Μόνο το δάκρυ μπορεί να περιγράψει κάπως αυτό που η καρδιά αισθάνεται σαν βρίσκεσαι στην Τήνο. Ένας μαγνήτης που διαρκώς την τραβά νύχτα και μέρα είναι η Μεγαλόχαρη Μάνα . Ένας ύμνος που δεν σταματά ούτε ελάχιστα να σε συγκλονίζει , καθώς ανεβαίνεις τον ανήφορό της : Ευαγγελίζου γη χαράν μεγάλην . Αινείτε ουρανοί Θεού την δόξαν !
Στα δεξιά σου ο στενός διάδρομος , αναμένει τα γόνατα της ψυχής σου να συρθούν πάνω του . Αμέτρητα μάτια σε κοιτούν κι όμως δεν θα νοιώσεις ποτέ πιο μόνος σου με την Μεσίτρια του κόσμου . Σαν φτάσεις μπροστά της και κλίνεις την κεφαλήν σου , καρτεράς το πιο γλυκό , μητρικό της χάδι και ένα δροσερό φύσημα ανακουφιστικό από τα πάνσεμνα χείλη της . Και μόλις απομακρυνθείς , αμέσως αρχίζεις να συλλογάσαι το πότε θα σε ξαναξιώσει και να βιώνεις τόσο μοναδικά και ανεπανάληπτα το παύλειο εκείνο ρήμα :
…τη ελπίδι χαίροντες͵ τη θλίψει υπομένοντες͵ τη προσευχή προσκαρτερούντες…
Στις αυλές της , στα βαπτιστήρια , στις δροσερές στοές των παρεκκλησιών , στα εξομολογητήρια , μαρτυρείται το μεγαλείο της πίστης μας . Της Ορθοδοξίας η μόνη θαυμαστή αλήθεια η θεραπευτική !
Νόσους ιάται και υγείαν δίδωσιν ψυχής και σώματος η πλούσια χάρις η ως ύδωρ άφθαστον εκ της Εικόνος βλύζουσα της Αγνής Θεοτόκου δεύτε προσέλθωμεν άνθρωποι ίνα λυτρωθώμεν του χείρονος!
Μέρες πολλές βαστά το γιορτάσι της Παναγιάς τον Αύγουστο ! Από τα προεόρτια, ως τα εννιάμερα της Αειπαρθένου! Εσπερινοί , παρακλήσεις στις αυλές της !
Δεήσεις για της τορπιλισμένης Έλλης τις ψυχούλες!
Παιάνες , εμβατήρια ,στεφάνια , στολισμοί , ανεμισμένα σύμβολα της πίστης και
της πατρίδας ,φωταψίες, μοσχομυριστός
αέρας από ασίγαστη πύρα που λιβάνι λιώνει
σε αμέτρητα περβάζια ! Ολοχρονίς
τα θαύματα ! Μα εκείνο το εσπέρας της παραμονής και έπειτα το ξημέρωμα της
προσμονής της μετάστασης της Μάνας ! Μόνο την σκιά της λαχταράς να απλωθεί πάνω απ τον καημό
σου. Την αποσκιάδα της Μεγαλόχαρης που όσοι την ένιωσαν, δεν βαστάει πλέον η
καρδιά τους εκείνη να πικραίνουν, και όλο και πιο αγνοί την ξαναπλησιάζουν. Δυο
παιδιά ήρθαν γλυκά και μας συνάντησαν στο καλοκαιρινό θυμίαμα τούτου του
βιβλίου , μας διηγήθηκαν τις θαυμαστές ιστορίες τους και πήραμε τόση ευλογία, που φτιάχτηκαν λέξεις
μνήμες σαν αντίδωρα σε πανέρια κατάγιομα , έτοιμα να μοιραστούν σε πιστές ψυχές
άδολες ταπεινές και ευλαβείς χωρίς
υπόκριση.
Η Ευπραξούλα απ το Αιτωλικό
και ο Γιώργος απ την Αθήνα ! Μικρή
παιδούλα εκείνη στα χέρια της μανούλας της
κυρά Γιαννούλας. Πλήθος αμέτρητο , της ζέουσας πίστης ο συνωστισμός , ο συνέχων
και συνθλίβων όχλος, ο αψάμενος του Κυρίου, που δεν αφήνει ούτε μια σπιθαμή γης ελεύθερη και
που μόνο καρτερά να γονατίσει μπροστά στο πέρασμα της Μητέρας της Ζωής το πανίερο. Άρρωστη βαριά η κόρη κι η μάνα ώρες τώρα με υπομονή προσμένει να ακούσει το : θάρσει θύγατερ η πίστη σου σε έσωσε. Δάκρυα κυλούν ολοένα, σαν από μακριά Την θωρεί να πλησιάζει μέσα στο
θολωτό προσκυνητάρι της. Μέσα δεκαετίας του 1980 , απόγευμα παραμονής της
Κοιμήσεώς της! Ναι , ήρθε και στάθηκε δίπλα της ! Μια γυναίκα με μια υπερκόσμια
γαλήνια όψη, ντυμένη στα μαύρα ! Το άκουσε απ τα δικά της χείλη το
θάρσει , μα και το ότι το παιδί θα έφευγε μετά από λίγο καιρό, αγιασμένο και
έτοιμο για τα μέρη της ατελεύτητης χαράς. Όπως και έγινε , έπειτα από κάποιους
αξέχαστους μήνες ! Θαύμα και θαυμάσιο του Αγίου Θεού μας αυτή η θύμηση ! Δεν
είναι θαύμα μόνο η ίαση του σώματος ! Θαύμα είναι η κάθε φορά που η ελπίδα του
αιωνίου, ασφαλής και βέβαιη έρχεται να
φωλιάσει μέσα μας . Ποτέ της δεν παραπονέθηκε στην Παναγία η κυρά Γιαννούλα που
δεν θεραπεύθηκε η μικρή . Πάντοτε Την δοξολογεί που την αξίωσε να βρεθεί σιμά Της
, να την πληροφορήσει η ίδια η Δέσποινα του κόσμου, για την αλλιώτικη χαρά, την αναδεμένη με την λύπη, που θα μπόλιαζε ολάκερη την ζωή της και για τον προσωρινό αποχωρισμό με την
Ευπραξία της .
Σχεδόν δέκα χρόνια μετά, στην αυλή της Μεγαλόχαρης, ένα ίδιο απόγευμα παραμονής , ο Δημήτρης αρχηγός τιμητικής φρουράς . Σπάνια η περίσταση, να βρεθεί στην Τήνο για τους εορτασμούς τμήμα
Καταδρομέων. Πόσο περήφανος αισθάνεται και πόσο ευλογημένος που αξιώνεται
τέτοια μέρα να δίνει και αυτός την φροντίδα του να μην βρεθεί ψεγάδι που να
προσβάλει το μεγαλοπρεπές και το πανηγυρικό
. Όλα στην εντέλεια ! Ο σχηματισμός υποδειγματικός , οι κορμοστασιές να
σκορπούν περηφάνεια και συγκίνηση ! Όλα υπολογισμένα στην παραμικρή λεπτομέρεια
! Νικητήρια και Ευχαριστήρια ! Σώμα και ψυχή προσφερόμενα στην αποστολή της
υψίστης τιμής . Κι όμως υπήρξε κάτι εκείνο το απόγευμα που κανείς τους δεν είχε
λογαριάσει ! Να εγκαταλείψει ο επικεφαλής
την θέση του ! Αδύνατον ! Ο Θεός ο ίδιος μόνο αν το ζητούσε… Έτσι κι
έγινε ! Είδε με την άκρη του ματιού του
να πλησιάζει με δυσκολία ένα αναπηρικό
καροτσάκι με ένα παλικαράκι πάνω του . Το καρότσι μεγάλο παλιάς τεχνολογίας ,
βαρύ και δυσκίνητο ! Οι σκάλες γεμάτες από κόσμο ! Αδύνατο να ανέβει ! Η μάνα
του δίπλα του , σαν να το έχει πάρει
απόφαση ! Ως εδώ…πιο πάνω δεν βαστώ αγόρι
μου να σε οδηγήσω ! Πρόσταξε ο Κύριος των δυνάμεων τον Δημήτρη ! Άφησε χωρίς
δεύτερη σκέψη την θέση του ! Σάστισαν οι υπόλοιποι του αγήματος! Πλησίασε αποφασιστικά και σήκωσε
στα χέρια του το αγόρι ! Άνοιξαν όλοι
δρόμο για να περάσουν ! Ο εσπερινός σε
λίγο θα ξεκινούσε ! Φτάσαν μαζί ως το
προσκυνητάρι ! Το βοήθησε να περάσει από κάτω ! Έπειτα το ξαναπήρε αγκαλιά και το κατέβασε ως το καρότσι του !
-Μαμά
, θέλω να περπατήσω !
-Το
ξέρω αγόρι μου , το ξέρω !
-Όχι
μαμά , δεν κατάλαβες …νιώθω ότι μπορώ !
Ετοιμαζόταν να
επιστρέψει στην θέση του ο Δημήτρης ! Με κατάπληξη άκουσε τον μικρό ! Τον
βοήθησε να σταθεί μετά από 10 χρόνια όρθιος ! Μπροστά σε πλήθος κόσμου που
σπάραζε από συγκίνηση έκανε τα πρώτα του βήματα ! Ο Δημήτρης συγκλονισμένος
έβγαλε τον μπερέ του και του τον πρόσφερε ! -Από εμένα του είπε και του παρουσιάστηκε στρατιωτικά ! Γύρισε
ασκεπής στην θέση του κλαίγοντας !
Κανείς δεν τον έψεξε για το μη προβλεπόμενο ! Το αντίθετο μάλιστα ! Βρέθηκε
γρήγορα ένας άλλος πράσινος μπερές και φόρεσε ! Μέσα στις χιλιάδες του
κόσμου έχασε τον Γιωργάκη και τους
δικούς του ! Τους θυμόταν πάντοτε μα ιδίως σε αυτό το τόσο ξεχωριστό απόγευμα της πίστης ξαναγύριζε
νοερώς στο προαύλιο της Μεγαλόχαρης να
ξανααγκαλιάσει εκείνο το ανήμπορο παιδί . Πέρασαν περίπου δέκα χρόνια από τότε
! Στο τηλέφωνο μια άγνωστη ανδρική νεανική φωνή τον ζητούσε !
-Κύριε Μ. κύριε Δημήτρη εσείς; Eίμαι ο Γιώργος …απ την Τήνο αν
θυμάστε , που με βοηθήσατε τότε το 95….
, που με ανεβάσατε στην Μεγαλόχαρη !
–Γιώργη
μου , παιδί μου καλό …φυσικά και σε θυμάμαι , πως με βρήκες ;
-Δεν ήταν και
πολύ δύσκολο ! Μην ξεχνάτε ότι τότε μας είχατε δώσει πλήρη στοιχεία ! Σας έψαξα και
σας βρήκα, γιατί θέλω να σας καλέσω στην
ορκωμοσία μου μεθαύριο στον στρατό! Θα ήταν μεγάλη μου η τιμή να έρθετε !
Ορκίζομαι στις ειδικές δυνάμεις !
Ήταν εκεί ! Και έκλαψε
όπως τότε… Είδε τον Γιώργο να ορκίζεται, φορώντας με καμάρι τον δικό του χαρισμένο μπερέ ! Έμαθε τότε περισσότερα για εκείνο το μεγάλο θαύμα της
Παναγίας ! Κανείς δεν έδινε την παραμικρή πιθανότητα τότε να περπατήσει ποτέ στην
ζωή του ο μικρός ! Μόνο αν πρόσταζε ο Κύριος θα το κατόρθωνε …
Μεσίτευσε γι αυτό η
Μεγαλόχαρη Μητέρα της Ζωής !
Των απίστων το αμφίβολον άκουσμα … Των πιστών το αναμφίβολο καύχημα !
Η αποσκιάδα, ὑφ ἧς σκέπονται πολλοί …
Νώντας
Σκοπετέας
Αληθινές
ιστορίες διασκευασμένες σε διηγηματική μορφή .
Ευχαριστούμε
θερμά τον αδελφό μας Φώτη Κ. και Δημήτριο Ζ.Μ που μας τις εμπιστεύθηκαν προς
δόξαν Θεού και ωφέλεια ψυχών.