Χρυσοκίτρινες μέρες, γαλανές
ψυχές και ο Οκτώβριος ξανά να προσπαθεί εποχές να εναρμονίσει. Κουβαλάει πάνω
του θύμησες καλοκαιρινές και ελπίδες του χειμώνα…Όψιμα και πρώιμα αναμετριόνται
ποιο θα διαφεντέψει το μέσα μας. Και ένα χρυσάνθεμο κομμένο από στεφάνι Αγίου
σε απόγευμα γιορτάδας σταυρώνεται μαζί με τα δάχτυλα που το βαστούν σφιγμένα σε
Τριαδικό δοξολόγημα. Νυχτώνει νωρίς πια…Παλεύει το φως να κρατηθεί κι αποσπερού σαν ξεμακραίνω απ’ το ξωκκλήσι του πυρπολητή Αη Δημήτρη στον λόφο του τον αγιασμένο, από
παπάδες ήρωες και απλούς. Παραμονή απ΄ τις πιο καρτερικές της ζήσης μου. Αναρωτιέμαι
ποιος με έμαθε να αγαπώ τόσο τον Οκτώβρη,
τους Αγίους του και τα χρυσάνθεμα των
προσκυνηταριών τους. Κάποτε έβαλα πολλούς στη σειρά να φτιάξω και εγώ ένα
διάδημα με λέξεις και ρίμες-μνήμες.
Αϊ-Δημητριάτης βροχερός φόρεσε ένα ρασάκι
σε αγρυπνία ταπεινή λαλεί ένα κοντάκι.
Καλλικελάδου Ρωμανού, Οσίου Ιωάννη,
νόμισμα κράτησε χρυσό και Μαϊουμά στεφάνι.
Διονύσιος και Ιερόθεος, διάσημοι Αθηναίοι,
του Παύλου ήταν μαθητές, Επίσκοποι γενναίοι.
Και οι στρατιώτες του Ιησού, ο Σέργιος με το Βάκχο,
ασπάζονται Μονογενή, αρνούνται θεομάχο.
Απόστολοι , Ομολογητές και Θεολόγος Νέος
τις μέρες τις λαμπρύνουνε, είν’ του Οκτωβρίου κλέος.
Και τον Καψάλη ασκητή, το θαλερό Αρτέμη
εύλαλα χείλη τους φιλούν σε Εικόνα στολισμένη.
Κηρύττει ο Εκατόνταρχος Χριστό Αναστημένο.
Ο ιερότατος Λουκάς αγιογραφεί Παρθένο.
Της Οδηγήτριας τη ματιά με δέος να κοιτάξεις
και να θαυμάσεις ύστερα των Μαθητών τις Πράξεις …
Καλοκαιράκι άμοιαστο τιμά τον Πολιούχο,
γάλα για αίμα έσταξε στο λογχισμένο ρούχο.
Κι ο καβαλάρης Άγιος απίστους αφανίζει,
πεντάκλιτη Βασιλική με μύρο ξεχειλίζει.
Ανέμισε η Λευτεριά στης Πίνδου τα αγιομέρια
του Αργυροκάστρου οι νικητές σηκώνουνε τα χέρια !
Ευχαριστούν τη Δέσποινα, τη Σκέπη την Αγία,
Γοργουπήκοος Ουρανός πάνω απ΄την Αλβανία.
Βαστώ κοντάρι με Σταυρό, του Δίκαιου Ρομφαία,
χρυσάνθεμα και γαλανό στην ένδοξη σημαία.
Κι αποσπερού το ψιθυρίζω σαν
ξεμακραίνω. Είναι πυκνό το σκοτάδι και σκληρό πια σαν τις καρδιές μας. Βοηθήστε
Άγιοι του Θεού, να μαλακώσει η γη μας η άνυδρη. Λιγόστεψαν τα χρυσάνθεμα σαν τις
προσευχές μας. Μην μας εγκαταλείψει το έλεος του Πλαστουργού μας…Διψάει η ψυχή
να ξαναζήσει Οκτώβρη…
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή
Και είναι ελάχιστοι οι Άγιοι από τους αμέτρητους της σύναξης του Οκτώβρη που χώρεσαν σ΄ αυτό το στεφάνι με τις λέξεις και τις μνήμες- ρίμες...Όσοι δεν μπήκαν, δεν παραπονιούνται...Μόνο ρίχνουν κι εκείνοι το Φως τους οι φωτοφόροι και φωτοβόλοι, να σπάσουν τα σκοτάδια τα μισόθεα.Αντίδικός τους η αμαρτία, τα είδωλα και η πλάνη. Καμία έκπτωση, κανένας συμβιβασμός ως το ένδοξο τέλος της επίγειας ζωής τους. Σκεφτήκαμε σε αυτήν την εκπομπή στα μέσα του Οκτωβρίου να συναχθούμε και να συναντηθούμε με 6 ζεύγη και χορείες αγίων, ίσως λιγότερο γνωστών για τους πολλούς. Κυπριανός και Ιουστίνη, Δομνίνα, Βερίνη και Προσδόκη, Ανδρόνικος και Αθανασία, Ευλάμπιος και Ευλαμπία, Ζηναϊς και Φιλονίλλη, Ζηνόβιος και Ζηνοβία. Παμφίλτατοι διαλεχτοί του Χριστού μας, θα δώσουν και σήμερα απαντήσεις με τους βίους τους, σε πολλά ψευτοδιλήμματα του σύγχρονου πραιτωρίου...