Στα περιβόλια του Παραδείσου ( Ομόνοια-Εξάρχεια ένας εξάψαλμος δρόμος )

Είδαν να στέκονται μαζί απέναντι απ τον θρόνο

Να εκλιπαρούν για έλεος και για όσους έχουν πόνο!

Λίγο μπροστά ο Πορφύριος, ξωπίσω του ο Ανανίας!

Χριστού Απόστολοι εκλεκτοί αγάπης και θυσίας!

 

Από ψηλά αφουγκράζονται φωνές αναγκεμένων!

Όσων προστάτευαν στη γη παθών εξαρτημένων!

Ερείπια, ναυάγια, απελπισιάς οι σκλάβοι,

που μόνο όποιος σύμπασχε μπορεί να καταλάβει!

 

Σεργιάνι ακατάπαυστο στα Άνω Περιβόλια!

Σύμμαχοι και υπερασπιστές στου πονηρού τα βόλια!

Τώρα θα ναι στο πλάι μας περσότερο  από πρώτα,

με λογισμό και μ΄ όνειρο , με παραδείσου ρότα!

 Πατέρας είναι εκείνος που γεννάει… μέσα μας τον Χριστό . Ποιμένας αυτός που οδηγεί με ασφάλεια και νοιάξιμο αληθινό το ποίμνιο που του εμπιστεύθηκε ο Κύριος και που το καταρτίζει, το κάνει πιο άρτιο, πιο ολοκληρωμένο δηλαδή, κατηχώντας και υπουργώντας το! Υπουργοί του Θεού και του λαού Του οι ποιμένες! Ανώτερος του υπουργού Του ο Θεός και ο λαός Του! Υπό το έργο! Τέτοιοι ποιμένες, υπουργοί του Υψίστου , αφοσιωμένοι ολοκληρωτικά στον καταρτισμό του Αγίου Λαού του Υψίστου, ήταν αυτοί οι δυο! 

Πόσα κοινά είχαν αυτοί οι εκλεκτοί Απόστολοι του Χριστού! Μα αυτό που ιδίως τους ένωσε, ήταν η αγάπη η θυσιαστική για τον πάσχοντα συνάνθρωπο, για τον εξαρτημένο από τα πάθη κακώς έχοντα, για τον πεπτωκότα απελπισμένο, τον ναρκομανή, τον αλκοολικό, την πόρνη, όποιον δεινώς πληγωθέντα  κυλιέται στης ληστρικής  αμαρτίας την οδύνη! Δεν νομιμοποιούσε η διδασκαλία τους μήτε εξωράιζε! Δεν αγαπολογούσαν, μήτε αμνήστευαν! Συνέπασχαν! Καταλάβαιναν την δύναμη των φιλεπίστροφων παθών, την ροπή προς την εξάρτηση, την αδυναμία της χωρίς Χριστό μη ύπαρξης! Κι έπαιρναν όλα τα μηδενικά που έστελνε ο Θεός στον δρόμο τους και τους γιάτρευαν τις πληγές με έλαιον και οίνον και λάβαιναν αυτά την χαμένη τους αξία! Και ανέθαλαν οι μαραμένοι ανθοί των ψυχών τους! Και γίνονταν διαμάντια πολύτιμα και κήποι ευωδέστατοι οι ψυχές των πρώην παραλυτικών και ασώτων. Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης και ο μακαριστός π.Ανανίας Κουστένης! Ο ένας ο Άγιος της Ομόνοιας και ο άλλος ο Άγιος γέροντας των Εξαρχείων! Από την Ομόνοια ως τα Εξάρχεια , από τον Άγιο Γεράσιμο ως τον Άγιο Νεκτάριο, από την πολυκλινική ως το ίδρυμα! Ένας εξάψαλμος δρόμος! Βήματα μετρημένα! Δρόμοι παλιοί που αγάπησα όπως έγραψε κι ο ποιητής! Όσο κι αν τα χνάρια τους προσπαθούν να τα σβήσουν εκείνοι που Θεοστυγώς τούτους τους δρόμους πλέον περπατούν ή και παρελαύνουν, αυτές τις διαδρομές του Ουρανού πάντοτε θα τις θυμίζει και θα τις φωτίζει το Πανάγιο Πνεύμα. 

Κι έτσι θαυμαστά, όπως αυτοί οι δυο θαυμαστά μεταφέρονταν, νοερώς ή και υποστατικώς, στο ηρωικό και μαρτυρικό παρελθόν της Αγίας μας Πίστης, έτσι και κάποιοι κρυμμένοι από τον κόσμο «τρελοί» και παράξενοι, της διπλανής πόρτας διαλεχτοί, μεταφέρονται στο τότε και πηγαίνουν ως τον Άγιο Γεράσιμο να πάρουν ευχή απ τον ταπεινό παππούλη τον τόσο φωτεινό που θεράπευε ψυχές και σώματα με την χάρη του Χριστού και  έπειτα αξημέρωτα  να προλάβουν τον ξενύχτη παπά Ανανία που ξεκινά τον Όρθρο άλλης μιας σπουδαίας μέρας της Αγίας Ορθοδοξίας, συντροφιά με την χορεία αυτής της σελίδας του συναξαριού που εκείνος λάτρεψε και εμβάθυνε όσο ελάχιστοι! Τα λόγια του εξάψαλμου στο στόμα των οδοιπόρων! Ο Θεός εις την βοήθειάν μου πρόσχες…Ινα τι εγκατέλιπές με; Ινα τι απωθείς την ψυχήν μου; Μη εγκαταλίπεις με, μη αποστής απ εμού! Μην τω θυμώ Σου ελέγξης με! μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με! Ότι επί Σοι Κύριε ήλπισα!

Έχει παράπονο και τόσο δάκρυ μέσα του ο εξάψαλμος! Η προσευχή των θλιμμένων ελπιζόντων ! Αυτοί οι παράξενοι, της διαδρομής Ομόνοια-Εξάρχεια, τους έχουν δει …τον Άγιο της Ομόνοιας και εκείνον των Εξαρχείων να σεργιανούν μαζί στα περιβόλια του Παραδείσου. Να ικετεύουν για την δεινή περίσταση. 

Να δυσωπούν το έλεος του Κυρίου, να καταλαγιάσει η τρικυμία,  να παύσει λυτρωτικά αυτή η παρατεταμένη περίοδος της παρακμής και της αποστασίας. Δεν γίνεται αυτοί οι δυο να μην σεργιανάνε μαζί στου Παραδείσου τα περιβόλια! Δεν μπορεί να μην έχουν κάνει επίσης την διαδρομή Παράδεισος-γη να μοιάζει με εκείνη της Ομόνοιας με τα Εξάρχεια! Και μεταξύ μας, αυτό διαπιστώνεται! Ρωτήστε εκείνους με τις καθαρές καρδιές, τους διδαχτούς του Θεού με τις πολυόμματες ψυχές που συνεχώς τους θωρούν να προχωρούν μαζί στα περιβόλια του Παραδείσου!   Τους ενώσαμε και εμείς σε αυτήν την σειρά των εκπομπών, όπως είμαστε βέβαιοι πως τους ένωσε ο Δίκαιος Μισθαποδότης Κύριός μας!

Και είναι μεγάλη η χαρά μας! Τρισμεγάλη που θα λεγε ο παπα Ανανίας! Να αναπαυθούν ου μετρίως οι ψυχές μας! Σαν να ακούγονται οι φωνές τους:

 Κουράγιο βρε! Δεν θα αφήσει ο Αφέντης Χριστός  το λαό Του!

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από ομότιτλη σειρά 3 εκπομπών