Μαρία Τσούτσου ( Με αφορμή το βιβλίο –λεύκωμα 30 χρόνια πορείας σε φωτεινά μονοπάτια)

Πάντα στην συγγραφική και ραδιοφωνική μου πορεία ελέω Θεού, βλέπω τα χρόνια που κυλούν σαν μικρές ουρανόσταλτες δροσοσταλίδες , ριγμένες στο μεγάλο και ατελεύτητο πέλαγο της αιωνιότητας.

Είναι το αιώνιο που τα σημαδεύει αυτά τα γάργαρα και κελαρυστά, ασυγκράτητα  χρόνια !  Και αν τα αφήσεις έτσι απλά και ακούραστα να περάσουν από δίπλα σου,  φτάνει  μια στιγμή που ένας στεναγμός δυσβάσταχτος έρχεται να σε συναντήσει, για όσα έφυγαν δίχως την αγάπη του Χριστού, έτσι όπως την ανταμώνεις στο βλέμμα κάθε πονεμένου και αναγκεμένου ελαχίστου των αδελφών Του !

Είναι όμως και κάποια χρόνια που τα καταφέρνουν και σημαίνουν τόσο ανεξίτηλα το αιώνιο! 1989 -2019 ! Τριάντα χρόνια που κύλησαν γρήγορα, μα τόσο αληθινά !

Φωτεινά μονοπάτια που διάβηκαν πόδια και γόνατα ματωμένα μπροστά στο εικόνισμα της Μάνας Ελεούσας !

 Και εκείνος ο αναστεναγμός που βγήκε μόλις όλα αγκάλιασαν το χαρτί και το μελάνι , ήταν δοξολογία πανηγυρική που πέταξε με τα φτερά των αγγέλων ! 

Ο πρώτος που πρόλαβε και πήρε το πρώτο Δόξα Σοι,  ήταν ο Γιώργος του Γιατρού και της Μαρίας ! Το απόθεσε και αυτό μπροστά στα πόδια του Δίκαιου Κριτή,  μαζί με χιλιάδες δάκρυα που έσταξαν,  σαν εικόνες και μορφές ζωντάνεψαν και επέστρεψαν  για να θυμίσουν εκείνο το: «Ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν» (Ματ. θ΄ 13)

Αγαπημένη μας κυρία Μαρία , μητέρα και αδελφή  κάθε ξεχωριστού πλάσματος του κόσμου τούτου,  στο φωτεινό πρόσωπό σας ,  ανταυγάζονται όλοι εκείνοι που έμαθαν  να αγαπούν αληθινά !

 Όπου αλήθεια εκεί και θυσία !

Όπου θυσία εκεί και Η Αγάπη !

Σας φιλώ το χέρι !

Με υιικό σεβασμό και απέραντη εκτίμηση σε μια αιώνια διαδρομή !

Νώντας Σκοπετέας

Ναύπλιο  Αύγουστος 2019