Το άγιο συναξάρι . Το έμψυχο Βαγγέλιο του πιστού. Κάθε
σελίδα του και Φως Χριστού , μοσχοβολά μια ανέκφραστη ευωδία αυτή της αγιότητας.
Τι άθλοι , τι αγώνες , τι μαρτύρια , τι ομολογία, τι φρόνημα ! Των ηρώων της πίστης
τα εξιστορούμενα! Άλαλα τα χείλη ! Σε κίνηση απερίγραπτη οι ψυχές όσων τα
διαβάζουν . Τι μένος , τι διαβολή , τι δαιμονοκίνητη ευστροφία στους τρόπους
βασανισμού ! Των Θεομάχων τυράννων τα φριχτά πεπραγμένα από την άλλη ! Να
τιμωρείς και να θανατώνεις με τον πιο βάναυσο τρόπο κάποιον αθώο και αγαθό γιατί πιστεύει και ομολογεί Χριστό! Μόνο αυτό
εξόργιζε και εξοργίζει ακόμα και στις μέρες μας ! Μα να πεθαίνεις , να χάνεις
τα νιάτα σου , το κάλλος σου , μια ζωή ολάκερη που μπροστά σου ανοίγεται
διάπλατα μόνο και μόνο για μια μικρή
υπόκλιση …για 2 κόκκους θυμιάματος… Γονάτισε
μπροστά στο άγαλμα , πρόσφερε λίγο θυμίαμα στον βωμό ενός ψεύτικου Θεού και
είσαι ελεύθερος ! Για λίγο …για ελάχιστα δευτερόλεπτα θα δηλώσεις υποταγή και
έπειτα πίστευε ξανά στον Χριστό σου …Μια κίνηση , μια μικρή ομολογία κάνε, που μέσα σου κιόλας δεν την πιστεύεις, κι έπειτα θα είσαι ελεύθερος !
Σας
θυμίζει κάτι αδελφοί μου αυτό το λίγο , το ελάχιστο της υποχώρησης που ο
μισόκαλος συνεχώς μας ψιθυρίζει ; Αυτό το προσωρινό …που όλοι με κάποιον τρόπο
βιώνουμε ; Σκεφτόμαστε άραγε αν σε αυτήν την φαινομενικά ασήμαντη υποχώρηση
συγκατατίθεντο όλοι οι άγιοι μάρτυρες της πίστης, τι συναξάρι σήμερα θα είχαμε να διαβάζουμε ;
Φάε παιδάκι μου , γιέ μου μονάκριβε
να σώσεις την ζωή σου ! έλεγε η μάνα στον Αη Γιάννη τον
Μονεμβασιώτη . 15 ετών εκείνος . Αν έτρωγε απ τα μοσχομύριστα κρέατα που του
πρόσφερε ο αφέντης του εν μέσω της αυστηρής νηστείας του Δεκαπενταυγούστου θα
του χάριζε την ζωή ! Μια μπουκιά φαί και έπειτα ελεύθερος θα δόξαζε τον Κύριό
του ! Προτίμησε να πεθάνει παρά να αρτυθεί ! Λέγοντας στην μάνα του : Αν δεν φυλάξουμε τα μικρά πως θα φυλάξουμε
και τα μεγάλα ; 23 Οκτωβρίου 1773 τελειώθηκε μαρτυρικά ! Λίγες γενιές πίσω στον χρόνο ! “Νόμους φυλάττων νηστίμου καιρού πόθω, ζωήν έθυσε…
Ήταν άραγε αδελφοί μου άνους, ανεύθυνος , ακραία επιπόλαιος και ψυχικά διαταραγμένος αυτό το ηρωικό παλικάρι ,
αυτός ο μάρτυς του Χριστού ; Μήπως εξεπείραξε τον Θεό αρνούμενος να ενδώσει σε
ένα πιάτο φαί που θα τον συντηρούσε στην ζωή μετά και από τόσες μέρες αφαγίας ; Μήπως αν ζούσε στις μέρες μας εμείς οι
υπεύθυνοι γνωστικοί θα καλούσαμε τους υπόλοιπους να τον απομονώσουμε ως ακραίο
ζηλωτή και επικίνδυνο ; Μήπως ακόμα –ακόμα θα τον πετάγαμε και έξω από την κατά
τα άλλα Χριστιανική μας ομήγυρη ; Και εκείνος ο ανεξίκακος και αμνησίκακος που
γνώριζε το Ευαγγέλιο απ έξω απ τον Ιερέα πατέρα του που και εκείνος σφαγιάστηκε
απ του τυράννου τα χέρια πως θα μας απαντούσε ; Ας βάλουμε την ιερή μας φαντασία
αδελφοί μου να εργαστεί . Ας φέρουμε μπροστά μας κάθε μάρτυρα του Χριστού που
αρνήθηκε να κάνει συγκατάθεση με τον κόσμο …Θα μας κοίταζε με αγάπη κατάματα
και θα μας ψέλλιζε λίγο πριν την μαρτυρική του τελευτή με αδύναμη φωνή λόγια απ
του Ηγαπημένου μαθητή το Ευαγγέλιο :
Εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ
ἴδιον ἐφίλει …Θα με αγαπάγατε και δεν θα με λοιδωρούσατε αν ήμουν δικός σας …με
το ίδιο χλιαρό φρόνημα ! Και θα έλεγε και κάτι ακόμα απ του
Ιωάννου το Ευαγγέλιο : Με κάνατε
αποσυνάγωγο ! …ἀλλ᾿ ἔρχεται ὥρα ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν
προσφέρειν τῷ Θεῷ…Και νομίζετε ότι όχι μόνο δεν παραβαίνετε τον νόμο του Θεού και δεν εγκληματείτε, αλλά ότι με αυτόν τον τρόπο προσφέρετε λατρεία
στον Θεό !
Για τέτοιους ήρωες θα μιλήσουμε σήμερα αδελφοί μου ! Για εκείνους που ακόμα φωτίζουν τον δρόμο προς την Άνω Πατρίδα! Οδοδείκτες και Ουρανόσημα! Δεν θα μας κρίνει ο Θεός γιατί δεν φτάσαμε ψηλά ή στο τέρμα του ανηφοριού ! Θα κριθούμε γιατί αμετανόητοι χάσαμε τον προσανατολισμό μας και στρέψαμε τα νώτα της ψυχής μας προς τον μοναδικό οφειλόμενο προορισμό της…
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή