Λόγος Πρώτος
Είμαι ψυχή , έχω φωνή και σου μιλώ …
Καρτερώ τον κόμπο των
ματιών σου σαν με θυμάσαι , τον στεναγμό της καρδιάς σου τον σύμπονο…
Δρόσος και ανάπαυση
και Φως !
Ω τι Φως Ουρανού σαν
με ανεβάζεις πιο ψηλά στις ηλιακτίνες απ τον θανατηφόρο βυθό τον
σκοτασμένο !
Καρτερώ τα μνήσθητι
και τα ανάπαυσόν σου , αναδεμένα με του κομποσκοινιού τις αγρύπνιες σου τις
μεσονυκτικές !
Καρτερώ τις γροθιές
σου τις σημαδεμένες απ τις μετάνοιες , στο λιβανισμένο ζυμάρι της μνήμης , στου
Πλαστουργού το πλάσιμο , τα ξυλοσκάλιστα μερίσματα στην ανάγλυφη θύμηση , το ψιχουλάκι μου στην
προσκομιδή και στο απόπλυνον το λυτρωτικό …
Καρτερώ το δίδραχμο
του στερήματός σου , σαν μελισόκερο ιλαρό , του κάθε ελάχιστου αδελφού σου την
παρηγοριά που προσφέρεις ,
μπουκιά και στάλα …
Είμαι ψυχή , έχω φωνή
και σου μιλώ …
Δεν μετρώ τον χρόνο , δεν υπάρχει χθες και σήμερα εδώ , μήτε
αύριο …
Μόνο το αιώνιο και η Ανάσταση που στα σίγουρα θα ρθει …
Ως τότε από σένα
περιμένω …Μην με ξεχνάς !
Μην με σκεπάζεις με της λήθης το χώμα το ξερό …
Θυμήσου με τις μέρες
τις πασίχαρες και τις δυσκολεμένες , στα Ψυχοσάββατά μας τα μοσχοβόλιστα με ελπίδα ,
στις Μέρες του Κυρίου της
Ανάστασης τις μέρες ,
στα μεγαλυνάρια της Αειμακάριστης Κυράς ,
στα εσπερινά
και στα ορθρινά τα ψυχοχάρτια…
Είμαι ψυχή , έχω φωνή
και σου μιλώ …
Μη με ξεχνάς έστω κι
αν δεν με γνώρισες ποτέ !
Αν δεν υπήρχα ο μακρινός σου πρόγονος εγώ ,
δε θα
στεκες τώρα πάνω από το μνήμα μου το ξεθωριασμένο …
Βάλε με στην προσευχή
σου , στην αλμύρα των ματιών σου !
Κράτα μου το φως αναμμένο
, να θωρώ να μην φοβάμαι !
Τράβα με ψηλά , να
λευτερωθώ , να ανασάνω τον Θεό !
Λύτρωσέ με ..Ανάπαυσέ
με !
Από σένα περιμένω !
Είμαι ψυχή , έχω φωνή
και σου μιλώ …
Και προσδοκώ !
Μην με ξεχνάς !
Λόγος Δεύτερος
Είμαι ψυχή έχω φωνή και σου μιλώ!
Τα δάκρυά σου τα σύμπονα προσμένω
, όχι το θρήνο και τον κοπετό σου ,
τις άναρθρες κραυγές σου πάνω από
το άψυχο σώμα μου και το σταυρό στο
κοιμητήρι …
Τι να τα κάνω τα ατέλειωτα τα
μοιρολόγια , τις λιγοθυμιές , το μαυροφόρεμά σου ;
Και ενώ περιμένω συνέχεια να σε
υποδεχτώ στης Μάνας Εκκλησιάς τις δεήσεις , να ικετεύεις και συ για μένα και να
παρακαλάς τον λυτρωτή για την συγχώρεση και την
ανάπαυσή μου , εσύ σταμάτησες να έρχεσαι γιατί λες ότι πενθείς ! Δεν
είναι πένθος αυτό! Με το Θεό τα βάζεις και τον κατηγορείς και τον ρωτάς γιατί …
Ταράζεις τα νερά του ποθητού μου
λιμανιού !
Κλαίω που δεν με παρηγορείς ! Οι στεναγμοί σου έρχονται και με
συναντούν και σκοτεινιάζουν το φως μου …
Είμαι ψυχή έχω φωνή και σου μιλώ!
Νιώσε πως είμαι εδώ μαζί σου, στης χαρμολύπης σου τις προσευχές , στις
μνημονεύσεις σου , στις Λειτουργιές ..
Δεν είναι χρέος σου το μαύρο , το
πένθος και η οιμωγή ! Αυτά τα κάνουν εκείνοι που δεν γνωρίζουν τα μεγαλεία του
Θεού , που τους νοιάζει μόνο του κόσμου το φρόνημα !
Χρέος σου είναι η μνήμη , η ευχή
και το έλεος και η ενάρετη ζωή σου !
Δεν το εξοφλείς με της απελπισιάς
το σκοτάδι την οργή και τα μόνιμα
κλαμμένα μάτια!
Για λίγο χωριστήκαμε ! Τα χρόνια
τα εδώ μπορείς να τα μετρήσεις !
Το αιώνιο δεν μετριέται ! Μπορείς
ωστόσο να το ζήσεις μόνο αν το ζητήσεις και αγωνιστείς να το κερδίσεις !
Τότε χαρά θα αισθανθώ , θα ωφεληθώ , θα αναπαυθώ !
Είμαι ψυχή έχω φωνή και σου μιλώ!
Και καρτερώ ! Μη με ξεχνάς !
Χάρισε μου το Φως !
Διψάω τον Παράδεισο !
Λόγος Τρίτος
Είμαι ψυχή έχω φωνή και σου μιλώ!
Ήρθε ο καιρός για να σου πω το
ευχαριστώ !
Πως την καρτέραγα τη στιγμή της
λύτρωσης !
Αχνό ήταν το Φως τόσους καιρούς !
Μα λίγο-λίγο σαν έπεφταν πάνω του
τα δάκρυα της μετανοίας σου , σαν της παρηγοριάς οι ευχές , των ελεηθέντων από τα σπλάχνα των οικτιρμών
σου τρυπούσαν το ημίφως , όλο και ξεθάμπωνε η ακτίνα της
Δικαιοσύνης .
Κι έτσι δάκρυ το δάκρυ ανέβαινα ,
μέχρι που μια Κυριακή μ άρπαξε του σπλαχνικού Πατέρα το ροζιασμένο χέρι και μ
έβγαλε στο Αιώνιο Φως , να μην το θολώνει τίποτα πια !
Δρόσος και κουφισμός απ τον δικό
σου αγώνα , την δέηση την άπαυστη , την ικεσία την γεμάτη υπομονή και ελπίδα !
Είμαι ψυχή έχω φωνή και σου μιλώ
!
Σ ευχαριστώ που δεν με ξέχασες !
Που θυμήθηκες εκείνο το δυσωπώ που με σπαραγμό σου φώναξα τότε στο τελευταίο
αντάμωμά μας !
Συνέχισε όμως να παρηγορείς τις
ψυχούλες !
Ακούγονται κι άλλων οι φωνές που
σου μιλούν !
Αμέτρητες είναι κι αγωνίζονται να
ανέβουν στον καθάριο φωτισμό του Πανοικτίρμονος Θεού !
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο "Δάκρυ στο Εγώ"
και την εκπομπή με τίτλο
και την εκπομπή με τίτλο
Από εμάς περιμένουν ( 3 μέρη)