Πατήρ Ηλίας Αλευράς + ( Αφιέρωμα) Μέρος 4

 
....Ξημέρωσε του Αγίου Αντωνίου η μεγάλη ημέρα ! Τον βρήκε όρθρου βαθέως μέσα στο Ιερό!  Δεν είχε πάψει ούτε δευτερόλεπτο να προσεύχεται …Προσευχή αγωνίας…Σήμερα θα κρινόταν το όνειρο της Ιεροσύνης !

–Από που θες παιδί μου να μιλήσεις  ; Η γλυκιά φωνή του παπά Κωνσταντίνου τον έκανε να ανοίξει τα κλειστά βουρκωμένα του μάτια …Είχε έρθει λοιπόν η ώρα !

- Να ξέρεις ότι είμαι μαζί σου Ηλία μου  ! Θες να κηρύξεις από την ωραία Πύλη , να με αισθάνεσαι και κοντά σου  ; Θες από τον άμβωνα  ; Μήπως από το Δεσποτικό ;

-Ναι ..από το Δεσποτικό , να στηρίζομαι και λίγο γιατί νιώθω κάποιες στιγμές ότι θα καταρρεύσω !

Ανέβηκε φορώντας το ρασάκι του ! Το εκκλησίασμα τον περίμενε!  Καθημερινή η ημέρα της εορτής του Αγίου Αντωνίου εκείνη την χρονιά , μα σχεδόν γεμάτη η Αγία Τριάδα ! Σήκωσε το κεφάλι του ο Ηλίας ! Δεν μπόρεσε να αρθρώσει ούτε συλλαβή… Όχι δεν ήταν το γνωστό πρόβλημα και ο κόμπος …Ήταν που ένιωσε την ανείπωτη ιερότητα τούτης της στιγμής ! Συνταράχθηκε το είναι του ! Έβαλε τα κλάματα  μπροστά σε όλους ! Ήταν ο καλύτερος πρόλογος αυτή του η αλήθεια , για το πρώτο κήρυγμα της ζωής του !

-Αδελφοί μου,  με την χάρη του Αγίου Θεού μας αξιωθήκαμε σήμερα να έρθουμε εδώ σε αυτόν τον περικαλλή Ναό της Αδιαιρέτου Αγίας Τριάδος στην μεγάλη εορτή του μεγίστου των καθηγητών της πανσόφου ερήμου … 

Ξεκίνησε να μιλάει , να μιλάει , να μιλάει και ω του θαύματος ! Ω των θαυμάτων και των υπερφυών μυστηρίων  σου Χριστέ ! Ως ανεξερεύνητα τα κρίματά Σου  και ανεξιχνίαστοι αι οδοί Σου ! Λύθηκε η γλώσσα του Ηλία ! Άρρητα ρήματα βγήκαν από μέσα του ! Μια πρωτόγνωρη δύναμη έσπρωχνε τις λέξεις τις θείες να ξεστομίζονται χωρίς την παραμικρή δυσκολία ! Τα δάκρυα τώρα γίνανε της χαράς,  της ευγνωμοσύνης,  της ανακούφισης , του ονείρου , του μεγάλου ναι και της συμμαρτυρίας που έστειλε ο Ουρανός με αυτό το συγκλονιστικό γεγονός ! Από τότε και για τα επόμενα 50 χρόνια , εκείνος ο κόμπος στην λαλιά  δεν θα ξαναεμφανιζόταν… Το κήρυγμα θα γινόταν η καθημερινότητά του …το δυνατό του φωτεινό όπλο προς ύμνηση  και μόνο του δεδοξασμένου Θεού ! Ο πάτερ Κωνσταντίνος , ενεός και κατασυγκινημένος , τον έσφιξε στην αγκαλιά του !                

-Παιδί μου ευχαρίστησε  τον Θεό ! του είπε ..τίποτε άλλο! Του καταφίλησε το χέρι ο Ηλίας  και τον ευχαρίστησε με δάκρυα στα μάτια …

Βγήκε έξω ύστερα, στον παγωμένο αέρα ! Στο λιμάνι του Πειραιά ξεμάκραιναν και ζύγωναν καράβια…Το δικό του πλοιαράκι  ,με ένα σταυρό για κατάρτι , το όνομα της Παντάνασσας χαραγμένο στο πλάι και  κατάφορτο πλέον με τα ολοζώντανα ονείρατά του ,  ξεκινούσε το δρομολόι του ως τις ακτές της Τσακωνιάς , να πάει τα θαυμαστά μαντάτα εκείνου του πρωινού στους δικούς του ανθρώπους , που έκλαψαν  σαν μωρά μόλις έμαθαν την επίσκεψη του θαυμαστού Θεού στο φτωχικό τους ! Μα και  ως το Μπούρτζι και την Ακροναυπλία , να μηνύσει πως στον δρόμο για εκεί  , ήταν ήδη ένας αφιερωμένος κλητός ουρανόθεν .   

Γύρισε πρώτα στην σχολή του στην Κόρινθο ο Ηλίας , να πάρει το απολυτήριό του ως το τέλος της χρονιάς  …Πάντα ήταν ολόχαρο το πρόσωπό του,  μα όλοι διέκριναν κάτι το ασυνάντητο ως τα τώρα …Μόλις δε τον άκουγαν να μιλάει με ευφράδεια και τόσο κρυστάλλινα  …Έκθαμβοι και άλαλοι έστεκαν και απορούσαν ! Κάποιοι του είπαν κιόλας , μάλλον αστειευόμενοι ,  πως τόσον καιρό τους εξαπατούσε παριστάνοντας τον βραδύγλωσσο για να περνάει με άριστα  τα μαθήματα ! Εκείνος δεχόταν τα πειράγματα των συμμαθητών του δίχως κουβέντα ! Μόνο  ασταμάτητα μέσα του , προσευχόταν να κρατήσει το θαύμα… Συνεχώς για τα υπόλοιπα 50 και πλέον  χρόνια θα δοκίμαζε πάντα την γλώσσα του για να το διαπιστώσει ! Δεν υπήρξε πρωί που να εγερθεί εκ του ύπνου και να μην εξετάσει , αν έχει επανέλθει εκείνος ο κόμπος… Ο Ηλίας τον κρατούσε πάντα αιχμάλωτο μακριά , μαζί με το άδειο εγώ του , που έσπευδε συχνά  να λάβει μερίδιο στου Θεού το υπέρλογο… Αιχμαλωτίστηκε ο ίδιος όμως δίχως επιστροφή  στον Ελευθερωτή Χριστό ! Δουλώθηκε , υποτάχθηκε πλέον πλήρως στο δικό Του και μόνο θέλημα ! Βέβαια από μικρός ήταν αφιερωμένος ! Παπά Λιά τον φωνάζαν τα άλλα παιδιά στο χωριό , Καλόγερο όλοι οι συμμαθητές στην σχολή ! Από τους 24 της τάξης του , μόνο οι 4 τελικά φόρεσαν το τριβώνιο της αποστολικής διαδοχής . Δεν αρκεί η κλίση μόνο …χρειάζεται πάντα και εκείνο το η …του Θεού  να συνυπάρχει ! Όλα του τα καλοκαίρια σαν παιδί , τα θυμόταν στης Έλωνας της Παναγιάς τον απότομο  βράχο τον ουρανοκρέμαστο! Ανδρώα η Μονή της εκείνα τα χρόνια ! Ήταν και η αγαμία τότε πόθος του ακόμα ακαταστάλαχτος στα κατάβαθά του ! Είχε πάει κάποτε κρυφά και στις Βάρσες στο Μοναστήρι  να δοκιμαστεί …Τον δέχθηκε ο απλούς και αγιασμένος Γέροντας ο πάτερ Παΐσιος με αγάπη !  Τον ακολούθησε όμως  ο μπαρμπα –Σπύρος ο Πατέρας του , που το έμαθε και ανέβηκε ύστερα από λίγες μέρες πάνω στην πλαγιά του  Κτενιά για να τον συναντήσει   ! Τον ήθελε έγγαμο εκείνος !

-Να δούμε εγγόνια Ηλία μου  ! Ο αδελφός σου ναυτικός ! Από εσένα περιμένουμε και εμείς  ! Γίνε παπάς , μα να κάνεις και φαμίλια και παιδιά  !

Τον είδε ο Ηλίας από το παράθυρο του κελιού του , να μπαίνει στις αυλές του  Αη Νικόλα! Φοβήθηκε μη και  τον πάρει με την βία  μαζί του !Μην κάνει φασαρία μπροστά στους φιλήσυχους Πατέρες…Ήταν και κάπως αράθυμος ο μπαρμπα –Σπύρος και άμα νευρίαζε δεν ήξερε τι έλεγε … Πήγε λοιπόν και σκαρφάλωσε σε μια βελανιδιά στο διπλανό δάσος ! Τον έψαξε ο πατέρας του  και κάποια στιγμή στάθηκε ακριβώς κάτω από το δέντρο! Περίμενε ο Ηλίας το μάλωμά του , τις φωνές και τα πρέπει του ! Μα εκείνος μόλις τον είδε έτσι φοβισμένο στο ψηλότερο  κλαδί  ,  το μόνο που του είπε ήταν:

-Κατέβα  παιδάκι μου να σε αγκαλιάσω και έπειτα κάμε ό,τι θέλεις ! Δεν θα σε εμποδίσω σε τίποτα ! Μόνο να είσαι καλά !

Ήταν εκείνοι οι λόγοι του πατέρα του τόσο αγαπητικοί που τον έκαναν να αναθεωρήσει για τις Βάρσες  …Γύρισε μαζί του στον Τυρό …( συνεχίζεται) 

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας) 

όπου συμπεριλαμβάνεται η αφηγηματική βιογραφία του μακαριστού π.Ηλία Αλευρά + 28.7.2021