main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

30 Ιουλ 2021

Στις ειδικές δυνάμεις του Χριστού! ( + π.Σάββας Αχιλλέως)


Πολλές φορές στην πνευματική ζωή χρησιμοποιούμε λέξεις ή φράσεις στρατιωτικής ορολογίας! Στρατιώτες του Χριστού με τα όπλα του Φωτός ανά χείρας δεν ευχόμαστε ολοένα να είμαστε ; Ή να θυμηθούμε υπέροχα λόγια από το Άγιο Τριώδιο ; Η πάνοπλος εγκράτεια ! Η πανοπλία του Σταυρού! Ο αντίμαχος εχθρός ! Η πίστη , άρρηκτον τείχος, η προσευχή θώρακας και ασπίδα , η ελεημοσύνη περικεφαλαία και η νηστεία μαχαίρι που εκτέμνει κάθε κακία! Τέτοια εξάρτηση πολεμική, τόσα όπλα , τέτοιο πεδίο μάχης για τους στρατιώτες του Χριστού ! Που είναι όμως οι ιαχές και οι πολεμικές κραυγές ; Πού τα στίφη των εχθρών κι οι πολεμίστρες ; Δεν βλέπω τίποτα μου λες ! Μήπως όλα τούτα είναι λίγο υπερβολικά ; Ησυχία απλώνεται ! Μόνο πολεμικό δεν είναι το κλίμα !
….οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.( Εφ. 6,12) ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ ….διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ,… ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ…. στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν…. ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης,…. ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως….. καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε,….( Αποσπάσματα από 6ο κεφ.Εφ)

Στην προς Εφεσίους επιστολή του Θείου Παύλου οι προτροπές για την μάχη κάθε Χριστιανού Ορθοδόξου! Με το μαχαίρι του Πνεύματος ξεθηκαρωμένο, βγαλμένο από την πανοπλία του Τριαδικού Θεού, θα πολεμηθεί ο αθέατος αντίμαχος της ψυχής ! Χωρίς σώμα και υπόσταση,κρυμμένοι από τις σωματικές αισθήσεις , από την υλική εξωτερική πραγματικότητα ! Αντιληπτοί μόνο όταν τα πνευματικά μας αισθητήρια δεν έχουν απονεκρωθεί ! Αφανείς οι εχθροί σε τούτον τον ασταμάτητο μυστικό πόλεμο , που ξεκινά από την στιγμή της αναγέννησής μας ! Από τους όρκους παντοτινής αφιέρωσης! Συντάσσομαί Σοι Χριστέ ! Αποτάσσομαί σοι σατανά ! Από το βάπτισμά μας και τον θάνατο του παλαιού ανθρώπου , ως την τελευταία μας πνοή σ αυτόν τον πόλεμο με τον μισάνθρωπο ψυχολετήρα! Αρχηγός και Αρχιστράτηγος ο Χριστός μας περιστοιχισμένος από τις στρατιές των Αγγέλων και τα στρατεύματα των Αγίων ! Πολύπειροι εκείνοι γνωρίζουν τις πονηρές μεθοδείες και τα τεχνάσματα του πανούργου εχθρού.
Τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, ο εχθρός εμφανιζόταν εν υποστάσει. Πάμε στο Άγιο Συναξάρι ! Η Αγία Μαρίνα στο εικόνισμά της πατάει τον Σατανά ! ἀνδρείως κατεπάτησας ὄφιν ἀρχέκακον… τὸν γὰρ ἀόρατον ἐχθρὸν κατεπάτησας στερρῶς ὀφθέντα σοὶ Ἀθληφόρε….ψέλνουμε στα απολυτίκιά της ! Εμφανίζεται ο φθονερός διάβολος με μορφή δράκοντος μπροστά στην Αγία για να την φοβίσει την ώρα του μαρτυρίου και της θυσιαστικής ομολογίας της . Εκείνη ατάραχη συνεχίζει να προσεύχεται ! Τότε αλλάζει τη μορφή του σε έναν κατάμαυρο και απαίσιο στην όψη άνθρωπο, με πρόσωπο μαύρου σκυλιού. Η Αγία Μαρίνα τον αρπάζει απ τα μαλλιά και με ένα σφυρί που βρίσκει, τον χτυπά στο κεφάλι ταπεινώνοντάς τον. Έτσι, συνέχισε η Αγία τα συγκλονιστικά παλαίσματά της , έχοντας συμπαραστάτη τον Χριστό ως το τέλος φορώντας το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου ! Δεκαπέντε χιλιάδες ψυχές βλέποντας όλα τούτα και κυρίως την ήττα του μισόψυχου διαβόλου, πίστεψαν τότε και συναθληθέντες και συμμαρτυρήσαντες με την Αγία θανατώθηκαν, κερδίζοντας το αιώνιο Φως! Και είναι αμέτρητες οι σελίδες του συναξαριού , ιδίως των πρωτοχριστιανικών χρόνων, με τέτοια περιστατικά ! Η τακτική λοιπόν έπρεπε να αλλάξει ! Αφού τοιουτοτρόπως τόσες ψυχές ξέφευγαν από τα δίχτυα του φθονερού, έπρεπε εκείνος να παραλλάξει το σχέδιό του . Με ακριβώς την αντίθετη στρατηγική ! Με την κρυφή , αόρατη , υπόγεια και ανεπαίσθητη παρουσία του . Και με το να πείσει φυσικά τους εχθρούς του ανθρώπους ότι δεν υπάρχει ! Ότι όσα ακούγονται γι αυτόν είναι υπερβολές , σκοταδισμοί και ζηλωτισμοί …
Ο πόλεμος όμως δεν έπαυσε ποτέ! Οι στρατιώτες του Χριστού γνωρίζοντας τα δόλια σχέδια και τις απάτες του επίβουλου πολεμούν ατρόμητοι και γενναίοι , σώμα με σώμα δίχως να υπολογίσουν το τίμημα αναμένοντας μόνο την Θεϊκή μισθαποδοσία και το αμάραντο στεφάνι της νίκης σε τούτον τον πόλεμο ! Διαλεχτοί στρατιώτες, εξουδετερώνουν και εκδιώκουν , ακαταγώνιστα μεσιτεύουν πλέον στον θρόνο του Δεσπότη ! Έναν τέτοιον γενναίο μαχητή , έναν επίλεκτο ειδικών αποστολών θα γνωρίσουμε καλύτερα στις παρυφές της ιερής του μνήμης! Δαιμόνων διώκτης ! Ειδικότητα σπάνια και για λίγου μονάχα εκλεκτούς ! Δεν είναι όλοι για όλα ! Επικίνδυνη άκρως αυτή η ειδικότητα αν δεν έχεις εκπαιδευθεί να μάχεσαι στο πιο αλλόκοτο και δύσκολο πεδίο μάχης ! Την ανθρώπινη καρδιά ! Για να ξεριζωθούν από εκεί τα δαιμονοκίνητα πάθη που έχουν εγκατασταθεί , χρειάζεται πάλη στήθος με στήθος ! Τέτοιος παλαιστής της πίστης , Άγιος εν ζωή , λουσμένος στο Φως της του Θεού επιγνώσεως ! Ο μακαριστός Άγιος Πατήρ , Σάββας Αχιλλέως ! Ο διώκτης των πονηρών πνευμάτων , ο προφητικός διδάχος των ημερών μας ! Ιαματικός , πρεσβεύει για έλεος και παράταση στον Κύριο ! Επίλεκτος στις ειδικές δυνάμεις του Χριστού !
Νώντας Σκοπετέας
Αποσπάσματα από ομότιτλη σειρά 2 εκπομπών αφιερωμένων στον Άγιο Γέροντας των ημερών μας μακαριστό πατέρα Σάββα Αχιλλέως και το βιβλίο: Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί (εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας)

29 Ιουλ 2021

Καλή αντάμωση Παπά Λιά μας !

 

Πλέον ο παπα Λιάς μας βρίσκεται εκεί που πάντοτε ποθούσε ! Στο επουράνιο θυσιαστήριο ! 
Τι να ανταποδώσουμε στον Κύριο που τόσο μας ευεργέτησε στέλνοντάς τον ιχνηλάτη και οδηγό στης επιστροφής τον δρόμο! Ακαταγώνιστες οι μεσιτείες του στον θρόνο του Δεσπότη Χριστού. 
Τώρα θα ναι περισσότερο δίπλα μας ! Μετά των Αγίων παππούλη μας γλυκέ , της υπομονής και της πίστης εργάτη , του Χριστού μας δούλε ακάματε! 
Αυτό που δεν θα λησμονήσουμε όσο ζούμε είναι το πνεύμα της θυσιαστικής σου αγάπης ! 
Τοις πάσι γέγονα τα πάντα συνήθιζες πάντοτε να λες μα κυρίως να βιώνεις! 
Δοτικός ως εκεί που η αγάπη γινόταν ασύνορη. Για κάθε απόκληρο , αγνοημένο , αποσυνάγωγο, ξεστρατισμένο, εξαρτημένο, με τον Θεό θυμωμένο και απ ΄τους ανθρώπους πληγωμένο, ήσουν μια ορθάνοιχτη αγκαλιά ! Χωρίς ημετέρους, αυλές και προσωποληψίες , δεν δίσταζες πάντοτε να ορθώνεις ανάστημα και να υπερασπίζεσαι την Αγάπη και την Αλήθεια !
 Και έγινες ο παπά Λιάς όλων μας, που σήμερα κλάψαμε πρώτα από χαρά αντικρίζοντας την γαλήνια οσιακή σου μορφή και έπειτα σαν εψάλη το Χριστός Ανέστη μόλις έσμιξες και πάλι με το δουλεμένο τόσο από τα χέρια σου Τσακώνικο χώμα ! Καλή αντάμωση παπά Λιά μας!
 Ήδη έχεις φτάσει στην επιγραφή που λέει : Καούρ εκάνατε στον Παράδεισο ...
   
                                                                π.Ηλίας Αλευράς+28.7.21

24 Ιουλ 2021

Το δέντρο που ποτίζαμε...



....Βέβαια το ακατήχητό μας είναι η μεγάλη και κύρια αιτία για το ευεπίφορο των αιρέσεων και των κακοδοξιών !
Συνεχώς διαπιστώνουμε ότι έχουμε έλλειμμα κατήχησης …
Αλλά μένουμε στις διαπιστώσεις και στους άμβωνες των Εκκλησιών το στρώμα από την σκόνη όλο και παχαίνει… σαν το σκοτάδι …
Αντί λοιπόν να ενταθεί το κηρυκτικό και διαφωτιστικό έργο, προβάλλεται εδώ και καιρούς πολλούς το ότι πρέπει να εκσυγχρονιστεί η Εκκλησία να γίνει θελκτική, ενδιαφέρουσα , σαγηνευτική για τους νέους ανθρώπους ιδίως!
Ναι, τις είδαμε αυτές τις προσπάθειες εμπράκτως να εκδηλώνονται( δεν χρειάζεται να υπεισέλθουμε θαρρώ).
Μια προσπάθεια ένταξης του κόσμου στην Εκκλησία, στο σώμα του Χριστού, παραβλέποντας όμως και αδιαφορώντας παντελώς για την Εκκλησιαστικοποίηση όλου αυτού του κόσμου που σαγηνεύσαμε …Και τι καταφέραμε ; Εκκοσμικεύσαμε την Εκκλησία!
Μικρές πτυχές της βασικής αιτίας γι αυτό που ζούμε όλοι μας σήμερα μέσα στην Εκκλησία θίξαμε σήμερα αδελφοί μου .
Δεν θα μπορούσαμε παρά αδρομερώς να αναφερθούμε σε πολλές από τις παραφυάδες ενός δέντρου με πολύ βαθύ και ισχυρό ριζικό σύστημα !
Πνευματικά άκαρπο αλλά φοβερά επιζήμιο αυτό το δέντρο !
Το δέντρο της Εκκομίσκευσης !
Αν με μια λέξη απαντούσαμε σε εκείνον τον απογοητευμένο αδελφό μας για το τι έφταιξε που φτάσαμε ως εδώ , πέραν του πρωτεύοντος αμετανοήτου μας θα απαντούσαμε με αυτήν την λέξη!
Εκκοσμίκευση !
Η Εκκλησία δεν χρειάζεται ανανέωση με ακρωτηριασμούς και περικοπές με αυθαίρετους νεωτερισμούς!
ΕΜΕΙΣ πρέπει να γίνουμε νέοι άνθρωποι να απεκδυθούμε τον παλαιό άνθρωπο και να ντυθούμε τον νέο !
Όσοι φυσικά αυτά δεν τα έχουν διόλου διαισθανθεί έστω συνεχίζουν να καταδεικνύουν και να καταγγέλουν μια δογματική ακαμψία , έναν Θρησκευτικό ολοκληρωτισμό , μια μεσαιωνική απολυτότητα, έναν σκυθρωπό εθνικισμό ...
....Ξέρετε, ο Οικουμενισμός πρεσβεύει αυτήν την ανάμειξη αυτόν τον συγκερασμό ( συγκρητισμός) συν +Κρης των πολλών αληθειών …Θεωρεί την αλήθεια κατακερματισμένη και ότι κάθε θρησκεία διαθέτει το προνόμιο να κατέχει ένα τμήμα αυτής της αλήθειας. Οπότε αν ενώσουμε όλες τις αλήθειες μαζί θα φτιάξουμε την σύνολη Αλήθεια . Σχετικοποίηση….
Λύκοι βαρείς , ετεροδιδασκαλούντες !
Επίδοξοι Νεκροθάφτες της Ορθόδοξης Πατερικής Παράδοσης έλεγε κάποιος με πόνο βαθύ!
Ας το εκλεπτύνουμε κάπως . Ας μιλήσουμε για ανεπίγνωστους του πνευματικώς θανάσιμα επιληψίμου , κιβδηλοποιούς της Ορθοδοξίας !
Εκφιλοσόφηση και εξ ακαδημαϊσμός της πίστης ! Ό,τι πιο αποστασιοποιημένο από το Φωτοβόλο δόγμα και κυρίως από το μυστηριακό βίωμα της Ορθοδοξίας!
Η Αγιότητα αδελφοί να είναι το θέλγητρο και ο μαγνήτης μας και όχι οι ατέρμονες φιλοσοφίες μας και τα ωραία λόγια που χαϊδεύουν τα πάθη.
Ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι βιβλιοθήκη τήν ὁποία μπορεῖς νά μελετήσεις, ἀλλά βίωμα τό ὁποῖο καλεῖσαι νά ζήσεις. έλεγε ο μέγας Ομολογητής η κεκρυμμένη συνείδηση της μαρτυρικής Ορθοδοξίας ο Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς.
Ας γρηγορούμε αδελφοί ! Η Ορθοδοξία είναι τὸ πλήρωμα τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς Χάριτος. Η Ορθοδοξία είναι ο Χριστός !
Ο Χριστός είναι η αποκεκαλύμμένη πλήρης και ανόθευτη Αλήθεια. «Εγώ ειμι η αλήθεια» (Ιωάν. ιδ΄ 6).
Ο Θεάνθρωπος Ιησούς είναι η Ορθοδοξία μας!
Αυτά να τα ακούνε και να μετανοούν και μαζί τους και εμείς ( αυτός είναι ο προορισμός και η αποστολή μας η συνεχής μετάνοια και μόνο ) όσοι Νεοορθόδοξοι και Νεοχριστιανοί φανεροί και κρυφοί εκπροτεσταντιστές της Ορθοδοξίας, αντι βιβλικοπατερικά και άκρως αντι ιεροκανονικά συνεχίζουν να δημιουργούν κάσες από κερκόπορτες και να ονειρεύονται την άλωση της μόνης υπάρχουσας αληθινής πίστης !
Αναρωτιέμαι πως έχουν σκεφτεί να αντικαταστήσουν εκείνο το τρέμω την φοβερά ημέρα της κρίσεως που ακούγεται στο όρθρο των Κυριακών του Τριωδίου μετά τον 50ο ψαλμό …
Ίνα ώσι έν !
Έτσι παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Αγίου Θεού ο μεγάλος Άγιος των ημερών μας ! Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης , ο οποίος όσο ζούσε με ενθουσιασμό κήρυττε, πως μοναχά η Ορθοδοξία έχει αυτό το βαθύτατο νόημα !
Την σωτηρία και λυτρωτική ενότητα με κεφαλή και μπροστάρη τον Χριστό μας !
Εν ενί στόματι και μια καρδία δοξάζει και ανυμνείν Αυτόν και μόνο !
Το πάντιμο και μεγαλοπρεπές όνομα του Τριαδικού Θεού !
Αυτού που φανερώθηκε και φανερώνεται συνεχώς στους εν επιγνώσει ενωμένους πιστούς και πανελευθέρους δούλους Του !
Απανωτοί οι εμπτυσμοί και τα ραπίσματα στο ακόμα Σταυρωμένο πανακήρατο σώμα του Χριστού μας.
Η εναγώνια προσπάθεια για αποΧριστοποίηση και ουδετεροθρησκεία , που πλέον είναι ηλίου φαεινότερο οτι μεθοδεύεται στην Ελλάδα αλλά και όπου υπάρχει Ορθοδοξία από ορατούς και αοράτους αντίμαχους-αντικειμένους Της Αλήθειας, μας φέρνει στον νου εκείνο το αιώνιο ρήμα του Χριστού μας από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο .
Τον κατηγόρησαν οι Φαρισαίοι γιατί δεν επιτημούσε τον κόσμο που κατά την είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα , Τον επευφημούσε αποκαλώντας Τον : Υιό Δαυίδ και Βασιλειά του Ισραήλ .
Και ο Θεάνθρωπος Κύριος , τους αποκρίθηκε με μια φράση που πόσο ταιριάζει και σε αυτούς, που στα σίγουρα χλεύασαν μόλις άκουσαν οτι και τα άψυχα... κρανία απάντησαν κάποτε το Αληθώς Ανέστη !
Τους απαντά ο Χριστός μας λοιπόν και σήμερα :
«Αν αυτοί σιωπήσωσιν, οι λίθοι κεκράξονται». (Λουκ. 19, 40) .
Χριστός Ανέστη ...αδελφοί και πατέρες !
Πρσδοκώντας τα άψυχα μα και τα έμψυχα να μιλήσουν ...και να ομολογήσουν Χριστό στην πράξη !
Ας θυμόμαστε πάντοτε τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά : Κύριε φώτισόν μου το σκότος μα κάτι ακόμα που είπε ο μεγάλος Άγιος : Οι της Αληθείας εισί της Εκκλησίας ! Και γαρ οι της Χριστού Εκκλησίας της αληθείας εισί· και οι μη της αληθείας όντες ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί».
«ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»
Ουδείς δύναται δυσίν κυρίοις δουλεύειν (Ματθ. 6,24)
Ιησού ή Βαραββά λοιπόν …Εκλογίκευση ή πίστη ; Φίλοι Του ή εχθροί του ; Ψεύδος ή Αλήθεια; Σκοτάδι ή Φως ; Ανάσταση Ζωής ή Ανάσταση Κρίσεως ;
Στο λείμμα ή στον όχλο ;
Διαλέγουμε και παίρνουμε !
Η απόφαση αποκλειστικά δική μας !
Το ρητορικό ερώτημα του Αποστόλου Παύλου πάντοτε ας μας ελέγχει και ας μας οδηγεί στο να απαντάμε συνεπιμαρτυρούντος του μόνου Αληθινού Αγίου και Τριαδικού Θεού στα συνεχόμενα διλήμματα χωρίς να παρασυρόμαστε: «Πως ημείς εκφευξώμεθα, τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας;» (Εβρ. Β 3).
Σε αυτήν την δεινή περίσταση που βιώνουμε ας απαντήσουμε ξαναπροσφεύγοντας στην προς Εβραίους Επιστολή του Θείου Παύλου :
Ημεις δε ουκ εσμεν υποστολής εις απώλειαν αλλά πίστεως εις περιποίησιν ψυχής.
Δεν θα δειλιάσουμε , θα κρατήσουμε καλά την πίστη για να σώσουμε με το έλεος του Χριστού μας τις αθάνατες ψυχές μας !
Νώντας Σκοπετέας
Αποσπάσματα από ομιλία με τίτλο : Ιησού ή Βαρραβά ; η οποία εκφωνήθηκε διαδικτυακά στις 3 Απριλίου 2021 στην Ε.Ρ.Ω Αγρινίου . https://www.youtube.com/watch?v=Kez3KV-EmXU&t=389s...


11 Ιουλ 2021

Ένα ποτήρι κρύο νερό


Μέσα στο καύμα του καλοκαιριού, το σώμα αναζητά σκιές και δρόσους αναπαμού. Δεν είναι λίγες οι φορές που αισθάνθηκες το απαράκλητο, το απροστάτευτο και τάχυνες το βήμα σου να βρεις την παρηγοριά του. Και τότε, να νιώσεις πόσο σημαντική είναι μία γραία μουριά και μία ξεχασμένη για καιρούς βρυσούλα σε ακαμάτευτο περιβολάκι.
Οδοιπορείς μέσα στα ζεστά μεσημέρια του θέρους. Πασχίζεις να φτάσεις στην Εμμαούς, τον παντοτινό προορισμό που όρισε κάποτε η ψυχή σου για τέρμα και αρχή. Εσύ και εκείνη, Λουκάς και Κλεόπας. Δυο ώρες δρόμος, πάντοτε δύο ώρες με τον γλυκύτατο Ιησού στο μέσο. Ένα πλατανόδασος κρύβει τον ήλιο. Κάπου στα δεξιά, νερά γαλάζια και ένα γεφυράκι κρυμμένο από τους θάμνους. Χώμα παντοτινά ευωδιαστό από τα βήματα Εκείνου. Να μην τελείωνε ποτέ εκείνο το μονοπάτι. Να μην βράδυνε ποτέ και η καρδιά μας. Όσο κι αν κρατήσει αυτή η αέναη πορεία μας προς την Εμμαούς, προς την Δαμασκό , προς την Τιβεριάδα, προς το νυν απολύεις τον δούλον σου Κύριε, ο Αναστημένος Ζωοδότης όλο θα βρίσκεται στο μέσο συμπορευτής, εμψυχωτής, στα έντεκα χιλιόμετρα, στην ενδέκατη ώρα, στους έντεκα μαθητάδες, που θα αναζητούν να αναπληρώσουν τον δωδέκατο εξωμότη τον αρνησίχριστο. Και πάντοτε όταν η ψυχή θα αναζητά δροσιά και το σώμα θα καταρρέει από την κούραση και την ταλαιπώρια, Εκείνος θα την κερνάει ένα ποτήρι κρύο νερό! Θα βρίσκει τον τρόπο ο Πανευμήχανος Παντευργέτης να μας ποτίσει ποτήριον ύδατος, ότι Χριστού εσμέν.
Πόσους τέτοιους κεραστές αγνές ψυχούλες δεν στέλνει συνεχώς δίπλα μας ο Κύριος να μας δροσίσει. Απρόσμενα έρχονται και στέκονται δίπλα σου, κρατώντας ένα ποτήρι κρύο νερό. Το σώμα ψύγεται και η πίστη θερμαίνεται. Μέσα στο καλοκαίρι τούτο το τόσο αλλιώτικο, για λίγο έστω θα ξεμακρύνουμε όπως έλεγε ο κυρ Φώτης ο Κόντογλου από την ταραχή της πολιτείας. Να απολαύσουμε και να χαρούμε τα φαινομενικά ελάχιστα, να κάνουμε συντροφιά με αγνοημένους απ τον κόσμο απλούς, λεύκες έμψυχες ευσκιόφυλλες , πηγές κελαρυστές,  του κόσμου ασκητάδες , Αγίους της διπλανής μας πόρτας.
Να γίνουμε και εμείς όμως κεραστές ! Ο κάθε αδελφός είναι ο Χριστός. Κληρονόμος Θεού και συγκληρονόμος Χριστού, κατά το Παύλειο ρηθέν, ο καθένας από εμάς , όσοι εν Χριστώ εβαπτίσθημεν. Για αυτό και όταν στέκεται δίπλα μας εκείνος ο αδελφός ο εμπερίστατος, αναγκεμένος και διψασμένος, ακούγεται από τα στεγνά του χείλη αυτό που άκουσε η Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτισσα από τα άχραντα χείλη του Χριστού μας: δος μοι πιείν.
Εκείνο το δροσερό ποτήρι νερό που θα αλληλοπροσφερθεί, είναι ικανό να διαποτίσει την ύπαρξή μας να υγράνει την ξερή και άνυδρη ψυχή μας και να την κάνει να μην ξανά διψάσει εις τον αιώνα. Ένα ποτήρι δροσερό,  λαγαρό νερό,  που θυμίζει το ζωντανό νερό σβήνει την πολλάκις αλύτρωτη πνευματική μας ξηρασία και δίψα. Ένα ποτήρι ξέχειλο και αξόδευτο, που συνεχώς βρίσκεται κάτω από την αστείρευτη Κρήνη της Ζωής. Πόσες φορές όμως αδελφοί μου προσπερνάμε αυτή την Πηγή της Ζωής, αδιάφοροι συνεχίζοντας , αξεδίψαστοι πωρωμένοι και κατάξεροι, τον απαράκλητο δρόμο της αποστασίας…
Και εκείνος συνεχίζει να φωνάζει… διψώ...  πάνω στον Σταύρο!
Όξος και χολή από την μια και από την άλλη ένα ποτήρι κρύο νερό, πάντοτε μας περιμένει την ψυχή αιώνια να μας δροσίσει.
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά 2 εκπομπών

27 Ιουν 2021

Χ.Μ.Θ. Της Ελπίδας το ακρωνύμιο …


Αυτή η πρόσκαιρη ευδαιμονία,  είναι για την συντριπτική πλειονότητα του «Νέου Ισραήλ» το αποκλειστικό ζητούμενο.

Και αυτό έχει ως άμεση συνέπεια το να υπάρχει κατάρρευση και βύθισμα στην απελπισία, όταν κυκλώσουν τα πρώτα τρικυμισμένα κύματα του πόνου και της δοκιμασίας.

Για ποιόν ευεργέτη πόνο και για ποιόν Κύριο Καθηγητή να μιλήσει τότε κανείς;

Μα ο πανευμήχανος Κύριος πάντοτε βρίσκει τον τρόπο να θέσει Νου και να διδάξει!

Να σμιλεύσει ψυχές και να τις μαλακώσει! Και βρίσκει τρόπους τότε να προειδοποιήσει τις ψυχές πως έφτασε πλέον η ενδεκάτη ώρα που μπορεί να πολλαπλασιαστεί και να γίνει αιώνιο…Με ένα βιβλίο γραμμένο από ανθρώπους με χιλιοτρυπημένα από τις θεραπείες και τους ορούς χέρια. Με ένα ομίλημα από εκείνους που συμπορεύτηκαν με την ασθένεια την ανίατη , την δυσίατη, την γιατρεμένη. Σε μια σελίδα χαρτιού , σε μια διαδικτυακή όαση, σ έναν ραδιοφωνικό άμβωνα…Σε ένα δωμάτιο ψυχρό, στην διάρκεια μιας ΧηΜειοΘεραπείας …

Ω αυτά τα δωμάτια, αυτοί οι διάδρομοι- γειτονιές του Σταυρού  πόσες ψυχές έχουν λυτρώσει! Πόσο Φως βρίσκει κανείς εκεί!

Τόποι που αγιάστηκαν από δάκρυα και προσευχές!

Καρδιές που συνεχώς πλαταίνουν για να χωρούν όλο και περισσότερους…

Χάριν συντομίας πολλές φορές αυτές οι μέρες οι μεγάλες λέγονται από όσους πορεύονται μέρες Χ.Μ.Θ.

Ένα ιδιότυπο ακρωνύμιο(κάτι σαν ακρωνύμιο και αρκτικόλεξο) τόσο φοβιστικό και απευκτέο για άλλους που ίσως δημιουργήθηκε και χάριν εξορκισμού του κακού, της παλιοαρρώστιας που λέει ο λαός…

Δεν είναι το ακρωνύμιο αυτό που μοιάζει να φτιάχτηκε όχι μόνο χάριν συντομίας, μα σαν μυστικό πέρασμα ανώδυνης διαφυγής. Είναι και η σιωπή και η λησμονιά και ένα λευκό χαρτί να παραμένει άγραφο, γιατί δεν βαστά τις περισσότερες φορές ο πονεμένος που μένει πίσω να το συμπληρώσει με θύμησες και χαμόγελα που γίνονται δίστομες ρομφαίες, σαν η αγέραστη μνήμη τα βγάζει ξανά στην επιφάνεια μιας πένθιμης γαλήνης.

Εμείς ελέω Θεού σκεφτήκαμε πως ίσως στο τέλος αυτής της ωριαίας ραδιοσυμπόρευσής μας, από αυτά τα γράμματα θα δημιουργηθούν κάποια άλλα ακρωνύμια που θα γεννούν Ελπίδα και Φως και Χαρά αληθινή!

Χ. Μ. Θ …

Χριστός Μόνο Θαύμα,

 Χριστός Μόνη Θεραπεία,

Χριστός Μαζί Θαρσείτε!

 

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά 2 εκπομπών . 

Αφιερωμένες στην αδελφή μας Βασιλική που με το υπέροχο κείμενό της κατέθεσε τις μνήμες της από τις Χ.Μ.Θ και την μακαριστή συνοδοιπόρο της Μαρία στα δωμάτια του φωτός…

Η  Μαρία , ο Βασίλης, ο Αντώνης, ο Δημήτρης, ο Νότης  και τόσοι ακόμα, ψυχές διαλεχτές στεφανωμένες  και αιώνια χαμογελαστές,  στην συντροφιά την μεγάλη του Ουρανού, σε αυτήν την ξεχωριστή χορεία των Αγίων της υπομονής με κωδικό και ακρωνύμιο το Χ.Μ.Θ…

20 Ιουν 2021

Χαραγμένα μονοπάτια...

Αμέτρητες οι ιστορίες επιστροφής , αναγέννησης και μετανοίας . Έχουμε και εμείς και ο καθένας να διηγηθούμε το προσωπικό μας βίωμα . Να θυμηθούμε τότε που ένα πυκνό σκοτάδι μας εμπόδιζε να δούμε καθαρά , όταν τα λέπια ακόμα τύφλωναν τα μάτια της ψυχής να μην μπορεί εκείνη να αντικρίσει το Φως . Έρχεται στη μνήμη  σου  εκείνη την εποχή της αποδημίας εις χώραν μακράν . Συνταράσσεσαι όταν θυμάσαι πως τότε  είχες εντελώς  απονεκρωμένα τα πνευματικά σου αισθητήρια . Αηδιάζεις και θλίβεσαι με εκείνον τον παλιό εαυτό σου , τον παλαιό άνθρωπο. Απορείς που μπορούσες και ζούσες χωρίς Χριστό, Το Φως , Την Χαρά , Την Ελπίδα και έπειτα δοξολογείς την μακροθυμία Του , το πανευμήχανό Του. Θαυμάζεις το σχέδιο που άνωθεν εξεπονήθη για τον σωσμό της ψυχής σου .

Θυμήθηκες την Δαμασκό και το δικό σου θαύμα και ξανατύπωσες Σταυρό στην αμαρτίας το τραύμα …

Ως το νυν απολύεις όμως και την τελευταία ανάσα , αυτή η πληγή θα μένει ανοιχτή και θα χρειάζεται φροντίδα και φάρμακο  ακεσώδυνο αιωνίας ζωής να χορηγείται, για να μην ξαναφορμίσει. Γιατί τα έλκη και τα πάθη, αγαπούν να επιστρέφουν . Είναι φιλεπίστροφα ! Το μονοπάτι της προηγούμενης ζωής της παλαιάς, είναι σημασμένο από τα βήματα των παθών και της αμαρτίας . Χαραγμένο και ευδιάκριτο πολλές φορές ! Κι όπως υπάρχουν αμέτρητες διηγήσεις επιστροφής στο Φως , υπάρχουν και αμέτρητες ιστορίες επιστροφής στο σκοτάδι . Και ένα οικοδόμημα πίστης , πνευματικότητας , μετανοίας και αναζήτησης Της Αλήθειας , που έχτισες πετραδάκι –πετραδάκι , γκρεμίζεται σε μια στιγμή μόνο ! Τεράστια σημασία λοιπόν εκτός από την Επιστροφή στην αγκαλιά του Ευσπλαχνικού Πατέρα, έχει και η παραμονή και η διατήρηση αυτής της θεάρεστης ζέσης .

Υπάρχουν άνθρωποι αδελφοί μου που αξιώθηκαν της Ιερατικής κλήσης και της θείας Χάριτος δια του μυστηρίου της Ιεροσύνης , έχοντες ορθώς και υγιώς περί την πίστη , που θεώρησαν το μοναχικό τριβώνιο και το τιμημένο ράσο ως φόρμα εργασίας και την Ιεροσύνη ως επάγγελμα, του οποίου ο κύκλος κάποτε έκλεισε, επανερχόμενοι       (νομική εδώ η ορολογία) στην τάξη των λαϊκών αυτοβούλως ! Αυτή η επάνοδος , αυτή η επιστροφή , πρέπει να μας προκαλεί θλίψη . Να προσευχόμαστε γι αυτούς τους αδελφούς μας . Μην μου ζητάς να σε αποκαλώ με το όνομά σου, χωρίς να προηγείται το πάτερ…πάτερ μου ! Δεν είναι  επάγγελμα η Ιεροσύνη , είναι σαν το δέρμα πια . Δεν θα την αποχωριστείς ποτέ ! Κι αν γκρέμισες αυτό που κοπιωδώς έχτισες , χτυπά η καρδούλα σου ακόμα! Κι αυτό είναι τρανή απόδειξη, ότι ο Κύριος σε περιμένει . Γύρισε πάλι ! Ξαναφόρεσε το ράσο ! Έχει κι ο δρόμος της μετανοίας χαραγμένο μονοπάτι ευδιάκριτο και φωτισμένο ανέσπερα απ του Αγίου Πνεύματος τις λαμπηδόνες, που ακόμα δεν έχουν σκοταστεί μέσα σου !

Ένας Άγιος των ημερών μας θα μιλήσει σε όλους μας , (ο μακαριστός π.Αθανάσιος Μυτιληναίος) γιατί όλοι μας λοξοδρομούμε και γκρεμίζουμε αδελφοί μου ! Και θηριάλωτοι υπό του νοητού λύκου γινόμαστε ! Για την αγάπη του Χριστού μας , ας φροντίζουμε αυτό το νέο οικοδόμημα , τον  νέο άνθρωπο !  Πετραδάκι –πετραδάκι για τα ΣΕΝΑ ( Χριστέ μου)  το χτισα!  Μην ξαναγυρίσουμε στα συντρίμμια του παλαιού οικοδομήματος , του παλαιού ανθρώπου , να ξαναχτίσουμε με τα ερείπια και τα απομεινάρια, εκείνο το παλαιό οικοδόμημα το ανήλιαγο! Για να θυμηθούμε …έχει και συνέχεια εκείνο το στιχούργημα της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου ( Αχ αυτή η Θεολογία των τραγουδιών και η Αγία Μεταστρεψιμότητα …όλα μα όλα ,  στα άνω  να στρέφουν το βλέμμα τους)…

Φλόγες άναψα ένα βράδυ , το τσαρδάκι το καψα …

Κι ύστερα πάνω στη στάχτη , μοναχός μου έκλαψα ! 

Το μόνο φωτεινό μονοπάτι Σωτηρίας, το μόνο που θα τον φτάσει στο Θεό ,  για εκείνον που κάποτε αξιώθηκε της Ιεροσύνης ή του μοναχικού σχήματος , είναι  αυτό της ισόβιας αφιέρωσης . Δεν θα κρίνουμε σε θέματα βίου ! Δεν θα γίνουμε ποτέ σύμβουλοι του Κυρίου στην κρίση Του αδελφοί . Θα προσευχόμαστε πάντοτε για την επιστροφή όλων όσων απαρνήθηκαν την Ιεροσύνη που έλαβαν, δια του μυστηρίου του μεγίστου !

Αυτό όμως που μας πονά, είναι να συναντάμε ανθρώπους, ακόμα και κληρικούς, που θωπευτικά και αγαπολογικά ενισχύουν τέτοιες αποφάσεις και τέτοια γκρεμίσματα. Γιατί υπάρχουν και άλλοι ρασοφόροι που πολεμούνται από τον πονηρό και τους πλανά ο μυσαρός ο λογισμός να πετάξουν το ράσο  και αμφιταλαντεύονται και αναζητούν στηριγμό και πατρική νουθεσία! Αν επικρατήσει η άποψη ότι όλα είναι καλά , αφού έκλεισε ένας …κύκλος Ιερέως ή Ιερομονάχου ή Μοναχού και τώρα βάζουμε πλώρη για άλλες πολιτείες (με εμπειρίες διόλου λυτρωτικές και αληθινές , για να θυμηθούμε ακόμα ένα γνωστό άσμα, αλλά ολέθριες και ψεύτικες ) , αυτούς τους ανθρώπους –νέους Ιερείς και Μοναχούς  στην πλειονότητά τους- θα τους οδηγήσουμε να επιστρέψουν στα δικά τους ερείπια και θα έχουμε κι εμείς μεγάλο μερίδιο ευθύνης και συναυτουργίας …

Δεν είναι λοιπόν προσωπικό το  ζήτημα, αλλά καθαρά δογματικό ! Αφού έχει να κάνει με αυτό το ασύλληπτης ιερότητας μυστήριο , το Θεοπαράδοτο της Ιεροσύνης ! Το ελάχιστο που οφείλουμε να πράξουμε είναι να μην εξωραϊζουμε και να μην διαφημίζουμε έστω και χωρίς πρόθεση τέτοιες πράξεις . Να προσευχόμαστε μόνο ! Να μην αμνηστεύουμε ! Και να ελέγχουμε όσους εξομοιώνουν την Ιεροσύνη με δημοσιοϋπαλληλίκι και το τιμημένο εκ Θεού ράσο με φόρμα και στολή  εργασίας.

Το έβγαλες …πάτερ μου  και συνεχίζεις στα ερείπια της ψυχής σου, μα και άλλων ψυχών, που θα σπεύσουν να σε μιμηθούν και να γίνουν πολίτες αυτού του κόσμου,  χωρίς το πάτερ πλέον να συνοδεύει το όνομά τους. Όμως , ποτέ δεν θα είναι σκέτο αυτό το όνομα ! Η πατρότητα που επέρχεται με την Ιεροσύνη δια Πνεύματος Αγίου , δεν είναι ψηλαφητή  ουσία που αποβάλλεται,  αλλά ουσία και υπόσταση  που άπαξ και δια παντός πλέον μεταδόθηκε μυστηριακώς, δια του διανέμοντος της Χάριτος,  Ομοουσίου και Ομοθρόνου Τρίτου Προσώπου της Αδιαίρετης Αγίας Τριάδας !

Πάμε ξανά σε μνήμες του Άθωνα…

Σε ένα ψηλό ράφι βλέπουμε ένα λευκό πάνινο σακί γεμάτο …

-Τι είναι αυτό πάτερ ; ρωτάμε .

–Αυτά είναι τα οστά κάποιου που πριν αρκετά χρόνια έγινε Μοναχός στη σκήτη μας !

Δεν άντεξε όμως και γύρισε στον κόσμο . Παντρεύτηκε , έκανε παιδιά και λίγο πριν κοιμηθεί μετανοημένος , εξέφρασε την τελευταία του επιθυμία : Να επιστρέψει κάποτε για πάντα στο Όρος .

Έτσι μόλις του κάνανε την ανακομιδή , τα παιδιά του στείλανε τα οστά του και την κάρα του εδώ ! Είναι μέσα στο σακί! Μακάρι να κάνει έλεος ο Κύριος ! Γιατί επέστρεψε ο άνθρωπος και ήλθε εις εαυτόν πριν το τέλος !

Και ξέρετε το μοναχικό σχήμα ποτέ δεν βγαίνει από πάνω σου μετά την κουρά ! Θα είσαι αιώνια μοναχός και θα κριθείς ως μοναχός !( Απόσπασμα από Ημερολόγιο Αγίου Όρους 2015  με τίτλο : «Ψυχή Ορθρία» , Μέρος 11ο)

Εκείνος που επέστρεψε εκεί όπου ετάχθη , ελπίζοντας στο έλεος του Κυρίου και στο αέναο θαύμα της ενδεκάτης ώρας , είναι εδώ , ήρθε… πάτερ μου , ναι , είπαμε πάντοτε πάτερ θα σε προσφωνούμε και γυρεύει να σε συναντήσει,  γλυκά να σ ορμηνέψει :

Να επιστρέψεις παιδί μου ! Μην λογαριάσεις όλους εκείνους τους μεγάλους αδελφούς  που ποτέ δεν θα μπουν ξανά μαζί σου στην πατρική οικία ! Να επιστρέψεις ! Μην λησμονάς ότι όσα ρούχα χρωματιστά κι αν φορέσεις , κι ας έκοψες την γενειάδα σου και τα μαλλιά σου τα μακριά , εκείνες οι μέρες  της μοναχικής σου κουράς ,της χειροτονίας σου,  εκείνες οι ευχές που ο Ουρανός απήγγειλε , δεν πρόκειται ποτέ να απαλειφθούν  απ του Δικαιοκρίτη τα κατάστιχα . Μην προσπαθήσεις να τα σβήσεις όλα τούτα,  γιατί θα σβηστεί και το ωραίο όνομα το αγιασμένο , που διάλεξε για σένα ο Γέροντάς σου απ το Βιβλίο της Ζωής και θα πτωχεύσει η καρδιά σου ! Να επιστρέψεις παιδί μου . Κι όταν θα ψελλίσεις στον Πατέρα μας το ήμαρτον σώσον με και το ποίησόν με ως έναν των μισθίων Σου, να ξέρεις πως Εκείνος , ναι ο Θεός , θα κλάψει και πάλι θα σε χωρέσει η φιλόστοργη αγκαλιά Του . Να το θυμάσαι αδελφέ μου ! Έχει επιστροφή και τούτος ο δρόμος που διάλεξες ! Η οδός της μετανοίας πάντα θα φωτίζεται από όλα τα καθαρά κεριά που ανάβουν για σένα,  όσοι επιμένουν να σε αποκαλούν με εκείνο το παντοτινό νέο σου όνομα …

Πως εκλήθης αδελφέ ;










                         Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

 

 

 

13 Ιουν 2021

Των ψυχών το ευχαριστώ …


Σαν έρχεται κάθε  ψυχοσάββατο η κυρά  Μιχαήλα τους θυμάται όλους !

Κανέναν δεν ξεχνά από εκείνους που έφυγαν πρώτοι…

Όχι πως και τις υπόλοιπες μέρες σταματά να μνημονεύει !

Ιδίως κάθε σουρούπωμα στου θυμιάματος τα συναπαντήματα και στου καντηλιού το ιλαρό το δοξολόγημα .

Εκεί θα θυμηθεί στο μετά των Αγίων , όσες περισσότερες ψυχές μπορεί,  με πρώτες εκείνες των γονιών και των αδελφών της. Όσα από τα 12 αδέλφια της έχουν ήδη ταξιδέψει ! Έρχονται τούτων οι μορφές και στέκονται δίπλα της να της πουν το ευχαριστώ !

Ξέρει πλέον καλά,  πως και μόνο μια φευγαλέα έστω θύμησή τους και ένας αναστεναγμός,  πηγαίνει και τους συναντά  όλους στον τόπο  που βρίσκονται και προγεύονται πριν την κατάταξή τους την αιώνια, την αμετάκλητη .

Τον Πατέρα της τον ευλαβή τον Παναγιώτη που ξυπνούσε μέσα στο μεσόνυχτο με ό,τι καιρό κι αν είχε,  να πάει ως την Παναγία των Εισοδίων που ήταν επίτροπος  να μετανάψει το καντήλι της μήπως και σβήσει …

Πως τους θυμάται πάντα τα λόγια  του … Όλοι γύρω από ένα καντήλι και μια ακοίμητη προσευχή .

Η αλήθεια και η αρετή  έλεγε  πλέουν πάντοτε όπως το λάδι στο νερό !  Θα έρθει σίγουρα κάποτε  η ώρα,  έστω και αργά που και τα δυο θα βγούν στην επιφάνεια !

 Με αυτό το λαδάκι του Φιλευσπλάχνου και Πανοικτίρμονος Πατρός  γιάτρευαν κάθε πληγή σώματος και ψυχής αυτοί οι διδαχτοί Του.  

Και πήρε την ευχή τους η Μιχαήλα και συνέχισε με πίστη αδίσταχτη τον δρόμο τους !

Πάρε ευχή γονιού και στο βουνό ανέβα συνηθίζει να λέει !  

Σαν ξημερώνει Ψυχοσάββατο,  ψάχνει   χώματα εύφορα για να σπείρει πάνω τους δύο ιστορίες αληθινές,  της μνήμης της ψυχόφιλους  σπόρους,    να βλαστήσει προσευχή για λησμονημένες  ψυχούλες  που από εμάς περιμένουν .

-Ήμουνα νιόπαντρη , Ιούνιος με πολύ ζέστη θυμάμαι ! Μάιο τότε είχε η Λαμπρή !  Καθόμασταν ένα πρωί Παρασκευής παραμονή των ψυχών στην Πεντηκοστή ,  με την μάνα μου την Μαρία και την αδελφή μου την μεγάλη την Ποθητή  και ετοιμάζαμε τα  κόλλυβα και το  πρόσφορο…

-Πιάσε Μιχαήλα μου χωρίς άργητα  χαρτί  και το μολύβι , να γράψουμε τα ονόματα για τον παπά  να μνημονέψει,  μου είπε η μάνα  

Φτιάξε απάνω-απάνω έναν Σταυρό και αρχίνα …Ιωάννου , Ιωάννου , Ιωάννου , Ιωάννου, Ιωάννου…

Βρε μάνα να σε ρωτήσω κάτι την διέκοψα … Που θα γνωρίζουν οι πεθαμένοι ποιόν Ιωάννη μνημολογάει ο παπάς μας; Μήπως να  βάζουμε δίπλα και το παρανόμι του να καταλαβαίνουν;

-Ξέρει παιδί μου ο Θεός!  της αποκρίθηκε εκείνη με ήρεμη φωνή …Μην αμαρτάς !

Κατέβασε το κεφάλι και δεν   γύρεψε πιο πειστική απάντηση η Μιχαήλα …

Το ίδιο βράδυ όμως έστειλε κι ο Ουρανός το μήνυμά του, σαν είδε ένα τόσο ζωντανό όνειρο  που δεν ξεθώριασε ποτέ,  παρ όλο που έχουν περάσει 50 χρόνια από τότε ! Βρισκόταν στο νησί της την Ηρακλειά, την Ηρακλείτσα της την λατρεμένη ,  στον Άγιο Αθανάσιο εκεί που είχανε τα χωράφια τους …Το ένα ήτανε γεμάτο από φίδες και σκηνάρια . Στην πλαγιά από πάνω ανάμεσα στα πολλά δέντρα ξεπρόβαλλαν πολλοί στρατιώτες με τις στολές τους. Στρατιώτες του Χριστού μας Σε ένα σπηλιαράκι  ξέβγαινε φως πολύ από το στόμιο του. Στεκόταν εκεί ο αδελφός μου ο Γιάννης που είχε κοιμηθεί νέος , 33 χρονώ ! Με κοίταξε και μου είπε : Σε ευχαριστώ για το ψωμί που μου έστειλες …Μου είπε ο πεθερός σου ότι και εκείνος περιμένει να του στείλεις ..Τον ξέχασες !  Κι όντως δεν τον είχε γράψει τότε σε εκείνο το ψυχοχάρτι ! Το διηγήθηκε στην μάνα της ζητώντας της με δάκρυα συγγνώμη για το ολιγόπιστό της …Και εκείνη  παρηγόρησε την τόσο ευαίσθητη ψυχή της,  εξιστορώντας κάτι που συντάραξε την κόρη της  ακόμα περισσότερο …

-Παιδί μου δεν πάνε πολλά χρόνια που η κυρά Ευδοκία από την Χώρα είχε πάει στο κοιμητήρι με την θυγατέρα της την Άννα,  να κάνουν έπειτα από χρόνια που είχαν περάσει την ανακομιδή της μάνας της μακαρίτισσας ! Στεκόταν λοιπόν δίπλα στον τάφο της γιαγιάς της  συνονόματης  η μικρή και παρακολουθούσε την κυρά Ευδοκία μόλις τέλεψε ο παπάς το τρισάγιο,   πως έβγαζε με προσοχή τα κόκκαλα της μανούλας της και με σεβασμό ένα- ένα τα ξέπελενε πρώτα με νερό να φύγει το χώμα και ύστερα με κρασί μαύρο,  προτού τα ακουμπήσει πάνω στο λευκό σεντόνι  . Για μια στιγμή σαν έγειρε το βλέμμα της στην μικρή της θυγατέρα της λέει : Άννα μου φύγε από εκεί που πατάς παιδί μου ! Είναι μνήμα ! Είναι τόσο παλιό που δεν φαίνεται με τα χόρτα και τα λουλούδια,  αλλά αχνοθυμάμαι από πολύ μικρή  που ήμουν,  πως είχε Σταυρό εκεί  …Τώρα ξεχάστηκε φαίνεται αυτός που είναι μέσα,  αλλά είναι αμαρτία για την ψυχούλα …μακάρι να ξέραμε ποιος είναι να τον μνημονεύουμε κιόλας …-Συγνώμη μαμά , μίλησε η μικρή και απομακρύνθηκε από κεί που πατούσε και είπε  …Όποιος και να ναι όμως , ο Θεός να τον συγχωρέσει!  Το ίδιο βράδυ παιδί μου είδε το Αννιώ στον ύπνο της μια γυναίκα …Σε ευχαριστώ παιδί μου ! Σ ευχαριστώ ! Περίμενα τόσα χρόνια να βρεθεί άνθρωπος να συγχωρέσει και για την δική μου ψυχή ! Πόσο αναπαύτηκα παιδί μου  ! Σ ευχαριστώ !

Σαν έρχεται κάθε  ψυχοσάββατο η κυρά  Μιχαήλα θυμάται και εκείνη την ορφανή ψυχούλα στο ξεχασμένο μνημούρι ! 

Λίγα σπυριά σιτάρι , ένα πρόσφορο και ένα Θεός σχωρέστον …Αυτά περιμένουν οι ψυχές ! Θα ρθει η ώρα που κι εμείς μόνο αυτά θα λαχταράμε και τίποτε άλλο …Διαβατάρικα πουλιά είμαστε λέει συνέχεια των μικρών κυκλάδων αυτή η διαλεχτή ύπαρξη ! Έρχονται και φεύγουν, ας το σκεφτούμε …μόνο ψυχές να συγχωρούμε κάποτε και εμείς ανάπαυση να βρούμε…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή και το βιβλίο :"Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί"(εκδ Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2021)

Ευχαριστούμε από καρδιάς την συνοδοιπόρο μας και Λαϊκή ποιήτρια κυρά Μιχαήλα Μελανίτου για τις αγιασμένες της αληθινές θύμησες !

6 Ιουν 2021

Επιστροφή στη Ζωή...

 

Στο Ευαγγέλιο του Φωτός . Στο κατά Ιωάννην ! Δεν είναι ότι ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα . Αλίμονο ! Είναι που όποια λέξη του κι αν σηκώσεις, από κάτω θα βρεις το Φως του κόσμου ! Είναι που ο συγγραφέας του ακολούθησε τον Κύριο μέχρι τον φριχτό Γολγοθά , ως του Σταυρού τον ίσκιο τον πανάχραντο. Είναι η αποκαλυπτική γραφή, που παρουσιάζει από την πρώτη κιόλας λέξη, τον προαιώνιο Υιό και Λόγο του Θεού , τον Δημιουργό , το Φως και την Ζωή των ανθρώπων ! Τον Χριστό ! Πόσες αλήθειες ! Πόσες απαντήσεις ! Πόσες κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις !

Κεφάλαιο 8ο στίχος 51: Ο Ιησούς διακηρύσσει : ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν λόγον τὸν ἐμὸν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα. Ερμηνεύει ο Π.Τρεμπέλας : Σας διαβεβαιώνω, ότι όποιος φυλάξει και εφαρμόσει τα λόγια μου εις την ζωήν του, δεν θα αντικρύσει ποτέ τον αιώνιον  πνευματικόν θάνατον , δηλαδή τον χωρισμόν του από τον Θεόν, την αιώνια κόλασιν”.

Πνευματικός θάνατος ! Πάνε στην άκρη οι φυσικοί νόμοι ! Είναι αλυσίδα φωταυγής ο θείος λόγος ! Η παραμικρή λέξη συνδέεται αναπόσπαστα με μια άλλη! Για αυτήν  την αιτία εξάλλου οι αιρετικοί, φροντίζουν επιμελώς να απομονώνουν και να αποσπασματοποιούν τις Ευαγγελικές λαλιές. Κάθε λέξη λοιπόν, γεννά συνειρμούς  που σε οδηγούν στις υπόλοιπες Θεοφώτιστες Ευαγγελικές γραφίδες ! Κατά Ματθαίον , κεφάλαιο 8 στίχος 22…Άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς. Κάποιος εκ των μαθητών ζητά την άδεια του Διδασκάλου πρώτα να κηδέψει τον πατέρα του και έπειτα να τον ακολουθήσει . Και ο Χριστός μας : Απροσδόκητα για εκείνον δεν του το επιτρέπει , μιλώντας και διαχωρίζοντας και αυτούς τους ίδιους τους νεκρούς ! Οι νεκροί της ζωής και οι νεκροί του θανάτου. Εκείνοι που πέθαναν δίχως χτύπο στην καρδιά και αναπνοή και εκείνοι που πεθαίνουν κάθε στιγμή, διατηρώντας μεν παλμό κι ανάσα, αλλά έχοντας νεκρώσει πλήρως το πνεύμα , την ψυχή τους …

Ο κόσμος των ζωντανών νεκρών …Ο κόσμος μας …

Την θυμόσαστε εκείνη την παλαιότερη εκπομπή μας με τίτλο : «Είμαστε ακόμα ζωντανοί ;» Σχεδόν τέσσερα χρόνια κύλησαν από τότε . Λες και κάθε μέρα που έχει περάσει ως σήμερα , βάζει ένα ολοδικό της ερωτηματικό δίπλα στων υπολοίπων που συνεχώς προστίθενται ! Δεν έχει εξαλειφθεί ούτε ένα αδελφοί μου ! Μαζί με των ημερών που φεύγουν και τα δικά μας ερωτηματικά ! Με πρώτο και πιο έντονο το ερωτηματικό του γράφοντος ! Ξεγυμνωμένα ερωτηματικά ! 

Η καρδιά μας ακόμα χτυπά και είναι εγγύηση μακροθυμίας αυτός ο παλμός ! Να οδηγεί αυτή η χρηστότητα όμως σε μετάνοια ! Γιατί τόσους καιρούς τώρα οδηγεί στην νέκρωση και στην αναισθησία! Πάνε πλέον πολλά χρόνια ( σχεδόν πενήντα) από τότε που μια μεγάλη οσιακή μορφή των ημερών μας, μίλησε και έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τον πνευματικό μας αφανισμό και την νέκρωσή μας ! Είμαστε ακόμα ζωντανοί αδελφοί με ενεργοποιημένα τα πνευματικά μας αισθητήρια, εκείνα που μόνο μπορούν να αντιληφθούν το τι πραγματικά είναι αιώνιο και τι όντως αληθινό ; Βλέπει , ακούει , γεύεται η ψυχή μας την χρηστότητα του Κυρίου , ή κάθε στιγμή που περνά βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο σκοτάδι , στην νεκρική της σιγή και στο άγευστο της Αγνωσίας Του;    

Ο μακαριστός π.Αθανάσιος Μυτιληναίος . Ο βαθύς Αγιοπνευματικός και αποκαλυπτικός λόγος, σαν επομβρία ουράνια πέφτει πάνω στους σπόρους του Μεγάλου Σπορέως που ο καθένας μας κουβαλά  στο χωράφι της ψυχής του. Ας είναι εύφορη τούτη η γη,  να σταλάξουν πάνω της οι σταγόνες των θεoπνεύστων διδαχών του!   Ένα δικό του από τα αμέτρητα σπουδαία ομιλήματα, μας θέτει νου Χριστού ! Θα μας οδηγήσει ως νους Νοϊ !Ως άλλος Χρυσόστομος  Χρυσορρήμων και Θεορρήμων Παλαμάς ! Και ο πατήρ Αθανάσιος, Θεολόγων στόμα , διδασκάλων ακρότης , πέλαγος των θείων ρημάτων! Θα προσπαθήσει και πάλι για την ψυχική μας ανάσταση και την Χριστοειδή μας μεταμόρφωση ! Το ζωντάνεμά μας και την επιστροφή στην ζωή !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

30 Μαΐ 2021

Χριστός Ανέστη κυρ Δημήτρη μας!(Στον τάφο του Δ. Παναγόπουλου)



Πάνε σχεδόν 40 χρόνια από τότε που για πρώτη μου φορά γνωρίστηκα με τον μακαριστό Ιεροκήρυκα του Παραδείσου τον μακαριστό Δημήτριο Παναγόπουλο. Σχεδόν δεν είχα πάει ακόμα σχολείο .
Καλοκαίρι ήταν και είχαμε κατέβει στο χωριό στην Μάνη.
Μια νύχτα, ξύπνησα τρομαγμένος !
Γύρεψα την αγκαλιά της μάνας μου . Στο διπλανό δωμάτιο βρισκόταν ο μακαρίτης ο αδελφός του πατέρα μου !
Της προσευχής και της θείας μεταλαβιάς χαρμολυπημένος οδοιπόρος , ο μακαρίτης ο θείος μου ο Παναγιώτης.
Εμένα τότε με ξύπνησε μια φωνή που μιλούσε έντονα, σχεδόν κραύγαζε! Θυμάμαι ακόμα τον πατέρα μου να λέει μες την νύχτα: Βρε Πότη , χαμήλωσέ το, ξύπνησαν τα παιδιά ! και έπειτα …Μην φοβάσαι Νώντα μου ο θείος σου ακούει κήρυγμα …ακούει Παναγόπουλο ! Μεσονυχτικού η ώρα και ο θείος ( που πήγαινε πολύ συχνά και στα εν Αθήναις κηρύγματα του μακαριστού) , είχε βάλει μια από τις περίφημες κασέτες ( κάπου 600 και πλέον) με ομιλία του κυρ Δημήτρη.
Για πολλούς κατοπινούς καιρούς δεν ξανάκουσα για εκείνον .
Ξέχασα την τρομάρα μου , ξεχάστηκε ο …νυχτερινός Παναγόπουλος , ξεχάστηκαν οι κασέτες του, όπως και πολλά ακόμα ψυχοβλαβώς για τον γράφοντα… Κύλησαν τα χρόνια και φτάσαμε «αισίως» κάποτε στην λεγόμενη ψηφιακή εποχή , που έχει και κάποια καλά …Ένα από αυτά : Χώρεσαν οι 600 τόσες κασέτες του Παναγόπουλου σε έναν και μόνο ψηφιακό δίσκο ! Και αυτός μπήκε σε ένα πανεράκι ταπεινό με μια ταμπέλα από πάνω του που έγραφε : Πάρτε ευλογία , δωρεάν ! Πάνε πολλά χρόνια πλέον από τότε !
Μονή του Φιλοθέου στο Άγιο Όρος ! Εμείς πρώτη μας φορά εκεί προσκυνητές ! Πήραμε στα χέρια μας το αρχείο. Πάνω του σημειωμένο : Ομιλίες μακαριστού Ιεροκήρυκος Δημητρίου Παναγοπούλου .
Κάτι μου θύμισε ! Εκείνο το μεσονυχτικό στην Μάνη ….
Ποιός να μου το λεγε ( δόξα τη μακροθυμία σου Κύριε !) πως θα ακολουθούσα και εγώ «μανιωδώς» εκείνη την παράξενη , την… αλλόκοτη συνήθεια του θειού μου ! Να ακούω Παναγόπουλο μες στην νύχτα ! Και να τρομάζω ακόμα ! Τώρα απ τις συνταρακτικές για την ψυχή μου αποκαλύψεις , απ την ζέουσα πίστη , απ τους πύρινους λόγους και απ την έντονη φωνή του, που πάσχιζε να θέσει νου και να μεταδώσει Φως Χριστού ! (απόσπασμα από κείμενό μας με τίτλο : Δεν Ορθοδοξούν όσοι αγαπολογούν. 2020)
Εκείνους που σε ευεργετούν πνευματικά πάντοτε έχει χρέος η ψυχή να τους θυμάται .
Δοξάζει η ψυχή μου τον παντευεργέτη και πανευμήχανο Άγιο Θεό μας που έστειλε στον δρόμο μου τον Ιεροκήρυκα του Παραδείσου ! Χρόνια έχουν κυλήσει πια από τότε που σαγηνεύτηκα από τον Θείο λόγο του ! Μέρα νύχτα , ευκαίρως ακαίρως με ένα ακουστικό στο αυτί και την φωνή του Ιεροκήρυκα να με συγκλονίζει! Υποβολέας αχώριστος στα κηρύγματά του ο Χριστός μας ! Τίποτε δικό του ! Δεν κράτησε ούτε ένα ευχαριστώ από τα αμέτρητα που καθημερινά προσπαθούσαν να του αντιδωρίσουν οι μυριαρίθμητες ψυχές, που άλλαξαν τον νου και τη ζωή τους από το πρώτο κιόλας ομίλημά του. Τα επέστρεφε όλα , ή μάλλον τα έστρεφε στον Χριστό ! Διηγείται ο ίδιος :
-Κύριε Παναγόπουλε σας ευχαριστώ ! Σας χρωστάω τόσα …μου είπε μια γυναίκα που με συνάντησε την ώρα που ερχόμουν για την ομιλία …Μου αλλάξατε την ζωή !Μου κόπηκε η χολή αδελφοί μου ! Μου κόπηκε η χολή ! Δεν μου λέτε …της είπα …Αν ξεδιψάσετε και δροσιστείτε, την βρύση θα πάτε να ευχαριστήσετε ή τον Μαραθώνα ;;; Την βρύση ή το Νερό;
Πόσα τέτοια περιστατικά , πόσες αναφορές, από τον ίδιο στα κηρύγματά του, για το βίωμά του , για την καθημερινότητά του, την αταλάντευτα προσαρμοσμένη σε έναν μόνο σκοπό : Την ευαρέστηση του Κυρίου ! Έγινα και εγώ λοιπόν με τον καιρό , όπως αμέτρητοι άλλοι απανταχού της γης , οικείοι του ! Οικογένεια του Παναγόπουλου , που έγινε όργανο εκλεκτό Εκείνου που γεφύρωσε το μεσότοιχον του φραγμού ! (Ἐφ. β΄ 14)
Ήμουν βέβαιος πως θα με επέπληττε με τον γνώριμο και ανυπόκριτο τρόπο του ( που πόση αγάπη έκρυβε όμως) όταν στα 100 χρόνια από την γέννησή του έγραψα ένα ποίημα που έμοιαζε με απολυτίκι…
Εκ της γης του Αιγίου ιεροκήρυξ ανεβλάστησας, του Ευαγγελίου ο λύχνος και Χριστού δούλος έμπιστος . Αλίευσας ψυχάς εκ του βυθού, του σκότους και ανύψωσας αυτάς , εις λειμώνα Παραδείσου, διαπρυσίοις λόγοις και παραδείγμασι εκ του άμβωνος . Δόξα Τω ενισχύσαντι ημάς , Δόξα Τω μακροθυμήσαντι, Δόξα Τω ενεργούντι δια σου σωτήριον διαφώτισιν .


Και έκανα ένα τάμα εκείνη την ημέρα . Να με αξιώσει ο Θεός να το διαβάσω στο μνήμα του . Και ο μακρόθυμος Κύριος έστειλε μέσα από διαλεχτή ψυχή που βαδίζει σταθερά στα χνάρια του κυρ Δημήτρη, πληροφορία για το που βρίσκεται το ταπεινό του μνημούρι !
Σάββατο πρωί , Σάββατο των ψυχών , Σάββατο μέσα στο Τριώδιο των ρόδων , στο τρισευλογημένο Πεντηκοστάρι , ξεκινήσαμε το ταξίδι μας με τον πεφιλημένο αδελφό και συνοδοιπόρο Ηρακλή για τον πευκόφυτο προορισμό μας . Προσκύνημα στον τάφο του Παναγόπουλου .
Το κοιμητήρι με τον πανέμορφο Ναϊσκο της Αγίας Αικατερίνης στην είσοδο ! Και έπειτα εκατοντάδες μνήματα ! Κάπου ανάμεσα και του κυρ Δημήτρη ! Ξεκινήσαμε να τον ψάχνουμε και να περιδιαβαίνουμε τα μονοπάτια ανάμεσα σε όσους γνωρίζουν πλέον τον ορατό και αόρατο κόσμο , σε όσους κατέχουν απόλυτα την γνώση του πόσο αξίζει ένα λεπτό πάνω σ αυτήν τη γη …
Ο Ηρακλής με έναν αλλιώτικο ενθουσιασμό με φώναξε να τον πλησιάσω…Εδώ είναι, το βρήκαμε !Δεν θα μπορούσε να έχει ο κυρ Δημήτρης αλλιώτικο τάφο είπε …
Ένα ταπεινό μνήμα που αγκαλιάζει τα ανακομισμένα λείψανά του ! Όλα γραμμένα απο του Ουρανού το λεξιλόγιο, εκείνο που έχει αντικαταστήσει θριαμβευτικά και διαπαντός την λέξη θάνατος με την λέξη ύπνος…
Δημήτριος Α. Παναγόπουλος . Εκοιμήθη 13-2-1982. Ένα μάρμαρο στην βάση με γραμμένο το : Προσδοκώ Ανάστασιν Νεκρών ! Μια φωτογραφία του σε στάση προσευχής! Ένα μικρό εικόνισμα του λατρεμένου του Αγίου Νεκταρίου δίπλα! Το καντηλάκι του με αγνό λυχναράκι, φιτίλι νερομβαβακιάς . Θυμίαμα Αγιορείτικο και ένα κομποσκοινάκι τριμμένο από ψυχή που αγάπησε Το Φως ! Όλα γαλήνια και ατάραχα ! Όλα του Θεού ! Πεταλούδες, της μεταμόρφωσης θυμίσματα, ψυχάρια απειρόκακα, πετούν αδιάκοπα από Σταυρό σε Σταυρό ! Κελαηδιστές του Ουρανού ψέλνουν ευλογητάρια χωρίς σταματημό και υμνολογούν απερίγραπτα Τον και νεκρών και ζώντων την εξουσίαν Έχοντα...»
Χριστέ μου, αν τέτοια ομορφιά δεν βαστά η καρδιά να αντέξει, πως είναι ο Παράδεισός Σου ;
Ψάλαμε από την επιμνημόσυνη δέηση ! Κάποιες φράσεις εδώ που πατάμε τονίζονται ανεπαισθήτως…
Μακαρία ζωή , η κατάπαυση του Κυρίου και η ανάπαυση τον Αγίων, η λύτρωση εκ των οδυνών !
Σαν να ακούμε την φωνή του κυρ Δημήτρη να ξεκινά εδώ να μας νουθετεί εν Χριστώ Αναστάντι :

…Η μεγαλύτερη Φιλοσοφία, η μεγαλύτερη Θεολογία βρίσκεται εις την Νεκρώσιμον Ακολουθίαν, την οποία θα έπρεπε να ξέρει ο καθένας μας απ’ έξω και να μην περιμένει να του την ψάλλουν, αλλά να την ψάλλει αυτός καθημερινά. Θα μπορούσε μ’ αυτήν την ακολουθία να κατανύγεται τόσο και να έρχεται τόσο στον εαυτό του, που να μην φοβάται τον θάνατο.

Μια ώρα έχει ήδη περάσει ! Ο ήλιος μεσουρανεί ! Το τάμα πραγματοποιήθηκε ! Σε έναν διπλανό τάφο βρίσκουμε σκιά και καθόμαστε σιωπηλοί ! Μετά από λίγο τον αποχαιρετάμε προσευχόμενοι να μεσιτεύσει την παράταση στο έλεος …Ψέλνουμε το Χριστός Ανέστη ! Ευλογητός ο Θεός ημών !
Αργά –αργά σέρνουμε τα βήματά μας προς την έξοδο . Μια τελευταία ματιά στο κοιμητήρι το ευλογημένο . Ο άμωμος εδώ δεν παύει ποτέ ! Κάποιοι στίχοι του πόσο πρέπει να μας ελέγχουν …Σε εκείνα τα 600 τόσα κηρύγματα μια σειρά δεκαπέντε ωριαίων ομιλημάτων για την νεκρώσιμο ακολουθία …Κι άλλο τάμα θυμόμαστε …Κάποτε να μεταφέρουμε εκείνα τα άξεχαστα λόγια του Παναγόπουλου στην εκπομπή.

«Επεπόθησεν η ψυχή μου του επιθυμήσαι τα κρίματά σου εν παντί καιρώ» Αχ κυρ Δημήτρη, πάντοτε με όλην την δύναμη της ψυχής σου θα κηρύττεις την επιστροφή , την διαρκή μετάνοια , το ότι ο Θεός έχει δυο ποδάρια …Την αγάπη μα και την δικαιοσύνη !
Επεπόθησεν η ψυχή μου…Πάλι μας μιλάς , στις μέρες μας πιο επίκαιρος από ποτέ!

….Θα μπορούσαμε να φωνάξουμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας ΨΕΜΑΤΑ!!! Ουδέποτε επιποθήσαμε, ουδέποτε επιδιώξαμε και ουδέποτε ηθελήσαμε να κάνουμε έστω μίαν ημέρα Αγίαν. Όχι εν παντί καιρώ, αλλά ούτε μίαν ημέρα! Αυτός ο ψαλμός για πολλούς από εμάς είναι φωτιά!!!

Δεήσου στρατιώτη του Χριστού αγαπημένε !
Φωνή μετανοίας ασίγαστη έως το τέλος της Ιστορίας!
Ιεροκήρυκα του Παραδείσου εκλεκτέ από τον Αναστημένο Ναζαρηνό ! Πρέσβευε να μην καούμε στην γέενα του πυρός , εκεί που το ανέσπερο Φως του Χριστού, θα βιώνεται σαν πυρ και σκοτάδι αιώνιο !
Χριστός Ανέστη κυρ Δημήτρη μας !
Νώντας Σκοπετέας
23-05-2021
Κυριακή του Παραλύτου 

 

23 Μαΐ 2021

Να ξαναγεννηθούμε…


Κάθε δευτερόλεπτο της τριετούς επιγείου δράσεως του Χριστού μας , είχε μια απροσμέτρητη ουσία και αξία. Τίποτε δε μέσα στα Ιερά γράμματα και στα Ευαγγελικά ρήματα, δεν έχει τοποθετηθεί δίχως ουσιαστικό και κεφαλαιώδη σκοπό, μα και το παραμικρό από αυτά δεν έχει ειπωθεί καθ υπερβολήν.

 Υπάρχει μια φράση, που φαντάζει  όμως έτσι. Ότι δηλαδή, για να δοθεί έμφαση, έχει χρησιμοποιηθεί μια υπερβολή στα όρια της ποιητικής αδείας και εκφράσεως, η οποία πρέπει να συγχωρεθεί στον Θεολόγο συγγραφέα της , ιδίως αν λάβουμε υπόψιν  μας και την απέραντη αγάπη του για τον Κύριο . Κι όμως δεν είναι διόλου έτσι!

Ας μεταφερθούμε στις τελευταίες γραμμές του Ευαγγελίου του Φωτός:

  ἔστι δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ ὅσα ἐποίησεν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἅτινα ἐὰν γράφηται καθ' ἕν, οὐδὲ αὐτὸν οἶμαι τὸν κόσμον χωρῆσαι τὰ γραφόμενα βιβλία.( Ιω.21,25).

Υπάρχουν δε και πολλά άλλα(ερμ. Π.Τρεμπέλα) που έκαμε ο Ιησούς, τα οποία εάν γράφονταν λεπτομερώς ένα-ένα, νομίζω ότι και αυτός ο κόσμος με όλες τις βιβλιοθήκες του, δεν θα χωρέσει τα βιβλία που θα γράφονται … Και είναι ακριβώς έτσι! Χωρίς ουδεμία υπερβολή! Απλησίαστο για την κοινή λογική κάτι τέτοιο! Κι όμως, δεν υπάρχει ίχνος ακρότητας σ αυτήν την φράση! Όλα δε, κατέχουν μια ισοστάσια σημαντικότητα για την πίστη μας. Αυτή η  Θεοπνευστία γίνεται αντιληπτή από όσους αναζητούν και βρίσκουν απαντήσεις σε οτιδήποτε τους «βασανίζει» στις σελίδες του Ευαγγελίου και στις αιώνιες λαλιές της αιωνίου Ζωής! Υπάρχει όμως κάτι ακόμα εξίσου σπουδαίο σε αυτά τα άσβεστα ρήματα  Μπορούν, όχι αποσπασματοποιώντας (εδώ ελοχεύει η δαιμονική παραπλάνηση), αλλά με γνώση του πνεύματος του Νέου Νόμου, κάποια χωρία από μόνα τους να «μιλήσουν» με απόλυτα επαρκή τρόπο για την Αλήθεια την Ζωή και το Φως! Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα: Η παραβολή του σπλαχνικού Πατέρα! Και αν αυτή μόνο διασωζόταν,  θα ήταν ικανή από μόνη της, να διδάξει διαφωτιστικά και να κατηχήσει ευλογημένα!

Στην σημερινή εκπομπή θα βρεθούμε στο πλάι του Αγίου Νικοδήμου και θα επισκεφθούμε νύχτα τον Κύριό μας! Οι απαντήσεις που δίνει στον νυχτερινό μαθητή είναι συνταρακτικές! 
 Το πνεύμα εναργές! 
Να καίει μέσα μας ο Θεός Πνεύμα! 
Όταν αποστρεφόμαστε την αμαρτία και μας σαγηνεύει το ενάρετο και ο,τι το αληθινά υψοποιό, το Άγιο Πνεύμα μένει μέσα μας ενεργοποιημένο, απομακρύνοντας κάθε δαιμονόσπαρτη  ανασφάλεια και απελπισία! Με το πνεύμα αναμμένο, θα υπερισχύσει εντός μας η βεβαιότητα της Αθανασίας και η χαρά της Αναστάσεως!

 Όλα αυτά εφόσον ο άνθρωπος ξαναγεννηθεί!

Οξύμωρο φάνηκε αρχικά στον Άγιο Νικόδημο! Όπως και σε όσους τυφλωμένους πνευματικά, μα με καλή προαίρεση αναζητούν το Φως που θα οδηγήσει στην απέκδυση του παλαιού ανθρώπου!

Το πνεύμα μη σβέννυτε! (Α΄Θεσ. 5,19).

Ποταμοί ύδατος Ζώντος θα ρέουν από αυτόν τον αναγεννημένο άνωθεν νέο άνθρωπο!

Με το ύδωρ το Ζων και το πυρ της Χάριτος!

Να αγαπήσουμε μόνο το Φως!

Να διψάμε το ζωντανό νερό της πίστης!

Να μετανοούμε συνεχώς!

Με το αείρροο λουτρό της μετανοίας όλο  να ξαναγεννιόμαστε!

Όσες φορές κι αν πέσουμε πάλι θα σηκωθούμε…

Το Πνεύμα σαν ζωπυρωθεί, θα ξαναγεννηθούμε !  

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή .

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~