Χαρείτε ρημοκλήσια
ταπεινά , στου ουρανού τις άκριες υψωμένα
και σεις τα
θαλασσάρικα μ ΄αρμύρα κεντημένα …
Χαρείτε αγέρηδες
λιβανωτοί και κύματα του μελτεμιού
που μοιάζετε με
σκαλοπάτια ασβεστωμένα ,
να φέρετε στη Χάρη
Της
τα πονεμένα τάματα
και γόνατα απ τις μετάνοιες ματωμένα …
( Ν.Σκ. απόσπασμα
από : «Της Παναγιάς το ξόδι»
Χτυπούν
οι καρδιές των Ορθοδόξων .Και ακούγεται
ο χτύπος σαν τάλαντο εσπερινό και ορθρινό καμπάνισμα ,στης Παναγιάς το ξόδι .
Φτερακίζουν οι ψυχές ως της Γεθσημανής το λιόφυτο περιβολάκι . Δάκρυ και έλεος
ποτισμένη η γης , που άγγιξαν τα γόνατα
της Κυρίας των Αγγέλων , σαν
ο Αρχιστράτηγός τους , διάκονος της
κρυφιομύστου βουλής , των απορρήτων κομιστής, ο Γαβριήλ μήνυσε σε Εκείνην , την Μάνα της Ζωής , όπως παλιά στο ξεκίνημα του καινού κόσμου ,
δυσπαράδεκτα για την ψυχή Της μελλούμενα .
Γνώση άγνωστη, τούτη η υπέρ
λόγον μετάστασή Της , γήθεν προς Ουρανόν
και τον Θεϊκό Νυμφώνα . Στον αγλαόκαρπο και ευσκιόφυλλο κήπο της πίστης μας τον Πανάγιο , στην Γεθσημανή ! Ευαγγελισμός της Μεταστάσεως της Θεοτόκου ! Επιτάφιος της Παναγιάς ! Τάμα να βρίσκεσαι εκεί , ιδίως τούτες τις ώρες ! Μα είν΄ η ψυχή που ταξιδεύει ! Όχι το σώμα ! Είναι η αγαθή ψυχή , που κάνει το θέλω πάντα ανίκητο μπροστά στο αναβλητικά ακηδές και άβουλα οκνηρό μπορώ . Τα κατάφεραν και το εκπλήρωσαν τούτο το τάξιμο ψυχούλες , έστω και αν δεν βρέθηκαν ποτέ υποστατικά στον κήπο των ελαιών .
Τις ταξίδεψε θαυμαστά η πίστη και η ευλάβεια και τα κατάφεραν λίγο πριν ξεπνεύσουν, εκεί να κλίνει η ψυχή τους το τελευταίο γόνυ … Όπως η Γεθσημανή μια γυναίκα του πόνου και της ελπίδας …
Νώντας
Σκοπετέας
Απόσπασμα
από ομότιτλη εκπομπή της ραδ.σειράς «Εν
τω φωτί Σου οψόμεθα Φως» , όπου
διαβάζεται το διήγημα : «Γεθσημανή» από το βιβλίο της Μυρσίνης Βιγγοπούλου :
«Γυναίκες του πόνου και της Ελπίδας/Εκδ.Άθως»
