Όπου Χριστός εκεί και ο Παράδεισος…

Η αθανασία του ανθρώπου ξεκινά από τη σύλληψή του μέσα στην κοιλία της μητέρας του.

Και πότε αρχίζει ο παράδεισος και η κόλαση του ανθρώπου;

Από την ελεύθερη επιλογή για το θεϊκό αγαθό ή για το δαιμονικό κακό, για τον Θεό ή για τον διάβολο.

Και ο παράδεισος μα και η κόλαση του ανθρώπου αρχίζουν εδώ από τη γη για να συνεχιστούν αιώνια στην άλλη ζωή.

Τί είναι ο παράδεισος;

Είναι η αίσθηση της παρουσίας του Θεού.

Άμα ο άνθρωπος αισθάνεται εντός του τον Θεό, είναι ήδη στον παράδεισο, γιατί όπου είναι ο Θεός εκεί είναι και η Βασιλεία του Θεού, εκεί και ο παράδεισος.

Από τότε που ο Θεός Λόγος κατέβηκε στη γη και έγινε άνθρωπος, ο παράδεισος έγινε η αμεσότερη πραγματικότητα για τη γη και τον άνθρωπο.

Επειδή, όπου είναι ο Χριστός εκεί και ο παράδεισος.

(Αγ.Ιουστίνου Πόποβιτς) 

Ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ
Εδώ είναι ο Παράδεισος κι η κόλαση εδώ…

Ωραίο άσμα, με την φωνή της αξέχαστης Βασιλικής…Η γνωστή Θεολογία των τραγουδιών…Πόσα πνευματικά μηνύματα δεν περνούν (ανάλογα με την προαίρεση κάθε ακροατή) οι στίχοι των τραγουδιών. Είτε θετικά, είτε αρνητικά! Ανάλογα με τι αυτιά το ακούει κανείς, έτσι και το εισπράττει. Γιατί αν το ακούσει με απονεκρωμένη την πνευματική ακοή, θα ηχήσει τότε ένα διαφορετικό… Φάγωµεν και πίωµεν αύριον γαρ αποθνήσκοµεν…και θα συνεχίσει ξέφρενα να γλεντάει τη ζωή αφού όλοι δυο μέτρα παίρνουν γη…Άλλος όμως μπορεί να  ακούσει και κυρίως να βιώσει, εκείνο που έλεγε ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος,  πως αν δε δεις τον Χριστό από αυτήν τη ζωή δεν θα τον δεις και στην άλλη…Από εδώ αρχίσουμε να ζούμε την κόλαση ή τον Παράδεισο. Και είμαστε εμείς, ως αυτοκατάκριτοι, που κοινοποιούμε στην ψυχή μας την έξωσή της, αφού πριν και πάλι εμείς αποκλειστικά, με το δικό μας χέρι έχουμε συντάξει την ετυμηγορία για την καταδίκη μας…Αυτοί που βιώνουν από εδώ τον Παράδεισο, θα μας διαβεβαιώσουν ότι τώρα θα αποφασίσουμε για το τι θα ζήσουμε και στο εδώ και στο επέκεινα…Πολλοί στις μέρες μας συμφωνούν(έτσι νομίζουν τουλάχιστον) με αυτό που έγραψε ο Άγιος Ιουστίνος και λεν ότι εγώ αισθάνομαι εντός μου τον Θεό και μάλιστα τον κοινωνώ τακτικά…Και αν τους πεις ότι η έκτρωση είναι φόνος, θα σε πουν επικίνδυνο αναχρονιστή, που δεν σέβεται το δικαίωμα του συνανθρώπου του. Αν τους πεις ότι η αφαίρεση οργάνων από άνθρωπο που ο Κυριεύων σε ζωή και θάνατο Θεός κρατά ακόμα στη ζωή, είναι επίσης έγκλημα θα σε πουν άσπλαχνο και ανοικτίρμονα, που δεν σκέφτεσαι όσους θα σωθούν…Και πάλι ο Θεός που πιστεύουν και κοινωνούν, μπαίνει στο περιθώριο,  στην άκρη, παρατηρητής και αμέτοχος, δίχως δύναμη να πράξει το υπέρλογο. Τελικά, μάλλον εντός δεν είναι ο Θεός, αλλά κάποιος που αρέσκεται στο  να Τον αντιποιείται... Και μάλλον ένθεος και πιστός, είναι εκείνος που με φιλότιμο προσπαθεί να εφαρμόσει στο ακέραιο την Αλήθεια του Ευαγγελικού λόγου. Δεν είμαστε σίγουρα  όλοι ΕΜΕΙΣ(με πρώτο τον γράφοντα) που έχουμε έναν Θεό στα μέτρα μας, όλοι ΕΜΕΙΣ που προσπαθούμε να βολευτούμε και καθησυχάζοντας τη συνείδησή μας, επιδεικνυόμαστε ως πιστεύοντες αλλά με μέτρο, λογική και κυρίως ανθρωπαρέσκεια…Κάθε άνθρωπος έλεγε ο Τερτυλλιανός, (αλιευμένο από ομίλημα του π.Αθανασίου Μυιληναίου) έχει φύσει Χριστιανική ψυχή! Και είναι προορισμένη αυτή η ψυχή να ζήσει από εδώ τον ετοιμασμένο και για εκείνην Παράδεισο… Και ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης, έλεγε σε μια από τις χιλιάδες επιστολές του, κάτι αληθινά συνταρακτικό και συναφές. Ότι δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να αμαρτάνεις και να μην το αισθάνεσαι…Απονεκρωμένη η ψυχή σου ζει από εδώ την απουσία του Φωτός. Στο εκεί το Φως που άλλους θα καταυγάζει εσένα  θα σε καίει…Μη γένοιτο!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή