι σαν ναυτικός στην ξηρά ! του λέμε και συμφωνεί μαζί μας ! Ναι , μα πλέον όλο μέσα στο καράβι !  Αδελφοί μου αυτό που έχω καταλάβει τόσα χρόνια που έρχομαι εδώ , σε αυτό το μέρος που έχω τόσο πολύ αγαπήσει , είναι πως χωρίς ευλογία πας χαμένος ! Με ευλογία πάς παντού ! Ασφαλίζεσαι δηλαδή ! Αυτός ήταν που μας πληροφόρησε και για την μνημόνευση του Πατρός Παλαμά! Να η ασφάλεια της ευχής !  –Πως είναι να μένεις τόσο πολύ καιρό εδώ ; τον ρωτάμε . Τι να σας πω , δεν περιγράφεται ! Εγώ συνήθως έρχομαι και βγάζω εδώ όλη την μεγάλη Σαρακοστή και το Πάσχα ! Τώρα ήρθα και ως τα Χριστούγεννα !  Δεν πάω πουθενά αλλού ! Εδώ αναπαύομαι ! Διακονώ όπως μπορώ και οι Γέροντες  με οικονομούν ! Κάποιες φορές με έχουν πάρει και οι Πατέρες  σε προσκυνήματα μαζί τους . Να ,πέρυσι είχα την ευλογία να με πάρουν στην Αγία Άννα στους Θωμάδες ! Κοιμήθηκε και ο Γέροντάς τους ο Θωμάς το καλοκαίρι ! Τι αηδόνι ήταν αυτό ! Στα άγια η ψυχούλα του ! Προσκύνησα και λείψανα του Αγίου Νεκταρίου ! Ούτε η κάρα του στην Αίγινα δεν ευωδιάζει έτσι !Μας μιλά για τα παιδιά του και για κάποια που έχουν ήδη αξιωθεί του  μοναχικού πόθου ! Να δώσει μόνο η Παναγία ! Χαρά μεγάλη θα πάρω αν φορέσει το ράσο ! Όλο εύχομαι και προσεύχομαι γι αυτό !

Μαζί μας και Σαλονικιός κύριος Πρόδρομος . Όλη τη νύχτα ξαγρυπνά σαν φτιάχνει το πρόσφορό του στο σπίτι μας λέει  . Με καθαρό κεράκι και θυμίαμα το ετοιμάζει . Τι όμορφο να αγρυπνάς για Εκείνον που αγαπάς και να τον πλάθεις κιόλας ! Εσύ τον Πλαστουργό σου  !Και  ο κυρ –Πρόδρομος αναπαυμένος στης Σταυρονικήτα τη χαρούμενη σιωπή. Χρόνια αμέτρητα τώρα !

Είναι  αυτή η χαρμόσυνη ησυχία αυτό που απολαύσαμε περισσότερο σε τούτο το πανίερο προσκύνημα . Δεν μας μίλησαν οι Πατέρες πολύ . Σχεδόν καθόλου . Μα λάβαμε τόση ωφέλεια από την εύλαλη σιωπή τους . Την γαλήνη τους , το ατάραχό τους .

Μοναδικές οι λίγες τελευταίες στιγμές που απερίσπαστοι κάτω από το πατρικό βλέμμα του Αη Νικόλα σταθήκαμε  έξω από την πόρτα του καθολικού και τον παρακαλέσαμε να γαληνεύει την κάθε τρικυμία  των πειρασμών και των θλίψεων που θέλουν να καταποντίσουν την ψυχή . …Κράτα μας και εμάς συνέχεια μέσα στο καράβι Κύριε  ταις πρεσβείαις του Θαλασσάρη σου Αγίου.

Προς γαληνόν τον λιμένα ηδύνομαι, και φθάνω μέχρις ουρανού, δια σου Ιεράρχα Νικόλαε!  ( συνεχίζεται…)

           Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» ,  «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας : Ημερολόγιο Όρους .