Πάνε σχεδόν 40 χρόνια από τότε που για πρώτη μου φορά γνωρίστηκα με τον μακαριστό Ιεροκήρυκα του Παραδείσου τον μακαριστό Δημήτριο Παναγόπουλο. Σχεδόν δεν είχα πάει ακόμα σχολείο .
Καλοκαίρι ήταν και είχαμε κατέβει στο χωριό στην Μάνη.
Μια νύχτα, ξύπνησα τρομαγμένος !
Γύρεψα την αγκαλιά της μάνας μου . Στο διπλανό δωμάτιο βρισκόταν ο μακαρίτης ο αδελφός του πατέρα μου !
Της προσευχής και της θείας μεταλαβιάς χαρμολυπημένος οδοιπόρος , ο μακαρίτης ο θείος μου ο Παναγιώτης.
Εμένα τότε με ξύπνησε μια φωνή που μιλούσε έντονα, σχεδόν κραύγαζε! Θυμάμαι ακόμα τον πατέρα μου να λέει μες την νύχτα: Βρε Πότη , χαμήλωσέ το, ξύπνησαν τα παιδιά ! και έπειτα …Μην φοβάσαι Νώντα μου ο θείος σου ακούει κήρυγμα …ακούει Παναγόπουλο ! Μεσονυχτικού η ώρα και ο θείος ( που πήγαινε πολύ συχνά και στα εν Αθήναις κηρύγματα του μακαριστού) , είχε βάλει μια από τις περίφημες κασέτες ( κάπου 600 και πλέον) με ομιλία του κυρ Δημήτρη.
Για πολλούς κατοπινούς καιρούς δεν ξανάκουσα για εκείνον .
Ξέχασα την τρομάρα μου , ξεχάστηκε ο …νυχτερινός Παναγόπουλος , ξεχάστηκαν οι κασέτες του, όπως και πολλά ακόμα ψυχοβλαβώς για τον γράφοντα… Κύλησαν τα χρόνια και φτάσαμε «αισίως» κάποτε στην λεγόμενη ψηφιακή εποχή , που έχει και κάποια καλά …Ένα από αυτά : Χώρεσαν οι 600 τόσες κασέτες του Παναγόπουλου σε έναν και μόνο ψηφιακό δίσκο ! Και αυτός μπήκε σε ένα πανεράκι ταπεινό με μια ταμπέλα από πάνω του που έγραφε : Πάρτε ευλογία , δωρεάν ! Πάνε πολλά χρόνια πλέον από τότε !
Μονή του Φιλοθέου στο Άγιο Όρος ! Εμείς πρώτη μας φορά εκεί προσκυνητές ! Πήραμε στα χέρια μας το αρχείο. Πάνω του σημειωμένο : Ομιλίες μακαριστού Ιεροκήρυκος Δημητρίου Παναγοπούλου .
Κάτι μου θύμισε ! Εκείνο το μεσονυχτικό στην Μάνη ….
Ποιός να μου το λεγε ( δόξα τη μακροθυμία σου Κύριε !) πως θα ακολουθούσα και εγώ «μανιωδώς» εκείνη την παράξενη , την… αλλόκοτη συνήθεια του θειού μου ! Να ακούω Παναγόπουλο μες στην νύχτα ! Και να τρομάζω ακόμα ! Τώρα απ τις συνταρακτικές για την ψυχή μου αποκαλύψεις , απ την ζέουσα πίστη , απ τους πύρινους λόγους και απ την έντονη φωνή του, που πάσχιζε να θέσει νου και να μεταδώσει Φως Χριστού ! (απόσπασμα από κείμενό μας με τίτλο : Δεν Ορθοδοξούν όσοι αγαπολογούν. 2020)
Εκείνους που σε ευεργετούν πνευματικά πάντοτε έχει χρέος η ψυχή να τους θυμάται .
Δοξάζει η ψυχή μου τον παντευεργέτη και πανευμήχανο Άγιο Θεό μας που έστειλε στον δρόμο μου τον Ιεροκήρυκα του Παραδείσου ! Χρόνια έχουν κυλήσει πια από τότε που σαγηνεύτηκα από τον Θείο λόγο του ! Μέρα νύχτα , ευκαίρως ακαίρως με ένα ακουστικό στο αυτί και την φωνή του Ιεροκήρυκα να με συγκλονίζει! Υποβολέας αχώριστος στα κηρύγματά του ο Χριστός μας ! Τίποτε δικό του ! Δεν κράτησε ούτε ένα ευχαριστώ από τα αμέτρητα που καθημερινά προσπαθούσαν να του αντιδωρίσουν οι μυριαρίθμητες ψυχές, που άλλαξαν τον νου και τη ζωή τους από το πρώτο κιόλας ομίλημά του. Τα επέστρεφε όλα , ή μάλλον τα έστρεφε στον Χριστό ! Διηγείται ο ίδιος :
-Κύριε Παναγόπουλε σας ευχαριστώ ! Σας χρωστάω τόσα …μου είπε μια γυναίκα που με συνάντησε την ώρα που ερχόμουν για την ομιλία …Μου αλλάξατε την ζωή !Μου κόπηκε η χολή αδελφοί μου ! Μου κόπηκε η χολή ! Δεν μου λέτε …της είπα …Αν ξεδιψάσετε και δροσιστείτε, την βρύση θα πάτε να ευχαριστήσετε ή τον Μαραθώνα ;;; Την βρύση ή το Νερό;
Πόσα τέτοια περιστατικά , πόσες αναφορές, από τον ίδιο στα κηρύγματά του, για το βίωμά του , για την καθημερινότητά του, την αταλάντευτα προσαρμοσμένη σε έναν μόνο σκοπό : Την ευαρέστηση του Κυρίου ! Έγινα και εγώ λοιπόν με τον καιρό , όπως αμέτρητοι άλλοι απανταχού της γης , οικείοι του ! Οικογένεια του Παναγόπουλου , που έγινε όργανο εκλεκτό Εκείνου που γεφύρωσε το μεσότοιχον του φραγμού ! (Ἐφ. β΄ 14)
Ήμουν βέβαιος πως θα με επέπληττε με τον γνώριμο και ανυπόκριτο τρόπο του ( που πόση αγάπη έκρυβε όμως) όταν στα 100 χρόνια από την γέννησή του έγραψα ένα ποίημα που έμοιαζε με απολυτίκι…
Εκ της γης του Αιγίου ιεροκήρυξ ανεβλάστησας, του Ευαγγελίου ο λύχνος και Χριστού δούλος έμπιστος . Αλίευσας ψυχάς εκ του βυθού, του σκότους και ανύψωσας αυτάς , εις λειμώνα Παραδείσου, διαπρυσίοις λόγοις και παραδείγμασι εκ του άμβωνος . Δόξα Τω ενισχύσαντι ημάς , Δόξα Τω μακροθυμήσαντι, Δόξα Τω ενεργούντι δια σου σωτήριον διαφώτισιν .
Και έκανα ένα τάμα εκείνη την ημέρα . Να με αξιώσει ο Θεός να το διαβάσω στο μνήμα του . Και ο μακρόθυμος Κύριος έστειλε μέσα από διαλεχτή ψυχή που βαδίζει σταθερά στα χνάρια του κυρ Δημήτρη, πληροφορία για το που βρίσκεται το ταπεινό του μνημούρι !
Σάββατο πρωί , Σάββατο των ψυχών , Σάββατο μέσα στο Τριώδιο των ρόδων , στο τρισευλογημένο Πεντηκοστάρι , ξεκινήσαμε το ταξίδι μας με τον πεφιλημένο αδελφό και συνοδοιπόρο Ηρακλή για τον πευκόφυτο προορισμό μας . Προσκύνημα στον τάφο του Παναγόπουλου .
Το κοιμητήρι με τον πανέμορφο Ναϊσκο της Αγίας Αικατερίνης στην είσοδο ! Και έπειτα εκατοντάδες μνήματα ! Κάπου ανάμεσα και του κυρ Δημήτρη ! Ξεκινήσαμε να τον ψάχνουμε και να περιδιαβαίνουμε τα μονοπάτια ανάμεσα σε όσους γνωρίζουν πλέον τον ορατό και αόρατο κόσμο , σε όσους κατέχουν απόλυτα την γνώση του πόσο αξίζει ένα λεπτό πάνω σ αυτήν τη γη …Ο Ηρακλής με έναν αλλιώτικο ενθουσιασμό με φώναξε να τον πλησιάσω…Εδώ είναι, το βρήκαμε !Δεν θα μπορούσε να έχει ο κυρ Δημήτρης αλλιώτικο τάφο είπε …
Ένα ταπεινό μνήμα που αγκαλιάζει τα ανακομισμένα λείψανά του ! Όλα γραμμένα απο του Ουρανού το λεξιλόγιο, εκείνο που έχει αντικαταστήσει θριαμβευτικά και διαπαντός την λέξη θάνατος με την λέξη ύπνος…Δημήτριος Α. Παναγόπουλος . Εκοιμήθη 13-2-1982. Ένα μάρμαρο στην βάση με γραμμένο το : Προσδοκώ Ανάστασιν Νεκρών ! Μια φωτογραφία του σε στάση προσευχής! Ένα μικρό εικόνισμα του λατρεμένου του Αγίου Νεκταρίου δίπλα! Το καντηλάκι του με αγνό λυχναράκι, φιτίλι νερομβαβακιάς . Θυμίαμα Αγιορείτικο και ένα κομποσκοινάκι τριμμένο από ψυχή που αγάπησε Το Φως ! Όλα γαλήνια και ατάραχα ! Όλα του Θεού ! Πεταλούδες, της μεταμόρφωσης θυμίσματα, ψυχάρια απειρόκακα, πετούν αδιάκοπα από Σταυρό σε Σταυρό ! Κελαηδιστές του Ουρανού ψέλνουν ευλογητάρια χωρίς σταματημό και υμνολογούν απερίγραπτα Τον και νεκρών και ζώντων την εξουσίαν Έχοντα...»Χριστέ μου, αν τέτοια ομορφιά δεν βαστά η καρδιά να αντέξει, πως είναι ο Παράδεισός Σου ;
Ψάλαμε από την επιμνημόσυνη δέηση ! Κάποιες φράσεις εδώ που πατάμε τονίζονται ανεπαισθήτως…
Μακαρία ζωή , η κατάπαυση του Κυρίου και η ανάπαυση τον Αγίων, η λύτρωση εκ των οδυνών !
Σαν να ακούμε την φωνή του κυρ Δημήτρη να ξεκινά εδώ να μας νουθετεί εν Χριστώ Αναστάντι :
…Η μεγαλύτερη Φιλοσοφία, η μεγαλύτερη Θεολογία βρίσκεται εις την Νεκρώσιμον Ακολουθίαν, την οποία θα έπρεπε να ξέρει ο καθένας μας απ’ έξω και να μην περιμένει να του την ψάλλουν, αλλά να την ψάλλει αυτός καθημερινά. Θα μπορούσε μ’ αυτήν την ακολουθία να κατανύγεται τόσο και να έρχεται τόσο στον εαυτό του, που να μην φοβάται τον θάνατο.
Μια ώρα έχει ήδη περάσει ! Ο ήλιος μεσουρανεί ! Το τάμα πραγματοποιήθηκε ! Σε έναν διπλανό τάφο βρίσκουμε σκιά και καθόμαστε σιωπηλοί ! Μετά από λίγο τον αποχαιρετάμε προσευχόμενοι να μεσιτεύσει την παράταση στο έλεος …Ψέλνουμε το Χριστός Ανέστη ! Ευλογητός ο Θεός ημών !
Αργά –αργά σέρνουμε τα βήματά μας προς την έξοδο . Μια τελευταία ματιά στο κοιμητήρι το ευλογημένο . Ο άμωμος εδώ δεν παύει ποτέ ! Κάποιοι στίχοι του πόσο πρέπει να μας ελέγχουν …Σε εκείνα τα 600 τόσα κηρύγματα μια σειρά δεκαπέντε ωριαίων ομιλημάτων για την νεκρώσιμο ακολουθία …Κι άλλο τάμα θυμόμαστε …Κάποτε να μεταφέρουμε εκείνα τα άξεχαστα λόγια του Παναγόπουλου στην εκπομπή.
«Επεπόθησεν η ψυχή μου του επιθυμήσαι τα κρίματά σου εν παντί καιρώ» Αχ κυρ Δημήτρη, πάντοτε με όλην την δύναμη της ψυχής σου θα κηρύττεις την επιστροφή , την διαρκή μετάνοια , το ότι ο Θεός έχει δυο ποδάρια …Την αγάπη μα και την δικαιοσύνη !
Επεπόθησεν η ψυχή μου…Πάλι μας μιλάς , στις μέρες μας πιο επίκαιρος από ποτέ!
….Θα μπορούσαμε να φωνάξουμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας ΨΕΜΑΤΑ!!! Ουδέποτε επιποθήσαμε, ουδέποτε επιδιώξαμε και ουδέποτε ηθελήσαμε να κάνουμε έστω μίαν ημέρα Αγίαν. Όχι εν παντί καιρώ, αλλά ούτε μίαν ημέρα! Αυτός ο ψαλμός για πολλούς από εμάς είναι φωτιά!!!
Δεήσου στρατιώτη του Χριστού αγαπημένε !
Φωνή μετανοίας ασίγαστη έως το τέλος της Ιστορίας!
Ιεροκήρυκα του Παραδείσου εκλεκτέ από τον Αναστημένο Ναζαρηνό ! Πρέσβευε να μην καούμε στην γέενα του πυρός , εκεί που το ανέσπερο Φως του Χριστού, θα βιώνεται σαν πυρ και σκοτάδι αιώνιο !
Χριστός Ανέστη κυρ Δημήτρη μας !
Νώντας Σκοπετέας
23-05-2021
Κυριακή του Παραλύτου
