Αναζητάς συνεχώς τον τρόπο να αποφύγεις τον πόνο και τον Σταυρό. Μακαρίζει ο Κύριος τους πονεμένους, τους κατατρεγμένους και ονειδιζόμενους, τους Σταυροφόρους και Χριστοφόρους…Και εσύ που λογαριάζεσαι ως άνθρωπος σοβαρός και συνετός, μακριά από ακρότητες και ζήλους υπερβολικούς, συντροφιά με την λογική σου, λοιδορείς την…εξωπραγματική χαρμολύπη, τον αδιανόητο Ζωοποιό Σταυρό, τον ολότελα παράξενο, πρόξενο Αθανασίας θάνατο και τον παράφρονα ευεργέτη πόνο...Εξίστασαι με όλα τούτα τα ασύμβατα με τον κόσμο και συνεχίζεις να αναζητάς τρόπους να μην κακοπαθήσεις, να μην ταλαιπωρηθείς στο ελάχιστο. Και απομακρύνεις ολοένα και εξορίζεις τον Σταυρό! Αλίμονο! Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω! Όλα τα μακάρια τα κράτησες μακάβρια!
Βλέπεις τα χρόνια να
κυλούν, τους γύρω σου να φεύγουν για το αιώνιο ταξίδι και εσύ λογαριάζεις πως
εκείνοι κάτι δεν έκαναν καλά, κάτι δεν πρόσεξαν και ασθένησαν και πέθαναν…Ενώ εσύ, που φροντίζεις καλά τον εαυτό σου και γυμνάζεις το σώμα σου και πάιρνεις βιταμίνες και αποφεύγεις τα
λιπαρά και μιαρά…δεν θα΄ χεις την…τύχη τους…Ναι παραδέξου το, σου περνά πολλές φορές
από το μυαλό ότι κάτι θα γίνει στο άμεσο μέλλον, κάτι θα εφεύρει η…«Αγία
επιστήμη» και θα τα καταφέρεις να μην πεθάνεις, ή τουλάχιστον να παραμείνεις νέος και αγέραστος…Για αυτό και την προσκυνάς εξάλλου
και σαν είδωλο την βάζεις στον πιο ψηλό τον θρόνο το χρυσωμένο μα κούφιο σαν άψυχο
χάλκευμα.
Και τρέχεις ξοπίσω από
αυτό που σου όρισαν άλλοι, οθνείοι "λόγιοι" και όχι ο Θεός Λόγος ως ευτυχία! Μα ποτέ
σου δεν ευτύχησες αληθινά! Όλο κάτι άλλο τελικά αναζητάς! Και ξανά τρέχεις να
την προφτάσεις να την γευτείς! Στυφάδα και ξέρα γέμισες το μέσα σου αδελφέ μου,
ταλαίπωρε εαυτέ μου…Μάταια όλα! Φωνάζει η ψυχή και διαμαρτύρεται! Όλα τούτα θα
εξαφανιστούν! Όλα μια σκιά, παραδομένα στην φθορά και στον θάνατο…Πόσο ωραία
το διατυπώνει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στην νεκρώσιμο:
Ποῦ ἐστιν ἡ τοῦ κόσμου προσπάθεια;
Ποῦ ἐστιν ἡ τῶν προσκαίρων φαντασία; Ποῦ ἐστιν ὁ χρυσὸς καὶ ὁ ἄργυρος; Ποῦ ἐστι
τῶν οἰκετῶν ἡ πλημμύρα καὶ ὁ θόρυβος; Πάντα κόνις, πάντα τέφρα, πάντα σκιά. Ἀλλὰ
δεῦτε βοήσωμεν τῷ ἀθανάτῳ Βασιλεῖ· Κύριε, τῶν αἰωνίων σου ἀγαθῶν ἀξίωσον, τὸν
μεταστάντα ἐξ ἡμῶν, ἀναπαύων αὐτὸν ἐν τῇ ἀγήρῳ μακαριότητι…
Να, αυτό που δεν θα
γεράσει ποτέ αδελφέ μου!
Να, η αληθινή ευτυχία!
Ο προορισμός!
Το αιώνιο Φως του Χριστού
μας!
Των ευφραινομένων η
κατοικία!
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη
εκπομπή