11 Φεβ 2017

Δεν χαμηλώνει ο Άθως Ημερολόγιο Όρους 16 . Μέρος 11 & τελευταίο.


  
Σαν να μιλάει ο Άγιος και λέει ιστορίες
Φωτίζει τα αφανέρωτα,  κρυμμένες αμαρτίες
Σ όνειρο παρουσιάστηκε Χριστού Μεγαλομάρτυς,
και έγινε από άγνωστος, παλικαριού Προστάτης  

Κλείνει τα μάτια του Λουκά , που έβλεπε τους Αγγέλους ,
σιμά του παρηγορητής άγρυπνος προ του τέλους.
Σύμπονος  ο ηγούμενος , στοργή στα καλογέρια
Γαλήνια καθοδηγεί  με μια  αγάπη πλέρια !



Είναι ασύλληπτη η συχνότητα με την οποία πάνε και έρχονται οι οδοιπόροι προς και από την Παναγούδα . Με έναν πρόχειρο υπολογισμό , τις μέρες που ο καιρός το επιτρέπει , πάνω από τετρακόσια  ζευγάρια πόδια διαβαίνουν το κατώφλι της . Παγκόσμιο το προσκύνημα !
Ξακουστό στα πέρατα της Ορθοδοξίας ! Τάμα που συντετριμμένες καρδιές υπόσχονται και με δάκρυα σφοδρής συγκίνησης εκπληρώνουν ξανά και ξανά . Κόσμος πολύς στην αυλή . Και ο πατέρας Αρσένιος πάντα εκεί  . Και πάλι αυτό το αξεθώριαστο αθωνικό  χαμόγελο , που δεν μας εγκατέλειψε ούτε ελάχιστα σε τούτο το ταξίδι . Σκέφτομαι πως ο σημερινός Γέροντας του κελιού δεν νοιώθει παρά μόνο ένας ταπεινός διακονητής του πνευματικού του πατέρα . Σαν τον Άγιο Γέροντά του . Δεν αρνείται την παραμυθία και την αγκαλιά σε κανέναν . Ένα δίμετρο παλικάρι τον σφίγγει τόσο δυνατά και δακρυσμένος τον ασπάζεται . Μόνο μια φράση τον ακούς συνεχώς λυτρωτικά να επαναλαμβάνει : Την ευχή του Αγίου να έχετε ! Την ευχή του Αγίου !
 Αγάπη ανεπίφθονη και η θυσιαστική αφοσίωση  φωτίζουν το πρόσωπό του . Κουρασμένος από την αδιάκοπη διακονία , μα αληθινά χαρούμενος μας καλοδέχεται και μας βάζει μέσα στο κελάκι . Στο στασίδι του Αγίου ακουμπάμε προσευχές και ελπίδα ελέους . Η Αγία Ευφημία στην θέση της αριστερά από το  προσκέφαλό του. Εκεί ο  Χατζηεφέντης ανάδοχος, που δεν  άφησε μόνο καλόγερο μα … Άγιο στο πόδι του .Ο πατήρ Αρσένιος μας μοιράζει εικονάκια του Αγίου Παϊσιου για ευλογία . Ένας ασυναίσθητα πάει να την βάλει στην πίσω τσέπη του παντελονιού . Γλυκά ο Γέροντας τον διορθώνει . –Όχι εκεί παιδί μου τον Άγιο ! Δεν είναι αυτά λεπτομέρειες ! Όλα έχουν την αξία τους . Και όλα παιδιά εξηγούνται ! Υπάρχει όπως λένε και οι νομικοί , μια αιτιώδης συνάφεια που συνοδεύει κάθε τι που μας συμβαίνει σε τούτη τη ζωή ! Ακούστε να σας πω μερικά παραδείγματα από τη ζωή του Αγίου και θα καταλάβετε τι εννοώ . Κάποτε , είχε δώσει ο Γέροντας ευλογία έναν Σταυρουδάκι με τίμιο ξύλο σε έναν αδελφό που είχε έρθει εδώ γι α να τον προστατεύει . Μετά από λίγες μέρες , έρχεται εκείνος ο άνθρωπος πολύ  αναστατωμένος στον Γέροντα και εκείνος τι να δει ; Είχε γυρίσει σχεδόν ανάποδα το κεφάλι του ανθρώπου αυτού ! Του λέει ο Άγιος τότε ! Ρε παιδάκι μου , τον Σταυρό που σου έδωσα που τον έχεις ; Εδώ του λέει εκείνος και του δείχνει μια τσέπη στο πίσω μέρος ! Βρε ευλογημένε εκεί βρήκες να τον βάλεις ; Βγάλε τον αμέσως από εκεί ! Μόλις τον έβγαλε γύρισε και το κεφάλι του στη θέση του !!
 Ακούτε παιδιά ; Τώρα που το θυμήθηκα κάτι παρόμοιο έγινε και με έναν που φόραγε παπούτσια με Σταυρούς στο πέλμα  .  Οι αθεόφοβοι πάνε επίτηδες και βάζουν τον Σταυρό και μάλιστα σε καλά και ανθεκτικά παπούτσια για να τον πατάνε οι άνθρωποι . Είχε πέσει ένας λοιπόν που τα φορούσε και δεν μπορούσε να σηκωθεί ούτε να περπατήσει βήμα . Μόλις κάποιοι πατέρες καταλάβανε το τι γινόταν και του τα βγάλανε , μπόρεσε και στάθηκε όρθιος ο άνθρωπος και περπάτησε ! Τα μικρά και τα φαινομενικά αθώα χτίζουν ή γκρεμίζουν ! Γι αυτό να μην παραβλέπετε τίποτα και να μην θεωρείτε φυσιολογικά τα αφύσικα . 

Γιατί είναι και δικαιοσύνη ο Θεός ! Ήταν κάποτε μας έλεγε ο Άγιος ένας ασκητής ( σίγουρο στον εαυτό του αναφερόταν μα από ταπείνωση δεν μας το έλεγε ) στον οποίο έφεραν ένα παιδάκι οι Γονείς του . Εκείνοι αφού τα δοκίμασαν όλα τότε στράφηκαν όπως συνήθως γίνεται και στον Θεό  ! Το παιδάκι είχε φτάσει έξι – εφτά χρονών ή και παραπάνω  και δεν μιλούσε καθόλου . –Στέκεται μπροστά του τότε ο ασκητής και το ρωτά : Γιατί παιδί μου δεν μιλάς , τι σου συμβαίνει  ; Και το παιδί τότε βγάζει μια δυνατή βαριά φωνή από μέσα του , που τρόμαξαν όλοι  και λέει : Γιατί την ώρα που με συνελάμβαναν οι γονείς μου , περνούσε έξω από το παράθυρό μας ο Επιτάφιος  του Χριστού!!
Ο πνευματικός νόμος ! Μένουμε εκστατικοί μπροστά σε τούτη την αποκάλυψη . Σκέφτομαι πως το ανερμήνευτο της Θείας βουλής κάποιες φορές αποκρυπτογραφείται . Και είναι τούτη η αποκάλυψη κόλαφος εξ ουρανού , στην χλιαρότητα και στα ποικίλα στρογγυλέματά μας .Στις οικονομίες που εκ δεξιών ο μισόκαλος πολλές φορές μας ψιθυρίζει . Στις αγαπολογίες και στα «χαϊδέματα» της φυγοπονίας μας. Στην νομιμοποίηση και στην μονιμοποίηση του αφύσικου .  Και έρχεται η στιγμή , που σου θυμίζουν εκείνο το συντάσσομαι Σοι Χριστέ ,  που ακούστηκε στην βάπτισή σου την ώρα των αφορκισμών . 

Μια τέτοια στιγμή βιώσαμε φέτος στην Παναγούδα .  Όσοι συντάσσονται σε όλα , ακόμα και στα πιο μικρά,  στο γιώτα και στην κεραία του Ευαγγελικού Νόμου , είναι μαζί με τον Χριστό . Οι υπόλοιποι , αντίχριστοι ! Μοιάζει στο πρώτο του άκουσμα  αυστηρό , απόλυτο , στα όρια του ζηλωτισμού . Μα απ την αυτογνωσία και την αυτομεμψία μπορεί μόνο να ξεκινήσει η οδός της μετανοίας και της  εις εαυτόν επιστροφής ! Δεν υπάρχει μέση οδός  για όποιον αποδημεί εις χώραν μακράν ! Μόνο η συντεταγμένη στου Γολγοθά τα χνάρια . Παίρνουμε ξανά την ανηφόρα για το κελάκι σύννεφο των Καρυών . Ήμασταν πλέον μέσα στο επισκέψιμο ωράριο. Μεσημέρι με αρκετή ζέστη και υγρασία . Άφθονος ο ιδρώτας και η λαχτάρα μας να συναντήσουμε τον Γέροντα . Και η διαδρομή από Παναγούδα ως το κελί του και αυτή στα ίχνη του Αγιορείτη Αγίου …Παρακαταθήκες πίστης και ταπεινής Σοφίας σαν ένα αόρατο πνευματικό δίκτυο τους συνδέει . Λίγο πριν τον φούρνο συναντάμε σε ένα χωραφάκι τον πατέρα Παϊσιο τον Κρητικό  που κόβει λίγα ρόδια γινωμένα . Οι  ευχές του και η αγωνία του για το κατάντημα της πλειονότητας των σύγχρονων Ορθοδόξων συντροφεύουν  τα πρώτα μας ανηφορικά βήματα μετά το ξαπόσταμα . Ασθμαίνοντας για δεύτερη φορά έξω απ την πόρτα του κελιού . Τούτη τη φορά χτυπάμε , με χαρά και με μια κρυφή ικανοποίηση ότι τα καταφέραμε και κάναμε υπακοή και δεν τους ενοχλήσαμε το πρωί που ξανάρθαμε   ! Βγήκε ο παπάς και μας καλωσόρισε . – Ο Γέροντας έχει βγει για λίγες μέρες στον έξω κόσμο ! Ελάτε να προσκυνήσετε στην Εκκλησία είπε και ξεκίνησε να σιγοψέλνει το απολυτίκιο του Προστάτη Αγίου  του κελιού Τιμίου Προδρόμου  !
 Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας αποσβολωμένοι …Μα σχεδόν αυτόματα ήμουν σίγουρος ότι το νοιώσαμε πως  μόνο ωφέλεια λάβαμε από τούτη την ιδιότυπη δοκιμασία . Ο παπάς , πιστό αντίγραφο του Γέροντά του , με την πιο ήσυχη και γαλήνια φωνή , μας μίλησε για αρκετά λεπτά της ώρας αφού μας κέρασε στο μικρό αρχονταρίκι . Και είπε τόσα πολλά ! Έστω και αν ξεστόμισε τόσες λέξεις όσες τα μετρημένα δάχτυλα των χεριών ! Μας γέμισε τούτη η σιωπή του με λόγια  ουράνια , μας ξεκούρασε ανείπωτα  από το ανηφόρι , μας δίδαξε εκείνο που κάποτε τόσο εύστοχα ειπώθηκε , πως ο Κύριος μας χάρισε δυο αυτιά και ένα στόμα , πιότερο να ακούμε παρά να μιλάμε !




















Ενθουσιασμένοι επιστρέψαμε  στο δωμάτιο που μας δόθηκε στον μικρό ξενώνα της έξω αυλής στο Κουτλουμούσι  . 
Κουβεντιάζουμε με τον αδελφό μας τον Κ. εκ Σερρών που συναντάμε για λίγο στο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου  . Πρώτο του προσκύνημα ! Είναι συγκλονισμένος . Μας μιλά με ενθουσιαστική αγάπη  και για τον προστάτη του Άγιο Εφραίμ της Νέας Μάκρης . Ξανά εδώ μας συναντούν τα θαύματα αυτού του συνταρακτικού σε εμφανίσεις και μεσιτεία Αγίου .
Όπως πριν λίγα χρόνια με τον Στρατιωτικό αδελφό μας και τον γιό του ! Εδώ ήταν ξανά , στο αρχονταρίκι της Κουτλουμουσίου ! Και στον Κ. ο Άγιος φανερώθηκε ενώ εκείνος αγνοούσε παντελώς την ύπαρξή του ! Πλέον τον νιώθει όλο δίπλα του . Βοηθό και αντιλήπτορα ! Φαίνεται   ο Άγιος Εφραίμ να  αγαπά ιδιαίτερα τούτη την Μονή και μοιάζει όλοι οι Άγιοι που ευαρέστησαν τον Αρχηγό και Τελειωτή  Κύριο να αναπαύονται σε τούτο εδώ το μικρό κομμάτι γης . Στον κλήρο της Υπερδεδοξασμένης ! Εδώ επιλέγει ο Άγιος Εφραίμ να φανερώνεται δι ημών των ταλαίπωρων , σε όσους εμπεριστάτους αδελφούς μας απεγνωσμένα αναζητούν την σωτήρια ελπίδα και ένα καταφύγιο στα φαινομενικά απροσπέλαστα . Η Μονή Κουτλουμουσίου , της διάρκειας και της αντάμωσης . Σαν γυρισμός σε πατρογονικές ρίζες .
Σαν επιστροφή σε περίτεχνη φωλιά χελιδονιού . Σαν τάμα που ευδόκησε ο Θεός ξανά και ξανά να εκπληρωθεί . Όσα τα χρόνια μας στο Όρος , τόσες και οι φορές που η Φοβερά Προστασία άπλωσε πάνω μας  την θεία της σκέπη . Τόσο γνώριμα τα πρόσωπα όλων των Πατέρων . Συναντάμε τον Γέροντα Χριστόδουλο , καλοσυνάτο και πάντα γαλήνιο , λίγο ύστερα έξω από το καθολικό . Σιωπηλά και αυτός μας ευλογεί . Κάποιοι πατέρες λείπουν . Σε μονές της Άνω Ιερουσαλήμ συνεχίζουν να υμνούν το λατρεμένο Νυμφίο . Μια απουσία μας θλίβει ιδιαιτέρως . Αυτή του ευγενέστατου , πάντα αεικίνητου και πολύ ψηλού το δέμας , Μοναχού Λουκά .Νεότατος προσβλήθηκε από τον καρκίνο . Πριν τα τριάντα του μόλις χρόνια ! Ένα χρόνο πάλεψε θαρραλέα  με τον ισχυρό πόνο και την δοκιμασία του προσωρινού αποχωρισμού .
Τις τελευταίες του μέρες σε ένα νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης,  είχε δίπλα του τον Γέροντά του να τον παρηγορεί και να τον εμψυχώνει , ως το τέλος να υπομείνει για να στεφανωθεί ! -Πονάς Λουκά παιδί  μου ; τον ρώτησε λίγο πριν κλείσει τα μάτια  ο Γέροντας Χριστόδουλος . –Μόνο όταν φεύγουν οι Άγγελοι Γέροντα ! Μόνο τότε πονώ ! Φανερώθηκε στον μακαριστό αγωνιστή ο αόρατος κόσμος , το επουράνιο στράτευμα των αναρίθμητων παρηγορητών . Αξιώθηκε από τούτα τα πρόσκαιρα να γευτεί την αληθινή ζωή και να μας δώσει αυτό το υπέροχο μήνυμα : Πως δεν υπάρχει πόνος απαράκλητος και ανώφελος για της ψυχής το συμφέρον . Μετά τον εσπερινό , την τράπεζα και το απόδειπνο με την προσκύνηση των τιμίων λειψάνων , συναντάμε τον αγαπημένο μας Πατέρα Γ. Πόσο χαιρόμαστε που ξανά  τον βλέπουμε ! Μας ρωτά με ανυπόκριτο ενδιαφέρον για τα παιδιά μας ! Θυμάται όλα τους τα ονόματα  . Προσεύχεται συνεχώς και νοιάζεται για όλους εκεί έξω .Το έχει διδάξει το σύμπονο ο Γέρων Χριστόδουλος  ως γνήσιος ποιητής του καλού και αγαθού . Δεν θα λησμονήσω ποτέ την βιβλική μορφή του στο μισοσκόταδο του εξωνάρθηκα,  πολλά χρόνια πριν , να εξομολογεί στην ώρα του μεσονυκτικού .
Τον παρατηρούμε στην Θεία Λειτουργία που λαμβάνει χώρα στο παρεκκλήσι της Φοβεράς Προστασίας . Κάποια στιγμή πλησιάζει για να μεταλάβει ένας πατέρας με σπασμένο το ένα του πόδι , κρατώντας πατερίτσες . Σηκώνεται αμέσως ο Γέροντας από την θέση του και τον βάζει να κάτσει εκεί . Στην άκρη η ιεραρχία και το τυπικό ! Το Σάββατο γίνηκε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο . Κράταγε η νύχτα όταν τους αποχωριστήκαμε ξανά . Με έναν φακό διαβάζουμε τα συνήθη μηνύματα του Γέροντος Ιούστου ,  στην αυλόπορτα του  κελιού του  Αγίου Νικολάου έξω από την πύλη .
Στην κορυφή του Άθωνα η Παναγία μας . Έτσι και εδώ στην κορυφή τούτων των λίγων μα τόσο μεστών από ελπίδα μηνυμάτων του παππού Ιούστου , λίγοι στίχοι του μεγάλου Αχιλλέα Παράσχου  για την Πάναγνη Βασίλισσα των Ουρανών :  Άλλοι σε κράζουν Έλεος, ελπίδα ο θλιμμένος, ελεημοσύνη ο φτωχός, νερό ο διψασμένος. Βασίλισσα της Εκκλησιάς σε κράζει η καμπάνα μα η καρδιά μου Δέσποινα αυτή σε κράζει Μάνα! Και πιο δίπλα , θάρρος σκορπούν τα αναρτημένα λόγια: Η Ελλάδα μας ποτέ δεν θα πεθάνει ! Μη σε τρομάζει που φορεί αγκάθινο στεφάνι !Είν ο Θεός στο πλάι . Όποιου του μέλλει Ανάσταση , τον Γολγοθά περνάει ! Φορτωμένοι περνάμε μπροστά απ το Άξιον Εστί . Ναι εδώ θα χαραχτούν οι τελευταίες κοντυλιές 

της φετινής Αθωνικής μας ανάμνησης . Αχνοφαίνονται οι Άγιοι στους έξω τοίχους . Φρουρούν την Ζωοδότειρα Μητέρα . Φτάνουμε ακριβώς την ώρα που μοιράζεται το κόλλυβο για τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη . Παίρνουμε ευλογία από τον παπά και με δέος μπαίνουμε μέσα στο καντηλοφώτιστο  βήμα  , να γονατίσουμε μπροστά στο σύνθρονο το ιερό . Την όντως Θεοτόκον , Σε μεγαλύνομεν ! Κάπου εδώ τούτην την ώρα στο μισοσκόταδο  του Άξιον Εστί  , θα σεργιανά και η ψυχούλα του Γέροντα Δαυϊδ του Καρεώτη , του αγαθού και τόσο πράου τυπικάρη του Πρωτάτου και πνευματικού αμέτρητων ψυχών. Το καλοκαίρι που πέρασε και αυτός σφόδρα δοκιμαζόμενος έφυγε !
Αληθώς Ισραηλίτης εν ω δόλος ουκ έστι ! Άλλος ένας αλησμόνητος Πατέρας  που πλέον από ψηλά  μας ευλογεί .  Και αυτός  πάντα θα μας καλεί με την αγαθή του θύμηση και την παιδική του φωνούλα , λέγοντάς μας το έρχου και ίδε !
Πρωί Σαββάτου στην Δάφνη περιμένουμε το μικρό μας καραβάκι για Ουρανούπολη . Ξεκινά η μνήμη το γενναίο πάλεμά της , με την συνήθη και άφραστη μελαγχολία . Ο Θεοδόσιος αναζητά στα μαγαζιά που μόλις άνοιξαν , σκαλισμένη στο χέρι σφραγίδα για το πρόσφορο . Ζύμη και η ψυχή μας . Πολλές φορές  θολή και άμορφη,  δεν είναι ικανή να κρατήσει τα χαράγματα που ο Άθως πάνω της σχηματίζει . Καμιά φορά  μόνο σαν αναπιαστεί ξανά και ξανά και στρογγυλέψει και στάξει πάνω της και η αλμύρα των ματιών και γυαλίσει το ζυμάρι της και στερεωθεί ,μόνο τότε ανάγλυφα και διαυγή  χαράσσονται πάνω της τα αρχικά του Αμνού . Ο Ιησούς Χριστός που Νικά !
Στον γυρισμό αρώματα από λιβανάκια με σμύρνα που αγοράσαμε για ευλογίες , κρατάνε ζωντανό ό,τι αναξίως δεχθήκαμε αυτές τις αιώνιες μέρες στην αγέρωχη ιερή σκιά . Γράφονται και οι πρώτες λέξεις τούτου του ημερολογίου : 
                   Ευχή στο κομποσχοίνι μου και κοντυλιά στην μνήμη
Χαράχτηκε ο Παράδεισος πάνω σε ονείρου ζύμη
Λιβανωτός ο γυρισμός , ποτέ δεν ξεθυμαίνει
Κι ο Άθως αχαμήλωτος όλο ευλογία στέλνει .
Σχεδόν όλα από αυτά που γράφηκαν σε τούτες τις σελίδες οφείλονται στο βδελυκτό για το Θεό ανθρωπάρεσκο  και στο ολέθριο φίλαυτό μου . Ζητώ ξανά συγγνώμη απ τον Κύριο που τα δώρα Του όλα τα μετέτρεψα σε εύγε . Μακάρι κάποτε τούτη η αχαμήλωτη έως της συντελείας σκιά του Άθωνα , να κατορθώσει να σκεπάσει ολότελα το αμετάνιωτο εγώ μου . Ως τότε αποσταμένος και άστοχος συνέχεια σε αυτήν θα καταφεύγω . Σαν το έλεός του Κυρίου ας με καταδιώκει …
Τέλος και τω Θεώ η δόξα
Νώντας Σκοπετέας
11-01-2017
Αγίου Θεοδοσίου Κοινοβοιάρχου

Αφιερωμένο σε όλα τα ευωδιαστά άνθη του Αθωνικού λειμώνα , που ξεδιψάνε  με τα αείρροα δάκρυα της Μάνας τους,  σταλαγμένα από την κρήνη της Φοβεράς Προστασίας . Στους ευλογημένους συνοδίτες μου , Παναγιώτη που μόνο στην απλότητα αναπαύεται και εκείνη μακαρίζει , στον Θεοδόσιο που δεν χορταίνει να ανακαλύπτει τα κρυμμένα χαμόγελα του Ουρανού , στον Γεώργιο που άκουσε και αυτός περισσότερο απ όσο μίλησε σαν τον παπά στο σύννεφο των Καρυών και πλέον εξιστορεί σιωπηλά τα θαύματα και τα θαυμάσια της μόνης αλήθειας . Στις οικογένειές μας που πάντα μετρούν αντίστροφα για την Επιστροφή …
Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» ,  «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας : Ημερολόγιο Όρους .



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...