Η γεροντισούλα μου …Η Παρασκευούλα μου( Μέρος 2)

      

...Αχ...η Παρασκευούλα μου !Τί  να πρωτοθυμηθώ αδελφέ μου ! Σπάργανο ήμουν   ακόμα στα πνευματικά ! Βαφτισμένος μα ακατήχητος! Μετά από τόσα χρόνια στον κόσμο τον σκοτεινιασμένο , μετά από ζωή κοσμική , έντονη , αγχωμένη , σχεδόν απομακρυσμένη απ ό,τι το ουράνιο …Κριτικές  δίσκων κινηματογραφικής μουσικής σε μεγάλα περιοδικά της εποχής των παχιών…πλαστικών  Αγελάδων  …καταλαβαίνεις  για πότε σου μιλώ … Μετά από "δισκοθέτης " σε μπαρ ….ξενύχτια , κόσμο , ψυχές απότιστες .... Ήρθε και η Παρασκευουλα. 

 Η γνωριμία  μας έγινε με ένα ψωμάκι  που μου ζήτησε τηλεφωνικά. Δεν τη γνώριζα.  Δε γνώριζα και πολλούς στο χωριό! Έμενα και  σε απόσταση δύο-τριών  χιλιομέτρων.  Στην άκρια  του χωριού εκείνη. Μόνη σχεδόν.  Δίπλα σε εκτάσεις με καλλιέργειες  που σκεπάζονται  από τον ίσκιο  του όρους Μπελές!

 Όταν μου άνοιξε την πόρτα...με μιας γλύκανε  η ψυχή μου από την μορφή  της. Ολοφώτεινο το χαμόγελο Της! Βουρκωμένα διαρκώς τα "χαμογελαστά " της μάτια! Το σπίτι της, ένας ενιαίος χώρος   γεμάτος από αρχοντιά μοναστηριακής ζεστής φιλοξενίας! Στους τοίχους  όλοι οι "συγκάτοικοι" της...Οι Άγιοι! Μυρωδιά θυμιάματος..  Καντήλι ακοίμητο!

  Τότε , ζούσε κι ο δεύτερος της σύζυγος.  96 ετών κοιμήθηκε εκείνος. Ένας δύσκολος άνθρωπος.  Παρασυρόταν πολύ και από τους συγγενείς του ,  που του έβαζαν ψεύτικα λόγια και συκοφαντίες απίστευτες εναντίον  της Παρασκευούλας!

Η Παρασκευούλα  δευτεροπαντρεύτηκε  μετά το θάνατο  του πρώτου της συζύγου στο Γράμμο επί εμφυλίου πολέμου.   Με νεογέννητο το παιδί τους  με θάρρος και μόνη της πήγε στην Κοζάνη για να αναγνωρίσει το πτώμα του . Επιστρέφοντας  όμως  ήρθε αντιμέτωπη  με το... προξενιό.  Την παντρέψανε άρον -άρον  με τον δεύτερο άντρα . Για να την ξεφορτωθούν. Την ίδια και το ορφανό.  Εκείνος ,  αδιάφορος  για όλα όπως ήταν ο καημένος  και ιδίως  για τη δουλειά... τους άφηνε σε σκληρή φτώχεια.  Οι συγγενείς τους κακομεταχειρίζονταν  και στις παρακλήσεις της Παρασκευούλας  , να της δίνουν εργασία στα ζώα και τα κτήματα αντιδρούσαν  με...ξυλοδαρμό!

Κομμουνίστρια  τη φώναζαν! Λόγω του πρώτου συζύγου που φονεύθηκε στον εμφύλιο! Βρωμερή κομμουνίστρια! Όμως η Παρασκευούλα  δε μιλούσε. Υπέμενε  τις ασχήμιες και τα ψέματα   γιατί  είχε  Χριστό μέσα της. Όπως της έμαθε η μανούλα της που την έχασε μόλις 8 χρονών.  Αφήνοντάς  τη μόνη με τον μικρό αδελφό της. Να σημειωθεί πως ο πατέρας της ξαναπαντρεύτηκε. Η μητριά της όμως...Ούτε που να τα δει  τα ορφανά. Τα διώξανε  σε θείους  για ..δούλους! Πάντα όμως με το " Έλα Χριστέ  και Παναγία μου", προσπερνούσε τα δύσκολα. 

Τα χρόνια περνούσαν. Κι απέκτησε κι άλλους δύο γιους .  Πείνα μεγάλη εκείνα τα χρόνια .  Όμως η κυρά Παρασκευούλα με τη βοήθεια του Θεού  δεν τα άφησε νηστικά ποτέ .  Αφού, όπως η ίδια έλεγε  ήταν στην αποκλειστική  ανατροφή από τον ίδιο τον Πλάστη τους.

Αγαπούσε.  Αγαπούσε πολύ η κυρά Παρασκευούλα τους  πάντες . Τους φίλους μα πιο πολύ..τους εχθρούς. Πολλές ήταν οι φορές που συγγενείς του δεύτερου άντρα της   τη δέρνανε  στα κεντρικά του χωριού.  Την καθύβριζαν.  Γινότανε  θέατρο στα μάτια των περαστικών..Την θεωρούσαν μια  άθεη  κομμουνίστρια!

Όταν τα παιδιά της μεγάλωσαν ,  άρχισε  τα προσκυνήματα σε όλους τους ευλογημένους    τόπους. Όπου πόθησε  η ψυχούλα της. Έκλεινε λεωφορεία ,  μάζευε κόσμο κι οργώνανε τα γύρω μοναστήρια!Ωστόσο η υγεία της άρχισε να κλονίζεται. Ποτέ όμως δεν ξεχνούσε το Παύλειο  "Η δύναμις  μου εν ασθενεία τελειούται"!Ήρθε  ξαφνικά κι ο καρκίνος.  Χαρά μεγάλη  απέκτησε  στο άκουσμα της ιατρικής διάγνωσης! Αφού είπε  ας είναι θέλημα Θεού...στις επαναληπτικές  εξετάσεις...Όλα καθαρά. Κι ο τεράστιος  όγκος στο συκώτι που τον ένιωθε να πηγαίνει πέρα δώθε...προς Δόξαν Θεου, εξαφανίστηκε!

Ήρθε κι ένας άλλος σκώλοψ. Αδιευκρίνιστη πάθηση. Σχίζονταν τα πέλματα της και αιμορραγούσαν. Οι γιατροί δε βγάζανε  άκρη! Οργάνωσε προσκύνημα στον Όσιο Δαυίδ.  Μιλούσε με τον Γέροντα-Άγιο- Ιάκωβο  από τηλεφώνου  κι όταν πήγε  ο Άγιος την θεράπευσε!

Ήρθαν και Οι Άγιοι Τόποι! Γονατιστή παρακαλούσε Χρόνια την Παναγιά   να την αξιώσει  να βρεθεί εκεί.  Κι εφόσον  χρήματα δεν υπήρχαν  η ίδια να βρει τον τρόπο.  Μια των ημερών, έρχεται ο αδερφός  της στο σπιτάκι της. Είχε κάνει περιουσία  ζώντας στο εξωτερικό . Της έδωσε  ένα ποσό.  Ήταν ακριβώς όσα χρειάζονταν  για το προσκύνημα! Ο πονηρός όμως  κι εκεί δεν την άφησε ήσυχη ! Πάλι. Το δέρμα της άνοιγε.  Αίμα. Πόνος. Παρόλα  ταύτα, με ψαλμούς στα χείλη περπατούσε ματωμένη όπως ματωμένος ο Κύριος μας ανέβαινε  τον Γολγοθά!! Έπειτα στο Σινά.  Πόνος  μέγας η ανάβαση  στην κορυφή! Ο οδηγός  της ανάβασης όμως όταν είδε το χαλί της αρνήθηκε  να την πάρει μαζί τους! Προχώρησαν τα γκρουπ. Εκείνη πίσω. Από το πουθενά  δύο νέοι.  Μαυροφορεμένοι. Την αποκάλεσαν  με το όνομα της.

-Θα πάμε  μαζί  Παρασκευούλα!  Μόνο κράτα μας. Θα λέμε την Παράκληση στην Παναγία και θα ανεβαίνουμε!!

Όταν κατέβηκαν στη Μονή της Αγίας Αικατερίνας ,  όπου σημειωτέον  σε όνειρο είχε δει πριν πάει ακριβώς όπως είναι το μοναστήρι από άκρη σε άκρη. Χωρίς να έχει δει κάποια τουριστική  φυλλάδα  πριν. Έπειτα στο Κάιρο.  1992. Φανατικοί ισλαμιστές βομβαρδίζουν χριστιανικά λεωφορεία.  Ανάμεσα σε αυτά και το δικό της. Πτώματα.  Μόνη της. Κάνεις για βοήθεια..Και πάλι τα μαυροφορεμένα  παλικάρια  την οδήγησαν! Ο Μιχάλης και ο Γαβρίλης ….Έτσι της συστήθηκαν ξανά !

Κάθε φορά που γυρνούσα εγώ από τα Ιεροσόλυμα, με αγκάλιαζε σφιχτά! Τέτοια  απλότητα είχε που νόμιζε πως ο ίδιος εγώ ο τελευταίος  ήμουν ποτισμένος  από τη Χάρη των Προσκυνημάτων! Θυμάμαι πως στους Αγίους Τόπους, σε κάθε δικό της ταξίδι  ζούσε  έντονα τα γεγονότα με τα οποία συνδέονταν! Όπου πήγαινε δηλαδή , σε όποιο πανίερο προσκύνημα , σαν να μεταφερόταν πίσω στον χρόνο σε εκείνες τις συνταρακτικές στιγμές της Χριστιανοσύνης

Μέχρι τέλους  ήταν επιμελής  με όλα.  Κυρίως με την ψυχή της. Όμως η εργασία  ήταν αυτό που τη βοηθούσε να είναι σε πνευματική εγρήγορση!!Εργαζόταν  μέχρι τα 92  της σχεδόν που κοιμήθηκε ,  σαν  να ήταν μικρή κοπέλα! Ακόμα και σε πιο "αντρικές" δουλειές!

-Ο Χριστιανός  πρέπει να πετάει, έλεγε. Κι αυτό όταν έβλεπε το σκοτάδι στα μάτια μου!                    - Φτερά  να έχεις.  Αητόπουλο  να είσαι κι άλλα τέτοια! Πω πω! Τι μου φέρνει ο νους! Ακούω τώρα που στα διηγούμαι  αδελφέ μου την ισχνή φωνή της την ευγενική... Και το γουργουρητό της   από τους αρρωστημένους  της πνεύμονες ! Το άρωμα από το θυμίαμα που πότισε πιο πέρα κι από  τους τοίχους...

Αγαπούσε πολύ να κάνει την Παράκληση στον Άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο! Και πάντα, μα πάντα  είχε να λαμβάνει τα μεσιτευτικά δώρα  Του! Μεγάλη αγάπη έτρεφε και για την Αγία Ειρήνη τη Χρυσοβαλάντου. Πολλά  θαυμαστά  είδε  από την Αγία! Και πολλούς  προέτρεπε  να πάνε στη Λυκόβρυση  στο μοναστήρι  της γιατί  όπως επέμενε, σκανδαλωδώς ενεργεί και παρεμβαίνει   η Αγία! Λίγο πριν κοιμηθεί εν Κυρίω, μου τηλεφώνησε και με παρακάλεσε να πάω στο σπιτικό της. "Κάτι περίεργο έχω να σου πω που ζω τα δυο τελευταία βράδυα " μου είπε. " Ξέρεις κάποιον Ιωάννη Δαυίδ;", με ρώτησε.  Προσωπικά  δε γνώριζα.  Έρχεται στον ύπνο μου σαν ασκητής...σα ζητιάνος  και μου ζητάει πρόσφορα! Τη μια Ιωάννης λέγεται και την άλλη Δαυίδ! Η αλήθεια είναι πως αγάπησε  πολύ τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο και τον Όσιο Δαυίδ....

Ήταν πολλές οι στιγμές που έβλεπε με τα καθαρά της μάτια τον Ιερέα με το Ευαγγέλιο στη Μικρά  Είσοδο, να ίπταται  κι άλλες να καίγεται  σε φλόγες.  Έπειτα μάθαινε  τους πειρασμούς  που κύκλωναν τον Παπά! Πολλές ήταν οι στιγμές που και η ίδια η Παναγία μας  της έκανε νεύμα  από το Θρονί  της κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Και τότε έπαιρνε  απάντηση  στις πονεμένες προσευχές Της!

Ήταν στο τέλος του ο δεύτερος άντρας της !   Και δαιμόνια διεκδικούσαν  την ψυχή του! Η Παρασκευουλα νοιάστηκε όπως πάντα φιλόστοργα . Φώναξε τον Παπά. 

-Θα εξομολογηθείς ψυχή μου !   Αλλιώς αιώνια η κόλαση ….του είπε.

Ο καημένος  για πρώτη φορά δέχτηκε.  Δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς.  Βίωνε ήδη  τον τρόμο των διεκδικητών δαιμόνων! Λίγο πριν αφήσει τα επίγεια, πήρε τα χεράκια της. Τα φίλησε. Την ευχαρίστησε  για όλα και προπάντων της ζήτησε να τον συγχωρήσει. Η Παρασκευούλα απόρησε ….Ποτέ , μα ποτέ της δεν αισθάνθηκε έχθρα για κανέναν !

Τα χρόνια μέχρι την δική της κοίμηση , της  έφεραν και αλλά μαρτυρία. Από τα ίδια της τα παιδιά.  Οι νύφες της κάπως την πίκραναν. Παρόλο  που ήταν έμπλεη  διακρίσεως  απέναντι τους και πάσχιζε να περνά απαρατήρητη ! Όταν με το ζόρι την πήρε στο σπίτι του ένα από τα παιδιά της  εφόσον και η κατάσταση της δεν επέτρεπε να είναι μόνη της, ήρθε αντιμέτωπη με μια ακόμα δυνατή λύπη. Κατάλαβε πως ήταν ανεπιθύμητη !Με  διάκριση  την άλλη μέρα ζήτησε να επιστρέψει στο σπίτι της.....

Με την πρόφαση πως της έλειπε το σπιτικό  της! Το σκυλάκι  της! Όταν την έφερε στο χωριό ο γιος της και μόλις την τακτοποίησε  κι έφυγε, εκείνη  κατέρρευσε! Ίσως  και για πρώτη φορά να αισθάνθηκε  έντονα τη μοναξιά! Ήταν όμως μια προσωρινή εγκατάλειψη,  αφού γνώριζε πως  πάλι πως ο Θεός  όλο αυτό το  παραχωρούσε  για ... το πτυχίο  της όπως έλεγε χαριτολογώντας!

Μου τόνιζε πάντοτε το πόσο καίει η κατάκριση την ψυχή . Τα πιο εξωπραγματικά να λένε για εσένα, σκύβε το κεφάλι. Και δέξου τα σαν να ισχύουν. Αυτό το έκανε πάντοτε πράξη!...Συνεχίζεται με το 3ο και τελευταίο μέρος 

Νώντας Σκοπετέας

 Απόσπασμα από υπό έκδοση νέο βιβλίο στην σκιά του Προμάχου Ορθοδοξίας...

 συνέχεια στο Δάκρυ στο Εγώ...

και από την εκπομπή με τίτλο : "Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί" ( μέρος 4ο )

Ευχαριστούμε από καρδιάς τον αδελφό μας και συνοδοιπόρο Γιώργο Δ. για τις μοναδικές αλήθειες που με αγάπη υιική φώλιασε στο ...Αμήν μας…

Εις μνήμην της κυρά-Παρασκευούλας , της κοσμοκαλόγριας που χάριτι Θεού συναντήσαμε ελάχιστα πριν κλείσει τούτο το βιβλίο …