Μύρισε Παράδεισος (μέρος ι ΄)

  ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012   Χ

Ένα παράθυρο με θέα στο απάνεμο λιμανάκι….Καθόμαστε και ιχνηλατούμε  τα χνάρια  του χρόνου που  σε κάνουν να φαντάζεσαι το μακρινό παρελθόν , πλάθοντας με το μυαλό σου εικόνες χρωματισμένες αξεθώριαστα απο ουρανό και θάλασσα… Μορφές  αμέτρητων μακαριστών Πατέρων περνούν από μπροστά σου  μέσα στην αγιασμένη τους καθημερινότητα . Το Βατοπαίδι σε κάθε του γωνιά προκαλεί τις αισθήσεις σου σε ένα παιχνίδι με τον χρόνο . Αυτόν που αν και αδυσώπητος ξέρει καλά  να σέβεται αυτά που ο Θεός μέσω του ανθρώπου δημιούργησε για να μείνουν αθάνατα έως της συντελείας . Ο Μιχάλης απορεί με θαυμασμό για την απέραντη έκταση της Μονής . Δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει το πώς όλα αυτά συντηρούνται ...Έργο τεράστιο που με υπομονή και καρτερία συνεχίζουν  οι σημερινοί απόγονοι  μιας μακραίωνης οδοιπορίας  που γαλούχησε ένα Έθνος  , βάσταξε Ιερά και Όσια , ανέδειξε Θείους Πρεσβευτές στα μέρη της Άνω Πατρίδας .

Στην έκθεση της Μονής ένας νεαρότατος Μοναχός όχι παραπάνω από 19 ετών μας πλησιάζει και μας προτείνει ένα βιβλίο του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού . Χαμογελά με νόημα όταν του λέμε πως αυτός είναι δισέγγονός του κατά την ακολουθία των Μοναχικών γενεών …

  Το καθολικό είναι ασφυκτικά γεμάτο στον εσπερινό . Πανηγυρική ατμόσφαιρα με τους χορούς να πυκνώνουν όλο ένα από καλλικέλαδους Μοναχούς . Στο δεξί ψαλτήρι θέση έχει λάβει ο Γέροντας Θωμάς . Λίγο πριν είχαμε γίνει μέτοχοι της χαράς και της συγκίνησης που προκάλεσε στους Βατοπαιδινούς Μοναχούς η άφιξη αυτού του φιλερήμου αηδονιού του Όρους στο Μοναστήρι τους  . Από την ξακουστή συνοδεία των Θωμάδων με την χαρακτηριστική ,  βαθιά γεμάτη απ του Χριστού τον πόθο φωνή ,  ξεκίνησε να ψέλνει υπέροχα  το δοξαστικό των εσπερίων σε ήχο πλάγιο του τετάρτου .  Σπάνιο στ αλήθεια ηχόχρωμα για έναν από τους κορυφαίους ψαλτάδες των  εκλεκτών Μοναχικών χορών . Από έντεκα χρονών που ήρθε ως μικρός Αντώνιος στο ασκητήρι των Θωμάδων ,  και εξήντα χρόνια τώρα  ασιγήτως δοξολογεί την Παναγιά  , που του έταξε τότε μικρό παιδί  στ όνειρό του , έναν επίγειο Παράδεισο στο ευάνθιστο Περιβολάκι Της…Και δεν λείπει σχεδόν ποτέ από τα μεγάλα πανηγύρια της Αθωνικής Πολιτείας , από το επιβλητικό Μοναστήρι ως το πιο μικρό κελλάκι της ερήμου  κάθε φορά που  αυτό τιμά τους Κορυφαίους Προστάτες του .

  Μαζί με τον Ιερομάρτυρα Φωκά οι Βατοπαιδινοί εορτάζουν έναν μεγάλο Άγιο του Όρους : Τον Άγιο Κοσμά τον Ζωγραφίτη τον μεγαλύτερο ασκητή της Μονής Ζωγράφου αυτόν που  σε μία πανήγυρη της μονής Βατοπαιδίου είδε έκθαμβος τη Θεοτόκο εν υποστάσει  να υπηρετεί τους εκεί μοναχούς. Αυτόν που ο Κύριος εθαυμάστωσε , ώστε σήμερα να μνημονεύεται ως ένας απ τους μεγαλύτερους αναχωρητές  , εργάτες του αμπελώνος Του .

Στην πιο όμορφη και επιβλητική τράπεζα με τα μαρμάρινα τραπέζια και τα καθίσματα δεν ελαττώθημεν κανενός αγαθού ….Απέναντί μου ένας καλοκάγαθος στην όψη νεαρότατος αδερφός  από την Γαλλία . Κάθε του κίνηση αργή και δοξολογική . Τα μάτια του κοκκινισμένα συχνά έμεναν κλειστά για αρκετά δευτερόλεπτα . Ζούσε την κάθε στιγμή της μεταστροφής του στην Ορθοδοξία ευγνωμονών …. Λίγο αργότερα τον ξανασυναντήσαμε σιμά στην Παραμυθία …

 Ακολούθησε η προσκύνηση των Αγίων λειψάνων . Η Τίμια ζώνη της Παναγιάς μας δεσπόζει δίπλα στα λείψανα του Αγίου Χαραλάμπους του Αγίου Στεφάνου και τόσων άλλων , μα και της Κάρας του Μελίρρυτου Στόματος , του Φωστήρα της τρισηλίου Θεότητος , Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου , με το άφθαρτο αριστερό του αυτί να θυμίζει σε όλους  ότι σ αυτό γερμένος  ο ίδιος ο  Απόστολος Παύλος , θαυμαστά  υπαγόρευσε την ερμηνεία των συγκλονιστικών του επιστολών . Ένας Πατέρας από την δεξιά πύλη του ιερού δίνει  μικρά αγιασμένα κομμάτια περασμένα από την Τίμια Ζώνη ,  σαν ευλογία στους προσκυνητές που αποζητούν την θαυμαστή επέμβαση στο ανέφικτο , το αδύνατο παρ ΄ ανθρώποις  , το παρά την λογική που μάχεται την πίστη   . Ξεκινήσαμε έπειτα ένα οδοιπορικό στις απέραντου κάλους ιερές και συνεχώς θαυματουργές  εικόνες της Παναγιάς . Πρώτη η  Παναγία η Βηματάρισσα ή  Κτητόρισσα ,η «εφέστιος» εικόνα της Μονής στο σύνθρονο του Ιερού Βήματος. Νοιώθεις ότι από κάπου θα ξεπροβάλλουν ιερές φιγούρες από το πολύ μακρινό παρελθόν . Ο  Μοναχός Σάββας με μια άσβεστη λαμπάδα , σαν αυτή που έκαιγε εβδομήντα ολόκληρα χρόνια μέσα στο πηγάδι του ιερού βήματος όπου την έβαλε μαζί με την εικόνα δέκα αιώνες πριν  για να την  σώσει . Δίπλα του κλαίγοντας μετανοιωμένος ο Ιεροδιάκονος και εκκλησιάρχης του καθολικού που κάποτε μαχαίρωσε την Μάνα του  στο πρόσωπο κάνοντάς την Εσφαγμένη . Πλάι τους και ο δοχειάρης Γεννάδιος ευγνωμονεί την πρόνοια της Κυρίας Θεοτόκου της Ελαιοβρύτισσας που δεν αφήνει ποτέ να στερέψει το λάδι απ το Μοναστήρι τους … Μπροστά  στην Παντάννασσα γονατιστός ο πόνος ο δυσβάσταχτος παρακαλεί και δέεται να γίνει υποφερτός και αγιαστικά σωτήριος . Η Αντιφωνήτρια ελέγχει αυστηρά με το βλέμμα της , έτοιμη να αποδιώξει ό, τι επιβουλεύεται το δικό της θέλημα να τριγυρνούν μόνο Μοναχοί στα μέρη που διάλεξε για περιβόλι . Ανεβήκαμε τα σκαλοπάτια για το παρεκκλήσι της Παραμυθίας . Αποτυπωμένη η μέγιστη παρρησία προς τον Δημιουργό , αυτή που μπορεί να μεταστρέψει την Θεία βούληση . Το χεράκι του Χριστού κρατημένο από την Παναγιά Μητέρα Του  που πάντα θα στρέφει το πρόσωπό της  να μας φωνάξει να προσέξουμε , να φυλαχτούμε απ το κακό. Λίγο πριν είχε διαβαστεί η παράκλησή Της . Απ το μικρό Ιερό βγαίνει ένας ιλαρότατος στην όψη Ιερομόναχος . Τον ακούμε να συνομιλεί στα Γαλλικά με τον αδερφό μας απ την τράπεζα .   Είναι ο πατήρ Ε .ο Γάλλος . Ένας απ τους πιο χαρισματικούς εξομολόγους του Όρους . Η φυσική του ευγένεια , η πραότητά του και η αγάπη που σου μεταδίδει όταν σε κοιτά μας έκανε να μένουμε και μετά την προσκύνηση , χωρίς να ξέρουμε τον λόγο μέσα στο μικρό παρεκκλήσι . Μας πλησιάζει με διάκριση  . Φιλάμε το χέρι του και μας ζητά τα ονόματά μας καθώς και των οικογενειών μας . Ο Μιχάλης μένει λίγο παραπάνω για να εξομολογηθεί . Το πρόσωπό του όταν βγαίνει έπειτα από λίγη ώρα μαρτυρά πολλά . Κατεβαίνουμε βιαστικοί τα σκαλοπάτια …Ακούγονται ουράνιες μελωδίες δυνατά από τα μέρη της Λιτής. Τελειώνοντας το Απόδειπνο και τους Χαιρετισμούς όλοι οι Μοναχοί και οι επισκέπτες ψέλνουν για την Ωραιότητά Της για την υπέρλαμπρη Αγνεία Της , απορούντες και εξιστάμενοι σαν τον Αρχάγγελο  για το ποιό  εγκώμιο και ποια ονομασία μπορούν επαξίως να αποδοθούν στην Κεχαριτωμένη Μητέρα . Αληθινά δεν είχα νοιώσει ξανά τέτοια ομόψυχη έκφραση αγάπης . Ταυτόχρονα όλοι περνούν μπροστά από τον Γέροντα Εφραίμ και παίρνουν την πατρική του ευχή . Το πρόσωπό του φωτεινό δεν προδίδει στο ελάχιστο την ταλαιπωρία  που έχει υποστεί , τις λοιδορίες και τις κατηγόριες  που έχει υπομείνει , τον άδικο πόλεμο που  στήθηκε και τα άρον άρον που ακόμα ηχούν στα αυτιά του. Ένας Καλόγερος που μένει σε κελί που ίσα τον χωρά , τρώει άλαδα όσπρια διακόσιες μέρες τον χρόνο και ξυπνά από τις δύο το πρωί  για να εξομολογήσει αυτούς που δεν πρόλαβαν μέχρι τις έντεκα  …..Αληθινά θελκτικό και αξιοζήλευτο … πρόγραμμα ζωής για τον καθένα μας , μα κυρίως για όλους εκείνους που κρίνουν χωρίς να γνωρίζουν και πάντα παραγνωρίζουν . Βλέποντάς τον έπειτα να χαίρεται σαν μικρό παιδί , συνομιλώντας με νεαρούς προσκυνητές –πνευματικοπαίδια του βηματίζοντας μπροστά απ το καθολικό και  νουθετώντας τους  ,αντιληφθήκαμε ξανά ότι αυτός ο άνθρωπος κουβαλά στις πλάτες του αμέτρητες ψυχές μα και ένα φορτίο που ελάχιστοι θα μπορούσαν ν αντέξουν. Λίγο αργότερα θα τον ακούγαμε να μας μιλά στην μεγάλη αίθουσα του δευτέρου ορόφου για τις ιδιορυθμίες των  σύγχρονων ανθρώπων μα και για τον Γέροντά του Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό .Ένας χαμογελαστός Μοναχός μας πλησίασε και μας ζήτησε ευγενικά στο διάστημα που απέμενε ως την ομιλία να βοηθήσουμε στα μαγειρεία . Εκεί ετοίμαζαν γλυκό σιροπιαστό για την Τράπεζα του Σαββάτου και θέλανε διακονητές για σπάσιμο καρυδιών …                                      ( συνεχίζεται )  

νώντας σκοπετέας 

 Αναζητήστε τις προηγούμενες οδοιπορίες μας στα Θεοτοκοβάδιστα μονοπάτια της Αθωνικής Πολιτείας στις αναρτήσεις με τίτλο : Επιστρέφοντας από όρος ( 6 συνέχειες) και το Άγιο Όρος μέσα μας ( 10 συνέχειες)