…Νύχτωσε
για τα καλά και κατεβαίνουμε τα σκαλοπάτια ως την αυλή
του Μοναστηριού . Το γλυκό ημίφως απ τα καντηλάκια του Καθολικού είναι τόσο
αρκετό για να λάμψει εκείνος ο μικρός περίγυρος ουράνια , ηλιοστάλακτα . Ανεβαίνουμε στο δωμάτιό μας δίπλα ακριβώς στο Αρχονταρίκι . Οι λάμπες σκορπάνε το
ομορφότερο φως σε όλους τους χώρους . Στους διαδρόμους , στους
παλιούς τοίχους με τα κάδρα των Αγωνιστών του 21 . Αυτών που πολέμησαν για τον
Χριστό και την Πατρίδα . Μοιάζουν να μας κοιτούν επίμονα . Είναι παράπονο αυτό
; Είναι εύλαλη σιωπή απόγνωσης; Οι ήρωες έχουν σταθερή και αμετακίνητη
θέση στη ζωή αυτού του Μοναστηριού , όχι ευκαιριακή , επετειακή όπως στην
ανιστόρητη , γεμάτη αμνήμονες κυβερνόντες , σύγχρονη υπό ζυγό Ελλάδα , μα αδιάλειπτη και ζωντανή παρουσία . Το
φρόνημά τους μπολιάζει και ενθαρρύνει τις ψυχές όλων των Κωνσταμονιτών που τους συναπαντούν καθημερινά στον δύσβατο δρόμο της Μοναχικής ζωής . Μαζί τους και ο
ηρωικός και απλούς Γέροντάς τους Αγάθωνας , δυναμώνει τα
αταλάντευτα τα βήματά τους . Σκέφτηκα πως όταν πηγαίναμε και εμείς Σχολείο , τα
πορτραίτα του Γέρου του Μοριά και όλων των άλλων κοσμούσαν τους τοίχους των
τάξεων . Τώρα ακόμα και του Χριστού το εικόνισμα μετακινήθηκε στην άκρη μέχρι να βγει έξω ...Για να μην θίγονται οι
αλλόθρησκοι λένε …Βαθύς αναστεναγμός και σύναξη στο όνομά του Κυρίου λίγο πριν σβήσουμε το φως . Είναι μαζί μας όπως το υποσχέθηκε . Η προσευχή στον φύλακα
Άγγελο , να μην συμβεί κάτι που θα Τον απομακρύνει . Σκέπασον ημάς εν τη
παρούση νυκτί και διαφύλαξόν ημάς από πάσης επήρειας του αντικειμένου, ίνα μη εν
τίνι αμαρτήματι παροργίσουμε τον Θεόν, και πρέσβευε υπέρ ημών προς τον Κύριον, του επιστηρίξαι ημάς εν τω φόβω αυτού, και αξίους αναδείξαι ημάς δούλους της Αυτού αγαθότητος…
Νώντας
Σκοπετέας
Απόσπασμα από εκπομπή : Στου γένους τα ψυχοχάρτια 1821-2021
και από Ημερολόγιο Αγίου Όρους 2013 .
Του Παραδείσου τ'
όνειρο ,μέρος 6ο