Εκείνο
το λαμπύρισμα της φλόγας στο καντήλι πως το σπάει το σκοτάδι …Πως το τιθασεύει το αγρίεμά του!
Πως διαλύει των πειρασμών την νύχτα ! Πως γαληνεύει η ψυχή με αυτήν την μικρή
σπίθα ! Ξέχειλο το καντήλι με έλαιον και προσευχή για έλεος ! Κάθε σπινθηροβόλημα
και ένα ελέησον , ένα μνήσθητι , ένα βοήθησον , ένα φώτισον , ένα αξίωσον , ένα
ενίσχυσον , ένα διάσωσον , ένα επίβλεψον , ένα ιάτρευσον , ένα σώσον …Υπάρχουν ψυχούλες που κρατάνε άσβηστο το
καντήλι - ενίοτε ολοχρονίς και με φως απ τον Πανάγιο Τάφο –κι όποτε αντικρίζουν
την στάθμη του Θεϊκού ελέους να υποχωρεί σπεύδουν να την ανεβάσουν εκλιπαρώντας
να μην έχει άμπωτη του Χριστού ο
σπλαχνισμός …Προσθέτουν λαδάκι και ευχές και ονόματα αναγκεμένων σε γη και
ουρανό …Καμιά φορά αν ξεχαστούν αρχίζει το φιτίλι να τσιρτσιρίζει ! Παλεύει η
φλογίτσα , ισχνή πια να κρατηθεί αναμμένη …Ψάχνει να βρει μια ρανίδα ελέους να
μείνει ζωντανή …Την ακούει η ψυχούλα …Παίρνει το λαδικό αμέσως και την ζωοδοτεί …Και ξαναλάμπει εκείνη και
ξαναδιαλύει λυτρωτικά το σκότος …
Πόσο
μοιάζει η ζωή μας μ αυτήν την φλόγα ! Έχει λάμψη και φως Θεόσδοτο η ζωή ! Πάει να ξεπνεύσει κάποιες στιγμές . Επεμβαίνει ο Κύριός μας και
εκχέει έλεος και έτσι κρατιέται η ζωή απ Την Ζωή ! Κραυγάζει και αυτή κάποιες
φορές , ικετεύοντας για έλεος και …λάδι στο καντήλι της ! Είναι υπολογισμένη
και η τελευταία σταγόνα ! Ο Χριστός μας γνωρίζει την ποσότητα την ακριβέστατη !
Πόσο λαδάκι θα κάψει του καθενός μας το καντήλι ! Ούτε λιγότερο , ούτε ρανίδα
παραπάνω ! Την ακριβέστατη ποσότητα ! Εδώ όμως έρχεται να παίξει σπουδαίο ρόλο
το απολύτως σεβαστό και απαραβίαστο απ τον Θεό αυτεξούσιο του ανθρώπου ! Ο
Χριστός που γνωρίζει μα δεν προορίζει !
Τις
περισσότερες φορές , θέλουμε εμείς να κανονίζουμε την στάθμη του λαδιού… Πόσες
φορές έχουμε πει για κάποιον άρτι κοιμηθέντα αδελφό μας : Τον πήρε ο Θεός ; Έχουμε
άραγε σκεφτεί πως τις περισσότερες από αυτές τις φορές κάνουμε μεγάλο λάθος ; Αυτός
ο αδελφός μας κάπνιζε για 30 χρόνια 2 πακέτα τσιγάρα την μέρα και αρρώστησε
στους πνεύμονες …Ο άλλος έπινε μια μπουκάλα τσίπουρο στην καθισιά του και νόσησε το ήπαρ
του …Ο τρίτος έτρεχε με 280 χλμ/ώρα στην Εθνική και έχασε τον έλεγχο ! Το
αυτεξούσιο λοιπόν ! Όλοι οι παραπάνω έδωσαν μια και έχυσαν το λάδι απ της ζωής
τους το καντήλι! Τους πήρε ο Θεός; Μα
είχε πολύ λαδάκι ακόμα να κάψει …Και εκείνο το ψαλμικό που λέει ότι αν μη Κύριος φυλάξει εις μάτην εκοπίασαν οι
φυλάσσοντες δεν ισχύει ; Ισχύει , μα για τους όντως φυλάσσοντες , τους σώφρονες , τους νουνεχείς
…όχι για τους ασύνετους , του
αυτεξουσίου τους αφέντες !
Από τη
μια το αλόγιστο αυτεξούσιο και από την άλλη η χάρυβδη της απελπισίας . Αυτό το
δαιμονοκίνητο αίσθημα που σπέρνει ο μισόψυχος εχθρός . Χιλιάδες αδελφοί μας ,
ιδίως στις μέρες μας, ολέθρια αγνοούν ότι ο Χριστός μας είναι εκείνος που
κυριεύει σε ζωή και σε θάνατο ! Και γίνονται οι ίδιοι κυρίαρχοι …Θέτουν τέρμα
στην ζωή ! Πράξη εγωισμού ; Συγχύσεως του νου ; Όπως και να χει την φλόγα στο
καντήλι δεν την έσβησε ο Θεός ! Δεν ξέρουμε πως θα κρίνει ο Κύριός μας …Οι
περισσότερες από αυτές τις ψυχούλες είχαν πολύ ταλαιπωρηθεί …Κάνουμε συνεχώς
προσευχή ! Δεν τις ξεχνάμε ! Ο Κύριος μόνο γνωρίζει ! Τις γαρ έγνω νουν Κυρίου ;
ή τις σύμβουλος Αυτώ εγένετο ; Αυτό όμως που μπορούμε και οφείλουμε συνεχώς να
διαλαλούμε και βιωματικά να πρεσβεύουμε , είναι πως ο Χριστός μας είναι Η μόνη Χαρά! Ο Εγείρων από γης πτωχόν και από
κοπρίας ανυψών πένητα( ψαλμ.11) ! Αυτός που ανατρέπει όλα τα ανέλπιδα ! Να
διαλαλούμε τα Παύλεια Ουρανόγραφτα ρήματα , ότι η θλίψη θα φέρει την υπομονή ,
η υπομονή θα γεννήσει την αρετή και η αρετή την Ελπίδα ! Έξω
απ την Εκκλησία στέκει η απελπισία … Κι αν
έχεις λύπη ο Χριστός σου λείπει …( απόφθεγμα Αγίων Γερόντων)
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή