Επιστρέφοντας απο Όρος.. (μέρος Γ ΄ )

…Θα γίνει Ορθόδοξος ...είπε με περισσή σιγουριά ο Μοναχός Σιλουανός μόλις του συστήσαμε τον νέο μας συνοδοιπόρο τον φίλο μας Αυγουστίνο …Με παίρνετε μαζί σας ;ρώτησε ..Φυσικά του απαντήσαμε ..πάμε Διονυσίου να …συναντήσουμε τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο ,τον Βαπτιστή του Χριστού μας ….ξέρεις εκεί φυλάσσεται ένας από τους ανεκτίμητους θυσαυρούς της πίστης μας ,το χέρι αυτού που βάπτισε τον Κύριο … Χαιρετήσαμε συγκινημένοι τους Γρηγοριάτες Πατέρες ,,και ξεκινήσαμε με το καραβάκι για Διονυσίου ….Λίγο πριν , στο αρχονταρίκι της Μονής ένας Πατέρας ζητούσε σπαρακτικά βοήθεια για τον γιό του ….Ολυμπιονίκης από Χώρα της Ανατολικής Ευρώπης...ένα παληκάρι που εδώ και επτά χρόνια πολεμάει στον πιο σκληρό στίβο της ζωής με τα υψηλά εμπόδια των ουσιών να φαίνονται απροσπέλαστα ως τώρα …το βλέμμα του φανέρωνε απελπισία , μα έκρυβε και ελπίδα …Σίγουρα αν η έκφρασή του μετουσιωνόταν σε κραυγή ,σε όλη την περιοχή της δυτικής πλευράς του Όρους θα αντηχούσε το : Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου!! Φτάσαμε στον αρσανά της Διονυσίου …τον πιο όμορφο και σύγχρονα σχεδιασμένο …από τα χέρια του Πατρός Παύλου ,πρώην μηχανικού και νυν ακούραστου και ευλογημένου εξομολόγου –αρχοντάρη –λειτουργού και ψυχής της Διονυσίου …Ανεβαίνοντας προσκυνήσαμε μπροστά στον Άγιο Νήφωνα επίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως , περνώντας απο την αγιασμένη σπηλίτσα του.

Ο Πατήρ Παύλος , μας υποδέχθηκε εγκάρδια , με εκείνο το κατάγιομο από πάθη και δάκρυα μπλοκάκι του … Αυτός ο ευλογημένος άνθρωπος δεν αφήνει κανέναν να φύγει ανεξομολόγητος και μη αναπαυμένος …δεν σε πιέζει …απλά δεν μπορείς να του αντισταθείς …Όσοι ήρθαν προετοιμασμένοι να του αρνηθούν δεν τα κατάφεραν …το είδα μπροστά στα μάτια μου όταν κάποιος αδερφός που στο ανέβασμα έλεγε με φαινομενικά ακλόνητη αυτοπεποίθηση ότι εγώ δεν εξομολογούμαι !!!,εξομολογήθηκε και μάλιστα δις στον Παπά –Παύλο , μονολογώντας ύστερα σαν μικρό παιδί ευτυχισμένο….ένοιωσε δε και αυτός εκείνο το υπέροχο και στοργικό τράβηγμα του αυτιού από τον Παππούλη ,σήμα κατατεθέν του στο τέλος κάθε ευλογημένης εξέτασης …. Στην Τράπεζα ,η έκπληξη που δοκίμασε ο Μιχάλης ήταν μεγάλη όταν πληροφορήθηκε ότι τα ρεβίθια που απόλαυσε λίγο πριν ήταν άλαδα….Ρωτήσαμε κάποιον Πατέρα στην έξοδο αν υπήρχε κατάλυση ελαίου εκείνη την Τετάρτη…όχι μα εδώ μαγειρεύει η Παναγιά μας ήταν η απάντησή του…. Στα λείψανα ο Αυγουστίνος δεν φάνηκε ….τον βρήκαμε αργότερα να ρεμβάζει ήσυχος την ιερή απεραντοσύνη …αρχίσαμε να μιλάμε για το κομποσκοίνι και την μεγάλη του δύναμη …για την μονολόγιστη ευχή που με σπαστά ελληνικά άρχισε να μαθαίνει …Ζητήσαμε από τον Π.Παύλο κατά την διάρκεια του Αποδείπνου και των Χαιρετισμών να προσκυνήσουμε κομμάτι από τον Ιερό Χιτώνα του Χριστού μας ..ανεκτίμητο κειμήλιο που φυλάσσεται στο ιερό του Καθολικού της Μονής….δεν μας αρνήθηκε ….και τον ευχαριστούμε και πάλι για αυτήν την ανεπανάληπτη ..συνάντηση με την ασύγκριτη αίσθηση του Ζώντος Θεού…Το πρόγραμμα της Διονυσίου διέφερε λίγο από τα υπόλοιπα μοναστήρια που αξιωθήκαμε να επισκεφθούμε τούτη την φορά …ο Όρθρος ξεκινούσε την 1 το πρωί με τους δικούς μας χρόνους …ως τις 4:30 ..έπειτα ξεκούραση για εμάς και στις 6:30 ευλογημένη η Βασιλεία….Μετά την τράπεζα ,ψυχωφελής αναμονή στο αρχονταρίκι της Μονής ως το μεσημέρι που φεύγαμε για Αγία Άννα …Εκεί και ο Ιεροκήρυκας …(έτσι τον αποκάλεσε πειράζοντάς τον καλοσυνάτα ο Π.Παύλος ,που πηγαινοερχόταν ολοένα) κύριος Βασίλης …με πύρινο λόγο που κάποιες φορές μου θύμιζε τον ευλογημένο Παναγόπουλο μας μιλούσε για την καλή προαίρεση και για τις εδώ και 30 χρόνια δικές του Αγιορείτικες θύμισες …Ένα περιστατικό από ένα θαυμαστό συναπάντημά του με τον Γερο-Παϊσιο μας υγραίνει τα μάτια ….

Μέσα δεκαετίας του 80 επισκέφθηκε μαζί με 3 φίλους του τον Γέροντα ...Ένας απο αυτούς είχε την ψυχή του γεμάτη απο μίσος για κάποιους ανθρώπους ...οι μνήμες του εμφυλίου και η απώλεια του αγαπημένου του πατέρα εκείνα τα χρόνια ,μπόλιαζαν ολόκληρη την μέχρι τότε ζήση του ,με σκληράδα και σχέδια αιμοσταγή... Και ο Γέροντας τον έστειλε τότε στην Παναγιά την Πορταϊτισα στην Ιβήρων ..και του είπε να προσευχηθεί μπροστά της με τα χέρια υψωμένα ...έτσι και έγινε ...και τότε έγινε κάτι το συγκλονιστικό ...άρχισε να ουρλιάζει να κλαίει και να χτυπιέται στο στήθος ..Παναγιά μου συγχώρεσέ με!!!σπλαχνίσου με !!!! φώναζε συνέχεια αφήνοντάς τους όλους αποσβωλομένους ...ώρες πολλές μετά και εν ηρεμία , διηγήθηκε στους υπόλοιπους , οτι ένιωσε το χέρι της Παναγιάς να βγαίνει απο την θαυμαστή της εικόνα και να του ξεριζώνει κάτι μέσα απο την καρδιά του ....Πλέον έχει αγάπη για όλους ανεξαιρέτως και ψυχή ....βαθειά !

Ξαφνικά μας πλησιάζει ο Αυγουστίνος …

Μπορώ να προσκυνήσω το χέρι του Αγίου Ιωάννου ;…

Ρωτάμε αμέσως τον Πατέρα Παύλο και αυτός με την σειρά του ,παρακαλεί τον Γέροντα Σωφρόνιο να μεριμνήσει …Μαζί με τον Αυγουστίνο προσκυνούν και δύο περαστικοί σχεδόν αμούστακοι Νεοζηλανδοί Ορθόδοξοι αδερφοί μας …Δεν τον ρωτήσαμε τίποτα …το πρόσωπό του τα μαρτυρούσε όλα ….(συνεχίζεται )

Νώντα Σκοπετέα -Επιστρέφοντας από Όρος