Οι Γερόντισσες των Χριστουγέννων

Έρχονται και μας βρίσκουν τούτες τις ώρες που οι ψυχές γονατίζουν μπροστά σε ό,τι ταπεινό τις θέλγει και τις δακρύζει , μορφές  που στα σίγουρα κάποτε τις  απαντήσαμε. Γέροντες με αργόσυρτα βήματα και αδύναμες βραχνές φωνούλες έξω από χωριού φωτισμένη Εκκλησιά , που ακόμα το λιβάνι την θαμπώνει και αντηχούν στους θόλους της οι ύμνοι της Θεού Γεννήσεως : Θεὸς ὢν εἰρήνης, Πατὴρ οἰκτιρμῶν,

τῆς μεγάλης Βουλῆς σου τὸν Ἄγγελον….Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον!

Η αλήθεια και η ζωή μας σε ήχο πρώτο πανηγυρικό!

-Καλή μέρα Παππού ! Χρόνια πολλά! Και του χρόνου! Την ευχή σου! Χαμογελά ο Γεράκος και περνούν από μπροστά του Χριστούγεννα δυσκολεμένα, ξυπόλητα , στερημένα, μα πάντα χαρούμενα! Τα νοσταλγεί , μα δεν λυπάται που φτάνει λίγο-λίγο  στα στερνά. Προσμένει τα αιώνια! Της δοξολογίας τους ατελεύτητους καιρούς! Να και η γραία με το τσεμπέρι , η κερού που βγαίνει τελευταία . Μια γιορτή η ζωή της! Οι Άγιοί της και οι μεγάλες μέρες οι λαμπροστόλιστες. Αγρύπνια και προσμονή με το φως του καντηλιού  ως το πρώτο χάραμα και ελέησον για τους αγαπημένους  σε γη και ουρανό… Στα σκοτάδια βήματα μετρημένα και απαράλλαχτα  απ το καλντερίμι του Σωτήρα ως την πόρτα Του.

 

Φωτίζει το τέμπλο και τα προσκυνητάρι. Δεν αφήνει κανέναν παραπονεμένο! Τίποτα δεν ξοδεύεται , όλα αλλού θα πληρωθούν! Θ' ανάψει την μεγάλη σόμπα ίσα να σπάσει το κρύο της νυχτιάς και θα περιμένει τον παπά και τον ψάλτη να φανούν! Χρόνια τώρα η ίδια μυσταγωγία των ταπεινών ανενδεών διακόνων, μα και  το ίδιο σκίρτημα όταν η εικόνα του Ευαγγελισμού στην ωραία πύλη θα ανοίξει διάπλατα για να ακουστεί το Ευλογητός!

Πάλλευκες  μορφές που καρτερούν τις ομορφότερες αλήθειες, τα μυστήρια της ακλόνητης της πίστης τους! Καλοσυνάδα  που δεν βαρυγκόμησε ποτές της  και  μόνο αγάπη πρόσφερε ως αντίδωρο  στην περιφρόνηση της σκληρής καρδιάς τούτου του άπιστου κόσμου , του λογικού, του μορφωμένου και πολυμέριμνου. 

Δυο τέτοιες Γερόντισσες θα συναντήσουμε στην σημερινή μας εκπομπή. 

Η θειά –Λυγερή απ τις Κυκλάδες και η Γραία Ρηνιώ από τον Ψηλορείτη. Η αγαπημένη συγγραφέας μικρών και …μεγάλων παιδιών, η Άννα Ιακώβου τις φέρνει εδώ μπρος μας!

Εκείνες οι Γερόντισσες ποτέ δεν αρνήθηκαν τη χαρά των παιδιών , την αθωότητα , την Βασιλεία των Ουρανών που κουβαλούσε  η αύρα τους και η καθαρότητά τους !

 Τι κι αν δεν είχαν ποτέ τους παρά ,  για να τους γεμίσουν τις χούφτες   ! Τους γέμιζαν τις καρδιές με καλοσύνη και τους γλύκαιναν τα στόματα με το περίσσευμα της ελπίδας τους  το μελωμένο ! Μακάρια και αυτά τα παιδιά που στάθηκαν μια παραμονή  έξω απ την παλιά  την πόρτα. Ζουν αιώνια στις προσευχές κείνων των αποκαμωμένων μορφών που   αιωνίως στον Κύριο  θα στέλνουν για όλα τους  , τα αμέτρητά τους μνήσθητι …

Την ευχή σας Γερόντισσες! Άραγε να υπήρξατε ποτέ; Μα τι ρωτάω! Εδώ μπροστά μας είναι , είπαμε! Και μας χαμογελούν με εκείνο το χαμόγελο του Παραδείσου , και μας εύχονται: Και του χρόνου καμάρια μου! Και του χρόνου!

Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο : "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν"

και από την εκπομπή με τίτλο :

Οι Γερόντισσες των Χριστουγέννων

όπου και διαβάζεται το βιβλίο με τίτλο :
                                                 Γιορτινά Αφηγήματα της Άννας Ιακώβου .                                                 ( εικονογρ.Αγγελικής Δελεχά /εκδ.Άθως παιδικά ) 

http://noctoc-noctoc.blogspot.gr/2010/02/blog-post_15.html

Χριστούγεννα με τους ταπεινούς...

Αυτοί είναι οι φίλοι μου, οι δικοί μου. Όσα θέλει ένας πλούσιος για να ζήσει μια μέρα, φτάνουνε για να ζήσουνε τρεις και τέσσερες απ’ αυτούς για έναν χρόνο. Και όμως, σ' αυτούς απάνω είναι η ευλογία του Θεού, Αυτοί είναι «οι μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες». Ζούνε κρυφά από τον κόσμο. Κανένας σπουδαίος δεν τους ξέρει και κανέναν σπουδαίον δεν γνωρίζουνε.

Πολλές φορές κάθουμαι καί συλλογίζουμαι καί λέγω: Να, αυτοί δεν ζούνε με τόση απλότητα και με ένα τίποτα; Ναι, ζούνε, και μάλιστα είναι πιο φχαριστημένοι από τη ζωή.  ( Φώτης Κόντογλου )

Οι ταπεινοί έχουν φωνή , μα ξέρουν να σωπαίνουν

Χαμογελούν μπροστά στο Εγώ κι όλο σκυφτοί διαβαίνουν!

Χρονιάρες μέρες χαίρονται , γιορτάζουν και δακρύζουν

Χρόνια πολλά και μνήσθητι ακούς να ψιθυρίζουν …

Μέσα σε σπηλιές, ανεμοδαρμένα καταφύγια ψυχών που διψούν τον Κύριο. Μέσα σε σπίτια Εκκλησιές , με προσκυνητάρια κεροφώτιστα και τα αγιωτικά κειμήλια να καθρεφτίζουν το ιλαρό το Φως. Με ήχους της θάλασσας που τάματα και απάγκια λυτρωτικά  ξέρει να φανερώνει. Με την ευχή της  γονατιστής μάνας και  της καμπάνας  τον αχό από την μακρινή την πατρίδα,  να σημαίνει το ξημέρωμα της μεγάλης γιορτής. Το Άγιο δωδεκαήμερο, συντροφιά με τους ταπεινούς ήρωες του Κυρ Φώτη.    Βγαλμένο από τη ζωή των μακαρίων που ξέρουν το γιατί γιορτάζουν και κυρίως το γιατί ζουν!!

Νώντας Σκοπετέας

Κείμενο με αφορμή την σειρά 10 εκπομπών με τίτλο : «Χριστούγεννα με τους Ταπεινούς» που μεταδίδεται από το 2010  στο ραδιόφωνο μέσα στο Άγιο Δωδεκαήμερο , με  κείμενα του Φώτη Κόντογλου ,  ανθολογημένα από τις θύμισες των δικών του Χριστουγέννων , με τους ταπεινούς και αθάνατους ήρωές του …

Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο : "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν"

Χριστούγεννα με τους ταπεινούς μέρος 1

μέρος 2
μέρος 3
μέρος 4
μέρος 5
μέρος 6
μέρος 7
μέρος 8
μέρος 9
μέρος 10

Η Παναγία οικονόμησε … Όρος 2014 ( Μέρος 9)

Πέτρα την πέτρα ορθώνεται κάτω απ το Κουτλουμούσι

του Μοναχού το όνειρο,  Κύριος θα εισακούσει !

Θαύμα μας έδειξε τρανό , πίστις πολεμουμένων,  

ο γέροντας να εισέρχεται θυρών των κεκλεισμένων  !

Κρυφά περάσματα νερά και ξύλινα γεφύρια,

να σε περνούν απέναντι σε άγια Θυσιαστήρια !

Στο ιερό μπήκε ο παπάς με συστολή και δέος…

Κλάμα που δεν σταμάτησε   για της ψυχής το χρέος !

Τελευταία μέρα μας στο Όρος . Αφήσαμε γεμάτοι από  αναμνήσεις- εφόδια   το Σεράι και κατευθυνθήκαμε προς την πεφιλημένη Μονή της Φοβεράς Προστασίας . Το Κουτλουμούσι , οικεία όμορφο και καταδεκτικό , σαν αγκαλιά Μητέρας φιλόστοργης . Αρχοντάρης πλέον ο Μοναχός Ι. Γερμανικής καταγωγής . Πράος και βαθύτατα ευγενικός,  μας υποδέχτηκε εγκάρδια, μας κέρασε μεγάλα λουκούμια,  δροσάτο  νερό και εξαιρετικό τσίπουρο . Σημείωσε τα στοιχεία μας στο Βιβλίο προσκυνητών και μας μίλησε για το πρόγραμμα  . Πήραμε δωμάτιο στον πρώτο όροφο , το ίδιο με πέρυσι , για πέντε άτομα

με την υπέροχη θέα στην αυλή και στο καθολικό . Μας ενθουσίασε η αίσθηση της επιστροφής  στα αγαπημένα γνώριμα . Πήραμε τον κατήφορο προς τα μέρη της Παναγούδας . Ύστερα από αρκετό καιρό θα επισκεπτόμασταν το κελί του Αγίου Γέροντος Παϊσίου.

 

Πριν θα κάναμε στάση στον γνωστό μας Μοναχό Π. και στο νέο του «σπίτι» . Ήταν εκεί και μας περίμενε . Πλέον το κάθισμά του έχει αποκτήσει μορφή. Με ανύπαρκτα υλικά μέσα , μα με πολύ αγάπη και ζωντανό το νεανικό  του όνειρο, να γίνει Αγιορείτης με έναν δικό του οίκο προσευχής και μια καταφυγή απερίσπαστη . Και έδωσε ο Κύριος ! Δεν ζητά πολλά , μόνο τα βασικά και τα απαραίτητα . Όλα λιτά μα πλούσια , ταπεινά μα ζηλευτά . Το καμαρώσαμε το κελάκι του . 

Ευχόμαστε όλοι σύντομα να αποκτήσει και Εκκλησία δική του .  Τον μακαρίσαμε ξανά και εκείνος βάλθηκε να μας κεράσει ό,τι υπήρχε . Έφτιαξε καφέ και μας προσέφερε σε ένα αυτοσχέδιο τραπέζι . Κάτσαμε στριμωγμένοι σε έναν μικρό καναπέ και μιλήσαμε αρκετή ώρα μαζί του.  Αγωνιά για τις κακοδοξίες και ορθώνει φωνή επαγρύπνησης . Ο Ήλιος μπαίνει ευχάριστα  από παντού στο μικρό αρχονταρίκι . Ένα πλάτωμα μπροστά στην είσοδο  , που απρόσκοπτα αγναντεύει την κορυφή της Μεταμόρφωσης και όλα τα αγιομέρια-εξαρτήματα της Κουτλουμουσίου , είναι πραγματικά ασύγκριτο . Λίγο πριν φύγουμε ο πατήρ. Π. μας εφοδιάζει με πνευματικό υλικό . Ο Μιχάλης κρατά με προσοχή μια εξαιρετική έκδοση των Χαιρετισμών της Παναγίας που ο πάτερ του χαρίζει . –Και κάτι για  να τονωθεί η πίστη σας ! μας λέει ο Μοναχός και μας δείχνει το κινητό του τηλέφωνο . -Θα σας δείξω ένα βίντεο και θα μου πείτε ! Πρόσφατα μου κάνανε τα έξοδα κάποιοι αδελφοί και πήγα στην Φινλανδία .Μικρή εκεί η Ορθόδοξη κοινότητα , περίπου το 2% του πληθυσμού .Βέβαια μικρά ζύμη όλον το φύραμα ζυμοί!- Έχοντας μόλις συναντήσει και την Φινλανδική «παροικία» στο Σεράι σκέφτηκα πως τα λόγια του Αποστόλου Παύλου για μια ακόμη φορά έβρισκαν  πλήρες αντίκρισμα ! -  Εκεί συνάντησα λοιπόν έναν άνθρωπο , που πριν λίγα χρόνια μετεστράφη στην Ορθοδοξία                                                                                          διαβάζοντας κάποια βιβλία για τον Γέροντα Παϊσιο .

Ένιωσε λοιπόν πολύ έντονη την βοήθεια του Γέροντα στον φωτισμό του και αισθάνθηκε την ανάγκη να έρθει στο Όρος και στην Παναγούδα , για να τον «ευχαριστήσει». Πράγματι ήλθε και μετέβη στο κελί , όπου προσκύνησε και συνάντησε τους τωρινούς  Πατέρες .Πήρε ευλογία να βγάλει κάποιες φωτογραφίες και βίντεο για να του θυμίζουν το προσκύνημά του . Πράγματι έτσι έγινε ! Μόλις επέστρεψε στην πατρίδα του όμως και θέλησε να δει αυτά που είχε αποτυπώσει ο φακός του , σε ένα βίντεο συγκεκριμένα από την αυλή της Παναγούδας,  τι  είδε  νομίζετε η ψυχούλα  ; Βλέπει τον ίδιο τον Γέροντα Παΐσιο να μπαίνει  μέσα στο κελί του από την πόρτα !  Το πιστεύετε παιδιά  ; Πήρα λοιπόν και εγώ αυτήν την ευλογία και την έχω στο κινητό μου.

 

Και από τότε όλες οι Καρυές έχουν περάσει από εδώ !!  Μάλιστα το έδειξα και τους Πατέρες πάνω στην Κουτλουμουσίου και στον Γέροντα Χριστόδουλο ! Το έβαλαν σε μεγαλύτερη οθόνη και όλοι αναγνώρισαν αναμφίβολα τον Γέροντα ! Ελάτε τώρα να τον δείτε και σεις και να δυναμώσει  η πίστη σας που τόσο συχνά δοκιμάζεται και πολεμείται από τον εχθρό …Πρέπει να είδαμε το στιγμιότυπο πάνω από είκοσι φορές . Ο Γέροντας σχεδόν τρυπώντας την πόρτα του κελιού του να εισέρχεται !  Έκπληκτοι , άφωνοι και συγκινημένοι που βλέπαμε υποστατικά τον Γέροντα , είκοσι χρόνια μετά την κοίμησή του να περιδιαβαίνει στα αγαπημένα του μέρη . Όχι για να αποδείξει την Αγιότητά του , όχι για να προκαλέσει το δέος και να αυξήσει  περισσότερο την παγκόσμια  φήμη του , μα κατ οικονομία Θεού  για να ενισχύσει τους απελπισμένους και ισχνούς στην πίστη , για να ανορθώσει  το σωτήριο φρόνημα του καθενός μας . Τι δώρο Θεϊκό ήταν αυτό το θαύμα ! Τι στιγμή αξέχαστη !  

Ευτυχισμένοι  και ευνόητα με ακόμη περισσότερη  πλέον λαχτάρα , μαζί με τον πατέρα Π. , κατηφορίζουμε για Παναγούδα .  Πλαγιά ολοπράσινη κατάγιομη από ελιές φορτωμένες πλούσια με καρπό . Κάθε τους αποσκιάδα  και ένα προσκυνητάρι να γονατίσει ο λογισμός ο αγαθός . Τα ταπεινά «διαμάντια»  του μέγα Πολέμη μας  «ακούγονται» σιμά σε μια γραία :    

…ευλογημένο να ’ναι ελιά το χώμα που σε θρέφει

και ευλογημένο το νερό που πίνεις απ’ τα νέφη και ευλογημένος τρεις φορές ’Κείνος που σε ’χει στείλει,

για το λυχνάρι του φτωχού και τ’ άγιου το καντήλι… 

Συναντάμε τον παπά-Χρήστο με τους ενορίτες του . Μοιάζει να χουμε χρόνια να συναντηθούμε . Κι ήταν μόλις προχθές που ήμασταν και  πάλι μαζί ! Μας διηγούνται με ενθουσιασμό στην διαδρομή για τις δυο μέρες τις δικές τους , για την Καρακάλλου και την Φιλοθέου όπου αγρύπνησαν για τον Άγιο Θεολόγο. Το μονοπάτι σαν κρυφό, μυστικό  πέρασμα Παραδείσου . Δασύσκιωτο  ολοχρονίς και υγρό , με ξύλινα γεφυράκια που αντέχουν τα άπειρα καθημερινά πατήματα αυτών που έρχονται για να ευχαριστήσουν τον Άγιο . Ακτίνες ηλίου τα φωτίζουν και μοιάζουν κι αυτές ουρανόσταλτες . Νερά τρεχούμενα με προορισμό αδιερεύνητο . 

Φτάνουμε έπειτα από λίγο . Δεν έχει αλλάξει τίποτα . Όλα ανέγγιχτα στον χρόνο , όλα ευλαβικά απαράλλαχτα όπως τότε . Μια ντομάτα αφημένη  πάνω σε ένα κούτσουρο μοιάζει κομμένη από τα χεράκια του Γέροντα . Γλυκό το φίλεμά της  στους οδοιπόρους της μόνης αλήθειας. Τα λουκούμια και το κουπάκι με το νερό περιμένουν κι αυτά στην είσοδο.  Μπαίνουμε όλοι και προσκυνάμε . Κάποιοι γονατίζουν μπροστά στο στασίδι του Αγίου και στο μάλλινο σκέπασμά του . Ένας  κλαίει που το τάμα του εκπληρώθηκε …Δεν τον ενοχλεί διόλου που όλοι τον βλέπουμε . Μάλλον τον ζηλεύουμε εκείνη την άγια  ώρα !   Ο Παπά Χρήστος μπαίνει μέσα στο Ιερό γεμάτος  συστολή και απερίγραπτη κατάνυξη .Ο Ταπεινός σημερινός Γέροντας Αρσένιος ,  ολόχαρος μας παρακολουθεί και μας εύχεται συνέχεια . Κληρονομείται η Αγιότητα άραγε ; Παρασύρει στα σίγουρα ! Η μορφή του πράου και γλυκύτατου Ιερομονάχου , ομοσκήνου του Αγίου , αυτό μαρτυρά !

Ζητάμε την ευχή του . -Την ευχή του Αγίου Γέροντα να έχουμε όλοι ! μας απαντά . Θέλουμε να μείνουμε κι άλλο , μήπως δούμε και εμείς κάπου το κλέος του Όρους να σεργιανάει με το ραβδί του …. Επιστρέφουμε στο κελί μας κουρασμένοι , μα έχοντας ψηλαφίσει τόσο αξέχαστα  τον Θεό . Στον τοίχο η μονολόγιστη ευχή και ένα εικόνισμα του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά να μας θυμίζει την δική του ξεχωριστή προσευχή : Κύριε Φώτισόν μου το σκότος !

 Κάθε ταξίδι στον Άθω ένα μελισσοκέρι αναμμένο  , σαν λυκαυγές στην  αθλία  ψυχή μου ,  να τρυπά  τον έρεβό της   !

Στις τέσσερις κατεβήκαμε για τον εσπερινό . Του Αγίου Καλλιστράτου και των τεσσαράκοντα εννέα συν αυτώ μαρτυρησάντων …Αρίφνητοι οι συν αυτοίς μαρτυρήσαντες …Οι αθλητές του Παραδείσου οι ατρόμητοι .  Πάντα βρισκόταν βέβαια ο ένας να τους εμπνεύσει τον ιερό πόθο , να αντανακλάσει πάνω τους το Φως το Αληθινό , να τους μετακενώσει το επουράνιο πνεύμα . Κάθε βίος Αγίου και ένα μήνυμα :  Αν δεν αντέχεις να γίνεις ο ένας , γίνε τουλάχιστον  ο συν αυτώ !

Στην καινούρια   τράπεζα παρατηρούμε τις νέες αγιογραφημένες παραστάσεις . Πάνω Αγιορείτες Άγιοι και κάτω σκηνές απ τον βίο και την πολλάκις μαρτυρική άσκησή τους. Γύρω-γύρω το Σύμβολο της Πίστης και η ζωή της Υπερευλογημένης Θεοτόκου . Μια παράσταση από το ψήφισμα του 1913 κατά της διεθνοποίησης του Όρους μας εντυπωσιάζει.

Η μνήμη είναι αυτή που θα αποσοβήσει τον μεγαλύτερο κίνδυνο των Αγιορειτών …. 

Ο Ιερομόναχος Β. εφημέριος . Με ξεχωριστή προσοχή σταυρώνει τα ενθύμιά μας πάνω σε κάθε τίμιο λείψανο , να λάβουν την χάρη από το Τίμιο ξύλο , το άφθορο πόδι της Θεοπρομήτορος Αγίας Άννης , τη  κάρα του Αγίου Αλυπίου , το χέρι του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και τόσων άλλων .  

Η Παναγία η Στυλαρινή η Γιάτρισσα , ολόσωμη και ένθρονη ικετεύει ακουμπώντας τα δεξιά ακροδάκτυλά της στο πανάχραντο γόνατο του νηπίου Θεού .

Έναν αιώνα πριν  μια κόρη η Καλλιόπη μετέπειτα μοναχή Θεοδοσία  , την έσωσε από τους αλλόθρησκους τοποθετώντας την μέσα σε έναν τοίχο στο σπίτι της στον Μαρμαρά της Προποντίδας .

Έβαλε να καίει ακοίμητη καντήλα , και η ίδια η Παναγία με χτύπους  ειδοποιούσε όταν σωνόταν το λάδι και η φλόγα . Η γυναίκα  την μετέφερε και στην Ελλάδα για να φτάσει στο Κουτλουμούσι όπου τιμάται ανήμερα της Κοιμήσεως  . Μαζί με την εικόνα της Φοβεράς Προστασίας παρέχουν σε όλους   ιάματα και σκεπάζουν και διασώζουν . Προσκυνάμε και τις δυο και ανεβαίνουμε στο αρχονταρίκι του πρώτου ορόφου με την πλούσια βιβλιοθήκη . Εδώ θα ακούσουμε και τούτο το βράδυ θαύματα και θαυμάσια …   ( συνεχίζεται …)                                         Νώντας Σκοπετέας

Η Παναγία οικονόμησε …  Ημερολόγιο  Όρους 2014

Για προηγούμενες οδοιπορίες μας στο περιβόλι της Παναγίας μεταβείτε στο οριζόντιο μενού και στον τίτλο : Ημερολόγιο Όρους .

Στου Αγίου Σπυριδώνου την γιορτή!

 

Είναι κάποια  λάθη στη γλώσσα του λαού μας,  που ακούγονται τόσο τρυφερά, τόσο αγνά, τόσο όμορφα, τόσο πηγαία, τόσο αναγκαία για τις ψυχές που τα απολαμβάνουν...Είναι η Θεία Χάρις που κάνει τούτα  τα λάθη να μην φαίνονται μόνο, μα να είναι αυτά τα σωστά! Να γίνονται παράδοξα ο κανόνας! Δεν τα κοκκινίζει, ούτε τα σβήνει κανένα χέρι σπουδαγμένου δασκάλου και διορθωτή. Θαυμαστικό στέκει δίπλα  τους! Και νοσταλγία για όλες τις μνήμες που πέμπουνε,  κάθε φορά που λαλούνται  από στόματα  μελίρρυτα…     

   Ο Πάτερ! ακούς να λέγεται στ’ Αγιορείτικα αγιομέρια. Το ορθό είναι ο Πατήρ…έτσι δεν είναι;  Μα αυτό το Πάτερ έχει κατοχυρωθεί στο λεξικό της ζωής μας, από γραφίδες που μοσχομυρίζουν λιβάνι. Ο Κυρ Φώτης σου ρχεται στο μυαλό και ο Κυρ Αλεξανδρής, ο Σκιαθίτης ψάλτης με τα χαριτωμένα του σχόλια για τις καταβασίες των Χριστουγέννων, παραμονή Γεννήσεως στην βάρκα για το κάστρο και του Χριστού την Εκκλησιά, τότε που νόμιζε ο ευλογημένος πως ο ανυψώσας το κέρας ημών ήταν κάποιος μικρανεψιός…

Μα και όσα διαβάζεις και ακούς για Βαγγέλια και Ξαπτέρυγα, σου θυμίζουν τα απλοϊκά γεροντάκια των Σαρακοστών του Κόντογλου και τις αγράμματες μανάδες τις παλιές  με τα παιδιά τους, βουρκωμένες κάτω απ το πετραχήλι και τη σκιά του Ευαγγελίου της Κυριακής και της Γιορτάδας, κι ας μην καταλάβαιναν γρι απ του Χριστού μας τα θάματα και τα λόγια στα αρχαία τα ρήματα.   

                 

   Αχ πόσο όμορφα φέρνει δίπλα του ο λαός μας τους λατρεμένους του Αγίους! Πως λαχταρά η ψυχή τις παράδοξες κείνες  επικλήσεις τους, σαν σιμώνει η μεγάλη ημέρα της οσίας τους μνήμης.  Του Αγιαντρέου ή του Αγιαντριός,του Αη Μηνός,του Αη Βασιλειού, του Αη Γιαννιού, της Παπαντής, των Ταξιαρχώνε, του Αη Γιωργιού και πόσες ακόμα βλογημένες γλωσσοπλασίες…

                                                                    Στην σημερινή την εκπομπή

του Αγίου Σπυριδώνου ζητούμε την ευκή !

Την ώρα που κοιμόμαστε

κερί που καίει ευχόμαστε …

Ο Άγιος να τρέχει , όσους τον καλούν να σώνει

και μύρια ακόμα ζεύγη με πατούμενα,

όλον τον κόσμο να γυρνά και όλο αυτά να λιώνει …

 

Νώντας Σκοπετέας

Από το βιβλίο: "Αὐτοὶ οἱ παράξενοι Χριστιανοί…"

Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας 2021 

Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο :

Στου Αγίου Σπυριδώνου την γιορτή 

Η Παναγία οικονόμησε … Όρος 2014 ( Μέρος 8)

Μετάσταση Ευαγγελιστού Χριστού ηγαπημένου

Υιού βροντής , Υιού εκλεκτού Μάνας Αειπαρθένου .

Αναστενάζει ο Γέροντας και   έλεος ικετεύει

Τον κόσμο που όλο νοιάζεται βλέπει  να κινδυνεύει…

Παίρνουμε ευχή απ του Ιώβ τα χέρια που ευλογούνε .

Τα βάσανα κι η υπομονή αλλού θα ανταμειφθούνε !

Ψέλνει κι αυτός και υμνολογεί το όνομα Κυρίου…

       Βγαλμένος απ τα γράμματα του Βιβλικού χωρίου! 

 

Μετά από λίγες στιγμές ανάπαυσης, στις τέσσερις  το απόγευμα,  βρεθήκαμε μαζί με όλους τους υπόλοιπους προσκυνητές  και περιμέναμε μπροστά στην Υπόγεια Τράπεζα με τις πολλές αίθουσες και τα πολυάριθμα προσκυνητάρια . Σχεδόν ογδόντα άτομα, όσα περίπου καθημερινά εδώ καταφθάνουν. Στο Σεράι  ποτέ δεν αρνούνται να φιλοξενήσουν. Κι αν ακόμα δεν μεριμνήσεις από νωρίς να τους ειδοποιήσεις –έτσι πρέπει να γίνεται -πάντα θα βρουν τον τρόπο να σε βολέψουν. Μετά από λίγο μας είπαν να περάσουμε μέσα. Παραμονές του Ηγαπημένου Αγίου του Κυρίου, Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου . Ανάγνωσμα συναφές,  μα ομολογώ πως δεν τα καταφέρνω να είμαι συγκεντρωμένος. Όλη μου την προσοχή και τον θαυμασμό , κερδίζει  ο Μοναχός Ιώβ που τρώει ακριβώς δίπλα μας.

 

Καθισμένος σε αναπηρικό καροτσάκι απολαμβάνει την φροντίδα του Μοναχού αδελφού του , Φινλανδικής καταγωγής , που με περισσή αγάπη τον βοηθά με το φαγητό του. Ανήμπορος εντελώς ο ίδιος,  προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις,  όσο μπορεί να μην δυσκολεύει περισσότερο το  έργο του διακονητή του. Εκείνος τόσο ήρεμος και χαρούμενα γαλήνιος ταυτόχρονα τρώει και ο ίδιος και απολαμβάνει κάθε χαμόγελο του Ιώβ που μοιάζει με ευχή ανεκτίμητη. Η ποδιά που χρησιμοποιεί για να μην λερώνονται και οι δυο τους, μοιάζει με του Χριστού μας το Λέντιο το αγιασμένο, εκείνο το ευλογημένο εις τους αιώνες βράδυ στο υπερώο της Σιών. Η φωνή Του ηχεί ασίγαστα στα αυτιά κάθε Σεραγιώτη, που βρίσκει στο πρόσωπο του Μοναχού Ιώβ την αφορμή να εφαρμόσει τα αθάνατα λόγια Εκείνου: “Ος εάν θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται υμών διάκονος, και ός αν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος. Και γαρ ο Υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι, και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών” [Μαρκ. ι’43-45] . Στην κορυφή της Τράπεζας  ο Γέροντας Εφραίμ , Δικαίος της Σκήτης. Μόλις έχει επιστρέψει από τον έξω κόσμο, όπου βρέθηκε για να αναπαύσει αδελφούς μας με το πετραχήλι του. Μεγάλη μορφή του σύγχρονου Αγιορείτικου κόσμου. Κι αυτόν πάντα τον σκέφτομαι να «κανοναρχεί» το Θεϊκό έλεος. Σε κάθε εποχή έχει ο Χριστός μας τους «δικούς του», όπως λέγει ένας άλλος φωτισμένος Πατέρας των ημερών μας κι ο Γέροντας Εφραίμ το δίχως άλλο σ’ αυτούς συγκαταλέγεται…Αξέχαστες οι φορές που αξιωθήκαμε να τον πλησιάσουμε, να πάρουμε την ευχή του, να εξομολογηθούμε πριν από χρόνια. Μένουμε στην Τράπεζα αφού ευγενικά ζητούν εθελοντές για την τακτοποίησή της και την συγκομιδή των ευλογηθέντων περισσευμάτων . 

Πως μας αρέσει αυτή η σεραγιώτικη συνήθεια της παγκοινιάς. Γίνεσαι και εσύ διακονητής μνημονευτέος εις τους αιώνες. Μα και πράττεις το αυτονόητο βοηθώντας έστω και ελάχιστα τον αγώνα των μοναχών που μόνο σου εύχονται και σε ευχαριστούν…-Εμείς ευχαριστούμε Πατέρες! –Έτσι πρόθυμοι  να είστε  και στα σπίτια σας μας λέει χαμογελώντας  ένας! Όχι μόνο να ανάβετε το καντήλι …Να πλένετε και κανένα πιάτο να αναπαύετε τις γυναίκες σας ! Μηνύματα και συμβουλές καλοπροαίρετων ψυχών που  αφουγκράζονται συνεχώς , κατανοώντας  και τον έξω αγώνα των εγγάμων αδελφών τους …Μπήκαμε στον επιβλητικό Ναό για τον Εσπερινό. Πολλές οι φορές που τον έχουμε επισκεφθεί στο παρελθόν. Η αίσθηση, να θυμίζει πάντα την πρώτη φορά. Το αχανές του, σε τίποτα δεν εμποδίζει την ζεστασιά της προσευχής να σε αγκαλιάσει. Εσπερινός του Αη Γιαννιού του Θεολόγου. Ο Πρωτόκλητος οικοδεσπότης  τον υποδέχεται όπως τότε στην Γεννησαρέτ. Εκεί ο Ευαγγελιστής άκουσε τον Ανδρέα  να ομολογεί και το κατέγραψε για να αντηχεί πάντοτε: Ευρήκαμεν  τον Μεσσία, ο εστίν μεθερμηνευόμενον Χριστός! Στον εσπερινό της μνήμης της ιερής του μετάστασης  , όλοι οι Απόστολοι παρίστανται τιμητικώς, για τον μόνο που ονομάστηκε Υιός Παρθένου . 

Για Εκείνον  που εν ζωή τέλεσε διακόσιες επτά νεκραναστάσεις! Για εκείνον που μετέστη σωματικώς στον Ουρανό. Άραγε ποιος επικαλείται στις μέρες μας τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο; Η παρρησία του από ποιόν μπορεί να αμφισβητηθεί; Μόνο από την άγνοια και την αδιαφορία μας…Αυτή που αφήνει μια ζωή να κυλά  μέσα στο κοσμικό φρόνημα και τις επίγειες απολαύσεις. Και οι σελίδες του ευλογημένου μηναίου να μένουν ατσαλάκωτες , αδιάβαστες και άγνωστες …Και η ζωή να περνά  …αναπολόγητη από δίπλα σου!

 Έλεος Κύριε ! Συγχώρα Άγιε Μαθητά της αγάπης!

                                                                          Μετά το απολυτίκιό του,  ξεκινά η Μεγάλη Παράκληση της Παναγιάς . Όρθιος μπροστά με τα χέρια συνεχώς υψωμένα ο Γέροντας ικετεύει … Στεκόμαστε από πίσω και κοιταζόμαστε με απορία μεταξύ μας, βλέποντας τον Πατέρα Εφραίμ  συνεχώς να αναστενάζει. Η γλώσσα του σώματός του, μαρτυρά την αγωνία του την έμπονη και την λαχτάρα του για όλα αυτά που «βλέπει» να έρχονται …κάθε αναστεναγμός του και μια ξεχωριστή παράκληση να εισακουστεί η σπαρακτική του φωνή  εν τη δικαιοσύνη Του και να μην έλθει εις κρίσιν μετά των δούλων Του …

Ως πότε άραγε θα εισακούονται οι φωνές των δικών Σου Χριστέ μου ;

Το εικόνισμα της Παναγιάς περιστοιχίζεται από γραμμένα πάνω του λόγια, υπέροχα, δεητικά: Παναγία Αγνή Βάτε Ακατάφλεκτε ,την ζοφερά καρδία μου φώτισον Μαριάμ Πανύμνητε . Αξίωσον Παραδείσου τους λέγοντας Συ ει Θεοτόκος και Αειπάρθενος . Δίπλα και ο συντιμώμενος και πολιούχος  Άγιος Αντώνιος γλυκά και εκείνος μας μιλά : Ουκέτι φοβούμαι τον Θεόν αλλά αγαπώ Αυτόν! Η Αγάπη της άρνησης του δικού μου θελήματος, η πιο δύσκολη απ όλες σκέφτομαι ενώ ξεκινά και το Απόδειπνο με τους χαιρετισμούς της Παναγίας μας. Ρύσαι ημάς από πάσης θλίψεως, κακών και οδύνης  Κύριε… ακούγεται από το μέρος του  Νάρθηκα  …Μα χωρίς το δικό Σου θέλημα; Δεν ταιριάζουν αυτά τα λόγια με τη ζωή μας Κύριε! …Και ο Υιός της βροντής που σήμερα τιμάμε αυτό φώναζε : Να αγαπάμε τον Χριστό μας όχι μόνο εν λόγω και γλώσση μα εν έργω και αληθεία !

Προσκυνάμε την κάρα του Αγίου Ανδρέα και παίρνουμε την ευχή του Γέροντα.

Στο δωμάτιο το βράδυ πριν τον ύπνο διαβάζουμε ένα βιβλίο με Πνευματικά Διαμάντια από εμπνευσμένες ομιλίες του μακαριστού Παναγόπουλου : Κάποιος παραπονιόταν σχεδόν ειρωνικά σε έναν Ιερέα ότι ο Θεός δεν τον βοηθά . –Γιατί δεν με σώζει και εμένα ο Θεός πάτερ ;  που είμαι  απολωλός πρόβατο ; Και ο απλούς παππούλης της Ιστορίας του απαντά: - Γιατί δεν βελάζεις παιδί μου!  Γι αυτό !Βαθύ νόημα  πριν την καληνύχτα …Ο Κύριος σώζει όποιον θέλει να τον ακολουθήσει… Όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του εκείνος  θα την χάσει! Τα εφήμερα και τα αιώνια πάντα μπροστά μας ,μαγνήτες κι αυτά!

Στις τέσσερις το πρωί το αριστερό κλίτος φωτίζεται  για να ξεκινήσει ο ορθρισμός . Στις επάλξεις της λατρείας ο πατήρ Φ. ο πνευματικός και ο Φινλανδικής καταγωγής Ιεροδιάκονος Ι. Θαρρώ πως πιο ταιριαστό δίδυμο λειτουργών του Υψίστου δεν έχω ξανασυναντήσει. Ηρεμία στις κινήσεις τους, ακλόνητοι από τα γύρω ερεθίσματα , προσηλωμένοι σε αυτό που λαχταρούν καθημερινά . Να κατέβει ο Ουρανός στη γη και να ανέβει εκείνη επάνω! Στο ψαλτήρι όλοι οι Μοναχοί και οι δόκιμοι  ακουμπούν  έστω και για λίγο. Δεν είναι κριτήριο η καλλιφωνία, μα τα υγρά τους μάτια παρέχουν στον κανονάρχη αφορμή για να τους δώσει ένα ψάλμα,  ένα ανάγνωσμα . Ο πατήρ Ιώβ μπροστάρης στην προσευχή και στην κατάνυξη . Συμμετέχει απόλυτα με κάθε ικμάδα της ύπαρξής του . Μετανοίζει συνέχεια  , σταυροκοπιέται ολοένα …Έτσι τον νιώθεις μόλις τον βλέπεις , φαινομενικά ανήμπορο να σηκώσει έστω και ελάχιστα τα άκρα του, μα η ζέση απ τον πόθο του για τον Κύριο της Δόξης , θερμαίνει όλων μας τις ψυχές.

 Ο λαϊκός Σάββας που κάποτε όλοι θαύμαζαν για το σθένος του την δύναμη την μέσα του , που τον έκανε ακόμα και αθλητή με μετάλλια κρεμασμένα στο λαιμό του , τώρα στεφανηφόρος αθλητής του Χριστού με το μεγάλο αγγελικό σχήμα , που τρέμουν οι δαίμονες …Με τα δάκρυα της μετανοίας του να είναι ρητορικότερα των ρημάτων που δεν μπορεί το στόμα του να αρθρώσει , εκζητώντας την Χάρη του Χριστού και το μέγιστο θαύμα της Εδέμ … Κάθε Ιερό γράμμα μαζί με τον Σταυρό στον Γολγοθά, τη λόγχη και το σπόγγο κάτω από το  μοναχικό του τριβώνιο , μοιάζει χαραγμένο πάνω του , όπως και το όνομα που πήρε στο δεύτερο βάπτισμά του . Τον είπανε Ιώβ για την υπομονή της δοκιμασίας του και την προσκαρτερία  του Παραδείσου. Γιατί στην θέα του , μόνο να δοξολογείς μπορείς για το ότι ζεις το Θαύμα της μέρας που ξημερώνει… Τον είπανε Ιώβ γιατί όλα του τα παράλυτα μέλη, φανερώνονται ως προτερήματα ηγιασμένα. Γιατί δεν είχα ακούσει ποτέ μου κάποιον να ψέλνει άναρθρα ,  κραυγάζοντας το :Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος και να το βιώνει τόσο όσο εκείνος . Λίγο πριν , κάναμε σειρά για να μετέχουμε  του μυστικού Θείου Δείπνου. Κάποιος έσκυψε σαν ευλογία πριν την Θεία μετάληψη και του φίλησε το αριστερό χεράκι, που όλο υψωνόταν κατά την δύναμή του .Άλλοτε για να σχηματίσει του Σταυρού το σχήμα άλλοτε για να μας ευλογήσει. Στο δεξί, ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι ασταμάτητα να μας παρηγορεί .Λάμψη απερίγραπτη στο πρόσωπό του μόλις και αυτός μετέλαβε .

Ένας  νεαρός Μοναχός βγαίνοντας μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας,  ζήτησε κάποιους εθελοντές για να μεταφέρουν το καροτσάκι με τον πατέρα Ιώβ στο κελάκι του στον πρώτο όροφο πάνω απ την πύλη. Βρεθήκαμε μαζί με τον Θεοδόση να τον σηκώνουμε ψηλά για να τον ανεβάσουμε. Εκείνος χαιρόταν τόσο με το «πέταγμά» του! 

-Πάτερ Ιώβ να σου πουν τα παιδιά τα ονόματα τους να κάνεις προσευχή! του είπε ο Μοναχός . Είπαμε τα ονόματά μας και εκείνος του τα επαναλάμβανε αργά ..Ήμασταν τόσο ευλογημένοι που ήρθαμε τόσο κοντά με αυτήν την σπάνια ύπαρξη  , καύχημα της τόσο φιλόξενης συνοδείας , στου Σεραγιού τις επιβλητικές σκιές εδώ που κάποτε ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς παρέδωσε προς συμπλήρωση στον Άγιο Νικόδημο ,  την Φιλοκαλία και τον Ευεργετινόν  . Ο Μοναχός Ιώβ βιώνει τα νοήματά των Ιερών συγγραμάτων . Σεργιανάει με τις ρόδες της Αγιότητάς του στην φιλοκαλική οδό ,  μα και στα χνάρια των  πάνυ ωφέλιμων μοναχοίς τε και κοσμικοίς ιστοριών του Ευργετινού. Την ευχή σου Γέροντα πολύαθλε και αξιάγαστε  ! Καλό Παράδεισο επίγειε Άγγελε!                                                      ( συνεχίζεται ..)    

          Νώντας Σκοπετέας

Η Παναγία οικονόμησε …  Ημερολόγιο  Όρους 2014

Για προηγούμενες οδοιπορίες μας στο περιβόλι της Παναγίας μεταβείτε στο οριζόντιο μενού και στον τίτλο : Ημερολόγιο Όρους 

Δεκέμβριος διαλεχτός

Χιονόστρωτα ονείρατα, παιδί γιορτή προσμένει,

να φτάσει θέλει γρήγορα Δεκέμβριος, σαν σημαίνει.

Μα είν’ οι μέρες διαλεχτές, ποια να πρωτοπαινέψεις

και ποιο Μεσίτη στο Χριστό πρώτο να ικετέψεις;

Φιλάρετος όλο ελεεί, Βαρβάρα μαρτυράει,

από πατέρα δήμιο, που κεραυνός χτυπάει.

Δαμασκηνού η δεξιά δέεται στην Παρθένο

κι οι Σαββαϊτες προσκυνούν στον Τάφο Ηγιασμένο.

 

Άρμενο η παράκληση, πανί η ευχαριστία,

πρωτόμπαρκη η προσευχή, μα φτάνει ως τη Λυκία.

Θαλασσομάχος βοηθός, Καραβοκύρης σώζει,

μέσα στο πέλαο Άγιος με το Σταυρό δεσπόζει.

Κυλάει στα δάχτυλα η ευχή, καημός πνιχτός και τάμα.

Αγιάννα λύσε τα δεσμά και στείλε μου ένα θάμα !

Κι εσύ, Ιεράρχα ξακουστέ, γόνε μητρός Ανθίας,

Λευτέρωσέ με απ’ τη μακριά πνοή της αγωνίας.

 

Άη Σπυρίδωνα Σοφέ, υπέρμαχε της πίστης,

φωτιά νερό και χώμα βρες, γίνε Τριάδος Μύστης !

Στη Ζάκυνθο η συγχώρεση, τιμά τον Άγιό της,

τον άφθορο Διονύσιο παντοτινό οδηγό της.

Ύμνος Κυρίου ακούγεται, η κάμινος πυρώνει

κι ο Δανιήλ δοξολογεί και λέοντες μερώνει.

Τη εικοστή του αυτού μηνός, μνήμη στεφανηφόρου,

κάποτε αγκάλιασε ο Ιησούς , Ιγνάτιου Θεοφόρου.

 

Φαρμακολύτριας εκκλησιά λάμπει μες στο χειμώνα !

Από Αδάμ ως Ιωσήφ τα άνθη του Λειμώνα,

που ευαρεστήσαν το Θεό, μια Κυριακή γιορτάζουν

και στο σοφρά Χριστόψωμο μανάδες ετοιμάζουν !

Αχάραγα Παραμονή, καλάθι θα γεμίσει,

Από ξημέρωμα ακούς: πέτρα να μη ραϊσει !

Στολίζει με Άστρο ο ουρανός και Δόξα Άγιους Τόπους,

η Παναγιά κοιλοπονά, λυτρώνει τους ανθρώπους.

Νήπια οι πρώτοι μάρτυρες, αμέτρητες χιλιάδες

κι ο Στέφανος μαζί με αυτά σχωρνάει τους φονιάδες.

Μη λογαριάσεις, Κύριε, σ αυτούς την αμαρτία!

Δώσε μετάνοιας καιρό, δείξε μακροθυμία !

 

Χιονόστρωτα ονείρατα , η Βηθλεέμ προσμένει …

Καράβι φώτα άναψε , Χριστούγεννα σημαίνει  !!

Νώντα Σκοπετέα .

Απόσπασμα , από την συλλογή 

στιχουργημάτων με τίτλο : Του Μηνού η ψυχή