Ψυχή Ορθρία ( Ημερολόγιο Όρους 2015) Μέρος 10

 

Εφόρου  , Μάνας, Πυλωρού , Μητρόθεου η εικόνα

Κάνει τα δάκρυ να κυλά κι  αγιάζει την  σταγόνα .

Το βλέμμα στρέφει πάνω σου για να σε ενισχύσει

Η απελπισιά φεύγει μακριά κι  η ελπίδα  θα ανθίσει ! 

Έξω από το Άξιον εστί λάκκοι ευωδιασμένοι

Ορθοδοξία ομολογούν πίστης οι διαλεγμένοι !

Ο δρόμος μοιάζει αλλιώτικος για το κελί του Αγίου ,

χώμα απ το μνήμα αναζητώ   ποιητή του μακαρίου !  

Όρθρου δε πάλιν , βρισκόμαστε στο παρεκκλήσι της Εφόρου του Άθωνος Πορταϊτίσσης  ! Εδώ τελούνται οι σημερινές ακολουθίες . Δεν αναζητάς  ούτε στασίδι για να κάτσεις , ούτε στήριγμα για να σταθείς. Μόνο το οπτικό σου πεδίο θες να μένει καθάριο , για να συναντάς το ευκλεές και πανάγιο εικόνισμά της . Ευλογία που κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει αξίως  …Κανένας δεν μπορεί να κομίσει  έστω και ελάχιστο ανταπόδωμα μπροστά στην προσφερόμενη χάρη της. Μόνο μια  σταγόνα  δάκρυ που στα χείλη σου ακόμα κρατάς , σκέφτεσαι πως θα θελες να την αφιερώσεις ξαναπροσκυνώντας και να την αφήσεις στα πόδια της. 

 Δεν νιώθεις κούραση , δεν σκέφτεσαι τα βιοτικά σου , όταν η Μητρόθεος  στρέφει το βλέμμα της πάνω σου. Μόνο την ελπίδα που προσφέρει  η σκέπη της , την  εγγύηση που η παρουσία της και μόνο παρέχει ,  διώχνοντας κάθε σκέψη παραίτησης , κάθε δαιμονόσπαρτη απελπισιά . Μεταλαμβάνουμε εκεί δίπλα της , το σώμα και το αίμα του Υιού και Θεού Της . Μακάρι και πάλι ο χρόνος να άρχιζε να κυλά ασυνήθιστα και να πάγωνε  , για να κρατήσουμε όσο το δυνατό περισσότερο αυτό το αίσθημα της πληρότητας στις ψυχές και της αινέσεως στα στόματά μας . Στην πρωινή τράπεζα πίνουμε τσάι με παξιμάδι και ελιές που ως συνήθως εδώ ,μας φαίνονται υπεραρκετά και τόσο γευστικά …Απέναντί μας οι χθεσινοί μας συνδαιτημόνες στο αξέχαστο ταξίδι στο χρόνο . Οι τρεις αδελφοί μας Ρώσοι εξ αιτίας των οποίων άνοιξε η θαυμάσια έκθεση κειμηλίων της Ιβήρων.   Ο ένας είναι ιερωμένος και γνωρίζει άριστα ελληνικά . Μιλάμε μαζί του και μας αποκαλύπτει πως την γλώσσα την έμαθε στα χρόνια που σπούδασε  στην αποστολική πόλη των Πατρών ! 

Έρχομαι συχνά στην Πάτρα ξέρετε ! μας είπε και όλοι μας εντυπωσιαστήκαμε αληθινά  μόλις μας είπε και τον λόγο ..Εκεί βρίσκεται  ο πνευματικός μου ! Ο Γέροντάς μου !  -Και ταξιδεύετε τόσο μόνο και μόνο για να τον δείτε και να σας εξομολογήσει ; Ναι ακριβώς ! Θαύμασα τον ζήλο του Ρώσου παπά  και απόρησα συνάμα με όλους εμάς και πρώτα με μένα ,  που συνεχώς αποζητούμε δικαιολογίες και ασήμαντες αφορμές για να μην προσέλθουμε τακτικώς και αδιαλείπτως στα σωτήρια μυστήρια ... Είναι μια βροχή ικανή να σε κρατήσει αλειτούργητο ! Ένας πονοκέφαλος αρκεί για να αναβάλεις ! Ένα πεπυρωμένο βέλος του πονηρού για να ματαιώσεις την λύτρωση και την νέα αρχή σου ! Και τούτος  εδώ ταξιδεύει ατέλειωτες ώρες , για να αναπαυθεί το είναι του , για να απολαύσει τα οφέλη της αφοσίωσης και της υπακοής …Επιλέγει το δύσκολο για να λάβει κάποτε τον δίκαιο μισθό του …

Στ αλήθεια πόσο δύσκολος ο αποχαιρετισμός με την Κυρά Πορταϊτισσα ! Πόσοι γυρίζουν για μια τελευταία μετάνοια , ένα φυλαγμένο μυστικό , μια τελευταία παράκληση , μια υπόσχεση επιστροφής  …Πόσο μας ανακουφίζουν τον πόνο του αποχωρισμού τα αντίγραφα της εικόνας της που πήραμε απ την έκθεση ! Πρώτο μας μέλημα να τα βάλουμε στο προσκυνητάρι μόλις επιστρέψουμε σπίτι !  

Στον αρσανά της Ιβήρων κάτω από τον επιβλητικό του αμυντικό πύργο,   περιμένουμε το λεωφορείο για Καρυές . Φυσάει πολύ , ταραγμένα τα νερά , σκοτεινιάζει το μέσα πέλαγος  …Όλα τα έξω σε αντίθεση με τα μέσα μας . Γαλήνη μας δώρισε ο Κύριος  ! Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί , καταβαίνον! 

Παρατηρούμε τους εργάτες του ξυλουργείου που ξεφλουδίζουν  τους τεράστιους κορμούς από δέντρα που στοιβάζονται . Προορισμένα για να στηρίξουν , να αντέξουν , να προφυλάξουν . Τόσο αγιασμένα και αυτά από το χώμα που πατούν , από το αγίασμα της Παναγίας και όλες
τις ρανίδες του που ο άνεμος φωλιάζει στους πόρους τους  . - Προλαβαίνουμε να πάμε ως το εκκλησάκι του αγιάσματος ; ρωτώ τους υπόλοιπους μα δεν περιμένω απάντηση . Τρέχω όσο μπορώ πιο γρήγορα κρατώντας 2 μπουκαλάκια . Θα δώσει η Παναγία να προλάβω ! σκέφτομαι . Τα καταφέρνω !  

Ο Θεοδόσης έχει κι αυτός έρθει να με συναντήσει . Βλέποντας από μακριά τον κόσμο να παραμένει στις θέσεις τους ηρεμούμε και ατενίζουμε επιστρέφοντας το μοναδικό τοπίο της Ιβηρίτικης καστροπολιτείας , και της αγριεμένης θάλασσας . Στο βάθος το πανέμορφο φρούριο  της Σταυρονικήτα , που μόνο  ο Κύριος γνωρίζει αν και πότε θα αξιωθούμε επιτέλους να επισκεφτούμε .

Το λεωφορείο μας αφήνει στην πλατεία . Η Παναγία του Άξιον Εστί σκορπά ευλογίες από το ακοίμητο καντήλι της . Μόνο που ο περίβολός της είναι σκαμμένος και περιφραγμένος .Γίνονται εργασίες στήριξης του Ναού και των θεμελίων του .  

Κανείς δεν μπορεί να  πλησιάσει . Από μακριά στεκόμαστε και νοερώς μετανίζουμε μπροστά στο θρονί της . Αλλά και οι ανοιγμένοι λάκκοι είναι  αφορμή  για προσκύνημα ! Είχαμε πληροφορηθεί πως όταν τους άνοιξαν οι εργάτες έμειναν έκθαμβοι μπροστά σε τάφους με ευωδιάζοντα λείψανα …Οι Αγιορείτες Πατέρες είπαν πως πρόκειται για  άγια λείψανα ομολογητών μαρτύρων της Ορθοδόξου Πίστεως . Αυτών που θανατώθηκαν μαρτυρικά μαζί με τον Άγιο Κοσμά τον Πρώτο επί του λατινόφρονος Πατριάρχου Βέκκου το 1204 και Μιχαήλ Παλαιολόγου Αυτοκράτορος !

Πόσο επίκαιρος και αναγκαίος ο χρόνος που ο Κύριος έφερε στην επιφάνεια τους αθλητές της μόνης αληθινής πίστης Του!

Η τελευταία μέρα μας για εφέτος στο Όρος έχει ξεκινήσει ! Θέλουμε να μην κυλήσει ούτε μια στιγμή της , δίχως να χαραχθεί για πάντα μέσα μας . Είναι πολλοί οι τόποι που ποθούμε  να βρεθούμε και να προσκυνήσουμε . Τόποι αγιοβάδιστοι που πλέον έχουν μια διαφορετική σημασία για εμάς. Η Παναγούδα του Αγίου , η σκήτη του ποιητή Μωυσέως , ο Γέρων Γαβριήλ , ο καθισματάρης πατήρ. Π. , αλλά και ένα  κελάκι στων Καρυών τα σύννεφα που πάντα θα μας αναπαύει … Πριν απ όλα όμως το λατρεμένο μας Κουτλουμούσι , το αραξοβόλι μας  το διαχρονικό , το φιλόξενο , το τόσο ζεστό και οικείο και οι πεφιλημένοι Πατέρες του . Αφήσαμε τα πράγματά μας στο αρχονταρίκι και συνεννοηθήκαμε με τον πατέρα Κ. να μας κρατήσει  δωμάτιο για 4  σιμά στην βιβλιοθήκη . 

Κατηφορίσαμε έπειτα για Παναγούδα . Θα ξανασμίγαμε και με τον Παναγιώτη που ήδη μας περίμενε στον Όσιο  Χριστόδουλο , το κελί του Μοναχού Γαβριήλ . Βρήκαμε τον Γέροντα  καθισμένο να τρώει σε ένα πιατάκι μια σούπα  που κάποιος του οικονόμησε . Πλησιάσαμε και μας ευλόγησε ως συνήθως με την γροθιά του την σφιγμένη . -Μην αφήνετε ονόματα παιδιά ! Εγώ προσεύχομαι για όλον τον κόσμο . Σας πιάνει και σας η προσευχή μου ! 

Έξω στην αυλή γύρω στους είκοσι προσκυνητές κάθονταν αληθινά χαρούμενοι . Τους αρκούσε μόνο που ένιωθαν τόσο κοντινή την παρουσία του γλυκύτατου Γέροντα. Άραγε πόσο  πιο κοντά θα τον νιώθει ο καθένας , όταν κάποτε – μακάρι να καθυστερήσει - η Παναγία τον καλέσει στα άνω σκηνώματα ; Πήραμε τον δρόμο για Παναγούδα . 

Όλα οικεία και όλα άμοιαστα . Σαν να ταν η πρώτη μας φορά ! Δεν ήταν που επισήμως πλέον  ο Γέροντας καλείται Άγιος . Είχε αγιοποιηθεί στη συνείδηση των απανταχού Ορθοδόξων εδώ και πολλά χρόνια , απ όταν ήταν ακόμα εν ζωή . Η Αγιοκατάταξή του απλά σκόρπισε σε όλους μας  τον ενθ

ουσιασμό που δυναμώνει , την ελπίδα που ενισχύει , για την σκοτεινιασμένη εποχή μας που δεν είναι αμάρτυρη , δεν είναι απαρήγορη , δεν είναι αμεσίτευτη . Ναι φτάνουμε σιγά-σιγά στον πάτο , μα όπως έλεγε ο Άγιος όταν φθάσουμε στον πάτο θα αρχίσουν να τακτοποιούνται τα πράγματα !  Ο Ουρανογείτων Άθωνας και οι αιώνιοι πρεσβευτές του στο πλάι της Παναγίας παρακαλούν την μακροθυμία Του μα και γονατίζουν μπροστά στην Δικαιοσύνη Του . Θεός εκδικήσεων Κύριος , Θεός εκδικήσεων επαρρησιάσατο …Φτάνουμε στην πόρτα της Παναγούδας . Τρώμε λουκούμι , πίνουμε νερό και περιμένουμε . Βγήκε ο Άγιος και μας ευλόγησε ! Δεν μας ένοιαξε που δεν αξιωθήκαμε και εμείς να τον δούμε υποστατικά , όπως συμβαίνει σε πολλούς. Όπως εμφανίστηκαν σε αυτό το παντευλόγητο κελί η Παναγία μας  και τόσοι Άγιοι , όπως ο Άγιος Αρσένιος, η Αγία Ευφημούλα , ο Άγιος Βλάσιος ο εν Σκλαβαίνοις , ο Τίμιος Πρόδρομος , ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος , ο γείτονας Άγιος Παντελεήμων , ο Άγιος Λουκιλλιανός και πόσοι άλλοι που ποτέ δεν αποκάλυψε ο Γέροντας , έτσι παρουσιάζεται τώρα πια και εκείνος για να οικονομήσει και πάλι κάθε πονεμένο … Ήταν στα σίγουρα εκεί και μας έβλεπε και μας έστελνε κεράσματα και ευλογίες δικές του , τα σταμπωτά και τα σταυρουδάκια του , να αγιάζουν τα χείλη μας και τις καρδιές μας … Ο Γέροντας  Α. εμφανίστηκε με το διαρκές  χαμόγελό του που δεν το σβήνει ποτέ  η κούραση της χωρίς παύση  διακονίας  , στο πανίερο τούτο προσκύνημα . Δεν σταματούν να φτάνουν ούτε για λίγο έστω μέσα στη διάρκεια της ημέρας οι προσκυνητές , που σταματούν έξω απ την είσοδο του κελιού και καρτερούν να τους ανοίξει . –Καλώς τους ! Ελάτε να προσκυνήσετε ! Την ευχή του Αγίου να έχουμε όλοι !

Ένα χρόνο μετά ξανά εδώ ! Άγιε πρέσβευε ! Γονατίζω στο στασίδι σου ! Όλα όπως τα άφησες ! Τίποτε σε πλαστικό ή σε γυαλί ! Ο χρόνος σέβεται τα άψυχα που αγίασες …Οι Πατέρες δεν καλλωπίζουν , δεν προστατεύουν  τίποτα λες και θέλουν να τον σταματήσουν σε εκείνες τις τόσο φωτεινές μέρες της Παναγούδας. Γι αυτό και οι κουβέντες τους μας  γυρίζουν πίσω στο τότε , που γίνεται  τώρα και  πάντα .

Μέχρι και το πνεύμα του Αγίου   το κάποτε σαρκαστικό και ανεπανάληπτα  ιδιοφυές έχει διεισδύσει μέσα τους . Καθόμαστε για λίγο στους μικρούς κορμούς έξω από το κελί …Ο Γέροντας Α.       

μας μιλά : Όλοι σήμερα παιδιά φωνάζουν για το δίκιο τους ! Ο ένας πιο δυνατά από τον άλλο . Τι να πω και εγώ …Θυμάμαι τον Χότζα που κάποτε του παρουσιάστηκαν δυο που  για κάτι διαφωνούσαν. Άκουσε πρώτο τον ένα ο Χότζας και του λέει : Δίκιο έχεις ! Και έπειτα τον άλλον και λέει και σε εκείνον : Δίκιο έχεις και συ ! Φύγαν εκείνοι ικανοποιημένοι που δικαιώθηκαν από τον Χότζα ! Του λέει τότε η γυναίκα του : Πως γίνεται αφού διαφωνούν για το ίδιο θέμα να έχουν κι οι δυο δίκιο ; Δεν στέκει αυτό ! Της απαντά τότε ο Χότζας : Καλά τα λες ! Και συ δίκιο έχεις ! 

Γελάσαμε με την καρδιά μας ! Τι διδακτική ιστορία ! Δεν χρειαζόταν  την παραμικρή επεξήγηση , την ελάχιστη προσθήκη!

Του ζητάμε ύστερα να θυμηθεί κάτι από τον Γέροντα .

-Ήταν κάποτε ένας παπάς απ την Καβάλα και είχε έρθει να δει πρώτη φορά τον Άγιο . Τον εντυπωσίασε ο Γέροντας τόσο που μόνο για εκείνον μιλούσε μόλις επέστρεψε στην πόλη του ! Και διηγήθηκε στην πρεσβυτέρα του τα πάντα ! Για τον Γέροντα , τις διδαχές του , τα περιστατικά με τους επισκέπτες , την Παναγούδα … Πολύ ζωντανή αφήγηση ! Μόλις της περιέγραφε το κελί, εκείνη απόρησε που ήταν τόσο ερημικό και σκέφτηκε : Τέτοια ερημιά που έχει εκεί πέρα , ο πάτερ θα χει κανένα δίκανο ! Αστειεύεσαι παπαδιά ! Δίκανο ο πάτερ Παϊσιος; Εκείνος δεν πειράζει ούτε τα φίδια ! Όλα τα αγαπάει και τα σέβεται ! Και εκείνα να δεις πως ημερεύουν μπρος του ! Μα σε τέτοιο μέρος μέσα στο δάσος όλο και κανένα τουφέκι θα χει για τα δύσκολα συνέχισε εκείνη !  Δεν πέρασε ούτε χρόνος και ξαναανέβηκε ο Παπάς στο Όρος ! Να σου και φτάνει στην Παναγούδα …Ήταν πολλοί εκείνοι την ώρα στην αυλή και τους μιλούσε ο Γέροντας προς τον κήπο κοντά στις ντοματιές του ! Ο παπάς μαζί με άλλους αρκετούς  στεκόταν εδώ μπροστά στην πόρτα του κελιού . Ο Γέροντας τους είχε γυρισμένη την πλάτη …Κάποια στιγμή γυρίζει απότομα ο Γέροντας και λέει : Παπά Φώτη ! Να πεις στην παπαδιά σου πως εγώ ντουφέκι δεν έχω !!! Σάστισε ο παπάς ! Κατάλαβε πως ο Γέροντας άκουγε ακόμα και όσα συζητούσαν στο σπίτι τους στην Καβάλα ! 

Φύγαμε γεμάτοι από την ευλογία του Αγίου ! Στην είσοδο συναντήσαμε μια σαύρα που ατάραχη πορευόταν για το δικό της προσκύνημα … Να ταν εκείνη η ίδια που κάποτε συγκλόνισε έναν αυτοαποκαλούμενο Άθεο ; Την κάλεσε από μακριά ο Άγιος τότε και τη ρώτησε : -Για πες μας εσύ,  υπάρχει Θεός ; Και εκείνη έγνεψε το κεφάλι της καταφατικά δείχνοντας ότι ακόμη και τα άλογα όντα γνωρίζουν όσα ο άνθρωπος πεισματικά ενίοτε αρνείται...

 Τραβήξαμε περιμετρικά και πήραμε κατεύθυνση για τη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος ! Προορισμός μας ο Ποιητής του Αγίου Όρους !                        ( συνεχίζεται...) 

 Νώντας Σκοπετέας -

  Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Για προηγούμενες Αγιορείτικες μνήμες επισκεφθείτε το ιστολόγιο

Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως /Οριζόντιο μενού-Ημερολόγιο Όρους