Είμαστε όλοι μεγάλοι αδελφοί !(Κυριακή του Ασώτου )

Ο μεγάλος αδερφός έκλαψε στην αγκαλιά του Πατέρα μόλις άκουσε τα σπαρακτικά εκείνα λόγια :   νεκρός ην και ανέζησε,  απολωλώς ην Και ευρέθη…

Ήρθε και κείνος ο ταλαίπωρος  εις εαυτόν και φώναξε δυνατά το ήμαρτον …

Και μπήκε ύστερα και έλαμπε  στη  γιορτή …Στο πλάι του Ασώτου .

Μαζί με Χερουβείμ  τραγούδησε  σε κείνο το αξημέρωτο το  πανηγύρι …

Κράτησε σφιχτά  τον αδερφό του και μείναν πάντα μαζί στην άκλειστη την αγκαλιά του Ουρανού …

Και έμειναν εκεί  μαζί με άλλους αμέτρητους , τάγμα ξεχωριστό…

Της μετανοίας χορός αγγελικός  …(απόσπασμα από παλαιότερο κείμενο με τίτλο : Ως τον άσωτον οικτίρμον ! ν.σκ.)

Ναι , ειν αλήθεια πως πολύ θα το θέλαμε έτσι να τελείωνε η γνωστή παραβολή ….Η ετυμηγορία για τον πρεσβύτερο αδελφό να είναι αθωωτική ή έστω στη δικαιοσύνη του Κυρίου μας να μέτρησαν κάποιες ελαφρυντικές περιστάσεις , όπως λεν οι Νομικοί . Η ειλικρινής δική του μετάνοια …Πριν την ετυμηγορία όμως σε μια δίκη , υπάρχουν κι οι αγορεύσεις . Αν το έγκλημα είναι βαρύ , υπάρχουν και ένορκοι που ακούν και σχηματίζουν γνώμη . Να λοιπόν μια ευκαιρία να αρθρώσουμε έναν λόγο , μια άποψη , όχι για βοηθήσουμε στην καταδίκη ή στην αθώωση , μα για να καταδείξουμε οτι στην «αξιόποινη» πράξη ή παράλειψη του μεγάλου αδελφού της παραβολής του σπλαχνικού πατέρα , υπήρξαν και διαχρονικά θα υπάρχουν αμέτρητοι συναυτουργοί , άμεσοι και ηθικοί συνεργοί …Ας θυμηθούμε εκείνο το ξέσπασμα προς τον Πατέρα. 

 -Όταν όμως ήρθε ο  γιός ΣΟΥ ! που κατασπατάλησε την περιουσία σου με πόρνες , έσφαξες για χάρη του το σιτευτό μοσχάρι!  

Εκείνο το : ο γιός Σου …πόσες φορές δεν έχει ξεφύγει μέσα απ τα δικά μας έμμυσα και ακαθαρτώτερα χείλη …Πόσες φορές δεν έχουμε υπερτονίσει εκείνο το Σου πληγώνοντας ανείπωτα τον Πατέρα …Δεν λέμε ο αδελφός μου , που έπεσε , που παρασύρθηκε , που αμέλησε , που έσφαλε , που αστόχησε , που αμάρτησε …Αμάρτησε ο αδελφός Μου ! Όχι ο γιός Σου !

Μα εμείς καμιά σχέση δεν θέλουμε να έχουμε με τον γιό Σου !Μη μας λερώσει τάχα , τον ακηλίδωτο –ω του φαρισαϊσμού ! – λευκό μας χιτώνα …- Ο γιός Σου , που κατασπατάλησε την περιουσία σου με πόρνες ! Πόρνος κι αυτός , αλήτης , ανυπάκουος , Άσωτος ! Βγήκε η ετυμηγορία …Τι να μας πουν τα δάκρυα και τα πρησμένα μάτια του μικρού …Για πάντα τον καταδικάσαμε , αιώνια ! Χαμένο κορμί , χαμένη υπόθεση ! Για πάντα παραβάτης ,  εγκληματίας , δίχως δικαιώματα πλέον ! Ισόβια τα δεσμά του ! Ο γιός Σου ! Η κόρη Σου !

Σκέφτομαι όλους εκείνους  που κυλίστηκαν στη λάσπη της πορνείας ,στα λερά  της σαρκολατρίας  , στον ρύπο της φιληδονίας …Όλους εκείνους τους αμέτρητους , που επί τόσα χρόνια αγκάλιαζαν εφάμαρτα το κορμί της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας …Όταν η Αγία στην έρημο του Ιορδάνη , με τα καυτά της δάκρυα και την ατελεύτητη στερεή μετάνοιά της , διέγραφε μια- μια από την μνήμη του σπλαχνικού Πατέρα , τις ανείπωτες και θλιβερές μαγαρισιές της ψυχής της , εκείνοι που κάποτε έστω παρέσυρε , συνέχιζαν να σκέφτονται  την Μαρία , ως την πιο μιαρή και πρόστυχη  γυναίκα που είχαν συναντήσει στο διάβα τους…Όταν η Αγία Μαρία η Αιγυπτία συναντούσε τον Όσιο Ζωσιμά , πατώντας πάνω στα Ιορδάνεια νερά , όταν αυτός εξομολογώντας την ανακάλυπτε το δυσθεώρατο μέγεθος της Αγιότητάς  της , όταν εκείνη η τρισμακάρια  γινόταν πρότυπο μετανοίας εις τους απεράντους αιώνες , υπήρχαν οι  αμέτρητοι κάποτε  εραστές της , που ακόμη , δίχως τον παραμικρό δισταγμό , την ελάχιστη επιφύλαξη , την λογάριαζαν για πόρνη ! Και την καταδίκαζαν με τεκμήρια αδιάσειστα , με μαρτυρίες και αποδείξεις ακλόνητες  στην αιώνια κόλαση ! 

Και έτσι έφυγαν κάποτε και εκείνοι οι αμέτρητοι από τούτη την πρόσκαιρη ζωή ! 

Και ανέβηκαν στον Ουρανό να πάρουν την δική τους θέση . Τι έκπληξη δοκίμασαν ! – Αυτή δεν είναι η Μαρία η πόρνη ; Αγία η Μαρία ; Κορυφαία στην χορεία Τους; Τόσα στεφάνια , τόσες τιμές ! Πόσοι άγγελοι γύρω της ! Λάθος κάναμε που την καταδικάσαμε ! Μα δεν ξέραμε ! Που να ξέρουμε …Κύριε πέμψον Λάζαρον…

Ο γιός Σου ! Η κόρη Σου ! Στα δύσκολά τους , στους σκοτεινούς τους καιρούς τους συννεφιασμένους , καμιά σχέση δεν θες να χεις μαζί τους ….Τι γυρεύεις εσύ με δαύτους; Τι μπορεί να σας ενώνει ;  Μην είναι ο Ένας , ο εύσπλαχνος και τόσο πληγωμένος Πατέρας; Πόσο τον πονάει εκείνο το ο γιός Σου …

-Μα τον είδα που  έκλεψε , που λήστεψε , που σκότωσε ! Κτήνος είναι , όχι άνθρωπος ! Δίχως συναίσθημα ! Χωρίς επιστροφή! Καταδικάστε τον ! Καταδίκασέ τον , Πατέρα !     

-Πόσα χρόνια έχεις να τον δεις ; Πόσον καιρό έχεις ν αντικρίσεις τα μάτια του ;

-Ούτε να τον δω δεν θέλω !

-Μα έχει αλλάξει ο αδελφός Σου ! Γύρισε στον εαυτό του ! Είναι άλλος άνθρωπος , καινός ! Φορά την  πρώτη του χιονοφεγγαρώφοτη στολή ! Ξανά ! Δάκρυα διαμάντια κυλούν από τα μάτια του! Έλα και συ παιδί μου να τον δεις !

-Δεν αλλάζει ο άνθρωπος σου λέω ! Υποκρισίες όλα τούτα ! Τεχνάσματα ! Κάθε φορά τα ίδια ! Ο γιός Σου , ο καταφαγών σου τον βίον μετά πορνών ! Δεν μπορώ να έρθω , δεν μπορώ να χαρώ , γιατί είμαι δίκαιος και πάντα ήμουνα σωστός ,  δεν αδίκησα , δεν έβλαψα κανέναν ! Σε τίμησα Πατέρα , σε σεβάστηκα ! Εντολή δική σου δεν παραβίασα ποτέ μου !  Τώρα λοιπόν με πνίγει το δίκιο ! Αυτός να πληρώσει ! Για την έκλυτη ζωή του ! Αυτό είναι το σωστό ! Δεν έρχομαι λοιπόν μέσα στο σπίτι !

-Ναι παιδί μου ! Πάντα φρόνιμος εσύ και υπάκουος , με τίμησες και με σεβάστηκες ! Τον νόμο που σου έδωσα τον τήρησες ! Την καρδιά μου όμως δεν την γνώρισες ποτέ ! Δεν εννόησες ποτέ σου την άμετρη αγάπη μου προς εσένα , τον αδελφό Σου , όλα μου τα  τεκνία ! Τι κι αν άκουσες τόσους μου λόγους , τόσα αιώνια ρήματά μου ! Μίλησα για το απολωλός πρόβατο και τη χαμένη δραχμή ! Ώτα ακουόντων ζήτησα στο τέλος κάθε τέτοιας ιστορίας ! Να μ ακούσετε όμως από καρδιάς ! Να την σμιλέψουν αυτά τα λόγια μου τα αθάνατα ! Δεν σε θέλω μεγάλε γιέ μου , να σαι υπάκουος , φρόνιμος , πειθαρχημένος,  ευσεβιστής , θρησκευτικός , ηθικός , τυπικός …Σε θέλω παιδί μου αληθινά χαρούμενο , σπλαχνικό , οικτίρμονα , συγχωρετικό! –Έλα μέσα παιδί μου ! Αν δεν συγχωρέσεις , δε θα χωρέσεις και συ στην αγκαλιά μου !   

Αν τιμωρήθηκε στη δικαιοσύνη του Πατρός , ο μεγάλος υιός της παραβολής , πρέπει να τιμωρηθούμε όλοι μας ! Με πρώτο τον γράφοντα ! Γιατί ψευδεπίγραφα πιστεύουμε , νοθευμένα αγαπάμε , προσχηματικά συγχωρούμε !Φίλαυτα και συμφεροντολογικά σεβόμαστε τον Πατέρα ! Χαιρέκακοι είμαστε ! Δεν χαιρόμαστε μετά χαιρόντων και δεν κλαίμε μετά κλαιόντων ελαχίστων αδελφών …

Ψάχνουμε το κρίμα , στερούμε απ τον αδελφό μας την δικαιωματική προσδοκία στο έλεος του Πατέρα ! Διαστρεβλώνουμε , τσαλακώνουμε , περιφρονούμε στην πράξη ή στην παράλειψη το μέγα και φιλάνθρωπο μυστήριο της μετανοίας !

Μέσα από μια εξαγνιστική διάθεση αυτομεμψίας και ωφέλιμης για την ψυχή αυτοκριτικής , ομολογώντας την ιδιότυπη αυτή μορφή συναυτουργίας μας με τον Πρεσβύτερο Υιό , ας αναλογιστούμε πως  είμαστε όλοι μεγάλοι αδελφοί του ασώτου !

Υπάρχουν βέβαια και  αγιασμένες περιπτώσεις σπλαχνικών , αμνησίκακων  και συγχωρετικών μεγάλων αδελφών  . Αν κάποιοι αδικούνται μ αυτήν την γενίκευση , ας δεχτούν τη συγγνώμη  μου . Για τους υπόλοιπους που σαν κι εμένα δεν τα κατάφεραν όσο κι αν προσπάθησαν να καθρεφτιστούν σ αυτές τις φωτισμένες εξαιρέσεις , μια ευχή : Καλή και ειλικρινή μετάνοια να έχουμε !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή της σειράς :

Εν τω φωτί Σου οψόμεθα Φως !

Ψυχή Ορθρία ( Ημερολόγιο Όρους 2015) Μέρος 11

Τον έναν είπαν ποιητή ! Πολλοί  τον αγαπούσαν !

Τους γιάτρευαν τα λόγια του, του  πόνου τις ωδίνες!

Τον άλλον είπανε σοφό ! Τη γνώμη του ζητούσαν!

                       Μόλις σκοτάδι κάλυπτε του Ήλιου τις ακτίνες !

Μετρώ  αιώνες κι  ιάματα , στου Κυριακού το ημίφως

Την ικεσία μου ακουμπώ  στο ασημωμένο  στήθος !

Στο κοιμητήρι η σκιά κυπαρισσιού  απλώνει   

Και  του ασώτου το  σακί μετάνοια φανερώνει  !

Βίωμα θέλουν τα παιδιά , ομολογία πίστης !

Γενναίους δασκάλους με αίσθηση αποστολής υψίστης !

Το λίγο αγιάζει το φαΐ και το πολύ αναγκεύει

Των Μακκαβαίων η βιωτή   νηστεία μας κελεύει !

         

Προσκύνημα στο Κυριακό της Κουτλουμουσιανής σκήτης το θαυμάσιο και στον τάφο του Γέροντα Μωυσή  του Αγιορείτη ! Στον πηγαιμό , θυμάμαι και λέω στους υπόλοιπους ένα μικρό ποιηματάκι , που πριν  λίγο καιρό βγήκε απ την ψυχή μου , όταν ετοιμαζόταν ένα αφιέρωμα μνήμης  στον Γέροντα Γεώργιο Καψάνη και στον Μοναχό Μωυσή ! Κοιμήθηκαν με διαφορά μιας εβδομάδας ! Και οι δυο την πάνσεπτη και Αναστάσιμη  Κυριακή ! Και οι δυο σημάδεψαν τόσο την Αθωνική Ιστορία μα και  το φετινό μας ταξίδι. Έτσι  , είχε έρθει η ώρα να συνδέσουμε τις ολοζώντανες μνήμες τους. Λίγο πριν το μεσημέρι βρεθήκαμε έξω από το Κυριακό . Ο τεράστιος κυπάρισσος , αγέρωχος μέσα στην μοναξιά και την ταπείνωσή του , υποδέχεται με την αθάνατη  φυλλωσιά  και το θρόισμά του , σκεπάζει προστατευτικά  τα αγαπημένα παιδιά της σκήτης του , όταν εκείνα επιστρέφουν στη γη εξ ης ελήφθησαν .  Τώρα η αλώβητη σκιά του , πέφτει πάνω στο μνήμα του ποιητή Μοναχού . Αμέτρητες θα ναι οι λέξεις που θα βγήκαν από τα μέσα του Αγιορείτη ,  μόλις εκείνος για πρώτη φορά θα το πρωταντίκρισε . Αβίαστα βγαλμένες απ την τόσο ευαίσθητη καρδιά του , που δεν έπαψε στιγμή να χτυπά και να μιλά για τον Ποιητή του παντός . Σαν βάλσαμο πάνω στου πόνου τις πληγές τα λόγια του ποιητή λεξιπλάστη.

Πόνεσε όσο λίγοι και παρηγόρησε όσο ελάχιστοι . Το τάλαντό του , το πολλαπλασίασε σε μυριαρίθμητες σελίδες- παραμυθίες , σε λόγους που μίλησαν για το αληθινό νόημα του πόνου , σε εικόνες που αξεθώριαστες θα παραστέκονται παντοτινά δίπλα σε κλίνες ωδινών και βασάνων . Ο Μοναχός Μωυσής ήταν ένας σύγχρονος Ανάργυρος Ιατρός , που θεράπευσε μέσα απ την αλήθεια και την ομορφιά της πίστης μας χιλιάδες νοσούσες ψυχές . Γι αυτό και ήταν τόσο ταιριαστή η επιλογή του να εγκαταβιώσει στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος . Και έγινε το κελάκι του θεραπευτήριο , και τα μολύβια του ιατρικά εργαλεία και το μελάνι βότανο ιαματικό και οι λέξεις του ελιξίρια  ουράνια  και τα ραδιοκύματα που ταξίδευαν την αδύναμη φωνή του , ανάλγησης  στρωμνές ανακουφιστικές . Στεκόμαστε αμίλητοι μπροστά του . 

Τον ευχαριστούμε που αγάπησε τόσο τον Άθωνα , που τον υπηρέτησε αταλάντευτα , που τον ταξίδεψε παντού , που το μόνο που θέλησε ως αντίδωρο στον αλγεινό αγώνα του ,  ήταν το να φέρει ως  τιμητικό του προσωνύμιο το Αγιορείτης ! Τον ευγνωμονούμε που  μοιράστηκε το εράσμιο  Όρος του  με τον κάθε πονεμένο αδελφό του , ενί των ελαχίστων …

Ο νέος Μοναχός μας ανοίγει το Κυριακό για να προσκυνήσουμε . Το προσκυνητάρι του Αγίου Προστάτη , ασημωμένο δέχεται τις ικεσίες μας . Το πρόσωπο του Ιαματικού Αγίου , έχει μια απερίγραπτη ζωντάνια , μια πρωτόγνωρη θέρμη ! Μας χαμογελά και μας ευλογεί ! Τα θαύματα που οι Πατέρες έχουν να εξιστορήσουν είναι αμέτρητα ! Τα προσμαρτυρούν τα τόσα τάματα που κρέμονται από το στήθος του ! 

Μα και ο Άγιος Χαραλάμπης  που φρουρεί και που εδώ τιμάται όλως ιδιαιτέρως  και ο Άγιος Γεράσιμος ο νεομάρτυρας Μοναχός  , που τελειώθηκε υποφέροντας  για την πίστη μας , δεσπόζουν στο γλυκοφωτισμένο Κυριακό . Μπαίνουμε στο Ιερό . Εκεί , πίσω απ το Ιερό Βήμα , η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας των Χαιρετισμών και τα λείψανα πολλών  Αγίων . Προσκυνάμε τον Άγιο Αρέθα που μαρτύρησε υπέργηρος .Τον συμβούλεψαν  να λυπηθεί τους χρόνους του και να αρνηθεί τον Χριστό. Τότε ο Αρέθας έδωσε γενναία απάντηση: "Στη διάρκεια της ζωής μου , διέπραξα πολλά αμαρτήματα. Ο Ιησούς Χριστός με καθάρισε απ' αυτά δια της θυσίας Του και με την πίστη μου προς Αυτόν. Και από άνθρωπο απώλειας με έκανε κληρονόμο του ανεσπέρου φωτός και της αιωνίου ζωής. Τώρα μου προσφέρει ακόμα μια  τιμή. Μου δίνει την ευκαιρία, από τη σάρκα ενός γέροντα να προβάλει αθλητής, αποδεικνύοντας ότι ή ισχύς και η ελευθερία του πνεύματος μπορούν να καταφρονήσουν κάθε άνομη απειλή και βία και να καταισχύνουν τους δυνατούς της γης" Έτσι μαρτύρησε ο γενναίος αθλητής του Θεού Αρέθας . Μαζί και οι συν αυτώ μάρτυρες στις αρχές του 6^ου αιώνα . Χίλια πεντακόσια χρόνια μετά , μια ευωδία που κρατά από τότε απλώθηκε εκείνο το μεσημέρι στο Ιερό του Κυριακού . -Από πού έρχεται πάτερ ; ρωτήσαμε . -Είναι από τα λείψανα του Αγίου Νηπίου που μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Αρέθα ! Ήταν στο μαρτύριο μαζί με την μάνα του . Της το πήραν απ την αγκαλιά και το πέταξαν στη φωτιά . Μόλις το αντίκρισε , έπεσε και εκείνη μέσα ! Ναι ! Ευωδιάζει συνεχώς το Άγιο Νήπιο! 

 

Τι σημασία έχει η ηλικία μπροστά στου Θεού το μέτρημα ; Ακόμα κι αν ζήσει κανείς τα 969 έτη του Μαθουσάλα ή τις ελάχιστες μέρες του νηπίου του Αρέθα είναι το ίδιο μπροστά στα μάτια του Θεού . Είναι μια απειροελάχιστη σταγόνα μέσα στον ωκεανό της ατελευτήτου ζωής . Αμάραντο , καλλίνικο στεφάνι αφθαρσίας  κοσμεί όλους τους μάρτυρες του Θεοσύλεκτου στρατού. Τους μικρούς και τους μεγάλους …-Ελάτε τώρα να προσκυνήσετε και στο οστεοφυλάκιο της σκήτης ! Μπαίνουμε μέσα . Ειρήνη , γαλήνη , τάξη και σιωπή καρτερούσα την κοινή Ανάσταση , την αιώνια ένωση σωμάτων και ψυχών . Εκατοντάδες κάρες σκητιωτών μοναχών αγωνιστών , τοποθετημένες η μια δίπλα στην άλλη . Λαμπερές και καθάριες , στραμμένες προς την Ανατολή , με τον μεγάλο ξύλινο σταυρό να τις ευλογεί  . 

Απέναντί τους  στοιβαγμένα με θαυμαστή επιμέλεια τα οστά των πατέρων . Στο διπλανό δωμάτιο η τελευταία κλίνη πριν το χώμα . Νεκροκράβατο το λένε , μα δεν ταιριάζει τίποτα το νεκρό εδώ μέσα . Εδώ φωλιάζει η αληθινή ζωή ! Νικήθηκε ο θάνατος ! Το τελευταίο στασίδι λοιπόν είναι αυτό ! Πριν η Αθωνική γη αγκαλιάσει τα αφιερωμένα σαρκία . Κοινό για όλους ανεξαιρέτως!  Όλοι τους ακούμπησαν  για λίγο πάνω του  ! Δεν φτιάχτηκε κανένα ιδιαίτερο για κάποιον  ! Και αγιάστηκε απ όλους ! Με τελευταίο τον Γέροντα Μωυσή τον Αγιορείτη !  Σε ένα ψηλό ράφι βλέπουμε ένα λευκό πάνινο σακί γεμάτο …-Τι είναι αυτό πάτερ ; ρωτάμε .  –Αυτά είναι τα οστά κάποιου που πριν αρκετά χρόνια  έγινε Μοναχός στη σκήτη μας ! Δεν άντεξε όμως και γύρισε στον κόσμο . Παντρεύτηκε , έκανε παιδιά και λίγο πριν κοιμηθεί μετανοημένος , εξέφρασε την τελευταία του επιθυμία : Να επιστρέψει κάποτε για πάντα στο Όρος . Έτσι μόλις του κάνανε την ανακομιδή , τα παιδιά του στείλανε τα οστά του και την κάρα του εδώ ! Είναι μέσα στο σακί! Μακάρι να κάνει έλεος ο Κύριος ! Γιατί επέστρεψε ο άνθρωπος και ήλθε εις εαυτόν πριν το τέλος ! Και ξέρετε το μοναχικό σχήμα  ποτέ δεν βγαίνει από πάνω σου μετά την κουρά ! Θα είσαι αιώνια μοναχός και θα κριθείς ως μοναχός ! Προσευχόμαστε γι αυτόν ! Δόξα τη μακροθυμία Σου Κύριε !

Αφήνουμε πίσω μας την πανέμορφη  σκήτη και οδεύουμε  για Κουτλουμουσίου . Περνάμε σύντομα και από το πανέμορφο υψωμένο Κουτλουμουσιανό κάθισμα του Μοναχού Π. Όλο και κάτι νέο έχει φτιαχτεί κάθε φορά που το επισκεπτόμαστε . Παίρνει την τελική του μορφή το δικό του ευλογημένο όνειρο ! Εκείνος πάντα φιλόξενος και θυσιαστικός , μετανίζει όλο για εμάς και για τον τόπο της κοινής μας αφετηρίας . Ευχόμαστε σύντομα να προσκυνήσουμε και σε Εκκλησία εντός του καθίσματος !  Έχουμε δυο ώρες περίπου μέχρι τον εσπερινό ! Αν και αρκετά κουρασμένοι,  αποφασίζουμε να ανηφορίσουμε κι άλλο μέχρι το κελλάκι των Καρυών  , που τόσο πολύ μας αναπαύει . Ένα σύννεφο μοιάζει αυτό ,  που στέκεται πάνω απ τις ξερικές μας ψυχές και τις δροσίζει όποτε το διψάνε ! Χτυπάμε την πόρτα του και περιμένουμε τον τρισχαριτωμένο του Γέροντα. 

 Εκπλήττων τη οράσει , δροσίζων τοις ρήμασι εκείνος , μας υποδέχεται και ξεκινά να μας μιλά από ψυχής . Αγωνία μας κυριεύει να εγκολπωθούμε όσα θα ακούσουμε από το στόμα του . -Για τα παιδιά μιλήστε μας Γέροντα !

– Βίωμα θέλουν τα παιδιά ! Ομολογία πίστεως ζητούν απ τους γονείς τους . Στο σχολείο πλέον είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα!  Όχι πως δεν υπάρχουν άξιοι δάσκαλοι και σύγχρονοι Πατροκοσμάδες . Έχουμε και σήμερα συνεργασία ψυχής και Χριστού ! Ξέρετε υπάρχουν δάσκαλοι που αντίθετα με όσα τους προστάζουν οι σύμβουλοι και οι υπουργοί , εκείνοι ξεκινούν καθημερινά τη διδασκαλία τους διαβάζοντας στα παιδιά το συναξάρι της ημέρας  ! 

Και έχουν  μια ηρεμία και μια πραότητα ! –Δεν πρέπει να τους ξέρουμε αυτούς τους σύγχρονους Πατροκοσμάδες πάτερ;

-Κρύβονται ! Δεν διατυμπανίζουν το έργο τους ! Το καλό ξέρετε παιδιά μου δεν είναι φωνακλό ! Είναι ταπεινό , γι αυτό και μιλά σε πολλούς ! Και παίρνουν παράδειγμα τα παιδιά από τον δάσκαλο μα κυρίως απ το σπίτι τους ! Γιατί για πείτε μου , πως θα μάθει το παιδί να νηστεύει αν δεν νηστεύουν οι γονείς ; Σας έχω ξαναπεί πως είναι πολύ σημαντική η νηστεία! Είναι εντολή του Θεού ! Θεμέλιο της πίστης μας !  Η γιαγιούλα μου η συγχωρεμένη έλεγε : Το λίγο φαΐ αγιάζει ! Το πολύ αναγκεύει ! Μου λένε μερικοί πατεράδες που έρχονται εδώ πως είναι δύσκολο για τα παιδιά σήμερα να νηστεύουν ! Κι όμως υπάρχουν παιδάκια σήμερα μικρούτσικα που νηστεύουν ακόμα και το λάδι ! Ξέρετε γιατί; Γιατί βλέπουν  τον αγώνα των γονιών τους ! Και θέλουν να τους μιμηθούν τα ευλογημένα ! Πατάτες βραστές εσείς , πατάτες βραστές και εμείς ! Άλαδο εσείς , άλαδο κι  εμείς ! 3φ εσείς  … Φάβα , φακές , φασόλια κι εμείς ! 

Του σήμερα οι Μακκαβαίοι και η μητέρα τους Σολομονή ! Του σήμερα οι 3 παίδες : Ανανίας , Αζαρίας , Μισαήλ!  Δεν χαλούν την αγία νηστεία ! Δεν θέλουν να μιαροφαγήσουν στις Σαρακοστές , στις Τετάρτες , στις Παρασκευές …Μακάριοι ως ονειδιζόμενοι … Μέσα στο μαρτύριο και στην σκλαβιά δώσανε όλοι τούτοι τρανό  παράδειγμα εγκρατείας . Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η μη τήρηση της νηστείας μας εκδίωξε απ τον Παράδεισο !   Διά  βρώσεως εξήγαγε του Παραδείσου ο εχθρός τον Αδάμ …                                              ( συνεχίζεται με το 12ο και τελευταίο μέρος) 

                                              Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Για προηγούμενες Αγιορείτικες μνήμες επισκεφθείτε το ιστολόγιο

Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως /Οριζόντιο μενού-Ημερολόγιο Όρους

Ψυχή Ορθρία ( Ημερολόγιο Όρους 2015) Μέρος 10

 

Εφόρου  , Μάνας, Πυλωρού , Μητρόθεου η εικόνα

Κάνει τα δάκρυ να κυλά κι  αγιάζει την  σταγόνα .

Το βλέμμα στρέφει πάνω σου για να σε ενισχύσει

Η απελπισιά φεύγει μακριά κι  η ελπίδα  θα ανθίσει ! 

Έξω από το Άξιον εστί λάκκοι ευωδιασμένοι

Ορθοδοξία ομολογούν πίστης οι διαλεγμένοι !

Ο δρόμος μοιάζει αλλιώτικος για το κελί του Αγίου ,

χώμα απ το μνήμα αναζητώ   ποιητή του μακαρίου !  

Όρθρου δε πάλιν , βρισκόμαστε στο παρεκκλήσι της Εφόρου του Άθωνος Πορταϊτίσσης  ! Εδώ τελούνται οι σημερινές ακολουθίες . Δεν αναζητάς  ούτε στασίδι για να κάτσεις , ούτε στήριγμα για να σταθείς. Μόνο το οπτικό σου πεδίο θες να μένει καθάριο , για να συναντάς το ευκλεές και πανάγιο εικόνισμά της . Ευλογία που κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει αξίως  …Κανένας δεν μπορεί να κομίσει  έστω και ελάχιστο ανταπόδωμα μπροστά στην προσφερόμενη χάρη της. Μόνο μια  σταγόνα  δάκρυ που στα χείλη σου ακόμα κρατάς , σκέφτεσαι πως θα θελες να την αφιερώσεις ξαναπροσκυνώντας και να την αφήσεις στα πόδια της. 

 Δεν νιώθεις κούραση , δεν σκέφτεσαι τα βιοτικά σου , όταν η Μητρόθεος  στρέφει το βλέμμα της πάνω σου. Μόνο την ελπίδα που προσφέρει  η σκέπη της , την  εγγύηση που η παρουσία της και μόνο παρέχει ,  διώχνοντας κάθε σκέψη παραίτησης , κάθε δαιμονόσπαρτη απελπισιά . Μεταλαμβάνουμε εκεί δίπλα της , το σώμα και το αίμα του Υιού και Θεού Της . Μακάρι και πάλι ο χρόνος να άρχιζε να κυλά ασυνήθιστα και να πάγωνε  , για να κρατήσουμε όσο το δυνατό περισσότερο αυτό το αίσθημα της πληρότητας στις ψυχές και της αινέσεως στα στόματά μας . Στην πρωινή τράπεζα πίνουμε τσάι με παξιμάδι και ελιές που ως συνήθως εδώ ,μας φαίνονται υπεραρκετά και τόσο γευστικά …Απέναντί μας οι χθεσινοί μας συνδαιτημόνες στο αξέχαστο ταξίδι στο χρόνο . Οι τρεις αδελφοί μας Ρώσοι εξ αιτίας των οποίων άνοιξε η θαυμάσια έκθεση κειμηλίων της Ιβήρων.   Ο ένας είναι ιερωμένος και γνωρίζει άριστα ελληνικά . Μιλάμε μαζί του και μας αποκαλύπτει πως την γλώσσα την έμαθε στα χρόνια που σπούδασε  στην αποστολική πόλη των Πατρών ! 

Έρχομαι συχνά στην Πάτρα ξέρετε ! μας είπε και όλοι μας εντυπωσιαστήκαμε αληθινά  μόλις μας είπε και τον λόγο ..Εκεί βρίσκεται  ο πνευματικός μου ! Ο Γέροντάς μου !  -Και ταξιδεύετε τόσο μόνο και μόνο για να τον δείτε και να σας εξομολογήσει ; Ναι ακριβώς ! Θαύμασα τον ζήλο του Ρώσου παπά  και απόρησα συνάμα με όλους εμάς και πρώτα με μένα ,  που συνεχώς αποζητούμε δικαιολογίες και ασήμαντες αφορμές για να μην προσέλθουμε τακτικώς και αδιαλείπτως στα σωτήρια μυστήρια ... Είναι μια βροχή ικανή να σε κρατήσει αλειτούργητο ! Ένας πονοκέφαλος αρκεί για να αναβάλεις ! Ένα πεπυρωμένο βέλος του πονηρού για να ματαιώσεις την λύτρωση και την νέα αρχή σου ! Και τούτος  εδώ ταξιδεύει ατέλειωτες ώρες , για να αναπαυθεί το είναι του , για να απολαύσει τα οφέλη της αφοσίωσης και της υπακοής …Επιλέγει το δύσκολο για να λάβει κάποτε τον δίκαιο μισθό του …

Στ αλήθεια πόσο δύσκολος ο αποχαιρετισμός με την Κυρά Πορταϊτισσα ! Πόσοι γυρίζουν για μια τελευταία μετάνοια , ένα φυλαγμένο μυστικό , μια τελευταία παράκληση , μια υπόσχεση επιστροφής  …Πόσο μας ανακουφίζουν τον πόνο του αποχωρισμού τα αντίγραφα της εικόνας της που πήραμε απ την έκθεση ! Πρώτο μας μέλημα να τα βάλουμε στο προσκυνητάρι μόλις επιστρέψουμε σπίτι !  

Στον αρσανά της Ιβήρων κάτω από τον επιβλητικό του αμυντικό πύργο,   περιμένουμε το λεωφορείο για Καρυές . Φυσάει πολύ , ταραγμένα τα νερά , σκοτεινιάζει το μέσα πέλαγος  …Όλα τα έξω σε αντίθεση με τα μέσα μας . Γαλήνη μας δώρισε ο Κύριος  ! Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί , καταβαίνον! 

Παρατηρούμε τους εργάτες του ξυλουργείου που ξεφλουδίζουν  τους τεράστιους κορμούς από δέντρα που στοιβάζονται . Προορισμένα για να στηρίξουν , να αντέξουν , να προφυλάξουν . Τόσο αγιασμένα και αυτά από το χώμα που πατούν , από το αγίασμα της Παναγίας και όλες
τις ρανίδες του που ο άνεμος φωλιάζει στους πόρους τους  . - Προλαβαίνουμε να πάμε ως το εκκλησάκι του αγιάσματος ; ρωτώ τους υπόλοιπους μα δεν περιμένω απάντηση . Τρέχω όσο μπορώ πιο γρήγορα κρατώντας 2 μπουκαλάκια . Θα δώσει η Παναγία να προλάβω ! σκέφτομαι . Τα καταφέρνω !  

Ο Θεοδόσης έχει κι αυτός έρθει να με συναντήσει . Βλέποντας από μακριά τον κόσμο να παραμένει στις θέσεις τους ηρεμούμε και ατενίζουμε επιστρέφοντας το μοναδικό τοπίο της Ιβηρίτικης καστροπολιτείας , και της αγριεμένης θάλασσας . Στο βάθος το πανέμορφο φρούριο  της Σταυρονικήτα , που μόνο  ο Κύριος γνωρίζει αν και πότε θα αξιωθούμε επιτέλους να επισκεφτούμε .

Το λεωφορείο μας αφήνει στην πλατεία . Η Παναγία του Άξιον Εστί σκορπά ευλογίες από το ακοίμητο καντήλι της . Μόνο που ο περίβολός της είναι σκαμμένος και περιφραγμένος .Γίνονται εργασίες στήριξης του Ναού και των θεμελίων του .  

Κανείς δεν μπορεί να  πλησιάσει . Από μακριά στεκόμαστε και νοερώς μετανίζουμε μπροστά στο θρονί της . Αλλά και οι ανοιγμένοι λάκκοι είναι  αφορμή  για προσκύνημα ! Είχαμε πληροφορηθεί πως όταν τους άνοιξαν οι εργάτες έμειναν έκθαμβοι μπροστά σε τάφους με ευωδιάζοντα λείψανα …Οι Αγιορείτες Πατέρες είπαν πως πρόκειται για  άγια λείψανα ομολογητών μαρτύρων της Ορθοδόξου Πίστεως . Αυτών που θανατώθηκαν μαρτυρικά μαζί με τον Άγιο Κοσμά τον Πρώτο επί του λατινόφρονος Πατριάρχου Βέκκου το 1204 και Μιχαήλ Παλαιολόγου Αυτοκράτορος !

Πόσο επίκαιρος και αναγκαίος ο χρόνος που ο Κύριος έφερε στην επιφάνεια τους αθλητές της μόνης αληθινής πίστης Του!

Η τελευταία μέρα μας για εφέτος στο Όρος έχει ξεκινήσει ! Θέλουμε να μην κυλήσει ούτε μια στιγμή της , δίχως να χαραχθεί για πάντα μέσα μας . Είναι πολλοί οι τόποι που ποθούμε  να βρεθούμε και να προσκυνήσουμε . Τόποι αγιοβάδιστοι που πλέον έχουν μια διαφορετική σημασία για εμάς. Η Παναγούδα του Αγίου , η σκήτη του ποιητή Μωυσέως , ο Γέρων Γαβριήλ , ο καθισματάρης πατήρ. Π. , αλλά και ένα  κελάκι στων Καρυών τα σύννεφα που πάντα θα μας αναπαύει … Πριν απ όλα όμως το λατρεμένο μας Κουτλουμούσι , το αραξοβόλι μας  το διαχρονικό , το φιλόξενο , το τόσο ζεστό και οικείο και οι πεφιλημένοι Πατέρες του . Αφήσαμε τα πράγματά μας στο αρχονταρίκι και συνεννοηθήκαμε με τον πατέρα Κ. να μας κρατήσει  δωμάτιο για 4  σιμά στην βιβλιοθήκη . 

Κατηφορίσαμε έπειτα για Παναγούδα . Θα ξανασμίγαμε και με τον Παναγιώτη που ήδη μας περίμενε στον Όσιο  Χριστόδουλο , το κελί του Μοναχού Γαβριήλ . Βρήκαμε τον Γέροντα  καθισμένο να τρώει σε ένα πιατάκι μια σούπα  που κάποιος του οικονόμησε . Πλησιάσαμε και μας ευλόγησε ως συνήθως με την γροθιά του την σφιγμένη . -Μην αφήνετε ονόματα παιδιά ! Εγώ προσεύχομαι για όλον τον κόσμο . Σας πιάνει και σας η προσευχή μου ! 

Έξω στην αυλή γύρω στους είκοσι προσκυνητές κάθονταν αληθινά χαρούμενοι . Τους αρκούσε μόνο που ένιωθαν τόσο κοντινή την παρουσία του γλυκύτατου Γέροντα. Άραγε πόσο  πιο κοντά θα τον νιώθει ο καθένας , όταν κάποτε – μακάρι να καθυστερήσει - η Παναγία τον καλέσει στα άνω σκηνώματα ; Πήραμε τον δρόμο για Παναγούδα . 

Όλα οικεία και όλα άμοιαστα . Σαν να ταν η πρώτη μας φορά ! Δεν ήταν που επισήμως πλέον  ο Γέροντας καλείται Άγιος . Είχε αγιοποιηθεί στη συνείδηση των απανταχού Ορθοδόξων εδώ και πολλά χρόνια , απ όταν ήταν ακόμα εν ζωή . Η Αγιοκατάταξή του απλά σκόρπισε σε όλους μας  τον ενθ

ουσιασμό που δυναμώνει , την ελπίδα που ενισχύει , για την σκοτεινιασμένη εποχή μας που δεν είναι αμάρτυρη , δεν είναι απαρήγορη , δεν είναι αμεσίτευτη . Ναι φτάνουμε σιγά-σιγά στον πάτο , μα όπως έλεγε ο Άγιος όταν φθάσουμε στον πάτο θα αρχίσουν να τακτοποιούνται τα πράγματα !  Ο Ουρανογείτων Άθωνας και οι αιώνιοι πρεσβευτές του στο πλάι της Παναγίας παρακαλούν την μακροθυμία Του μα και γονατίζουν μπροστά στην Δικαιοσύνη Του . Θεός εκδικήσεων Κύριος , Θεός εκδικήσεων επαρρησιάσατο …Φτάνουμε στην πόρτα της Παναγούδας . Τρώμε λουκούμι , πίνουμε νερό και περιμένουμε . Βγήκε ο Άγιος και μας ευλόγησε ! Δεν μας ένοιαξε που δεν αξιωθήκαμε και εμείς να τον δούμε υποστατικά , όπως συμβαίνει σε πολλούς. Όπως εμφανίστηκαν σε αυτό το παντευλόγητο κελί η Παναγία μας  και τόσοι Άγιοι , όπως ο Άγιος Αρσένιος, η Αγία Ευφημούλα , ο Άγιος Βλάσιος ο εν Σκλαβαίνοις , ο Τίμιος Πρόδρομος , ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος , ο γείτονας Άγιος Παντελεήμων , ο Άγιος Λουκιλλιανός και πόσοι άλλοι που ποτέ δεν αποκάλυψε ο Γέροντας , έτσι παρουσιάζεται τώρα πια και εκείνος για να οικονομήσει και πάλι κάθε πονεμένο … Ήταν στα σίγουρα εκεί και μας έβλεπε και μας έστελνε κεράσματα και ευλογίες δικές του , τα σταμπωτά και τα σταυρουδάκια του , να αγιάζουν τα χείλη μας και τις καρδιές μας … Ο Γέροντας  Α. εμφανίστηκε με το διαρκές  χαμόγελό του που δεν το σβήνει ποτέ  η κούραση της χωρίς παύση  διακονίας  , στο πανίερο τούτο προσκύνημα . Δεν σταματούν να φτάνουν ούτε για λίγο έστω μέσα στη διάρκεια της ημέρας οι προσκυνητές , που σταματούν έξω απ την είσοδο του κελιού και καρτερούν να τους ανοίξει . –Καλώς τους ! Ελάτε να προσκυνήσετε ! Την ευχή του Αγίου να έχουμε όλοι !

Ένα χρόνο μετά ξανά εδώ ! Άγιε πρέσβευε ! Γονατίζω στο στασίδι σου ! Όλα όπως τα άφησες ! Τίποτε σε πλαστικό ή σε γυαλί ! Ο χρόνος σέβεται τα άψυχα που αγίασες …Οι Πατέρες δεν καλλωπίζουν , δεν προστατεύουν  τίποτα λες και θέλουν να τον σταματήσουν σε εκείνες τις τόσο φωτεινές μέρες της Παναγούδας. Γι αυτό και οι κουβέντες τους μας  γυρίζουν πίσω στο τότε , που γίνεται  τώρα και  πάντα .

Μέχρι και το πνεύμα του Αγίου   το κάποτε σαρκαστικό και ανεπανάληπτα  ιδιοφυές έχει διεισδύσει μέσα τους . Καθόμαστε για λίγο στους μικρούς κορμούς έξω από το κελί …Ο Γέροντας Α.       

μας μιλά : Όλοι σήμερα παιδιά φωνάζουν για το δίκιο τους ! Ο ένας πιο δυνατά από τον άλλο . Τι να πω και εγώ …Θυμάμαι τον Χότζα που κάποτε του παρουσιάστηκαν δυο που  για κάτι διαφωνούσαν. Άκουσε πρώτο τον ένα ο Χότζας και του λέει : Δίκιο έχεις ! Και έπειτα τον άλλον και λέει και σε εκείνον : Δίκιο έχεις και συ ! Φύγαν εκείνοι ικανοποιημένοι που δικαιώθηκαν από τον Χότζα ! Του λέει τότε η γυναίκα του : Πως γίνεται αφού διαφωνούν για το ίδιο θέμα να έχουν κι οι δυο δίκιο ; Δεν στέκει αυτό ! Της απαντά τότε ο Χότζας : Καλά τα λες ! Και συ δίκιο έχεις ! 

Γελάσαμε με την καρδιά μας ! Τι διδακτική ιστορία ! Δεν χρειαζόταν  την παραμικρή επεξήγηση , την ελάχιστη προσθήκη!

Του ζητάμε ύστερα να θυμηθεί κάτι από τον Γέροντα .

-Ήταν κάποτε ένας παπάς απ την Καβάλα και είχε έρθει να δει πρώτη φορά τον Άγιο . Τον εντυπωσίασε ο Γέροντας τόσο που μόνο για εκείνον μιλούσε μόλις επέστρεψε στην πόλη του ! Και διηγήθηκε στην πρεσβυτέρα του τα πάντα ! Για τον Γέροντα , τις διδαχές του , τα περιστατικά με τους επισκέπτες , την Παναγούδα … Πολύ ζωντανή αφήγηση ! Μόλις της περιέγραφε το κελί, εκείνη απόρησε που ήταν τόσο ερημικό και σκέφτηκε : Τέτοια ερημιά που έχει εκεί πέρα , ο πάτερ θα χει κανένα δίκανο ! Αστειεύεσαι παπαδιά ! Δίκανο ο πάτερ Παϊσιος; Εκείνος δεν πειράζει ούτε τα φίδια ! Όλα τα αγαπάει και τα σέβεται ! Και εκείνα να δεις πως ημερεύουν μπρος του ! Μα σε τέτοιο μέρος μέσα στο δάσος όλο και κανένα τουφέκι θα χει για τα δύσκολα συνέχισε εκείνη !  Δεν πέρασε ούτε χρόνος και ξαναανέβηκε ο Παπάς στο Όρος ! Να σου και φτάνει στην Παναγούδα …Ήταν πολλοί εκείνοι την ώρα στην αυλή και τους μιλούσε ο Γέροντας προς τον κήπο κοντά στις ντοματιές του ! Ο παπάς μαζί με άλλους αρκετούς  στεκόταν εδώ μπροστά στην πόρτα του κελιού . Ο Γέροντας τους είχε γυρισμένη την πλάτη …Κάποια στιγμή γυρίζει απότομα ο Γέροντας και λέει : Παπά Φώτη ! Να πεις στην παπαδιά σου πως εγώ ντουφέκι δεν έχω !!! Σάστισε ο παπάς ! Κατάλαβε πως ο Γέροντας άκουγε ακόμα και όσα συζητούσαν στο σπίτι τους στην Καβάλα ! 

Φύγαμε γεμάτοι από την ευλογία του Αγίου ! Στην είσοδο συναντήσαμε μια σαύρα που ατάραχη πορευόταν για το δικό της προσκύνημα … Να ταν εκείνη η ίδια που κάποτε συγκλόνισε έναν αυτοαποκαλούμενο Άθεο ; Την κάλεσε από μακριά ο Άγιος τότε και τη ρώτησε : -Για πες μας εσύ,  υπάρχει Θεός ; Και εκείνη έγνεψε το κεφάλι της καταφατικά δείχνοντας ότι ακόμη και τα άλογα όντα γνωρίζουν όσα ο άνθρωπος πεισματικά ενίοτε αρνείται...

 Τραβήξαμε περιμετρικά και πήραμε κατεύθυνση για τη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος ! Προορισμός μας ο Ποιητής του Αγίου Όρους !                        ( συνεχίζεται...) 

 Νώντας Σκοπετέας -

  Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Για προηγούμενες Αγιορείτικες μνήμες επισκεφθείτε το ιστολόγιο

Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως /Οριζόντιο μενού-Ημερολόγιο Όρους

Ψυχή Ορθρία ( Ημερολόγιο Όρους 2015) Μέρος 9

Διδάγματα αγιόλεκτα , γράφονται  στα  βαθιά μας

Τα χαίρε προς την Δέσποινα  χιλιόχρωμα μπροστά μας.

Χρυσόβουλα και επιγραφές ,βαγγέλια καλλιγράφων ,

Ουρανοφάντορα λαλιές , καλάμων  οξυγράφων  …

Ράβδος μαργαροστόλιστη μ όστρακα και σιντέφια

Οράρια , επιτραχήλια του Παραδείσου νέφια !

Σφραγίδες , λιθανάγλυφα, εγκόλπια  Παναγιάρια

Ψαλτήρια και Παπαδική , Ιακώβου Δοξαστάρια !

Στην νέα μεγάλη τράπεζα της Ιβήρων την μεγαλόπρεπη ,οι λιγοστοί προσκυνητές της ημέρας  τρώμε αλάδιαγο  φαγητό , που τόσο νοστιμεύει με τα άλατι ηρτυμένα λόγια των Θεοφόρων Πατέρων , που στέκονται αγιογραφημένοι στην κάτω σειρά των τοίχων. Μας περιστοιχίζουν εκείνοι οι αοίδιμοι κήρυκες -μύστες των απορρήτων ,  ασίγητοι και αιώνιοι υφηγητές των υπέρ νουν δωρεών , σκορπίζοντας συνεχώς της σοφίας τους το Θεόσδοτο τάλαντο  .  Τίποτα το μάταιο , το περιττό , το φλύαρο , το πρόσκαιρο ,το  ανεπίκαιρο . Παίρνουν ένας –ένας την θέση του διαβαστή και μας μιλούν με τα αιώνια ρήματα της ζωής  που κρατούν  στα σεπτά τους χέρια  . Ο καθένας  διδάσκει και μια αρετή - σκαλοπάτι προς την θύρα του Φωτός . Ανυψωτικές θεωρίες που αποκτούν αξία όχι όταν διαβάζονται ή διδάσκονται, μα μόνο όταν βιώνονται … Μας εντυπωσιάζουν οι σχετικά νέες παραστάσεις από την σύναξη των Ιβηριτών Αγίων και από εκείνη των Αθωνιτών Αγγέλων εν σώματι . Στην πάνω σειρά ο αγιογραφικός  χρωστήρας , βουτηγμένος σε αμέτρητα ολοφώτεινα  χρώματα , αληθινά ζωντανεύει μπροστά μας τις 24 στάσεις  των Χαιρετισμών της Αειπαρθένου . Ναός η τράπεζα της Ιβήρων  , οίκος Κυρίου ! Επιβάλλει την νήψη , την προσευχητική σου σιωπή , μα και  τον θαυμασμό στης ψυχής τα κατανυκτικά τεχνήματα …

Ανασαίνουμε το απαλό αεράκι της βραδιάς και ετοιμαζόμαστε να ανέβουμε στο δωμάτιο , όταν μια πραεία  φωνή μας καλεί από το μέρος της έκθεσης κειμιλίων της μονής . Ήταν ο Σερραίος παππούλης που λίγες μέρες πριν είχαμε συναντήσει στο αρχονταρίκι της Νέας Βηθλεέμ του Άθωνος , στην Σιμωνόπετρα . Ο γλυκύς παπά Γιώργης,  που με ευγένεια αλησμόνητη μεσολάβησε να επισκεφθούμε και εμείς την σπουδαία αυτή έκθεση , η οποία εκτάκτως είχε ανοίξει για κάποιους Ρώσους προσκυνητές που το είχαν αιτηθεί . Έτσι αναπάντεχα όπως όλες οι Αγιορείτικες ευλογίες συμβαίνουν , βρεθήκαμε όλοι μας σε ένα ανεπανάληπτο μοσχοθυμιατισμένο ταξίδι στον αγιασμένο χρόνο ! Οδηγός μας ο Ιβηρίτης σεβάσμιος Ιερομόναχος πατηρ Α. ,που  με υπομονή και δίχως βιασύνη απαντούσε σε κάθε μας ερώτημα . Επιβλητικές  στην   είσοδο οι φορητές εικόνες του παλαιού τέμπλου και κυρίως ο Βασιλεύς της Δόξης ! 

Σπάνια η απεικόνιση του Νεκρού , Γυμνού Εσταυρωμένου δίχως  το ακάνθινο στεφάνι. Αγκαλιασμένος από την οδυνομένη Μητέρα Του που τον φιλεί, γέρνει  αποκαμωμένος πάνω της το πληγωμένο του ακήρατο σώμα. Οι άγιες παλάμες  με τα πορφυρά σημάδια των ήλων ακουμπούν σταυρωμένες πάνω στο υπογάστριό του .  Μια φαινομενική αντίφαση στην απεικόνιση και στον τίτλο , που στις αρχές του 16^ου αιώνα  δόθηκε σε αυτό το αριστούργημα  του Ανωνύμου , πιθανότατα Κρητός Αγιογράφου . Μα κι αν από δισμύριους τίτλους είχε ο καλλιτέχνης να επιλέξει , βρήκε τον μόνο ταιριαστό ! Ο Βασιλεύς της Δόξης ! Αιώνιος Νικητής , με θρόνο του τον Σταυρό ,  κατέλυσε τον θάνατο ! Θα μπορούσες ώρες ατέλειωτες συγκλονισμένος να αδολεσχείς, παρατηρώντας αυτήν και μόνο τη φορητή εικόνα , μα οι ολοζώντανες  μνήμες μακρινών εποχών , σε οδηγούν να συνεχίσεις το ευλογημένο τούτο και τόσο σπάνιο σεργιάνι . Κόβεται η ανάσα σου μόλις αντικρίζεις χρυσόβουλο του 984  με υπογραφές του Αγίου Αθανασίου  , του ιδρυτή και ηγουμένου της Λαύρας ! Μαζί με άλλους 13 Λαυριώτες δώρισαν από ευγνωμοσύνη  στην Ιβήρων  το χρυσόβουλλο του Bασιλείου του B' , με το οποίο ο αυτοκράτορας παραχωρούσε στη Λαύρα φορολογική απαλλαγή , για ένα πλοίο χωρητικότητας 6.000 μοδίων. Δυο χειρόγραφα ευαγγέλια ακολουθούν  ανοιγμένα μπροστά μας , γραμμένα χίλια και πλέον χρόνια πριν , καθώς  και ένα Γεωργιανό του 913 ! 

Μας καταπλήσσουν στη θέα τους και στο άκουσμα της ηλικίας τους !  Κι όμως , όσοι  αμέτρητοι καιροί κι αν κύλησαν κι όσοι κι αν περάσουν έως της συντελείας , τίποτα δεν θα αλλάξει , τίποτα δεν θα προσαρμοστεί στο προφασιζόμενο σύγχρονο και κακόδοξα  ασεβές … ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται… (Ματθ. 5,18)   . Έπειτα καλλιγραφημένοι χειρόγραφοι υπερχιλιόχρονοι  βίοι Αγίων και ομιλίες του Αγίου Βασιλείου,  του Αγίου Ευθυμίου , περγαμηνές γραμμένες έξοχα από τον Ιβηρίτη Μοναχό Θεοφάνη , με δεκάδες λόγους του Χρυσορρήμονος Αγίου Ιωάννου και υπομνήματα του Χρυσοστόμου Πατριάρχου  στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο αλλά και στις πράξεις των Αποστόλων , εικονογραφημένη μεγαλογράμματη Αγία 

Γραφή στα τέλη του 9^ου αιώνα , χρυσά Χειρόγραφα της Άννας Παλαιολογίνας . Μεταγενέστερα λειτουργικά χειρόγραφα Ακαθίστου ύμνου και αμέτρητα κείμενα Βυζαντινής Μουσικής του Μανουήλ Χρυσάφη , Λαμπαδαρίου της Αγιάς Σοφιάς στα μέσα του 15 ου αιώνα , αλλά και μεταγενέστερα  Δοξαστάρια με εκπληκτικές σημειογραφίες  του Iακώβου Πρωτοψάλτου . Είχαμε ακούσει ότι η βιβλιοθήκη  της Ιβήρων ήταν η 6^η παγκοσμίως μα στ αλήθεια είναι άλλο πράμα  να ψηλαφά η ματιά σου όλα τούτα τα ανεπανάληπτα ωραϊσμένα  θησαυρίσματα της Ορθοδοξίας ! Μα και ο πλούτος των Λειτουργικών σκευών είναι αστείρευτος ! Αμέτρητα Δισκοπότηρα , μικρά και  μεγάλα , πλατιά και βαθύτατα , κεκοσμημένα με αριστουργηματικές   ανάγλυφες παραστάσεις του Δωδεκαόρτου , ουρανίες εικόνων , χρυσοκεντημένα παραπετάσματα , Σταυροί ευλογίας και αγιασμού  λεπτά σκαλισμένοι , με περίτεχνα  κοσμήματα,  γεμισμένα με ποικιλόχρωμα  σμάλτα ,  Ποιμαντορικές πατερίτσες από έβενο και σεντέφι , μήτρες , εγκόλπια με εμφανή τα στοιχεία της Κωνσταντινουπολίτικης  απαράμιλλης τέχνης και πολυλιβανισμένα άμφια  Αγιασμένων Δεσποτάδων και Πατριαρχών , όπως ο μανδύας του Εθνομάρτυρος Γρηγορίου του Ε΄ , ολόκληρη η αρχιερατική στολή του πατριάρχου  Διονυσίου του  Δ΄,  ωμοφόρια ,  οράρια , επιγονάτια, επιμανίκια , επιτραχήλια με κεντημένα μαργαριτάρια,  αν και πολύ ασήμαντα σε αξία απέναντι σε εκείνα που κάποτε  έσταξαν πάνω τους … Μένουμε άφωνοι μπροστά στο τεράστιο Ευαγγέλιο  της εποχής του Τσάρου Μεγάλου Πέτρου ! Ζυγίζει 28 κιλά ! Δυο διάκοι το σήκωναν και το λιτάνευαν στην μικρά Είσοδο σε κάθε Θεία Λειτουργία !  

Αυτά και τόσα άλλα σπουδαία έργα αμίμητης τέχνης αιώνιας ! Είχε  περάσει ήδη μια ώρα και η ψυχή μας δεν χόρταινε να ταξιδεύει συνεχώς στην λατρευτική ιστορία των Χριστιανών . Σκέφτομαι όλους εκείνους που μιμούμενοι έστω και ανεπιγνώστως  τους αιρετικούς ευαγγελικούς , κατηγορούν την Εκκλησία για τον πλούτο και την πολυτέλεια στην Λειτουργική της ζωή  . Δεν μπορούν να σκεφτούν ότι η Εκκλησία   αναπαριστά την Άνω Σιών , την  νέα  Ιερουσαλήμ , την πόλη με τα άφθαρτα και τα ανυπέρβλητα κάλλη , τα θεμέλια από  ζαφείρι , τις  επάλξεις από  ίασπι, τις πύλες με τις κρυστάλλινες πέτρες , τους τοίχους από  εκλεκτά πετράδια χρυσόλιθους και τοπάζια , ης τεχνίτης και δημιουργός ο Θεός! «Και η πόλις χρυσίον καθαρόν, όμοιον υάλω καθαρώ», όπως την περιέγραψε ο ηγαπημένος μαθητής του Κυρίου μας !

Δεν μπορούν επίσης  να σκεφτούν  ότι κάθε λειτουργός προτυπώνει τον ίδιο τον Παντοκράτορα Κύριο που φωτίζει ασύγκριτα  την μέλλουσα Πόλη …  «Ο  λύχνος αυτής το Αρνίον ».

Ας θυμηθούν όλοι αυτοί τους Αγίους Ελεήμονες Πατριάρχες που δεν είχαν δεύτερο ράσο να φορέσουν μα μεγαλοπρεπώς ενδεδυμένοι ιερουργούσαν . Ας θυμηθούν τον φτωχό Μέγα Βασίλειο που κακοπαθώντας  έδωσε και τη ζωή του ακόμα για τον κάθε πλησίον του . Όταν όμως ντυνόταν στο Ναό χρυσοποίκιλτος και μεγαλοπρεπής μονολογούσε : «Τώρα Χριστός ενδύεται, ο Βασίλειος». Προφάσεις , πλανεμένες γενικεύσεις ,  και καθησυχασμός της ελεγχούσης συνειδήσεως που βοά για την αποχή και για την αποστασία  …

Στ αλήθεια δεν ξέραμε ποιου το χέρι να πρωτοφιλήσουμε όταν βγήκαμε απ την έκθεση ! Του ευλογημένου ταξιδευτή μας ή του παπά Γιώργη για την αξέχαστη τούτη πρόσκληση …

Στο δωμάτιο συνεπαρμένοι ως κοινωνοί θαυμασίων ,  διαβάζουμε ψυχωφελείς σελίδες που δανειστήκαμε από την πλούσια βιβλιοθήκη του ορόφου μας . Κρατώ στα χέρια μου τα λόγια της καρδιάς της μακαριστής Γερόντισσας Μακρίνας , της Ιεράς Μονής Παναγίας Οδηγήτριας στην Πορταριά του Βόλου που μιλούσε πάντα σαν παιδί και  ταπεινά όλο  από ψυχής . : Η Παναγιά μας είναι ζωντανή ! Είναι ψηλή και όμορφη και γυρίζει συνέχεια στα Μοναστήρια της ! Να που ένα βράδυ στον Άθωνα εδώ στο ιερό το άβατο ,  γνώρισα για πρώτη μου φορά μια αγιασμένη γυναίκα , μια  Μητέρα της Εκκλησίας όπως την αποκαλούσε ο Άγιος Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης .

Μια αγία μορφή που ο πνευματικός της πατήρ Εφραίμ Φιλοθεϊτης , είδε να ανεβαίνει στον θρόνο του αφέντη Χριστού την Κυριακή των Αγίων Πατέρων του 1999 οπότε και κοιμήθηκε , ολόλαμπρη και ανεμπόδιστη από τα τελώνια …Να σαι στο Άγιο Όρος και να διαβάζεις για κάποια που ποτέ δεν πάτησε εδώ το πόδι της αλλά από όλους τους Αγιορείτες μνημονεύεται ως Αγία ! Όλα ο Κύριος τα ενώνει και τα οδηγεί  . Τίποτε η αγάπη του δεν απομονώνει . Η αλυσίδα του Παραδείσου ξαναλάμπει φωτίζοντας το σκοτάδι που σε λίγο μας αγκαλιάζει . Κάποιος ψιθυριστά ξεκινά να Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού στέλνουν και εκείνα τη γλυκιά λάμψη τους ,  λίγο πριν ξημερώσει η στιγμή της μεταλαβιάς  του Θείου πυρός μπροστά στην Μάνα Πορταϊτισσα …« φώτισόν μου τὰ τῆς ψυχῆς αἰσθητήρια, καταφλέγων μου τὰ τῆς ἁμαρτίας ἐγκλήματα. 

 ( συνεχίζεται...) 

Νώντας Σκοπετέας

Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Για προηγούμενες Αγιορείτικες μνήμες επισκεφθείτε το ιστολόγιο

Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως /Οριζόντιο μενού-Ημερολόγιο Όρους