Κάθε Σταυρός και μια καρέκλα! Κρυφοκοιτάγματα Παραδείσου...

Φεύγουν από δίπλα μας και είναι πιο κοντά μας. Οι άνθρωποι με τους οποίους συνοδοιπορήσαμε μοιραστήκαμε τον κοινό πόθο της αγέραστης ευτυχίας. Δεν έχει σημασία αν με κάποιους από εκείνους δεν ανταμώσαμε ποτέ και δεν αγκαλιαστήκαμε. Τους νιώσαμε αδελφούς και ομοαίματους με έναν Χριστό Πατέρα να ευλογεί αυτές τις σχέσεις ζωής τις αμάραντες. Σαν ήρθε το μαντάτο για το φευγιό των αδελφών μας κλάψαμε, μα και ζηλέψαμε που έφυγαν έτοιμοι για την μεγάλη συνάντηση με τον Δεσπότη Χριστό. Όχι, δεν είναι που έφυγαν εξομολογημένοι και κοινωνημένοι…Είναι που γεννήθηκαν για αυτήν ακριβώς την συνάντηση…Και σε ολάκερη την ζήση τους για αυτήν ετοιμάζονταν. Έβλεπαν αυτά που εμείς δεν βλέπαμε, άκουγαν εκείνα που εμείς αδυνατούσαμε να ακούσουμε. Τα πνευματικά αισθητήριά τους σε μια ανέκπτωτη ενάργεια. Φαινομενικά ανήμποροι να κάνουν ένα βήμα μα οι ψυχές τους όλο να φτερακίζουν σε ποθεινά λιμάνια Παραδείσου. Είναι οι μπροστάρηδές μας…Ναι καλά τους καταλάβατε! Κι είναι τόσοι πολλοί που σκανδαλωδώς ελέησε ο Κύριος να γίνουν γνωστοί και αγαπημένοι μας, προσφέροντάς μας αφειδώλευτα την πιο όμορφη αγάπη μετά την θυσιαστική , την ανυστερόβουλη αυτήν που κουβαλά Σταυρό! Σήμερα θέλουμε να θυμηθούμε δυο ζεύγη αυταδέλφων αγαπημένα! Τον π.Κοσμά τον Επίσκοπο και την αδελφή του την Ελένη. Ο Σεβασμιώτατος έγινε για χρόνους πολλούς η βακτηρία και οι σωματικοί οφθαλμοί της αδελφής του με την πολυόμματη ψυχούλα! Εκείνη κοιμήθηκε ξημερώνοντας του Αγίου Ευστρατίου .

 

Μεγάλη ημέρα! Ανήμερα των ονομαστηρίων του κατά σάρκα πατρός τους , του μακαριστού Ιερέως και Αγιασμένου Πατρός Ευστρατίου Παπαχρήστου! Μα και τον Νικόλαο και την Βασιλική Μπαζώνη τους Αγρινιώτες θυμόμαστε σήμερα ! Δεν τους ανταμώσαμε ποτέ από κοντά! Ο κυρ Νίκος μας με την αγαθή και απειρόκακη ψυχούλα του, που φρόντιζε αγόγγυστα την καθηλωμένη από τον πόνο αδελφή του. Ο μύστης της ησυχίας και λάτρης του περιβολιού της Κυρίας Θεοτόκου . Εκεί στο αρχονταρίκι του που δεν προλάβαμε να πάμε, εξιστορούσε στους αδελφούς του με εκείνη την υπέροχη απαλάδα στην φωνή και στις κινήσεις του τα αθωνικά του προσκυνήματα ! Έγραψε και ένα θαυμάσιο βιβλίο : Το Άγιο Όρος όπως το γνώρισα ! Μας το έστειλε πριν χρόνια! Θαρρώ πως είναι μέσα στα πιο ευλογημένα βιβλία που κράτησα ποτέ στα χέρια μου με θύμησες Άθωνα! Κι ύστερα μας έστειλε και τις υπέροχες ζωγραφιές του! Μια από αυτές εδώ απέναντι! Το καθολικό της Γλυκοφιλούσας στην Φιλοθέου. Και έπειτα ένα αρχείο ηχητικό με σπάνιες ηχογραφήσεις Αγίων Αγγέλων εν σώματι. Μόλις τον παίρναμε στο τηλέφωνο να τον ευχαριστήσουμε ούτε που αντιδρούσε…Απάθεια…Πάθος ζηλευτό! Κοιμήθηκε ήσυχα όπως έζησε ! Πιστός δούλος Κυρίου με πίστη αμετασάλευτη και υπακοή στον Ευαγγελικό Λόγο. Λίγες μόλις μέρες μετά τον ακολούθησε και η αγαπημένη του αδελφή! Δοξάσαμε τον προνοητή Θεό μας σε τούτο το άγγελμα! Ο κυρ Νίκος μας, η Βασιλική και όλοι οι μπροστάρηδές μας, έζησαν πάντοτε με του Θεού την θέα να συνεπαίρνει τις αισθήσεις τους. Όσα αξιώθηκαν να δουν από εδώ τα κράτησαν φυλαχτάρια και σπάνια προς δόξαν Θεού και μόνο τα μοιράστηκαν με άλλους για να τους γιατροπορέψουν τις τραυματισμένες ψυχές. Μα η όψη τους η γαλήνια και τα υγρά τους μάτια φανέρωναν άθελά τους το πλήθος των υπερκοσμίων καταστάσεων που συνεχώς βίωναν. Το κατά Θεό πένθος οι θλίψεις και οι ταλαιπωρίες που σμίλεψαν το πέρασμά τους από αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο γίνονταν συνεχώς κλειδιά του Παραδείσου. Εκεί συνεχώς έμπαιναν λίγο να κρυφοκοιτάξουν και να επιστρέψουν, με το δώρο της βεβαίας ελπίδας, να καθηλωθούν και πάλι από τον σμιλευτή πόνο. Σε κάθε κλινάρι δοκιμασίας τους, δίπλα και πάντοτε καθισμένος ο Χριστός! Ποτέ η καρέκλα άδεια! Μιλούσαν μαζί Του και Τον άκουγαν να τους διαβεβαιώνει συνεχώς! Τεκνία μου αγαπημένα! Ιδού Εγώ μεθ υμών ειμί… Κάθε Σταυρός και μια καρέκλα! Αγιασμένο και το δικό της ξύλο!

Μια εκπομπή αφιερωμένη στην Ιερή μνήμη των αυταδέλφων, π.Κοσμά και Ελένης, Νικολάου και Βασιλικής! Όσα σήμερα ακουστούν έχουμε έναν λογισμό πως ιεροκρυφίως και τα έζησαν και τα άκουσαν μα δεν μας το φανέρωσαν ποτέ…Ας πρεσβεύουν για όλους μας στον Μακρόθυμο Κύριο .

Νώντας Σκοπετέας.

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή. 

Ο τίτλος και το περιεχόμενό της ελέω Θεού επηρεασμένος από ένα θαυμάσιο κείμενο Γιούρι – Γιώργου Κλυαγίν με τίτλο:«Η καρέκλα δεν ήταν άδεια παιδί μου !»