Μια κορυφή σαν Τρούλος σε υπερουράνιο υπερώο…
Θεμέλιο άσειστης οικοδομής , που του Άδη ο μισόψυχος
καταγγέλτης σπιθαμή δεν θα σαλέψει …
Πέτρα την πέτρα χτίστηκε , δάκρυ το δάκρυ μετά από κάθε
λάλημα πετειναριού …
Φωτιά πείσμα και θάλασσα , στολές του ανυπότακτου στης
απελπισιάς την χάρυβδη …
Της Τιβεριάδας τα νερά ορμητικά σπάνε πάνω στον
αποκυλισθέντα βράχο …
Πρώτος εκείνος στο αδειανό το μνήμα ! Γέμισε ολάκερος με την
ανέκφραστη χαρά !
Πυρφόρα η καρδιά του . Το στόμα του λαλεί του θεού την σοφία
! Τις λογικές άγρες σαγηνεύει , ξανά με το άσχιστο δίχτυ του .
Αδούλωτη ψυχή απ τις αλυσσίδες των Χριστομάχων όλων των αιώνων .
Σταυρός μαρτυρίου …Κλειδιά Βασιλείας …Μια κορυφή σαν κατάρτι
σε Κιβωτό σωσμού .
Ο Πέτρος πλέον αβύθιστος πάνω στο αγρίεμα του πελάγου, αναζητά μετανοημένους να ελκύσει απ τον θανατηφόρο
βυθό .
Στο Θαβώρ έπειτα θα στήσει σκηνές για την αποψινή αγρυπνία …
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή