Για να περάσεις απέναντι…

Είναι αυτό το απέναντι που πάντοτε θα υπάρχει όσο βρισκόμαστε σε τούτο το πρόσκαιρο . Το να περάσεις στην άλλη πλευρά ! Όλη η προσοχή εκεί ! Τεταμένες οι αισθήσεις! Δεν εφησυχάζεις γιατί αυτό μπορεί να σου κοστίσει ! Και διασχίζεις τον δρόμο όσο πιο γρήγορα και προσεκτικά, να φτάσεις απέναντι , στον επιθυμητό τόπο ! Βέβαια αυτό δεν γινόταν πάντα! Υπήρχαν και στιγμές που ακόμα θυμάσαι , η αλήθεια κάπως αμυδρά , που δεν έδινες καμιά σημασία και προσοχή ! Διέσχιζες μερικές φορές αυτόν τον πολυσύχναστο δρόμο για να φτάσεις απέναντι, με κλειστά τα μάτια ! Ούτε που σε ένοιαζε ! Προσοχή μηδενική ! Μα συνεχώς τα κατάφερνες ! Με το μικρό σου παιδικό χεράκι να το κρατά με αγάπη και στοργή το χέρι της μάνας ή του πατέρα . Ανέμελος εσύ τότε , παιδί με εμπιστοσύνη στην φροντίδα και την επιμέλεια του γονιού. Τώρα έγινες και εσύ μάνα , πατέρας , και κρατάς από το χέρι το δικό σου παιδί . Θα κάνεις ο,τι χρειαστεί να μην διακινδυνεύσει στο ελάχιστο ! Και νιώθει εκείνο ασφάλεια και σιγουριά ! Σου παραδίνεται ολοκληρωτικά γιατί γνωρίζει βαθιά ότι είσαι εκεί για εκείνο ! Με όλο σου το είναι και την έγνοια! Ω εκείνη η αίσθηση της ασφάλειας , η γλυκύτατη θαλπωρή της αγκαλιάς , η αγαπητική μέριμνα! Θέλεις να την ξανανιώσεις και εσύ όπως τότε ! Να γυρίσεις τον χρόνο πίσω ! Να ξαναγίνεις παιδί ανέμελο και παραδομένο στην πατρική σιγουριά ! Κι όμως, μπορείς να ξαναγίνεις εκείνο το αφημένο στα χέρια του Πατέρα παιδί, που πασχίζει να το περάσει απέναντι ! Το δικό σου παιδί είναι αλήθεια πως τώρα που μεγάλωσε , κάθε φορά που πας να του κρατήσεις το χέρι για να διασχίσετε μαζί τον δρόμο , το τραβά! –Μεγάλωσα πια ! Μπορώ και μόνος μου ! Άφησέ με ! Δεν είμαι μωρό ! Και εσύ του αφήνεις το χέρι ! Και τότε περισσότερο εντείνεις την προσοχή σου ! Κι αν δεις κάτι επικίνδυνο ξανααρπάζεις ξαφνικά το χέρι του! Και εκείνο θυμώνει για λίγο…μα γνωρίζει καλά πως ξανά σε χρειάστηκε ! Πως ξεθάρρεψε με βιασύνη θέτοντας την ζωή του σε κίνδυνο !

Είναι ο Θεός Πατέρας που καρτερά με ορθάνοιχτη την αγκαλιά και προτείνοντας πάντοτε το χέρι του να παραδοθείς στην μέριμνά Του !Κι είναι εκείνη η συγκλονιστική κραυγή της πίστης μας : Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα ! Όποιος βιώνει αυτήν την ουράνια προτροπή, διασχίζει απόλυτα ασφαλής τον πρόσκαιρο τούτο δρόμο για να βρεθεί στο παμπόθητο απέναντι Φως ! Κρατώντας και σφίγγοντας το χέρι του Πατέρα χωρίς να το αφήνει ποτέ ! Και κάτι συνεχώς μονολογεί ! 2 λέξεις επαναλαμβάνει ! Σοι Κύριε ! Σοι Κύριε !

Είναι που ο Χριστός μας ζητά το ολόκληρο και όχι το ολίγον ! Θέλει την ζέουσα πίστη και όχι την ολιγοπιστία μας ! Θέλει να Τον αγαπάμε εξ όλης καρδίας ψυχής και διανοίας ! Εξ όλης ! Όχι μεριστικώς , όχι με ό,τι μας περισσεύει ! Χωρίς την παραμικρή έκπτωση ! Πληρώσωμεν πάσαν δικαιοσύνην …Έτσι και σε αυτήν την επαναλαμβανόμενη προτροπή που βγαίνει από των Ιερέων μας τα χείλη ! Πάσαν την ζωήν ημών …χωρίς εκπτώσεις , περιορισμούς , συμβιβασμούς , οικονομίες …Σοι Κύριε απαντά ο λαός Σου ! Σε σένα Κύριε εμπιστευόμαστε ολοκληρωτικά την ζωή μας ! Αν δεν μπορούμε , αν δεν αντέχει η λογική μας τούτον τον διάλογο , καλύτερα να σιωπήσουμε !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : Σφίξε το χέρι του Χριστού

Ο Τζιμάκος η Μαλβίνα … και οι ξε χα( σ) μένες ψυχές…

Τις έγνων νουν Κυρίου ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο ; (Ρωμ. 11,34) 

Έλεγε ένας μεγαλόσχημος Μοναχός Αγιορείτης, στων βράχων τα ιερά… 

-Βρε παιδιά , βρε αδελφοί , ας αφήσουμε και κάποιον να περισσέψει , να έχει και ο Κύριος δουλειά να κάνει εν εκείνη τη ημέρα ! Όλους τους δικάσαμε , τους αθωώσαμε τους δικαιώσαμε ή τους καταδικάσαμε … 

Βέβαια ο ίδιος Μοναχός συνεχώς επαναλαμβάνει και κάτι ακόμα : Μείζων των αρετών η διάκριση ! Πολλές φορές η σιωπή είναι χρυσός αλλά όχι Χριστός ! Άλλο δηλαδή το να μην κρίνεις και να μην καταδικάζεις κανέναν, υποκαθιστώντας τον μόνο Δίκαιο Κριτή και άλλο το να μην μιλάς και να αφήνεις τα πάντα και τους πάντες ανεξέλεγκτα να χάνονται , να βυθίζονται και να κατακρημνίζονται . Μίλα λοιπόν με διάκριση και όχι για να αυτοδικαιωθείς, αλλά από αγάπη και υποχρέωση ιερή . Για να θέσεις νου . Γιατί πονάς όταν σκέφτεσαι ότι μπορεί έστω και ένας να βρεθεί έξω από τον Παράδεισο , να μην θωρεί το ανέσπερο Φως και αυτό το ίδιο Φως να τον τυραννά και να τον καίει αιωνίως ! 

Μα όταν έρθει η στιγμή που εκείνος ο άνθρωπος που αγαπητικά πλησίασες φύγει , τότε μην σταματήσεις να μιλάς στον Θεό για αυτόν και να Τον παρακαλείς όλο και στα πιο φωτεινά να ανεβάζει την ψυχή του. 

Και μια προσωπική εξομολόγηση . Θαύμαζα σαν παιδί και νέος, έναν πολύπλευρο καλλιτέχνη . Δημήτριος το όνομά του . Μου άρεσαν οι μουσικές και τα τραγούδια του και έβρισκα εξαιρετικά ευφυή αυτόν τον άνθρωπο . Απίθανα εύγλωττος , μοναδικά ευρηματικός , σπουδαίος κωμικός ηθοποιός και αφοπλιστικά φιλαλήθης στην πολιτική του θεώρηση . Όταν κάποτε επέστρεψα ( ελπίζω το έλεος του Κυρίου κάποτε να επιβεβαιώσει τούτην την επιστροφή) και εγώ από την μακρινή χώρα που είχα αποδημήσει , σκέφτηκα πως υπήρχαν κάποια τραγούδια αυτού του καλλιτέχνη και κάποιες παραστάσεις του, που έβλαπταν βάναυσα την φήμη του Χριστού μας . Και έτσι απότομα σταμάτησα να τον παρακολουθώ ! Αλλά ( και αυτό διόλου δεν με τιμά ) σταμάτησα να προσεύχομαι και για εκείνον. Προσπάθησα να μην τον κατακρίνω μεν , αλλά δεν επιστράτευσα το ευμήχανό μου , αυτό που όλοι μας οφείλουμε να δουλεύουμε , προκειμένου να τον συναντήσω κάπου , να του πω δυο λόγια για την αγάπη του Χριστού μας . Και έτσι μια μέρα πριν λίγα χρόνια έμαθα πως ο Τζιμάκος … ξαφνικά κοιμήθηκε σχεδόν στα 60 του ! Ένιωσα απαίσια τότε ! Σαν να έφυγε κάποιος δικός μου άνθρωπος ! Ανακουφίστηκα κάπως σας έμαθα πως ο Δημήτριος είχε εξομολογηθεί σε πολυσέβαστο Γέροντα! Αγωνιούσα όμως για την ψυχούλα του! Γράφαμε το όνομά του στο ψυχοχάρτι . Τις έγνων νουν Κυρίου ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο ; 

Λίγο καιρό πριν στο γνωστό κελί σύννεφο στις Καρυές του Άθωνα. 

-Γέροντα , τι συμβαίνει με όλους αυτούς που νομοθετούν όλα τα άθεσμα που βλέπουμε; Αν μετανοήσουν και εξομολογηθούν σε πνευματικό συγχωρούνται ; 

Και ο Γέροντας που όποιον συναντήσει σκύβει ανυπόκριτα και του φιλά το χέρι ( δείγμα της απέραντης και απροσωπόληπτης αγάπης που με την χάρη του Θεού γέμισε την ψυχούλα του) μας ξαφνιάζει όλους ! 

-Παιδιά μου , αν όλοι αυτοί που νομοθετούν τέτοια αισχρά και βδελυχτά στα μάτια του Θεού, όσοι χωρίς φόβο Κυρίου μεταλλάσουν την αλήθεια του Θεού εν τω ψεύδει δεν εξομολογηθούν δημόσια το σφάλμα τους …Να βγουν δηλαδή ( έχοντας προσπαθήσει έστω πριν να ακυρώσουν τον νόμο ) στον κόσμο , στους ανθρώπους , στους νέους κυρίως να φωνάξουν το ήμαρτον …όσες εξομολογήσεις και να κάνουν δεν συγχωρούνται ! Γιατί είναι αμέτρητες οι πληγές που έχουν ανοίξει και ολοένα ανοίγουν… 

Κανείς δεν γνωρίζει αδελφοί μου συναμαρτωλοί βεβαίως πως θα κρίνει ο Κύριος ! Αλλά ό,τι αφήνουμε πίσω μας μετά τον θάνατό μας σε …κοινή θέα, το οποίο αντίκειται σφόδρα στον νόμο και τα δικαιώματα του Κυρίου και συνεχίζει να παράγει σκοτάδι και απώλεια , φαίνεται ότι ανήκει σε μια ειδική κατηγορία εξομολόγησης . Γιατί αλλιώς μοιάζει με μυκτηρισμό του Θεού ! Είναι σαν να έκλεψα , να το εξομολογήθηκα , αλλά να συνεχίζω να πορεύομαι χωρίς να επιστρέφω τα κλοπιμαία στον γνωστό μου ιδιοκτήτη τους. Το φανταζόμαστε αυτό ; Είναι σαν να εμπαίζουμε το μυστήριο ! Σαν να προσπαθούμε να ξεγελάσουμε τον Θεό… Ναι αδελφοί και πατέρες, όταν τα έργα μας έχουν επενέργειες που αενάως διαχέονται και δεν περιορίζονται στα στενά πλαίσια μιας διαπροσωπικής σχέσης , έχουμε χρέος να εξαλείψουμε όσο το δυνατόν τον αντίκτυπό τους, με το να δηλώσουμε με παρρησία και δημόσια την ειλικρινή μας συντριβή και την μετάνοιά μας . 

Ο πατήρ Ευάγγελος Παπανικολάου , ο Ιεραπόστολος του Καμερούν , ο Γιατρός , αυτός ο Ιεροκήρυκας ο θαυμάσιος , ένα εκρηκτικό και θεραπευτικό μίγμα Καντιώτη ,Πόποβιτς και Ευγένιου Σπαθάρη…, ένα παραμυθητικό δώρο του Θεού στις ζοφερές μέρες μας με τον αληθινά ελπιδοφόρο λόγο του, μέσα στα πολλά λανθάνοντα και φανερά μηνύματα που εξέπεμψε με τις υπέροχες μακρόσυρτες και χορταστικές ομιλίες του μέσα στο Τριώδιο και το Πεντηκοστάρι του 2020, εκεί στην ομιλία της Αναστάσεως και προς το τέλος της μας παρακάλεσε να προσευχηθούμε για 2 ονόματα ! Δέος με κατέλαβε εκείνο το ξημέρωμα … Δημητρίου και Μαλβίνας … 

Ο Τζιμάκος , που δημόσια βγήκε και φωτογραφήθηκε με τους Μοναχούς εκεί στην μυροβόλο Άνδρο και με εκείνο το υπέροχο ολοφώτεινο πρόσωπο κρατώντας την αναστάσιμη λαμπάδα του ήταν σαν να μας έλεγε: Συγχωρέστε με και εσείς αδελφοί μου για όσα βλάσφημα και αντιχριστιανικά όλα αυτά τα χρόνια είπα και έπραξα ! Εμείς έτσι τον φανταστήκαμε αδελφοί μου συναμαρτωλοί ! Τις έγνων νουν Κυρίου ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο ; 

Και η ευφυέστατη ομοίως Μαλβίνα, που όσο δημοσιογραφούσε δεν συμβιβαζόταν με τον εκάστοτε Καίσαρα και Κρέοντα…μα έκανε κάποτε μια κουταμάρα και ασέβησε προς την Κυρία Θεοτόκο … 

Δημητρίου και Μαλβίνας και Ιωσήφ…(για φαντάσου... ακόμα και για τον Χριστιανό βαπτισμένο αιμοσταγή Στάλιν είπε ότι προσεύχεται ο παπά Ευάγγελος) και Μπίλι ...Βασιλείου του διάσημου μόδιστρου..

Μας ξύπνησε σε εκείνο το Αναστάσιμο κήρυγμά του ο παπάς του Καμερούν, σαν να μας έλεγε : Προσευχηθείτε για τον σύμπαντα κόσμο και για κάθε ψυχή κεκοιμημένου Ορθοδόξου αδελφού μας ! Για όσους μας έβλαψαν , μας θύμωσαν , μας πίκραναν , μας δίωξαν , μας συκοφάντησαν , μας σκανδάλισαν , μας έβλαψαν την φήμη την τωρινή και την ύστερη …Με αγάπη ανυστερόβουλη και αρχοντική , να μοιάζει με του Θεού . 

Όπως για τον Χριστό μας δεν υπάρχουν εν ζωή χαμένες υποθέσεις, έτσι και για όλους εμάς δεν πρέπει να υπάρχουν χαμένες ψυχές ! 

Και όλοι εμείς οι περιλειπόμενοι ας μην σταματάμε ποτέ όσο ανασαίνουμε να προσευχόμαστε αδιακρίτως για κάθε ψυχή, που γυρεύει το Φως ! 

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο : Μια ψυχή επέστρεψε και μας μίλησε

Μπούζι , χλιαρό, ζεστό! Δεν είναι παιχνίδι η σωτηρία…

Τα παιχνίδια των παιδιών και η χαρά στα μάτια τους! Αληθινή χαρά με χαμόγελα και αγκαλιές ! Όχι εκείνη η ψεύτικη χαρά των οθονών και της κονσόλας αλλά εκείνη που κάνει τα μάτια να πετούν σπίθες και τα μυαλουδάκια τους να σκαρφίζονται συνεχώς ! Με πόσα ελάχιστα μπορεί ο άνθρωπος να χαίρεται ! Αρκεί να παρατηρήσεις ένα παιδί που παίζει για να το διαπιστώσεις ! Βέβαια το όμορφο , το ιδεατό θα ήταν να έπαιζαν έξω στη φύση , σε αυλές μιας νοσταλγικής , ευχόμαστε και όχι χαμένης γι απάντα ξεγνοιασιάς. Αλλά θα μου πείτε τώρα και ευσχήμως αδελφοί μου συναμαρτωλοί εσείς που βρίσκεστε ανάμεσα στους 4 τοίχους του διαμερίσματος στην μεγάλη πόλη ιδίως σε περίοδο «θαλπερής» καραντίνας , εσείς που να νοσταλγείτε και μόνο τις περισσότερες φορές μπορείτε , τι παιχνίδι να παίξει κανείς με τα παιδιά ; Είπαμε , με τα λίγα ο άνθρωπος έχει όλον τον παράδεισο μπροστά του. Δώσε στα παιδιά την πρωτοβουλία κι αυτά στο πιτς φιτίλι που λέμε θα σου βρουν παιχνίδι να παίξετε ! Έτσι έκανε κάποτε λοιπόν και η μικρότερη από τις θυγατέρες μου . Στο πολύ …πρόσφατο παρελθόν . –Μπαμπά θα παίξουμε ; Αμέ ! Τι θες να παίξουμε ; Μήπως κρυφτό ; Όχι κρυφτό , κάτι καλύτερο ! Θα παίξουμε το μπούζι ! Τι είναι αυτό παιδάκι μου ; Καλά δεν το ξέρεις ; Πολύ ωραίο ! Έχει πολύ πλάκα ! Άντε για μάθε το μου ! Λοιπόν , παίρνω ένα παραγματάκι …εσύ κλείνεις τα μάτια σου μέχρι να σου πω να τα ανοίξεις , μην κάνεις κλεψιές …θα το καταλάβω ! Παίρνω λοιπόν αυτό το μικρούλι αντικείμενο και κρύβω κάπου μέσα στο σπίτι ! Λοιπόν μόλις σου πω και ανοίξεις τα μάτια σου εσύ αρχίζεις να ψάχνεις ! Όσο πιο πολύ απομακρύνεσαι εγώ πρέπει να σου λέω μπούζι , μπούζι …Όσο λίγο θα πλησιάζεις σου λέω κρύο , κρύο …Όταν φτάνεις κάπως κοντά αλλά πάλι είσαι αρκετά μακριά σου λέω χλιαρό, χλιαρό ….Και μόλις φτάσεις σχεδόν δίπλα στο κρυμμένο αντικείμενο σου φωνάζω ζεστό , ζεστό…και εκεί κοντά πρέπει καλά να ψάξεις ! Τι λες αρχίζουμε ; 

Ομολογώ πως από εκείνη την ημέρα έγινε το αγαπημένο μας παιχνίδι με την μικρή ! Μπούζι,κρύο , χλιαρό, ζεστό ! 

Ακούγεται και κάπου αλλού αυτή η διαβάθμιση αδελφοί μου ! Μόνο που εκεί δεν πρόκειται για παιχνίδι με χαρές και γέλια ! Υπάρχει μια αλλιώτικη χαρά εκεί ! Μα και δάκρυα και αγωνία ! Δεν είναι παιχνίδι , το ξαναλέμε ! Μοιάζει όμως πολύ με αυτό που παίζαμε με την μικρούλα ! Μα όταν ακούγεται από το στόμα της δημιουργικής αρχής της σύμπασας κτίσης , από αυτήν την ασίγαστη φωνή του παρατεινόμενου εις τους αιώνες Κυρίου και Θεού μας , το ψυχρός και κυρίως εκείνο το χλιαρός …οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός. οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου. (Αποκ. 3/15, 16) Σκληρά φαινομενικά αυτά τα λόγια ! Αφυπνιστικά , ικανά να μας φέρουν εις επίγνωσιν αληθείας ! Προτιμά ο Κύριος το απομεμακρυσμένο μας ( αν μπορεί να ειπωθεί αυτό). Με την ψυχή για τον Χριστό μας μπούζι μα και με αυτογνωσία για τούτη την παγερή κατάσταση υπάρχει μια κάποια ελπίδα επιστροφής και σωτηρίας ! Με χλιαρή την ψυχή και την πίστη σε συνδυασμό με την ολέθρια αυταπάτη του καλού ανθρώπου , του ευσεβιστή και του εμμονικά αγαπολόγου , όλο κάπου εκεί κοντά θα βρισκόμαστε αλλά πόρρω και έξω του κεκοσμημένου Νυμφώνος του Σωτήρος Χριστού . Καρτεράμε πάντοτε να μετρηθεί η θερμοκρασία μας …Ζεστοί και θερμοί να βρεθούμε εν εκείνη τη ημέρα στην πίστη! Αλίμονο όμως αν αυτό δικαιωνόμαστε νιώθοντας ήδη έτσι …Αλίμονο σε όποιον ξεστομίσει ότι διαθέτει ζέουσα πίστη ! Ελεοσωτηρία υπάρχει και μόνο ! Κάποτε θα πληροφορηθούμε όταν ο Χριστός φωνάξει το ζεστός …το ψυχρός ή φευ το χλιαρός …Να μείνει ως τότε το όνομά μας γραμμένο στο βιβλίο της Ζωής ! Με φιλότιμο ας προσπαθούμε να απομακρυνθούμε από το παγερό και το μπούζι , μα κυρίως από το χλιαρό ....

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Στην σειρά για το...εμβόλιο της Ζωής...

-Πάλι εδώ ευλογημένε;

-Πάλι πάτερ μου , συγχωρέστε με !

-Γιατί παιδί μου να συγχωρέσω ;
Αυτό είναι το σωστό …Τώρα στην νέα αρχή σου πασχίζεις να καθαρίσεις την ψυχή σου …Μοιάζει αυτή σαν ένας μαντρότοιχος πολυκαιρισμένος …

Σκόνες , λάσπες , χρόνια λερωμένα , μπογιές με συνθήματα αρνησίθεα …Και εσύ έχεις πάρει μια βούρτσα και την βουτάς συνέχεια στον ασβέστη …Και δως του να περνάς τις βρωμιές να ασπρίσει ο τοίχος …

Αλλά τώρα στο ξεκίνημα θέλει πολλά χέρια να τον περάσεις …Γι αυτό και μου έρχεσαι συνέχεια !

Και σε παρακαλώ όποτε βρίσκεις κανένα σημείο του τοίχου να ξασπρίζει, να έρχεσαι να το ...ασβεστώνουμε !
Ακηλίδωτος να μένει ο τοίχος της ψυχούλας σου !

Του είπε λοιπόν και πάλι όσα φρέσκα είχε θυμηθεί εκ νεότητός του . Και εκείνος κατάλαβε ξανά με αγάπη και συγχώρεσε ο φιλανθρωπότατος Πατέρας και έδωσε ευλογία ο λειτουργός του για θεία μεταλαβιά!

Γονάτισε και του διάβασε την ευχή ο παπά Λιάς. Έκανε να φύγει, μα επέστρεψε αμέσως πριν έρθει ο επόμενος που είχε σειρά .

-Πάτερ , με συγχωρείτε …Κάτι ακόμα να σας ρωτήσω …
Έχω έναν λογισμό που όλο μου λέει ότι κάτι θα κολλήσω αν μπροστά μου είναι κανένας άρρωστος ή υπερήλικας… Και προσπαθώ να κοινωνάω πρώτος !

Βλέπω και τα παιδάκια που τα βάζετε μπροστά …

-Αχ παιδί μου …δεν είσαι ο μόνος …Σε πολλούς μπαίνει αυτός ο λογισμός …Τον βάζει ο πονηρός …
Τα παιδιά τα βάζουμε πρώτα για να μην τα αποθαρρύνουμε τώρα που δεν έχουν εδραία ακόμα την πίστη …
Κανονικά δεν θα έπρεπε …Αλλά κάνουμε μια οικονομία ! Λέγε παιδί μου την ευχή και μην φοβάσαι …Δεν κολλάει κανέναν με αρρώστια ο Χριστός μας !
Δεν έχω ασθενήσει ποτέ μου Ξέρεις τι έπρεπε να εισπράττω κάθε φορά ; Ατομική βόμβα μικροβίων συγκεντρώνεται αν μεταλάβουν 50- 100 άνθρωποι τις Κυριακές …
Δεν συζητάω για τις μεγάλες μέρες που κοινωνούν 200 και βάλε άνθρωποι! Κάτι ελάχιστο να έχει ο καθένας θα έπρεπε εγώ στο τέλος, που καταλύω με την αγία λαβίδα ο,τι μένει στο Άγιο Ποτήριο, να πέφτω κάτω και να πεθαίνω ακαριαία !

Μην φοβάσαι λοιπόν παιδί μου ! Όπως έρχεται ο λογισμός , έτσι να τον αφήνεις να φεύγει !

Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης στάθηκε στην μεγάλη σειρά να μεταλάβει ! Προσπαθούσε να μην κοιτά μπροστά του και να διώχνει τον λογισμό που ερχόταν για να του ψιθυρίσει : κοίτα δίπλα σου , έλεγξε ποιος είναι μπροστά σου …

Έλεγε την ευχή μαζί με κάτι που του άρεσε και είχε μάθει να επαναλαμβάνει …Θαρρών τω ελέει σου προσέρχομαι Κύριε , θαρρών τω ελέει σου ! Έριχνε μόνο κλεφτές ματιές στον παππούλη που ολόχαρος και πολύ προσεχτικός μετελάμβανε τον κόσμο . Είχε φτάσει σχεδόν η σειρά του .

Άκουσε πίσω του εκείνη την στιγμή μια γυναικεία φωνή να λέει ..συγγνώμη να περάσουμε …Ήταν μια γυναίκα που είχε πάρει στην αγκαλιά της μια μεγάλη κοπέλα γύρω στα 16 …
Την είχε σηκώσει από το καροτσάκι το αναπηρικό ..Ανήμπορο το κορίτσι με μια σπαστικότητα έντονη και το προσωπάκι της γεμάτο με σάλια που ξέβγαιναν από το στόμα της…

Κατέβηκε ο παππούλης τα σκαλοπάτια της ωραίας Πύλης και την μετέλαβε προσεχτικά σκουπίζοντας την αργά με το μάκτρο !

Ανέβηκε έπειτα και τον κοίταξε με μια διαπεραστική ματιά που πόσα δεν του μήνυσε μυστικά εκείνη την ώρα …Μην φοβάσαι παιδί μου ! Δεν μολύνει ο Χριστός !

Πλησίασε λοιπόν προσπαθώντας να κατανικήσει τους νέους λογισμούς φόβου και αμφιβολίας που τον συνάντησαν στην θέα εκείνου του ανήμπορου πλάσματος …

Πόσο ντρεπόταν για την ισχνή του πίστη …Και εκείνη την στιγμή ο παπά Λιάς έκανε κάτι που δεν θα το ξεχάσει όσο ζει . Έβαλε την αγία λαβίδα στο δικό του το στόμα και άρχισε να την «καθαρίζει» με τα χείλη του. Επανέλαβε πάνω από 10 φορές αυτήν την κίνηση !

Δεν είχε σκοπό να εντυπωσιάσει τους γύρω του !
Ήθελε μόνο να κηρύξει, όχι με λόγια μα εμπράκτως , με βίωμα !

Εκατοντάδες ομιλίες και αμέτρητα βιβλία κι αν διάβασε από τότε για το ζωντανό θαύμα της πίστης μας και για το απρόσβλητό του από τα μέτρα και τις λογικές τούτου του κόσμου , ποτέ δεν βρήκε κάτι τόσο πειστικό όσο εκείνη την γεμάτη από αγάπη και πίστη «απολύμανση» …

Τούτες τις μέρες που ο άνεμος της απιστίας και της Θεομαχίας μας κυνηγά … το παράδειγμα εκείνου του ταπεινού παπά από τ Ανάπλι θα μπορούσαν να το ακολουθήσουν όλοι οι Ποιμένες μας .

Σκεφτόμαστε αυτήν την Κυριακή μπροστά στις «αχόρταγες» κάμερες των τηλεοράσεων όλους τους Αρχιερείς μας , μπροστάρηδες , να καθαρίζουν συνεχώς με τα χείλη τους την αγία λαβίδα …στέλνοντας το δικό τους βιωματικό μήνυμα προς όλους μας :

Αδελφοί , δεν κοινωνάμε ψωμί και κρασί , μα το Σώμα και το Αίμα του Ζωντανού Θεού .

Κι αυτά δεν μολύνονται !!!
Είναι τα πιο ισχυρά θεραπευτικά και αγιαστικά αντισώματα που εξαφανίζουν επιδημίες και λοιμώξεις …

Είναι τα πιο δυνατά εμβόλια που μας μπολιάζουν με Αθανασία .

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από κείμενο με τίτλο:
"Εκείνη την Κυριακή"

Αφιερωμένο στον παπά Λιά μας .
Να έχουμε όλοι την ευχή του .

Περισσότερα για την ζωή αυτού του ταπεινού Λειτουργού του Υψίστου στο βιβλίο μας : «Πόσα χωράνε σ ένα Αμήν» το οποίο κυκλοφορεί από την Ιεραποστολική συναλληλία ‘’Πρόμαχος Ορθοδοξίας’’.

Ο Χριστός και …το μαστίγιο

Μιλούν πολλοί σε τούτους τους καιρούς  και υπό το περίβλημα μιας ψευδώνυμης αγάπης, ακατασχέτως  αγαπολογούν, αμνηστεύοντας κάθε είδος αμαρτίας,  καθώς όπως διατείνονται ο Κύριος είναι …μόνο Κύριος και Θεός της αγάπης, της συγγνώμης, της αγκαλιάς, της  μη κατάκρισης. Είναι για εκείνους ηθικοί τρομοκράτες  όσοι φωνάζουν σπαρακτικά και στεντορεία τη φωνή με ζέση αληθινή και όχι χλιαρά νανουριστικά και νερόβραστα ορθοτομούν τον λόγο της Αληθείας, κηρύττοντας ότι ο Θεός είναι η Αγάπη μα είναι και η Δικαιοσύνη.Μην ξεχνάμε φωνάζουν, τα δικαιώματα τις κρίσεις και τις εντολές Του. Ηθικοί τρομοκράτες λοιπόν ο Καντιώτης, ο Παναγόπουλος, ο π.Αθανάσιος Μυτιληναίος ο αείμνηστος Σωτηρόπουλος και άλλοι πολλοί ακόμα! Και έχουν την συνήθεια (Ω ανόητοι και βραδείς τη καρδία …έτσι μας αποκάλεσε ο ίδιος ο Χριστός μας, όταν δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε την αλήθεια των ρημάτων του) να χρησιμοποιούν τους λόγους ενός μεγάλου Αγίου των ημερών μας, του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου .Έναν δεν συγκεκριμένο κατά κόρον, τον οποίον πολλές φορές έχουμε αναφέρει και εμείς σε κείμενα και εκπομπές. «Σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Βρε εγώ δεν είμαι … δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεστε μαζί μου τη ζωή». Κατάλαβες; Έτσι είναι ο Χριστός.

Δεν βαστά την κόλαση ο Χριστός, δεν βαστά μαστίγιο! Βέβαια οφείλουμε να πούμε πως όταν ο Χριστός μας χρειαστεί παίρνει  μαστίγιο και ρομφαία…Αλλά ας προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τον συγκεκριμένο λόγο του Αγίου Πορφυρίου. Είναι φίλος σας ο Χριστός, είναι η αγάπη και δεν καιροφυλαχτεί για να σε τιμωρήσει! Δηλαδή, δεν λέει ο Άγιος, αμάρτανε παιδί μου και μην σε νοιάζει,  γιατί η αγάπη του φίλου σου Χριστού στο τέλος θα νικήσει και θα σωθείς στα σίγουρα και απροϋπόθετα! Προτρέπει δε  να μην αμαρτάνουμε όχι από φόβο  για να μην τιμωρηθούμε και κολαστούμε. Δεν λέει ο Άγιος ότι δεν υπάρχει κόλαση…Θα ήταν σαν να ανέτρεπε μεταξύ πολλών άλλων και  εκείνο το χωρίο από το Ευαγγέλιο του Φωτός…και εκπορεύσονται οι τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως… Να μην αμαρτάνουμε γιατί έχουμε έναν Θεό Πατέρα αρχοντικό και καρτερικό, που δεν μας περιμένει στην γωνία να μας συλλάβει σαν αστυνόμος που μοιράζει κλήσεις και βαριά πρόστιμα, αλλά επειδή αυτόν τον Θεό Πατέρα και φίλο μας, δεν μπορούμε από αγάπη και άμετρη ευγνωμοσύνη για τις τόσες ευεργεσίες στην ζωή μας,  να πληγώσουμε αθετώντας το θέλημά Του !

Μην διαστρεβλώνουμε τα λόγια του μεγάλου μας Αγίου, του λατρεμένου Αγίου Πορφυρίου! Μην τα χρησιμοποιούμε για να κομίσουμε προτεσταντικού τύπου βολικές  κακοδοξίες στην ελέγχουσα συνείδησή μας μα κυρίως σε αδαείς και εμπεριστάτους αδελφούς μας που διψούν για τον Χριστό μας και την Αλήθεια Του.   

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο :

Δεν είναι παιχνίδι η Σωτηρία

Δεν με λυπάσαι πια ; Τι πατέρας είσαι ; (Σελίδα 233 )

Ίσως να ναι το πιο ασυνήθιστο κείμενο που έγραψε τούτο το χέρι . Δεν θα περιγράψει εξ ολοκλήρου πρόσωπα που αναζητούν μιμητές…
Ίσως παραξενέψει κάποιους που έχουν συνηθίσει στις σελίδες μας να φωλιάζουν μονάχα οι αναντίλεκτα διαλεχτοί του Θεού…
Μα όσο η καρδιά ακόμα χτυπά, εγγυάται ο Κύριος πως όλα μπορούν να μεταμορφωθούν. Και τον βράχο του εγώ μας , ένα δάκρυ να σμιλέψει…
Δεν τους διαλέγουμε τους γονείς…
Σκληρός ο λόγος για να βγει από το στόμα του Φίλιππου.
Δεν τον ξεστόμισε βέβαια ποτέ του .
Αλλά η γλώσσα της ψυχής και της διάνοιάς του συχνά τον επαναλάμβανε.
Πάντοτε αναζητούσε λόγια γραμμένα για την μάνα, την κάθε μάνα να του χαρίσουν έναν δροσισμό και μια γλυκάδα στην σφιγμένη ψυχή του .
Μάθαινε απ΄έξω σαν παιδί στου κατηχητικού τις άγιες ώρες, ποιήματα γραμμένα για εκείνην και ως τώρα που απόκτησε και αυτός εγγόνια τα θυμάται από στήθους και τους τα λέει.

…΄Ολα μας τα μαθες, Μάνα γλυκύτατη, ατίμητη Μάνα,

και με της Πίστης μας τ΄άγιο μας έθρεψες κ΄άφθαρτο μάννα.

΄Ενα κομμάτι χρυσάφι μας έκρυψες μέσα βαθιά μας,

να μπουμπουκιάσουν οι ανθοί λαχταράς του καλού στην καρδιά μας…

…Μάνα! πού βρήκες την τόση στοργή, την αγάπη την τόση;

Μέσ΄στην ψυχή σου απ΄το χέρι του Πλάστη μας έχει φυτρώσει!... ( Γ. Βερίτη «Μάνα γλυκύτατη»)

Ποτέ δεν ξεχνά του Γεωργού Βερίτη τους υπέροχους στίχους τους γραμμένους για την Μάνα όλου του κόσμου, μα και για την κάθε γυναίκα, που ζωή κυοφόρησε !
Δεν μπορεί όμως να ξεχάσει ότι μέσα του πέρα από τον οφειλόμενο σεβασμό για την μάνα του , ποτέ δεν τα κατάφερε να ανθίσει ένα λουλούδι δικό της αμάραντο και ευωδιαστό, να το ποτίζει με της μνήμης του τις σταγόνες .
Σκληρή γυναίκα , δίκαιη, μα σκληρή ! Τους έμαθε να είναι σωστοί άνθρωποι, τους έθρεψε με της πίστης τα ωφέλιμα μα … Χωρίς αγκαλιές , και τρυφεράδες, κυρίως μαζί του . Ίσως ο χαρακτήρας της , ίσως οι δυσκολίες της δικής της νιότης …
Έψαχνε πάντα ο Φίλιππος να δικαιολογήσει …Πίστευε πως θα μαλάκωνε η καρδιά της με τον ερχομό των εγγονιών της , με την νύφη της την γλυκομίλητη …Μα η μάνα του συνέχισε να τον δυσκολεύει .
Να μην βλέπει τίποτα σωστό στον τρόπο του , συνεχώς να αναζητά κάτι διαφορετικό από όσα κατάφερνε εκείνος με τόσους κόπους και θυσίες …Κύλησε μια ζωή ολόκληρη με αυτό το μαράζι.
Το πρώτο που συνεχώς εξομολογιόταν στον πατέρα Επιφάνιο , αργότερα στον πατέρα Συμεών…
Και οι Γεροντάδες του μιλούσαν συμπάσχοντας μαζί του , για υπομονή και συγχώρεση !
Πόσο τον κατέπνιγε αυτή η θύμησή της . Ιδίως τις ώρες που πήγαινε να προσευχηθεί για εκείνην . Δεν τα κατάφερνε ποτέ να αποσώσει μια ευχή χωρίς να τον περικυκλώσουν αναμνήσεις σαν πέτρες βαριές πάνω στην καρδιά του .
Εκλιπαρούσε του αμνησίκακου την ατάραχη θάλασσα.
Παρακαλούσε συνεχώς τον Μακρόθυμο Κύριο να γαληνέψει η ψυχή του και να κατορθώσει να μην τον ταράζει της μάνας του η εικόνα …
Εκείνη , να τον παρατηρεί αυστηρά , χωρίς στοργή, χωρίς ένα παίνεμα , μια καλή κουβέντα που όλοι μας χρειαζόμαστε να μας πάει λίγο πιο μπροστά …
-Στα σίγουρα έλεγε στην γυναίκα του …ένα βράδυ μετά από ένα τηλεφώνημα μαζί της … ο Βερίτης δεν είχε γνωρίσει την δική μου την μανούλα …Ακόμα και τώρα …που έφτασε 85 χρονών δεν μαλακώνει …Αν σου πω τι μου είπε σήμερα !
Η Ελπίδα ως συνήθως προσπάθησε να την δικαιολογήσει …
-Μεγάλη γυναίκα είναι ! του είπε… Παραξενεύει πολύ ο άνθρωπος σαν μεγαλώνει τόσο !
-Τώρα είπες το καλό ! Γιατί πριν από 50 χρόνια δεν ήταν παράξενη ! Τώρα έγινε ; Μεταξύ μας τώρα μιλάμε ..ας μην χρυσώνουμε το χάπι …
Ξάπλωσε σκασμένος …Η γνώριμη πέτρα, πάλι ήρθε και στάθηκε πάνω στο στέρνο του ! Ούτε λόγος για προσευχή εκείνη την ώρα ! Είχε θυμώσει μαζί της, ξανά !
Πως τον πλήγωνε τούτη η σκέψη… Που δεν καταλάβαινε εκείνη πόσο είχε προσπαθήσει όλα αυτά τα χρόνια , τόσες φορές να αποτυπώσει έστω μια ματιά της , να φυλακίσει μια κουβέντα που θα τον έκανε να πιστέψει πως ο Βερίτης έγραψε και για την δική του μάνα…
Γύρεψε λοιπόν κι έφερε μπροστά του τον Θεό …Και άρχισε να του μιλά σε μια ασυνήθιστη, πρωτόγνωρη για εκείνον γλώσσα , με παράπονο πολύ …
-Καλά δεν με βλέπεις τόσα χρόνια , πόσο τυραννιέμαι μαζί της ; Δεν σου ζητώ πια να την αλλάξεις στον τρόπο της μαζί μου …Πνευματικό έχει να την συμβουλεύει…
Μπορεί να είναι όλα αυτά ένα σχέδιο για την δική μου ταπείνωση εξάλλου ...
Και εκείνη να παίζει τόσο καλά τον σωτήριο για μένα ρόλο της…Αλλά βοήθησέ με , αυτήν την πέτρα να την διώξω από πάνω μου …
Τόσα χρόνια δεν βαστώ !
Δεν με λυπάσαι πια ; Τι πατέρας είσαι ;
Βουρκωμένος όπως ήταν στο κρεβάτι, γύρισε στο μικρό κομοδίνο να κοιτάξει μια εικόνα του Χριστού που είχε εκεί μαζί με τον Όσιο Δαβίδ τον προστάτη του, και τους Ταξιάρχες τους διοικητές του …Λίγα βιβλία ακόμα εκεί με σελιδοδείκτες μέσα, που τα διάβαζε εκ περιτροπής εκείνη την εποχή .
Πάνω- πάνω τα ασκητικά έργα του Αββά Δωροθέου που πριν λίγες μέρες είχε ξεκινήσει . Χωρίς να το καταλάβει καλά –καλά, πήρε αυτό το βιβλίο στα χέρια του και το αγκάλιασε, σαν να ήθελε με αυτό να αντικατασταθεί εκείνο το αβάσταγο βάρος… Δεν κατάλαβε πως το άνοιξε λοιπόν προς τις μέσα σελίδες του, μακριά από την σήμανση του σελιδοδείκτη του …
Τυχαία είπε …Ας διαβάσω κάτι …
Την θυμάται πάντα εκείνη την νύχτα …Ακριβώς, ημερομηνία και ώρα ! Μα και την συγκεκριμένη σελίδα που …τυχαία έφερε μπροστά του , του Πατέρα η απόκριση . Σελίδα 233…Οι δυο φύσεις του Χριστού και τα επίγεια χρόνια του, σκέφτηκε ! Ξεκίνησε να διαβάζει :
….Δεν το εξαφάνισε όμως μέχρι τώρα εντελώς, αλλά ακόμα έχει το έλλειμμα της μνησικακίας, που είναι η ουλή απ’ όπου εύκολα ξανανοίγει όλο το τραύμα, όταν δεχτεί μικρό κτύπημα. Πρέπει λοιπόν ν’ αγωνιστεί, για να εξαφανίσει εντελώς την ουλή….
"Πως όμως μπορεί να το κατορθώσει κανείς αυτό; Με το να προσεύχεται μ’ όλη του την καρδιά γι’ αυτόν που τον λύπησε και να λέει: ‘Θέε μου, βοήθησε τον αδελφό μου και με τις ευχές του και μένα’. Καί βρίσκεται στη θέση να προσεύχεται για τον αδελφό του -πράγμα που αποτελεί απόδειξη της αγάπης και της συμπάθειας- και να ταπεινώνεται ζητώντας βοήθεια με τις ευχές του. Όπου δε υπάρχει συμπάθεια, αγάπη και ταπείνωση, πως μπορεί να υπερισχύσει θυμός ή μνησικακία ή κάποιο άλλο πάθος; …."( Αββά Δωροθέου, Έργα Ασκητικά, Εκδόσεις Ετοιμασία, σελ.233)
Χριστέ μου ! ψέλλισε !
Η Ελπίδα δίπλα κοιμόταν !
Σηκώθηκε απ το κρεβάτι και γονάτισε πάνω απ την 233 σελίδα ! Έγινε εκείνη την ώρα το πιο ευωδιαστό προσκυνητάρι του κόσμου αυτή η σελίδα !
Ξεκίνησε λοιπόν να λέει :
Θεέ μου , βοήθησε την μητέρα μου Ευαγγελία και με τις ευχές της και εμένα !
Θεέ μου , βοήθησε την μητέρα μου Ευαγγελία και με τις ευχές της και εμένα !
Θεέ μου , βοήθησε την μητέρα μου Ευαγγελία και με τις ευχές της και εμένα !
Τρεις φορές το είπε …Και η πέτρα έσπασε …

Νώντας Σκοπετέας

Από το βιβλίο: "Αυτοί οι Παράξενοι Χριστιανοί" ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας)

Αληθινή Ιστορία όπως μας την εμπιστεύθηκε ο αγαπητός αδελφός μας Φ.Γ. Μας εκμυστηρεύθηκε επίσης πως πάντοτε… πιάνει σε εκείνον τούτο το ευλογημένο γιατρικό μετά τις 3 πρώτες επαναλήψεις της ευχής…

Όντως αποτελεσματική ...άρτι διαπιστωθέν...

Μόνο Την Αλήθεια (Μέρος 2) +Αυγ.Καντιώτης και οι προφητείες

Είναι στ' αλήθεια τολμηρός, άτρομος και σίγουρα δεν επιδιώκει το να είναι αρεστός στους ανθρώπους παρά μόνο στον Θεό όποιος ιδίως στις μέρες μας ομιλεί για πνευματικό νόμο. Οι προφήτες κατά την Παλαιά Διαθήκη ήταν το στόμα του λαλούντος Θεού. Δίδασκαν, ήλεγχαν και προετοίμαζαν τους ανθρώπους, επισημαίνοντάς τους τις συνέπειες των φαύλων πράξεών τους. Στις μέρες μας, δυστυχώς εισπράττουμε εσφαλμένα και λογαριάζουμε όσους κομίζουν τέτοιον λόγο, ως μαντείες και ως μάντεις αντίστοιχα .

Δεν πάει πολύς καιρός αφ ότου επισκεφθήκαμε έναν κατά την κρίση μας  ιδιαιτέρως φωτισμένο εκ Θεού Γέροντα, σε ένα κελί «σύννεφο» στις Καρυές του Αγίου Όρους.  Αυτοί οι άνθρωποι, δέχονται καθημερινά πλήθος ερωτήσεων απ τους επισκέπτες προσκυνητές και εκείνοι οι ευλογημένοι, από αγάπη και με αγάπη, προσπαθούν να μην κακοκαρδίσουν κανέναν, αλλά ταυτόχρονα με θαυμαστή διάκριση, προσπαθούν να μην φύγει και κανείς από το ταπεινό τους κελίον, δίχως ωφέλεια αληθινή για την ψυχή και προβληματισμό για την πνευματική του κατάσταση. Ήμασταν αρκετοί εκείνο το μεσημεράκι του φετινού Φθινοπώρου και μέσα στον καταιγισμό των αποριών  που δέχτηκε ο πάτερ, έγινε και η ερώτηση σχετικά με τα μελλούμενα και τις προγνώσεις  των ημερών μας .

-Γέροντα, ακούγεται πως έρχεται καταστροφή, πόλεμος! Ακούμε για τις προφητείες και είναι αλήθεια πως τρομάζουμε κάπως !

Μια φράση μόνο βγήκε από τα χείλη του σαν απάντηση :

-Παιδιά μου , καμιά προφητεία δεν είναι προφητεία αν δεν βγει αληθινή !

Αυτό είπε μόνο και σιώπησε! Μαζί του και εμείς ,που αναρωτιόμαστε τι ήθελε να μας πει …

Ας το σκεφτούμε λίγο αδελφοί μου. Εκεί είναι η διαφορά θαρρούμε, η οποία πρέπει να μας κάνει να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί ώστε να μην απαξιώνουμε και να μην ομογενοποιούμε  τις γνήσιες φωνές όπως αυτή του μακαριστού επισκόπου Αυγουστίνου! Η διαφορά έγκειται στην πρόθεση και στον σκοπό όσων στομάτων του Θεού μας μεταφέρουν τα μελλούμενα, τα επερχόμενα δεινά. Δεν προφητεύουν οι Άγιοι Γέροντες για να επαληθευθούν και να δικαιωθούν ως φερέγγυοι και αξιόπιστοι. Εύχονται με όλην την δύναμη της ψυχής τους, να βρεθούν σύγχρονοι Νινευίτες να τους διαψεύσουν και να κάνουν τον Θεό να…μετανοήσει, να μακροθυμήσει, να παρατείνει το έλεος και την χρηστότητά Του  .Όσοι χαρισματούχοι τέτοιοι άνθρωποι, κληρικοί και λαϊκοί,   μιλούν  έχοντας το εκ Θεού δοθέν προορατικό χάρισμα ( ένα παράδειγμα ακόμα  ο Άγιος Γέροντας Παϊσιος που μάλιστα θέλησε αυτές οι προρρήσεις του να υπάρχουν χειρόγραφες και άρα απρόσβλητες -αυθεντικές), δεν επιδιώκουν( πλην φυσικά θλιβερών εξαιρέσεων …δεν μιλάμε για κερδοσκόπους και κακοδόξους μισθοφόρους  τσαρλατάνους)  τον εντυπωσιασμό αλλά την μετάνοιά μας και μόνο αυτή! Πονούν λοιπόν και προτρέπουν σε λυτρωτική μετάνοια! Ο Θεός γνωρίζει αλλά δεν προορίζει! Μας έχει παραχωρήσει την ακλόνητη δύναμη του αυτεξουσίου! Εμείς ...θα διαψεύσουμε τον...Θεό ...;;;Δεν είναι προαποφασισμένο λοιπόν τίποτα! Δεν υφίσταται μιας νομοτελειακής φύσεως εξέλιξη των πραγμάτων, αναπόφευκτη και προαποφασισμένη! ΕΜΕΙΣ αμαρτάνουμε και μη επιστρέφοντας, μη μετανοώντας γινόμαστε οι απόλυτοι ελεγκτές, καθορίζοντας  αποκλειστικά τις εξελίξεις και τους…καιρούς.Πως; Νομιμοποιώντας και διαφημίζοντας το άθεσμο στην θεοστυγή εποχή μας! Σύμφωνα με τις επίσημες μόνο καταγραφές(οι ανεπίσημες διπλασιάζουν τον αριθμό ) στην Ελλάδα πραγματοποιούνται κατ έτος 250.000 εκτρώσεις! Αν διαιρέσουμε το νούμερο με το 365 των ημερών του έτους θα διαπιστώσουμε ότι επισήμως καθημερινά στην Ελλάδα φονεύονται 685 ζωές! Επισήμως…!  Αυτό είναι πανδημία! Εκδημία αποδημία και εξορία…Και αυτή εκούσια από πατρίδα ποθεινή…Μήπως είναι και μια από τις αιτίες  για όσα δεινά τώρα μας χτυπούν την πόρτα.

Αλήθεια ποιος μπορεί επίσης να ξεχάσει ότι πριν λίγο μόλις καιρό με υπουργική απόφαση «κατέβηκε»  μια αφίσα από τους σταθμούς του μετρό –αφίσα με πληρωμένο το διαφημιστικό κόστος – δυο ώρες αφού παρουσιάστηκε στο επιβατικό κοινό, μόνο και μόνο επειδή ένα αγέννητο βρέφος από την φιλόξενη μήτρα της μάνας του εκλιπαρούσε να μην φονευθεί; “Αφήστε με να ζήσω” φώναζε το έμβρυο και αυτό από τους…ιθύνοντες θεωρήθηκε…παραπληροφόρηση!

Το ζήτημα λοιπόν, στην περίπτωση αυτών που προλέγουν, είναι αφενός να μην τους εκλαμβάνουμε ως μέντιουμ και μελλοντολόγους και αφετέρου, όπερ και το κυριότερο, να εισπράξουμε  ψυχωφελώς και να εκμεταλλευτούμε αυτές τις θείες προειδοποιήσεις! Αν υποδεχθούμε τους λόγους τους ως ουράνια κελεύσματα και παραινέσεις για να μετανοήσουμε, να κλάψουμε, να γονατίσουμε και κυρίως να αυτομεμφθούμε, τότε έχουν τεράστια αξία για την ψυχή μας! Αν αντιθέτως τους εκλάβουμε ως πιασάρικους και μαγνήτες  του φιλοπερίεργου,  συναρμοσμένους με την ζοφερή πραγματικότητα και ως εργαλεία εντυπωσιασμού των υπολοίπων, ακόμα –ακόμα για να αυξηθεί η κυκλοφορία εντύπων εκδόσεων και η επισκεψιμότητα διαδικτυακών τόπων,τότε… άνθρακες ο θησαυρός. Εμείς εν τοιαύτη περιπτώσει , απλά αρεσκόμαστε στο να προφητολογούμε και να εσχατολογούμε, αλλά ως εκεί και μόνο! Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η προφητεία αποτελεί μόνο  το μέσο! Η μετάνοια είναι ο σκοπός!

Δεν κηρύττουν αυτές οι ευλογημένες φωνές χαιρέκακα δεινά και συμφορές! Κρούουν καμπάνες αλλαγής πλεύσης! Και χαίρονται μόλις διαψεύδονται δια φιλανθρωπίαν και αυτοί όπως ο Κύριος κατά το Χρυσοστομικό λόγιον, έστω και αν γνωρίζουν πως αυτή η διάψευσή τους, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ανανεούμενη αναστολή .

Σαράντα και πλέον χρόνια πριν …Τέλη δεκαετίας του 1970.  Ένας οδηγός ταξί στην Αθήνα πήρε αγώι  έναν Ιερωμένο, με προορισμό την Εκκλησία του Αγίου Προφήτου Ηλιού στην Καστέλα και στον περίβλεπτο λόφο της Πειραϊκής αυτής συνοικίας. Μόλις έφτασε, γυρίζει και …αποσβολώνεται! Ο ρασοφόρος Γέροντας είχε εξαφανιστεί! Ένα κομμάτι λευκό χαρτί μόνο στην θέση που καθόταν και λίγες γραμμές σημειωμένες πάνω του: Μεταννοήσατε! Κλάψατε! Έρχεται! Έρχεται! Σφαγή!(Το περιστατικό αυτό, μετέφερε σε ένα από τα κηρύγματα των τελευταίων του χρόνων, ο μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος) Είχε και υπογραφή βεβαίως εκείνο το σημείωμα! Ηλίας ο Θεσβίτης! Κάποιοι που αυτό το είχαν ακούσει τότε, πριν από σαράντα χρόνια δηλαδή, τι θα σκέφτηκαν αδελφοί μου; Πρώτον: Τρελάθηκε και είναι για το ψυχιατρείο ο Παναγόπουλος, που μεταφέρει στον κόσμο τέτοια γεγονότα! Δεύτερον και στο σήμερα: Παραμύθια μας πούλησε ο Παναγόπουλος! Ορίστε, σαράντα χρόνια κύλησαν και τίποτα δεν έγινε! Το τίποτα βέβαια είναι σχετικό, αν το θεωρήσουμε  υπό το πρίσμα της παγκόσμιας ιστορικής καταγραφής των τελευταίων 4 δεκαετιών.

Αλλά ας το εξειδικεύσουμε στην Ελληνική περίπτωση. Φαίνονται πολλά τα σαράντα χρόνια του Παναγόπουλου ή τα τριάντα του μακαριστού Επισκόπου Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας κυρού Αυγουστίνου Καντιώτη, όταν το 1990 μιλούσε για σοβαρή και ανεπανάληπτη  επιδημία που έρχεται εξ ανατολών με περίεργο όνομα που θα εξευτελίσει τους πάντες…αφού δεν μετανοούμε…; https://www.youtube.com/watch?v=etH1WhgVSJ8

Είναι ανώφελη αδελφοί μου συναμαρτωλοί η χρηστότητα και η μακροθυμία του Κυρίου μας, αν δεν οδηγεί σε μετάνοια . (…ἢ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς, ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ Θεοῦ εἰς μετάνοιάν σε ἄγει; Ρωμ/2,4). Επιπλέον χίλια χρόνια δικά μας είναι σαν μια μέρα του Κυρίου! Ούτε σαράντα ούτε πενήντα ούτε εκατό χρόνια  κι αν περάσουν, μπορούν να μας κάνουν να λοιδωρήσουμε και να απαξιώσουμε όλους εκείνους, που με πόνο καρδιάς μιλούν για τα επερχόμενα, τα οποία  όλοι μας πλέον τα θεωρούμε ως μια φυσιολογική κατάληξη και ως μια ενεργοποίηση του λεγομένου πνευματικού νόμου. Έλεγε ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης : …Ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ θυμηθῆ ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεό καὶ νὰ ζητήση βοήθεια.. δὲν εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς τὰ κανονίζει ἔτσι καὶ βγάζει μία διαταγή νὰ ἔρθη κάποια συμφορά στὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ ὁ Θεὸς βλέπει μέχρι ποὺ θὰ φθάση ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων καὶ ὅτι δὲν θὰ ἀλλάξουν, καὶ γι' αὐτὸ ἐπιτρέπει νὰ συμβῆ μία συμφορά, γιὰ νὰ συνετισθοῦν. Ὄχι ὅτι τὰ κανόνισε ἔτσι ὁ Θεός….(Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου , “Πνευματική Αφύπνιση, Λόγοι Β’” , Έκδοσις Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1999)

Ας κλάψουμε, ας μετανοήσουμε και ας κάνουμε τον Κύριο να παρατείνει το έλεός Του! Ως σύγχρονοι Νινευίτες, επιπλέον ας μην ξεχνάμε ότι η Νινευή εντέλει και αρκετούς χρόνους μετά  την προφητεία του Ιωνά κατεστράφη, αφού οι κάτοικοί  της λησμόνησαν και πάλι τα δικαιώματα τις κρίσεις και τα χρηστά μαρτύρια του Κυρίου .

Γιατί η μετάνοια δεν είναι κάτι ευκαιριακό, προσωρινό , δεν είναι ένα καλόπιασμα του Θεού και ένα ξεγλίστρημα από τον Νόμο του Κυρίου. Είναι διαρκής και ατελεύτητη κατάσταση. Άληκτη και παρούσα όπως η Θεία Δικαιοσύνη!

Πρέπει όμως να χει ρίζες από πλάτανο και όχι από βασιλικό, έστω κι αν αυτός ευωδιάζει …

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από ομότιτλη εκπομπή ( 3 μέρη )

Μόνο την Αλήθεια (μέρος 1) Ο Σοπενχάουερ και ο Καντιώτης.

Κάποτε κάλεσαν εσπευσμένα έναν Ιεροκήρυκα σε ένα μεγάλο γραφείο πολυτελές, με περίτεχνες βυζαντινές εικόνες στους τοίχους, κερασένια έπιπλα γυαλιστερά και χαλιά που βούλιαζαν τα πόδια σου.(σ.σ. Προκαλεσμένος εκτάκτως, ο Ιεροκήρυκας του Παραδείσου, ο κυρ Δημήτρης ο Παναγόπουλος. Το περιστατικό είναι διασκευασμένο από προφορική διήγηση του ιδίου).

Σε ένα από τα αμέτρητα κηρύγματά του,-εκείνα που τον ρωτούσες στο τέλος για κάτι που μόλις πριν λίγο είχε πει και ο Παναγόπουλος αδυνατούσε να θυμηθεί, αφού αυτοστιγμεί ξεχνούσε,  γιατί προφανώς δεν ομιλούσε εκείνος αλλά ο ίδιος ο Χριστός μας- σ ένα λοιπόν από τα πύρινα κηρύγματα μετανοίας του,  ο Ιεροκήρυκας ως όφειλε  δεν χαρίστηκε,  δεν εξωράισε και ήλεγξε ( φυσικά όχι σε θέματα ιδιωτικού βίου) αλλά σε θέματα πίστης και δόγματος και  τον κλήρο. Και έτσι εκλήθη από τον επιτετραμμένο σε σχετικά θέματα (πειθαρχικής υφής) να δώσει εξηγήσεις.

Ο αρχιμανδρίτης εκείνος, αυστηρός και με  ύφος σχεδόν εισαγγελικό, απευθύνθηκε χωρίς πολλά -πολλά στον κυρ Δημήτρη και μπήκε αμέσως στο...προκείμενο.

-Ποιός σας έχει νομιμοποιήσει, ποιός σας έχει δώσει το δικαίωμα να ομιλείτε τοιουτοτρόπως κύριε;Ποιόν εκπροσωπείτε; Γνωρίζετε οτι δεχόμαστε πλήθος διαμαρτυριών από ανθρώπους κληρικούς και λαϊκούς, οι οποίοι βαναύσως θίγονται και τους οποίους προσβάλλουν σφόδρα τα λόγια σας;

Του λεγε, του λεγε...Ο Παναγόπουλος δεν μιλούσε...Με κατεβασμένο το βλέμμα εσιώπα! Ο...επιτετραμμένος θεώρησε οτι τον κόλλησε στον τοίχο...

-Περιμένω την απάντησή σας λοιπόν! Σας ακούω!

-Δεν έχω σεβαστέ μου πατέρα κάτι συγκεκριμένο  να σας απαντήσω σε όλα αυτά που μου λέτε ! Ή μάλλον ...κάτι έχω ...Το μόνο που σκεφτόμουν ακούγοντάς σας πριν είναι το εξής : Εσάς και όσους εκπροσωπείτε, σας όρισε η Εκκλησία να μιλάτε για τον Χριστό! Εμένα πάτερ μου , με όρισε ο Χριστός μας, να ομιλώ για την Εκκλησία Του! Με θέλετε τώρα κάτι άλλο;

Άναυδος ο...επιτετραμμένος και προς τιμήν του κατανόησε πλήρως με τι πνευματικό ανάστημα είχε να κάνει και τότε σιώπησε εκείνος, φανερώνοντας...μυστικά στον Παναγόπουλο οτι και εκείνος μελετούσε  τακτικά τα κηρύγματα και τα γραπτά του και πολύ ωφελείτο…

Η σημερινή μας εκπομπή και όσες συν Θεώ θα συγκροτήσουν αυτό το αφιέρωμα,  δεν είναι αφιερωμένη όμως στον μεγάλο Δημήτριο Παναγόπουλο, αλλά σε κάποιον που ομοίως διόρισε ο Χριστός μας με Ουράνια και απρόσβλητη απόφαση να μιλά στον κόσμο για την Εκκλησία Του και για τα δικαιώματά Του .Ένας ανυποχώρητος εργάτης του Ευαγγελικού λόγου! Ουδέν απέκτησε , ουδέν κατείχε! Ένα και μοναδικό το περιουσιακό του στοιχείο! Η Αλήθεια του Ευαγγελίου, η ανόθευτη , η αμετασάλευτη, η υπέρλαμπρη! Στεντορεία τη φωνή! Με πνεύμα άσβεστο! Με λόγο αφυπνιστικό! Χωρίς αγαπολογίες και στρογγυλέματα! Δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό του ! Μοίρασε όσα του δόθηκαν χάριτι Θεού! Όλα για τον Χριστό! Πολλαπλασίασε κάθε λέξη που έγραψε και βροντοφώναξε! Με πνευματικό οδηγό του  έναν Άγιο των ημερών μας τον Γέροντα της γενέτειράς του της Πάρου τον πατέρα Φιλόθεο Ζερβάκο! Βίωσε το «Σχισθείην εις μυρίους»! Κατά το Χρυσοστομικό λόγιο! Ένας αιώνας και πλέον ζωής Σταυρού και αγώνα! Ο Επίσκοπος που εμέμφετο εαυτόν εάν περνούσε έστω και μια στιγμή ανεκμετάλλευτη δίχως να ευαγγελίζεται τον Σωτήρα  Ναζαρηνό! Μια επιγραφή πάνω από τα ταπεινό επισκοπικό του έδρανο : οὐαὶ δὲ μοί ἐστιν ἐὰν μὴ εὐαγγελίζωμαι· ( Κορινθ. 9.16) Άλλη μια πάνω από το βάθρο στην αίθουσα όπου συνήθιζε να κηρύττει στην σύγχρονη Βαβυλώνα όπως την αποκαλούσε , στην Αθήνα:"Έως θανάτου αγώνισαι υπέρ της Αληθείας και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου!» (Σοφία Σειράχ 4, 28)

Ναι, γιατί η Αγία Γραφή για εκείνον δεν ήταν επινόηση ανθρώπινη αλλά Θεία αποκάλυψη.

Ο μακαριστός επίσκοπος Φλωρίνης κυρός Αυγουστίνος Καντιώτης!

Ένας Άγιος Επίσκοπος που φύλαξε την Ιεροσύνη ακίβδυλη!

Πύρινος λόγος μετανοίας ως τις μέρες μας!

Περισσότερο επίκαιρος από ποτέ!

Κανένας απολύτως  στο απυρόβλητο και στο απαλλακτικό, όσο… μεγάλος κι αν ήταν.  

Τόσο προνοητικός μα και σπάνια χάριτι Θεού προορατικός!

Προσπάθησε όσο ελάχιστοι να ξεριζώσει στο γέννημά του  το κακό που έβλεπε να εξαπλώνεται ραγδαία σε τούτον τον ευλογημένο τόπο!  

Αγωνίστηκε κατά των καλλιστείων, όταν για πρώτη φορά διοργανώθηκαν στην Ελλάδα στα μέσα του περασμένου αιώνα!

Τον είπαν τότε αναχρονιστικό, σκοταδιστή, οπισθοδρομικό, φανατικό…

Τι έβλεπε τότε ο Καντιώτης άραγε; Μήπως την Θεοποίηση της σάρκας, την απόλυτη διαστροφή;

Μήπως αυτό που βιώνουμε όσο ποτέ άλλοτε στις ηδονοθηρικές μέρες μας;

 Σύρθηκε για αυτήν του την αντίδραση στα δικαστήρια σαν κακούργος! Στο κακουργιοδικείο της περίφημης οδού Σανταρόζα καταδικάστηκε σε φυλάκιση 3 ετών! “Χομεϊνί” της Μακεδονίας τον αποκαλούσαν συντονισμένα όλες οι «δημοκρατικές φυλλάδες» την δεκαετία του 80!  Φονταμενταλιστής ο Καντιώτης λοιπόν! Και άλλα παράσημα και άλλα  ιερά συνθήματα για του αγωνιστικού βίου του τα κάδρα! 

«Πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Β' Τιμ. 3, 12).

«Μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ.» (Ματθ. 5,11)

 Κινήθηκε και κατά του αυτομάτου διαζυγίου ο μακαριστός Επίσκοπος Αυγουστίνος! Τι είχε δει άραγε να έρχεται; Μήπως την  νομιμοποίηση και την μονιμοποίηση του αθέσμου στις Θεοστυγείς μέρες μας ;

 Χρειάζονται και άλλα για να καταδειχθεί ότι μιλάμε για έναν αετό της Ορθοδοξίας; Έλεγε ο επίσης υψιπέτης μακαριστός Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης, να αναζητούμε και να προτιμάμε τις πτήσεις και όχι την έρπυση… Στην περίοδο της επταετούς δικτατορίας ακούστηκε να λέγεται από σημαίνον στέλεχος του καθεστώτος :

 -Παντού ηγεμονεύουμε πλην Φλωρίνης! 

Ναι, γιατί εκεί επισκοπούσε ο πατήρ  Αυγουστίνος Καντιώτης! Και είχε την πλειοψηφία με το μέρος του! Καθώς έστω  ο είς και η αλήθεια συγκροτούν πλειοψηφία ,κατά το αξίωμα τούτο της Ιερής μας πίστης! Και είναι τόσο επίκαιρο στις μέρες μας αυτό! Έλεγε κάποτε ο αρνητής του Θεού και πεσιμιστής φιλόσοφος με τον αφοριστικό λόγο Σοπενχάουερ,  κάτι εξαιρετικά επίκαιρο και  ιδιαιτέρως  χρήσιμο, αν το στρέψουμε εκεί που πρέπει πάντοτε να δείχνει της ψυχής η πυξίδα. Μιλώντας για την αλήθεια την περιέγραφε να διάγει 3 στάδια . Στο πρώτο έλεγε όλοι την λοιδορούν και την ειρωνεύονται , στο δεύτερο όλοι την πολεμούν με μανία και στο τρίτο όλοι την θεωρούν αυτονόητη! Βέβαια όταν έχουμε φτάσει στο τρίτο στάδιο της αλήθειας, συνήθως είναι πολύ αργά για να αντιστραφούν τα δεινά που έχουν επέλθει συνεπεία του ηγεμονεύοντος ψεύδους! Ο Βίος και η διδασκαλία του μακαριστού Επισκόπου Αυγουστίνου, σε απόλυτη και αταλάντευτη συναρμογή με την Αλήθεια του Ευαγγελίου,  διήλθαν από τα δύο πρώτα στάδια του Σοπενχάουερ και σήμερα πλέον   διαπιστώνουμε όλοι μας ,πως όσα ο Καντιώτης τότε προέλεγε με αφοβιά και επίγνωση της Ιερής του υποχρέωσης, πλέον έχουν συντελεστεί στο έπακρο  και οδηγούν  αναπόφευκτα στην εφαρμογή του λεγομένου πνευματικού νόμου…

Κήρυττε   μετάνοια και Αλήθεια ! Μόνο Την Αλήθεια!

Προφήτευε,  παρακαλώντας τον Θεό ο ίδιος  να διαψευστεί και Εκείνος, ο Θεός  να …μετανοήσει …Έως πότε; (Συνεχίζεται …)

Nώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : "Μόνο την Αλήθεια. Αυγουστίνος Καντιώτης"

Το οξυγόνο της Κυριακής και η σιωπηλή ...υποξία

Δεν υπάρχει Κυριακή που να μην είναι πανηγύρι.
Οι ψυχές την λαχταράνε την ημέρα του Κυρίου .
Καμιά κοινή , καμιά συνηθισμένη .
Όλες βαλμένες ελέω Θεού σαν ολάνθιστα περιβόλια στης ζωής του καθενός μας την ζωγραφιά .
Ω τι χρώματα Θεέ μου !
Ω τι μυρωδιές !
Ω τι γλυκειά χαρά που σου απλώνει τα ματωμένα απ τα καρφιά χέρια της να την πιάσεις σφιχτά και κείνη να σε πετάξει ως τα άνω υπέροχα .
Ω τι ευφροσύνη ανείπωτη , απερίγραπτη και με μυριάδες λέξεις ακόμα , που καρτερά στην αγκαλιά της να κουρνιάσεις και να αναπαυτείς γαληνεμένος …

Μέσα στα ευωδιαστά μπουκέτα της Χρισταγάπητης βιωτής είναι και κάποια που σαν να κάνουν τον αέρα να μοσχοβολά αδιάκοπα την ασυννέφιαστη Άνοιξη και τις καρδιές να χτυπούν πιο δυνατά σαν τις πρώτες ορθρινές καλοκαιρινές καμπάνες , που τα μισάνοιχτα παραθύρια φέρνουν μες στην ησυχία και την μακαρία πτωχεία των χαμηλών σπιτιών με τις απ το Πάσχα ασβεστωμένες αυλές.

Είναι οι Κυριακές μετά το πρώτο Χριστός Ανέστη , μετά το Θριαμβευτικό άνοιγμα του Παραδείσου , μετά την παντοτινή συντριβή του Θανάτου .

Μια–μια έρχονται να σε προσκαλέσουν σε μια χαρμόσυνη ατελεύτητη γιορτή .

Μεγαλύνουν οι ψυχές τον εξαναστάντα τριήμερον εκ τάφου .
Φωτίζει ο ζωοδότης Χριστός τις ψυχές με την φλόγα την άσβεστη της αγάπης , αυτήν που λιώνει στο σπινθήρισμά της την έχθρα και το μίσος της αμαρτίας .

Καλεσμένοι όλοι μας εδώ και αιώνες , σ αυτές τις χαρμόσυνες Κυριακές του Πεντηκοσταρίου .

Στις Εκκλησιές δεν παύουν να διαβάζονται λόγια άφταστης ωραιότητας γραμμένα για αυτές , να ακούγονται ύμνοι που δε θα σιγάσουν ποτέ την δοξαστική φωνή που ανεβαίνει από τα μέσα κάθε δακρυσμένου σκυφτού ταπεινού , που προσμένει τον Ουράνιο λειμώνα με Αγία Υπομονή .

Θα δακρύσουμε και εμείς κάθε φορά που θα αισθανθούμε πόσες τέτοιες πέρασαν από μπροστά μας ως σήμερα χωρίς όμως και μεις να τις σφιχταγκαλιάσουμε .

Μα θα νιώσουμε και ευλογημένοι που ο Θεός μας χαρίζει ακόμα αναπνοή , για να τις αγαπήσουμε αυτές τις ξεχωριστές Κυριακές στις παρυφές του Θέρους .

Να αισθανθούμε και εμείς κάποτε μακάριοι σαν τον Δίδυμο Μαθητή ψηλαφώντας την σκορπισμένη από τον άνεμο των παθών πίστη μας .

Να λυτρωθούμε με την ενθουσιώδη χαρά των Μυροφόρων αυτή που τους κυρίευσε όταν κατάλαβαν μπρος στ αδειανό μνημείο ότι τέλεψε παντοτινά του θρήνου ο καιρός...

Να γίνει της μοναξιά μας το παράπονο, ακλόνητη πεποίθηση Χριστού παρουσίας , που να μην ξαναξεστομίσουμε εκείνο το :άνθρωπον ουκ έχω μα με όλη την δύναμη του είναι μας , να φωνάξουμε: Κύριε έχω Εσένα Βοηθό και Ελπίδα και Καταφυγή και σκέπη ….

Σε Εκείνον που πάντα περιμένει να ξεδιψάσει την άνυδρη ψυχή μας , να μας δώσει δωρεάν το ύδωρ της ζωής …

Και να ανακατευτεί αυτό με δάκρυα ευγνωμοσύνης για τις ατέλειωτες ευεργεσίες Του , σαν τα ευλογημένα δάκρυα που κυλήσαν απ τα μάτια του πρώην Τυφλού όταν αντίκρισε Φως και χρώμα Θεϊκό για πρώτη του φορά.

Ιχνηλατώντας το χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο θυμόμαστε μα κυρίως αισθανόμαστε κατάβαθα αυτό που λέει ο ένας από τους τρείς Θεολόγους , ο Άγιος Γρηγόριος …
Χριστός δε εγερθείς εκ νεκρών , όλην την ζωήν των ανθρώπων εορτήν απειργάσατο !

Χριστός Ανέστη !
Είμαστε όλοι προσκαλεσμένοι …

Nώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από κείμενο και εκπομπή του 2013 με τίτλο : "Ιχνηλατώντας το χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο"

ΥΓ : Απανωτοί οι εμπτυσμοί και τα ραπίσματα στο ακόμα Σταυρωμένο πανακήρατο σώμα του Χριστού μας .

Στις 17 Μαϊου ...διέταξαν να επιτραπεί ξανά η συμμετοχή μας στα Θεία και σωστικά μυστήρια ( με άγνωστες ακόμα τις αιρέσεις των πολεμίων της πίστης μας ) .

Τόσο πολύ εμπιστοσύνη δείχνουν στην  σεπτή Ιεραρχία, στον πολυσέβαστο κλήρο-που εδώ και αμέτρητους καιρούς αποτελεί την μοναδική σταθερά σε επίπεδο Κοινωνικής Πρόνοιας- και σε όλους εμάς τους ...υπάκουους συμπολίτες τους.

Ακόμα 3 Κυριακές μέσα στο Τριώδιο των ρόδων , στο ευλογημένο Πεντηκοστάρι, με κλειστές τις Εκκλησιές για τον φόβο των Ιουδαίων !

Κάποιοι δυστυχώς , είπαν ήδη και ευχαριστώ !
Θεέ και Κύριε !
Ευχαριστώ ...που λογαριάζουν και προκρίνουν τις.... τρίχες και τις χρωμοβαφές περισσότερο από Αυτόν τον Ζωντανό Θεό !

Που χωρίς καμιά πλέον ευλογοφανή έστω πρόφαση φανερώνουν το ΑρνησίΧριστό τους!

Θεομαχούν απροκάλυπτα !

Μας στερούν το οξυγόνο και την ασυννέφιαστη Άνοιξη !

Τι Ουρανόσταλτη ...ειρωνεία ...
Αυτή η νόσος λένε οτι προκαλεί ...
σιωπηλή υποξία ...

Nώντας Σκοπετέας/ 29-04-2020

Και αν εσείς σιωπήσετε ...

Λαμπροφορά η ψυχή .
Άμετρη η ευσπλαχνία Του .
Από τα σκοτάδια της φυλακής του Άδου , ο Φωτοδότης μας πέρασε στο ανέσπερο Φως .
Και από την πικρή σκλαβιά του νοητού Φαραώ , στην ελευθερία της γης της επαγγελίας .
Σωσμός από τα κατώτατα της γης . Λύτρωση από τις αιώνιες αλυσίδες , από τα δεσμά του παμφάγου θανάτου.
Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί , Ιερότατο Πάσχα Κυρίου , καινόν άμωμον, τερπνόν!
Απ τον θάνατο στη ζωή ! Από την γη στον Ουρανό ! Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν επινίκιον άδοντας !
Όσοι χθες συμπορεύθησαν στο Εκούσιον Πάθος με εκούσιο πόθο , όσοι συνετάφησαν αφού πρώτα συσταυρώθηκαν , σήμερα συνεγείρονται και γίνονται Θεόπτες , ζουν στο απρόσιτο Φως το Αναστάσιμο.
Θα δουν τον Χριστόν Εξαστράπτοντα , γλυκά να τους λέει το Χαίρετε !
Θα αισθανθούν την καθολική τούτη χαρά , να απλώνεται παντού , στα εν Χριστώ έμψυχα και σε όλα ανεξαιρέτως τα άψυχα και άλογα .
Ουρανός και γη ευφραίνονται !
Ορατός και αόρατος κόσμος συνεορτάζει !
Μια η αιτία ! Η μοναδική τούτης της ευφροσύνης , τούτης της πίστης , της μόνης αληθινής και αιώνιας:
Χριστός γαρ εγήγερται!
Μεθύσι νέο , καινό , σαν το πιοτό που έσταξε από της αφθαρσίας την πηγή , το κενό μνημείο του Αναστημένου Ναζαρηνού , που παντοδύναμος ηγέρθη !
Του θανάτου η νέκρωση . Του Άδη η καθαίρεση ! Ολόχαροι υμνούμε τον Αίτιον ! Τον μόνον Ευλογητόν των Πατέρων , Θεόν και Υπερένδοξον ! Εορτών Εορτή και πανήγυρις πανηγύρεων ! Και μια υπόσχεση άγκυρα ελπίδας, στον Ουρανό ριγμένη. Μέχρι τερμάτων αιώνων Χριστέ , μας υποσχέθηκες να είσαι σιμά μας !

Όλα αυτά τα παραπάνω θα μπορούσαν και να παραλειφθούν .
Γιατί θα μπορούσαν να τα εκφράσουν στον υπέρτατο βαθμό τα έκθαμβα και αθώα παιδικά μάτια ενός λαμπαδηφόρου παραστάτη , στο Αναστάσιμο Ευαγγέλιο του Μάρκου , στο λυτρωτικό εωθινό άγγελμα του εν δεξιοίς καθημένου Αγγέλου !
Θα μπορούσαν να τα εκφράσουν στον υπέρτατο βαθμό , δυο μάτια -βρυσούλες που δεν σταματούν να αναβλύζουν ανείπωτη αναστάσιμη χαρά , από μια πολυβασανισμένη Γραία , της ζωής δουλεύτρα , κυρτωμένη με το τσεμπέρι , που δεν έμαθε ποτέ της γράμματα και ποτέ της δεν νόησε ούτε μια λέξη, από τους τεραστίας Θεολογικής αξίας και ποιητικής αίγλης κανόνες της Αναστάσεως .
Θα μπορούσε να τα εκφράσει στον υπέρτατο βαθμό ένας απλοϊκός καλόγερος λίγο πριν τα στερνά του στο περιβόλι της Κυράς , όταν το βράδυ της Αναστάσεως θα λάβει το παράγγελμα :
Σύρε να πεις Χριστός Ανέστη , στους πατέρες στο κοιμητήρι !
Και αυτός θα πάρει το φανάρι , που καίει το ανέσπερο Φως και θα πάει στο κοιμητήρι .
Θα ανοίξει την πόρτα στης μνήμης την ιερή την κρύπτη και θα τους πεί :
Χριστός Ανέστη αδέλφια μου !
Και κείνοι θα του απαντήσουν :
Αληθώς Ανέστη!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από κείμενο με τίτλο "Σύρε να πεις Χριστός Ανέστη"( Από το βιβλίο "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" . Εκδ."Πρόμαχος Ορθοδοξίας"/ 2019) και ομότιτλη σειρά 4 εκπομπών αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Μητροπολίτη Αργολίδος κυρού Ιακώβου Β΄. ( Οπτικοποίηση από την αδελφή μας και συνεργάτιδα Στεφανία Στ. https://www.youtube.com/watch?v=kKg3NimuYJg&t=18s )

ΥΓ: Η εναγώνια προσπάθεια για αποΧριστοποίηση και ουδετεροθρησκεία , που πλέον είναι ηλίου φαεινότερο οτι μεθοδεύεται στην Ελλάδα από ορατούς και αοράτους αντίμαχους Της Αλήθειας, μας φέρνει στον νου εκείνο το αιώνιο ρήμα του Χριστού μας από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο .

Τον κατηγόρησαν οι Φαρισαίοι γιατί δεν επιτημούσε τον κόσμο που κατά την είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα , Τον επευφημούσε αποκαλώντας Τον : Υιό Δαυίδ και Βασιλειά του Ισραήλ .

Και ο Θεάνθρωπος Κύριος , τους αποκρίθηκε με μια φράση που πόσο ταιριάζει και σε αυτούς, που στα σίγουρα χλεύασαν μόλις άκουσαν οτι και τα άψυχα... κρανία απάντησαν κάποτε το Αληθώς Ανέστη !

Τους απαντά ο Χριστός μας λοιπόν και σήμερα :

«Αν αυτοί σιωπήσωσιν, οι λίθοι κεκράξονται». (Λουκ. 19, 40) .

Χριστός Ανέστη ...αδελφοί και πατέρες !
Πρσδοκώντας τα άψυχα μα και τα έμψυχα να μιλήσουν...και να ομολογήσουν Χριστό στην πράξη !

Ο ...βολεμένος ασκητής της Καψάλας...

Πήραμε τον δρόμο για την Καψάλα και το κελί του πατρός Ευθυμίου, μιας από τις πλέον σεβάσμιες σύγχρονες μορφές του Αγιορείτικου ησυχασμού . .Ένα μικρό ανηφορικό μονοπάτι και σε λίγο βρισκόμαστε έξω από την μικρή πόρτα. Εκεί υπήρχε η αύρα της Παναγούδας και του Γέροντος Παϊσίου πνευματικού πατέρα του παπά-Ευθύμη , με ταπεινά καθίσματα από κορμούς δέντρων να σε γυρίζουν σε αυτά που ποτέ δεν έζησες και όμως πάντα θα νοσταλγείς…. Δεν απογοητευτήκαμε όταν ένας από τους υποτακτικούς του Γέροντα μας είπε πως εκείνος έλειπε και πως θα επέστρεφε το Σάββατο…Κι αυτό γιατί ήταν σαν να τον συναντήσαμε στα ιλαρά πρόσωπα που είχαν τα καλογέρια του …
Ο Μοναχός μας προσέφερε κέρασμα λουκούμι και δροσερό νερό. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που αισθανθήκαμε τόσο ευλογημένοι πίνοντας ένα ποτήρι νερό .Και αυτό γιατί συνειδητοποιήσαμε ότι πουθενά στο κελί δεν υπήρχε βρύση και φυσικά ούτε ρεύμα …-Το κουβαλάμε από μακριά μας είπε όταν τον ρωτήσαμε ο Μοναχός ο οποίος έπλενε μια μεγάλη κατσαρόλα κάνοντας συντονισμένες κινήσεις ώστε να μην πηγαίνει χαμένη ούτε σταγόνα … Πιείτε και άλλο παιδιά μας είπε είστε κουρασμένοι !!!! Χαμογελάσαμε με νόημα αρνούμενοι να τους στερήσουμε κι άλλο υπερπολύτιμο νεράκι και θελήσαμε να αφήσουμε κάποια ονόματα για τον Πατέρα Ευθύμιο όταν θα γύριζε .Φύγαμε παίρνοντας μαζί μας ευλογίες του Γέροντα ένα πολύ όμορφο οπτικοακουστικό υλικό αφιερωμένο στον Γέροντα Παϊσιο και τις εικόνες αυτάρκειας ταπεινότητας και αληθινής ευτυχίας που εξέπεμπαν αβίαστα οι Μοναχοί της ευλογημένης αυτής συνοδείας .( Οκτώβριος 2010)
Αρκετά χρόνια μετά ...
....Στις 2 τη νύχτα είχαμε συναποφασίσει έγερση .

Εμείς οι πέντε μαζί με τον Απλού και τον καλοκάγαθο Δημήτριο τον συνοδοιπόρο του . Για αυτό εξάλλου μείναμε στο παλιό Νοσοκομείο της σκήτης έξω από την πύλη , για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε πολύ πριν το άνοιγμά της για τα μέρη της κάτω Καψάλας και το κελί του παπά Ευθύμη και της συνοδείας του . Ένα από τα πιο γνωστά καταφύγια δεομένων , ένα από τα πιο ενεργά εργαστήρια υπομονής και αγάπης του Άθωνα ! Ο Γέροντας όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή «εξαφανίζεται» επί μακρόν για ησυχία και προσευχή .

Ήταν από τις τελευταίες μέρες που θα μπορούσαμε να τον δούμε από κοντά και να του μιλήσουμε . Το ίδιο όμως γνώριζαν και σχεδόν όλοι οι επισκέπτες προσκυνητές στα μέρη πέριξ των Καρυών . Γι αυτόν τον λόγο και για να προλάβουμε έστω για λίγο τον παππούλη θα έπρεπε να ήμασταν από πολύ νωρίς έξω από την πόρτα του κελιού ! Ξεκινήσαμε λοιπόν στην πιο γλυκιά Φθινοπωρινή νυχτιά που έμοιαζε μέρα , με ένα έκπαγλο φεγγάρι να οδηγεί τα βήματά μας στον χωμάτινο δρόμο . Πετάμε από χαρά ! Πρώτη φορά σε νυχτερινή πτήση σε… αεροδιαδρόμους Αθωνικούς . Μετά από μισή ώρα βρήκαμε τον χαρακτηριστικό Σταυρό στον βράχο και το μονοπάτι που σχεδόν αμέσως μας οδήγησε έξω από την πόρτα του κελιού ! Το Σταυρονικητιανό κελί της Αναστάσεως του Κυρίου ! Μια από τις αστείρευτες ξεδιψαστικές κρήνες του Όρους ! Εκεί έξω από τον ξύλινο φράχτη , ήδη βρίσκονταν συγκεντρωμένοι 10 άνθρωποι που περίμεναν !

Ένας είχε κοιμηθεί εκεί από τις 11 το βράδυ !  . Βολεύτηκε όπως -όπως πάνω σε κάτι κούτσουρα για δυο ώρες περίπου ! Έπειτα από λίγο γύρω στη μία , ήρθαν οι Καβαλιώτες συνοδοιπόροι που διανυκτέρευσαν επί τούτου στις Καρυές στο πανδοχείο που λειτουργεί , για να μην δεσμεύονται από τα ωράρια των Μονών . –Είχαμε έρθει και πέρυσι ! Περιμέναμε πάνω από 8 ώρες , γιατί φτάσαμε μεσημέρι και δεν τα καταφέραμε να του μιλήσουμε ! Φέτος είπαμε να ρθουμε από νύχτα ! Έχουμε ανάγκη να τον δούμε οπωσδήποτε φέτος !

Μόλις ελάχιστα πριν από εμάς 6 πασίχαροι Αιγιώτες με επικεφαλής τους τον πατέρα Σ. έλαβαν και εκείνοι θέση αναμονής . Τέτοιο πόθο είχαν οι πρώτοι …της άτυπης σειράς να δουν τον Γέροντα , το πνευματικό άνθος της σποράς του Αγίου Παϊσίου .

Κάποιοι θα μιλήσουν για ακρότητες και υπερβολές . Στου Πανσόφου Σειράχ τους λόγους ας προστρέξουμε να λάβουμε την απάντηση : Αν βρεις άνθρωπο συνετό πήγαινε σε αυτόν απ τα χαράματα ! Από τα βήματά σου να φαγωθούν τα σκαλιά στην είσοδό του ! ἐὰν ἴδῃς συνετόν, ὄρθριζε πρὸς αὐτόν, καὶ βαθμοὺς θυρῶν αὐτοῦ ἐκτριβέτω ὁ πούς σου. ( Σοφ.Σειράχ 6,36)

Ένας άλλος αδελφός μας μιλά για τον παππούλη και το πόσο τον βοήθησε όταν πριν από χρόνια  παραλίγο να χάσει την ζωή του σε ατύχημα με την μηχανή ! Έχει αγάπη πολύ ο Γέροντας ! Εμένα μου άλλαξε την ζωή ! Γι αυτό θέλω να τον βλέπω και να μπαίνω κάτω απ το πετραχήλι του! Όποτε τα καταφέρνω έρχομαι ! Να γεμίσω τις μπαταρίες μου ! Που να με έβλεπες πριν μερικά χρόνια αδελφέ μου ! Μόλις πρωτοήρθα στον Γέροντα ! Άλλος άνθρωπος ήμουνα , μέσα και έξω !  Έχω πολύ δρόμο ακόμα βέβαια ! Να φτάσω στην πίστη που όλα τα γιατρεύει !

Εδώ που κάθομαι και περιμένω αδελφέ μου έχω ακούσει πολλές ιστορίες για ανθρώπους που αληθινά πιστεύουν ! Αυτή που με είχε κάνει να κλάψω ήταν με μια μάνα , που Μεγάλη Παρασκευή μπήκε μέσα στο δωμάτιο του μοναχογιού της και τον βρήκε παγωμένο και νεκρό ! Έμεινε για ώρες πολλές δίπλα του ! Μόλις νύχτωσε , κοίταξε την Παναγιά στο εικόνισμα και της είπε : Τώρα φεύγω να πάω στην κηδεία του Υιού σου Παναγία μου ! Αύριο σε παρακαλώ νε έρθεις και εσύ στην κηδεία του δικού μου ! Και έφυγε για τον Επιτάφιο δίχως να πει σε κανέναν κουβέντα ! Μόλις επέστρεψε , την περίμενε ολοζώντανο το παιδί της ! Τον επανέφερε η Παναγία στη ζωή !

Ο Απλούς ακούει και δακρύζει με αυτήν την ιστορία ! Έχει και αυτός τόσα να θυμηθεί! –Εμείς πριν από χρόνια είχαμε πάει στο κελάκι των Ιωασαφαίων στις Καρυές ! Πάνε σχεδόν 35 χρόνια ! 1983, 84 ήτανε ! Μπήκαμε μέσα , βλέπουμε έναν Γέροντα . Μας λέει : Ήμασταν πολύ κουρασμένοι σήμερα γιατί είχαμε πανήγυρη με αγρυπνία μεγάλη ! Πριν έρθετε ήταν εδώ η Παναγία ! Μας έπλυνε και μας καθάρισε για ώρα πολύ ! Μόλις ήρθατε έφυγε ! Ακούγονται απίστευτα αυτά μα είναι όλα αλήθεια ! Σκέψου παιδί μου ότι σε εμένα που είμαι ο τελευταίος και ο χειρότερος όλων , έχουν συμβεί θαύματα ! Ήμουν στο χειρουργείο για πολύ σοβαρή εγχείρηση στο λαιμό ! Είμαι και ψάλτης πολλά χρόνια στο χωριό μου ! Μία ώρα κράτησε μόνο η νάρκωση να φανταστείς ! Σε όλην την επέμβαση άκουγα συνέχεια αγγελικά ψάλματα : Άγιος Άγιος Άγιος Κύριος Σαβαώθ !

Σκέψου αν άκουγα εγώ Αγγέλους , αυτοί εδώ πώς να μην ανταμώνουν καθημερινά με την Παναγία ; Σε στιγμές σιγής από όλους ακούγαμε μέσα τους Πατέρες που τελούσαν κανονικά τις ακολουθίες τους . Σχεδόν πεντέμισι το πρωί και ήδη είχαμε πίσω μας άλλα δεκαπέντε άτομα . Και όλο έρχονταν κι άλλοι διψασμένοι αδελφοί μας ! Είχαμε ξαναέρθει στον Γέροντα πριν από αρκετά χρόνια ! Αλλά αυτό που θα αντικρίζαμε ύστερα από δυο ώρες περίπου , μόλις μας άνοιξαν την πόρτα, ξεπερνούσε κάθε προσδοκία ! Στην αυλή του κελιού σχεδόν έτοιμος ένας μεγάλος Αγιορείτικος Ναός προς τιμήν του Αγίου Παϊσίου ! Μέσα σε έναν μόλις χρόνο ετοιμάστηκε μαζί με νέο ξενώνα για επισκέπτες προσκυνητές και ένα υπέροχο υπαίθριο αρχονταρίκι με απίστευτα περίβλεπτη θέα στον… αχαμήλωτο Άθωνα ! Πίσω από το ιερό του Ναού το μνήμα του Γέροντα Ισαάκ του Λιβανέζου ! Ο Παπάς , ο Θεολόγος , ο μύστης των ασκητικών του Αγίου Ισσάκ , ο πνευματικός των μαθητών της Αθωνιάδας σχολής, ο αγωνιστής , ο φωτιστής , ο διακριτικός, ο ελεήμων, ο καλλίφωνος !

Μόνασε στον Λίβανο και όταν ήρθε για να σπουδάσει την Θεολογία στην Θεσσαλονίκη συνδέθηκε στενά με τον Άγιο Παϊσιο .Εκείνος έμελε να του δώσει το μέγα Αγγελικό σχήμα και αυτός να γίνει ο βιογράφος του Αγίου! Εδώ σ αυτά τα μέρη που τώρα στεκόμαστε ολοκλήρωσε το υπέροχο αυτό και πασίγνωστο ανά τον κόσμο … μπλε βιβλίο μόλις λίγο καιρό πριν εκδημήσει πλήρης υπομονής και ευχαριστίας εις Κύριον στα 61 του μόλις χρόνια έπειτα από μαρτυρικούς πόνους και πολύχρονη ασθένεια .

Αγάπησε τόσο πολύ της Ελλάδα ! Έλεγε με πόνο ψυχής για τους σύγχρονους Έλληνες ο μακαριστός Ισαάκ πως : «Το ορθόδοξο κύτταρο μέσα τους υπολειτουργεί. Σκέφτομαι πόσο σε παλιές εποχές η θεολογία αποτελούσε ανάγκη βιοτική του λαού και πόσο σήμερα έχει αποξενωθεί από τα ενδιαφέροντά του».

«Παλιά μιλούσαν μέσα στα μπακάλικα και τα καφενεία για αλήθειες δογματικές. Η θεολογία έγινε υπόθεση πανεπιστημιακή κι όχι κατάσταση βιωματική. Τρέφεται από τη λογοκρατία, ενώ θα έπρεπε να ζούσε από τον Λόγο. Το μεγαλύτερο κακό για τον σημερινό άνθρωπο είναι τ’ ότι μέσα στην κοινωνία δέχεται τόσα πολλά ερεθίσματα. ώστε του μένει ελάχιστος χρόνος για να σκεφθεί τον Θεό». Πηγή: Μον. Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος τ. Γ’ /1956-1983, Εκδ.Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτ. 2011.

Πόσο ευλογημένοι οφείλουμε να αισθανθούμε όλοι εμείς σ αυτήν την αυλή την αγγελόπλαστη , σε τούτο το χάραγμα μιας νέας μυστικής ημέρας . Απερίσπαστοι έχουμε μπροστά μας χρόνο άφθονο να σκεφθούμε τον Θεό , να επαναπροσδιορίσουμε την σχέση μας μαζί Του . Να κοιτάξουμε μέσα στον καθρέφτη ενός φτωχού μνήματος , και στους πωρόλιθους ενός νεότευκτου ουρανίου οίκου και να δούμε μέσα τους τον ταλαίπωρο εαυτό μας , τον ξεχασμένο μας σκοπό …Να λαξεύσουμε τους πώρους της αδρανούς ψυχής μας , διόδους να ανοίξουμε μέσα τους να ρουφήξουν δρόσους , από μάτια ταπεινών αδελφών και λόγια πολύπειρων γεροντάδων. Να λοιπόν δίπλα σε αυτό το απέριττο μνήμα του Ιερομονάχου Ισσάκ , ο Ναός του πνευματικού του Πατέρα Αγίου Παϊσίου .

Και ο παπά Ευθύμης πλέον να τους έχει μαζί …σε παράταξη μάχης . Σε μια διαφορετική στην κυριολεξία παράταξη μάχης βρισκόμαστε σχεδόν όλοι περιμένοντας τον Γέροντα . Κάποιοι προσπαθούν να κατατάξουν εαυτούς και αλλήλους σε σειρά , ανάλογα με την ώρα προσέλευσης . Μερικοί φαίνεται αυτό να το αγνοούν και επικαλούμενοι ιδίους λόγους θέλουν να προσπεράσουν …Δυο, αλλοίμονο, παραλίγο να έρθουν στα χέρια! Θυμόμαστε τον ιδιαίτερο κανόνα του Αγίου Παϊσίου του Βελιστσκόφσκυ . Δεν άφηνε τον ήλιο να δύσει επί του παροργισμού ! Αν κάποιος είχε οργή εναντίον αδελφού , σε αυτόν δεν επιτρεπόταν να εισέλθει στον Ναό ή να συμπροσευχηθεί στο Πάτερ ημών . Αλήθεια πως πρέπει να μας συνέχει κάθε στιγμή αυτός ο κανόνας του Προφητηλιάτη Αγίου ! Ο Απλούς θυμάται όταν περίμεναν έξω από τον συρμάτινο φράχτη της Παναγούδας τον Άγιο να βγει. –Ο Γέροντας μας άφηνε μια ώρα και παραπάνω να περιμένουμε ! Δοκίμαζε την υπομονή μας ! Και έπειτα έβγαινε! Κάποιοι έφευγαν . Εμείς εκεί , όσες ώρες και να κανε θα τον περιμέναμε ! Καταλαβαίνουμε γρήγορα πως η διάκριση πρέπει να πρυτανεύσει .

Η υπομονή και η θυσιαστική αγάπη, πρέπει να φτιάξουν την σειρά προτεραιότητας. Ο Θωμάς από την Θεσσαλονίκη πνευματικοπαίδι του Γέροντα εδώ και δεκαπέντε χρόνια , μας μιλά για τα δικά του θαύματα , τα δυο παιδιά του ! Θυμάται και αυτός τις αμέτρητες ώρες της υπομονής σε τούτην την αυλή ! -Ήρθα κάποτε σχεδόν πρώτος και περίμενα από νύχτα και έπειτα από 3-4 ώρες μπήκα και εξομολογήθηκα στον παππούλη . Μόλις βγήκα θυμήθηκα κάτι που οπωσδήποτε έπρεπε να του πω . Έλα όμως που όπως και σήμερα τον περίμεναν καμιά εικοσαριά ακόμα άνθρωποι . Τι να κάνω , φοβήθηκα μη σκανδαλίσω κανέναν …Και περίμενα αδέλφια μου μετρημένες δεκατέσσερις ακόμα ώρες . Όταν είχε νυχτώσει για τα καλά με ξαναβλέπει ο Γέροντας μπροστά του ! Βρε ευλογημένε μου λέει τι συμβαίνει …Γελούσε μόλις κατάλαβε ! Μα δεν με είχε πειράξει καθόλου η αναμονή ! Είναι και αυτή μέρος του μυστηρίου και μάλιστα απαραίτητο ! Του λέω για την μικρή μου θυγατέρα που είναι βαπτισμένη στο όνομα του Μυροβλήτη προστάτη της Θεσσαλονίκης . Αστράφτουν τα μάτια του από χαρά και αμέσως βγάζει από ένα μικρό πορτοφόλι , ένα κομμάτι από μπαμπάκι που μυροβολά . Είναι από το άνοιγμα της λειψανοθήκης ! -Παρ το αδελφέ μου , θα βρω άλλο εγώ ! Με τον Θωμά βρεθήκαμε για λίγα λεπτά ! Ίσως και να μην ξαναανταμώσουμε σε τούτη τη ζωή !Κύριος οίδε !

Μα δεν θα λησμονήσω ποτέ θαρρώ , την φιλαδελφία του και όλο το άρωμα που ξεχύθηκε από το αλαβάστρινο μέρος της μυρώπης καρδιάς του, όταν αναζήτησε του Μεγαλομάρτυρος την ευλογία ! Τίποτα δεν μπορεί να νοθεύσει τούτες τις στιγμές . Πολλές δεκάδες άγνωστοι μέχρι σήμερα άνθρωποι γινόμαστε Ένα, καρτερώντας μια γουλιά δροσερό νερό από τις χούφτες του ταπεινού παπά να ποτίσει το άκαρπό μας και έναν Θεό να ξαναγεννηθεί μέσα μας … Ο χρόνος πάλι σταματά , υποχωρεί , πολλαπλασιάζεται , βαραίνει, σημαδεύεται …

Λίγο πριν το μεσημέρι στην σκιά του νέου Ναού του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου , στο κελί της κάτω Καψάλας ! Μόλις από το μικρό δωμάτιο, όπου βρίσκεται ο Γέροντας εξέρχεται ο πρώτος της σειράς ! Χαμογελά και αγκαλιάζει σχεδόν όποιον βρίσκεται μπροστά του ! –Τις γέμισα τις μπαταρίες μου δόξα τω Θεώ ! Καλή υπομονή παιδιά ! Αξίζει η αναμονή ! Να ξέρατε πόσο ! Η σειρά προτεραιότητας πλέον δεν υπάρχει ! Η διάκριση και το φιλότιμο παλεύουν να μην σκανδαλιστεί και φύγει κανείς χωρίς να αναπαυθεί !

Κάποιοι τούτο το ενστερνίζονται πλήρως . Καθόμαστε στις απόσκιες πάνω πεζούλες με τον π.Σ. , από την Αθήνα τέκνο και λειτουργό των Τριών Ιεραρχών . Συνήθως όποιον ιερωμένο έρχεται τα καλογέρια σπεύδουν να τον προτάξουν, σεβόμενα το σχήμα του. Ευλογημένο ! Μα αυτός εδώ δεν δέχεται επουδενί λόγω την προτίμηση . Κάθεται μαζί μας περιμένοντας και φαίνεται να απολαμβάνει την κάθε ελάχιστη στιγμή ! Κανείς δεν έχει φύγει , από το αξημέρωτο ακόμα . Μετράμε ήδη κλεισμένες οκτώ ώρες ! Υπολογίζουμε πως για να μας δει όλους εμάς ο παπά Ευθύμιος , έστω από πέντε λεπτά τον καθένα , θα πρέπει να φτάσει σούρουπο ! Πέντε λεπτά ! Μοιάζουν με τα ψυχία της Χαναναίας αυτά τα λεπτά ! Όλοι κάτι θέλουμε , έστω ελάχιστο , να λάβουμε σαν τροφή πνευματική, να θρέψει την ψυχή την αχόρταστη που σπαράζει το βοήθει μοι. Να μιμούμαστε πάντα την υπομονή της , την καρτερία της , την μεγάλη πίστη της ! Ο πραότατος νέος παπάς σημειώνει συνεχώς ονόματα στο μπλοκάκι του για προσευχή ! Είμαι σίγουρος πως θα σπάσει την πόρτα του Θεού για αυτές τις ψυχές που μόλις συνάντησε !

Θυμάται την πρώτη φορά που είδε τον Γέροντα πριν λίγα χρόνια Πραγματικά μας εντυπωσιάζουν τα λιγοστά μα εμπνευσμένα λόγια του : -Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να σας πω ή να σας ρωτήσω , του είπα ! Μιλήστε μου εσείς για ό,τι θέλετε ! Εγώ θα σας ακούσω και θα ωφεληθώ απ το οτιδήποτε ! Πείτε μου αν θέλετε ακόμα και για το αμπέλι σας , αυτό που υπάρχει έξω από την καλύβη σας ! Για μένα αδελφοί μου ο Γέροντας όπως και κάθε σεβάσμιος Αγιορείτης δεν είναι ένας μάγος , ένας θαυματοποιός ! Χάνουμε την ουσία αν τους βλέπουμε με τέτοιον τρόπο ! Όλοι αυτοί οι Γεροντάδες , είναι μια ζωντανή παρουσία του Θεού στη γη γιατί έχουν δικά του Χαρακτηριστικά !Ταπείνωση , πραότητα, αρχοντιά , συγχωρηρικότητα , διάκριση ! Γι αυτόν τον λόγο συγκεντρώνουν τόσους ανθρώπους έξω από το κελάκι τους ! Αρκεί να τους αντιμετωπίζουμε και εμείς έτσι , γιατί αλλιώς τους στενοχωρούμε! Θυμόμαστε τον Άγιο Παϊσιο τον Αγιορείτη !

Πήγαν μια φορά στον Τίμιο Σταυρό ,το πρώτο του κελί κοντά στην Σταυρονικήτα , κάποιοι νέοι τότε άνθρωποι, που είχαν ακούσει ότι ο Γέροντας με την προπτωτική του χάρη ,προσέλκυε δίπλα του άγρια ζώα και τα ημέρευε ! Μόλις τον είδαν, πρώτη φορά τους ήταν , του ζήτησαν με ενθουσιασμό να τους δείξει τα φίδια που είχαν μάθει από άλλους ότι πιστά τον υπάκουαν ! ( σ.σ. από διήγηση Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου ) Και εκείνος με ταπείνωση τους είπε : Εδώ τα έχω ! Δείχνοντας το μέρος της ταπεινής του καρδιάς , που χτυπούσε μόνο για μετάνοια και ξερίζωμα των …ερπετών παθών. Απογοητεύτηκαν εκείνοι τότε , μιας και άλλα περίμεναν να δουν και άλλα είδαν ! Χάσαμε την ώρα μας είπαν !

Περίμεναν κάποιον περισπούδαστο Γέροντα , με όψη Βιβλική των ηρώων της Γενέσεως και παράστημα επιβλητικό , να τους πει ανήκουστα πράγματα και να τους κάνει υπέρλογα σημεία . Τους πέρασε μέσα στο φτωχότατο κελάκι του και εκεί τους έλεγε αστεία και καθόταν με κάτι τρύπιες κάλτσες ανακούρκουδα πάνω στο ντιβανάκι του . Πάρτε λουκούμια παιδιά ! Λέει σε έναν που ήταν τροφαντός : -Πάρε παλικάρι είναι διαίτης αυτά μην φοβάσαι! Αφού πέρασε η ώρα έτσι χωρίς μεγάλα λόγια …πνευματικά , τους λέει ο Άγιος αστειευόμενος: -Άντε να φύγετε τώρα γιατί σε λίγο θα περάσει το λεωφορείο από την στάση!-Γέροντα πείτε μας κάτι πνευματικό ! του είπε κάποιος ! –Τι να σας πω παλικάρια ! Να κάνετε μετάνοιες , να νηστεύετε ! Τίποτα άλλο Γέροντα ; -Άντε να πάτε στην ευχή της Παναγίας ! Εκείνη την στιγμή πλημμύρισε ο τόπος από ευωδία ανεπανάληπτη ! Σαν να χύθηκαν βαρέλια ολόκληρα ! Το κατάλαβε αμέσως και ο Γέροντας …-Άντε θα νυχτώσει , φεύγετε τώρα ! Άρχισαν εκείνοι τότε να τρέχουν σαν τρελοί από χαρά ! Η ευωδία τους ακολουθούσε σε όλην την πορεία τους ! Όλο έτρεχαν , έτρεχαν ! Και έφτασαν από Σταυρονικήτα στις Καρυές σε χρόνο ασύλληπτο ! Είκοσι λεπτά θυμούνται έκαναν ! Και μόλις έφτασαν κοιτάχτηκαν έκπληκτοι μεταξύ τους και αλληλορωτήθηκαν : -Γιατί τρέχαμε ; Την απάντηση βέβαια την ήξεραν !Τρέχανε γεμάτοι από ανέκφραστη χαρά ! Μόλις είχαν συναντήσει μια ζωντανή παρουσία του Θεού ! Έναν δικό Του ! Έναν που θαυμάστωσε για να Τον δοξάζει μόνο με το είναι του και το βίωμά του ! Έναν παντευλόγητο γητευτή όχι φιδιών αλλά ψυχών !

Δίπλα μας άλλος ένας Αθηναίος αδελφός μας ! Ο Γ. που ταξίδεψε μόνος του φέτος στον Άθωνα για πρώτη φορά ! –Χθες παιδιά το μεσημέρι άρχισα να περπατάω από Καρυές για να «μαρκάρω» τον δρόμο για εδώ ! Λίγο πιο πριν την στροφή με την πινακίδα για Καψάλα συνάντησα έναν μοναχό ! Τριμμένα μπαλωμένα ράσα , κάτι τρύπια παπούτσια , εντελώς ατημέλητος και ασκητικός ! Τον ρώτησα τα σχετικά για το κελί του Γέροντα ! Αφού μου είπε αρχίσαμε να μιλάμε ! Δεν έχω ξανανιώσει έτσι αδελφοί μου ! Μου μίλαγε , μου μίλαγε και εγώ δεν χόρταινα να τον ακούω ! Πολύ γλυκός ο τρόπος του ! Μου άγγιξε τόσο την ψυχή ! Πόση αγάπη έβγαζαν τα λόγια του ! Πέρασαν χωρίς να το καταλάβω δυο ολόκληρες ώρες ! Όσα έμαθα για την πίστη μας αυτές τις 2 ώρες , δεν τα είχα μάθει σε όλη μου την ως τώρα ζωή !Είμαι 43 χρονών ! Αλλά αυτό που με συγκλόνισε ήταν , ότι μόλις αποχαιρετιστήκαμε και πήρα την ευχή του , τον ρώτησα το όνομά του , που μονάζει, να ξέρω για να τον ξανασυναντήσω ! -Δεν έχει σημασία παιδί μου , μου είπε ! Δεν χρειάζεται να μάθεις ! Να είσαι ευλογημένος ! Και έφυγε δίχως να μου αποκαλύψει τίποτα ! Μάλλον Άγγελος θα ήταν ! Ανώνυμοι και αόρατοι ενίοτε, Άγγελοι εν σώματι, ευλογημένοι Αγιορείτες ! Μόνο μία η αποστολή σας , σε τούτη τη ζωή ! Η σωτηρία της ψυχής ! Η έμπονη αγάπη προς τον πλησίον ! Αφανείς οι περισσότεροι στα μάτια μας !

Καταγεγραμμένοι στης Ζωής την βίβλο ! Μόνο ένα όνομα μας χρειάζεται σε τούτη την πρόσκαιρη ζήση , το υπέρ παν Όνομα ! Το διαβεβαίωσε και ο κλειδούχος της Βασιλείας των Ουρανών Πέτρος: «…οὐδὲν γὰρ ὀνόμα ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. 4,12).

Σχεδόν πέντε το απόγευμα ! Πλησιάζει η σειρά μας ! Μόλις έφτασαν και άλλοι και άλλοι αδελφοί μας να συναντήσουν τον Γέροντα ! Έρχεται μαζί τους και ένας λογισμός ! Μου ψιθυρίζει να τους παρακολουθήσω , να δω μήπως μας πάρουν την σειρά ! Γυρίζουν ξανά οι σελίδες του Ευαγγελικού λόγου μέσα μας ! Είναι τούτο το μέρος τόσο διαλεχτό, σαν το Όρος των μακαρισμών ! Από παντού αντιλαλούν του Ιησού τα ρήματα , να μας φωτίσουν τα σκοτεινιάσματα του νου μας ! Τώρα είναι η σειρά της παραβολής των εργατών του αμπελώνος να μας ελέγξει και να μας γαληνέψει !

Θέλω τούτοις τοις εσχάτοις δούναι ως και σοι ! Ίσοι όλοι ενώπιόν Του ! Έσονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι ! Και αυτοί που ήρθαν τώρα, την ενδεκάτη ώρα και αυτοί που βάσταξαν της ημέρας το βάρος και τον …καύσωνα, όλοι ανεξαιρέτως τελικώς θα λάβουμε το δηνάριό μας !

Δυο ώρες αργότερα με έναν ατίμητο θησαυρό βαλμένο στην γαληνόχαρη πλέον καρδιά μας, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την Σκήτη του Προφήτη Ηλία ! Σχεδόν τρέχουμε και εμείς ! Ούτε λόγος για κούραση !Η οδός που οδηγεί στη Ζωή ορθάνοιχτη ! Η θύρα της Βασιλείας των Ουρανών , άκλειστη σαν την πόρτα του ταπεινού παπά της Καψάλας. Αρκεί τα χτυπήματά μας να την κρατούν έτσι ! Τω κρούοντι ανοιγήσεται … Η πόρτα της δικής μας καρδιάς, πάντα με το πόμολο από μέσα ! Και Εκείνος , ιδού έστηκε και κρούει ! Ακούσωμεν τώρα της Φωνής Του ! Κάποτε θα παρακαλέσουμε εμείς ικετευτικά , να ακούσει την δική μας φωνή και να μας δώσει την αληθινή Ζωή κατά το έλεος και το κρίμα Του το δίκαιο! Μια τρισευλογημένη μέρα σημείο παντοτινής αναφοράς στην Αθωνική μας θύμηση σιγά-σιγά σουρουπώνει !

Νώντας Σκοπετέας.

Αποσπάσματα από Ημερολόγια Αγίου Όρους και θύμησες από έναν ταπεινό ασκητή .

Στήριγμα η ολοκάθαρη φωνή του τούτες τις δύσκολες ώρες . Κάποιοι μιλώντας από...καθέδρας ,μεταξύ άλλων θλιβερών , τον έψεξαν γιατί δεν εσιώπησε . Μέχρι και ότι βολεμένος όντας στην θαλπωρή του κελιού του, παρασύρει όσους βρίσκουν στηριγμό και παραμυθία στα γεμάτα από σύμπονη αγάπη λόγια του ακούστηκε ...Ο... βολεμένος ασκητής που δεν είχε μήτε νερό στο κελάκι του ... ...Εδώ ταιριάζει θαρρούμε απόλυτα ένας λόγος από το Ευαγγέλιο του ηγαπημένου μαθητή : "Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ..."