Είναι η ματιά μας μόλις κοιτάμε τον αδελφό, το καθρέφτισμα του προσώπου μας στα μάτια του, που μαρτυρά πολλάκις το μέσα μας και τον βαθμό του ανακαινισμού μας… Είναι η πρώτη σκέψη, ο πρώτος λογισμός, μόλις αντικρίσουμε το ο,τιδήποτε…Το που θα πάει το μυαλό μας, που επίσης μας δίνει να καταλαβαίνουμε, αν έχουμε έστω και ένα βήμα καταφέρει να κάνουμε σε αυτήν την αέναη πορεία…Πόσο λαχταρώ να κατασπάζομαι τα χεράκια των μικρών παιδιών…Των μωρών, των νεοβαπτισθέντων νεοσυλλέκτων στρατιωτών του Χριστού μας…Άγιοι επί της γης...Απειρόκακοι, που δεν τους αγγίζει καμιά πονηρία, καμιά εφάμαρτη σκέψη, εικόνα, θύμηση…Όλα εκπορεύονται από την καρδιά! Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός…Καθαρή καρδιά έχουν μόνο όσοι αγωνίζονται για την αγνότητα…Αγώνας διαρκής, ατελεύτητος και μαρτυρικός, με αντίπαλο τον μυσσαρό και μισόψυχο εχθρό, που και εκείνος αγωνίζεται να μπολιάσει με βρωμιά και δυσωδία την καρδιά και τον νου… Πάλαισμα ασύγκριτο η προσπάθεια του μη μολυσμού…Πρέπει να γνωρίζεις για να φυλάγεσαι από τις παγίδες και τις κακοτοπιές τις βορβορώδεις…Και να ακολουθείς τους μπροστάρηδες στεφανηφόρους πρωταθλητές…Μέσα στις σελίδες του συναξαριού θα τους συναντήσεις…Το Συναξάρι της Αγνότητας, ακόμα συμπληρούμενο, έχει πολλές, αμέτρητες σελίδες κατάγιομες…Είναι τα πρόσωπα των Αγίων του, τόσο αδιάβλητα τόσο ακέραια τόσο καθαρά γεμάτα από αλήθεια και το καλό που δεν νοθεύεται, όπως εκείνων των νηπίων που μόλις έδωσαν υπόσχεση σύνταξης με τον Χριστό και αποταγής του σατανά…Αρκεί μια ματιά πάνω τους για να κατεβάσεις τα δικά σου μάτια, για να θαυμάσεις και να ζηλέψεις αυτό το αγνό που ανίκητο πάντοτε θα θριαμβεύει…Τόσο ουτοπικά ακούγονται για κάποιους όλα αυτά σήμερα…Τόσο ανέφικτα και απλησίαστα…τόσο μακρινά πλέον…Κι όμως το έχουμε ξαναπεί…Το στεφάνι των αθλητών χρειάζεται μια ελάχιστη ρανίδα μετανοίας για να ξαναανθίσει…Ίσως σήμερα αυτή κυλήσει, διαβάζοντας κάποιες σελίδες από της αγνότητας το συναξάρι…
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή