main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

6 Μαΐ 2018

Ως το Αμην του Ιωάννη Του( Μέρος Γ)



Οἴδαμεν δὲ ὅτι καλὸς ὁ νόμος, ἐάν τις αὐτῷ νομίμως χρῆται(Προς Τιμόθεον Α)
Να μελετήσουμε βήμα-βήμα το επίγειο πέρασμα του Σωτήρα Ιησού ! Η μάλλον , άλλον χρόνο να χρησιμοποιήσουμε ! Τον χρόνο που είναι συνύπαρκτος με την ευλογημένη πίστη μας την Ορθόδοξη ! Τον Ενεστώτα διαρκείας ! Να μετανοούμε και να μελετάμε,  όσο μπορούμε περισσότερο τα πανίερα και φωταυγή αποτυπώματά Του ! Χρέος παντοτινά ανεξόφλητο στην ψυχή μας , αυτή η σπουδή του Βιβλικού Φωτός! Τίποτα να μην παραλειφθεί από τα 76 φωτοβόλα βιβλία της Αγίας Γραφής ! Από Γενέσεως  έως Αποκαλύψεως , ως το Αμήν του Ιωάννη Του ! Με το Αμήν τελειώνει της Πάτμου το φανέρωμα των θείων βουλών ! Το ιδεατό , το μοναδικά ξεδιψαστικό για την ψυχή είναι  βέβαια να εμβαθύνει στις Γραφές . Όμως για εμάς,  που παραπονιόμαστε για τα οχληρά και πνιγηρά βιοτικά και για τον σχεδόν μηδενικό «ελεύθερο» χρόνο , ας μελετάμε τουλάχιστον τις σελίδες της Καινής Διαθήκης ! Να μάθουμε για τον Χριστό μας ! Που παραμένει άγνωστος για τους περισσοτέρους μας ! Αυτό το στερητικό α , δεν είναι σαν τα άλλα τα αποφατικά τα τόσο ευλογημένα και συνδεδεμένα με την πίστη την Αγία του Χριστού  , του ακαταλύπτου Του , του ανερμηνεύτου Του , του απερινοήτου …Αυτό το α , σιμά στην γνώση του Αρχηγού και Θεμελιωτή της πίστης μας , είναι αυτό που τόσο Τον πληγώνει και από εμάς τόσα στερεί από τα αιώνια ανέσπερα …αν δεν μας τα αποκλείει …
Να φύγει το στερητικό από την Θεία γνώση! Να μην μας είναι ένας άγνωστος , Εκείνος που θυσιάστηκε για εμάς , πλάσμα του θέλω μας και του εγώ μας …Η γνώση είναι Φως ! Το Φως είναι Ζωή ! Η Ζωή , Αλήθεια! Και η Αλήθεια , Ελπίδα ! Η Ελπίδα είναι Σωτηρία ! Και η Σωτηρία ο σκοπός τούτου του προσκαίρου! Δεν υπάρχει ούτε ένα ¨και¨ μέσα στον Ευαγγελικό Λόγο , που να έχει τοποθετηθεί εκ του προχείρου και μάταια !Εκείνο το «και αναστάς» του Ασώτου !  Σε αυτό το και,  χωράει το θεμέλιο του ιερού μυστηρίου της εξομολόγησης : η μετάνοια! Χωρίς αυτό το και , θα ήταν  ανώφελη η εξαγόρευση ενός αμετανοήτου ήμαρτον προς τον Πατέρα ! Για κάθε ελάχιστη λέξη που μας δώρισε ο Θεός μέσω των Ευαγγελιστών και των Αποστόλων Του , δε θα ταν υπερβολή να ξαναπούμε πως θα μπορούσαν ολάκεροι πολυσέλιδοι τόμοι να γραφτούν ! Μα υπάρχει και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό , που μας υπαγορεύει η ελάχιστη κρίση μας : Η εποχή μας περισσότερο από ποτέ έχει γεμίσει με σκοτάδια και λύκους προβατόσχημους , της κακοδοξίας , της πλάνης και της αιρέσεως μισθοφόρους κήρυκες!
Αυτοί οι φαινομενικά καλοκάγαθοι και ευγενέστατοι «εργάτες» της «αλήθειας» πριν μας πλησιάσουν( για τους δικούς τους όλως ιδιοφελείς σκοπούς) φροντίζουν να έχουν μελετήσει πολύ καλά τις Γραφές !  Και με την συνήθη τους δόλια πρακτική , έχουν απομονώσει  κάποια χωρία από το Ευαγγέλιο για να μας κλονίσουν την πίστη ! Δεν συζητάμε για εκείνους που ενώ μπορούν ως εγγράμματοι , δεν έχουν ουδέποτε εθελουσίως πλησιάσει στα ιερά κείμενα , μα για όσους υποτίθεται ότι ανατρέχουμε συχνά στα Θεόσδοτα αιώνια ρήματα! Πολλές φορές αρκούμαστε στο …τι λέει μέσα στο Ευαγγέλιο ! Αυτό όμως δεν είναι μελέτη ! Μελέτη είναι το …γιατί το λέει ! Με ποιόν σκοπό δηλαδή γράφτηκε αυτό το χωρίο που διαβάζουμε ! Με έναν νομικό όρο : Να κάνουμε τελεολογική ερμηνεία  
( τέλος = σκοπός) , θυμούμενοι τον Απόστολο Φίλιππο στις Πράξεις των Αποστόλων  , με τον ευνούχο της Κανδάκης και το ποτισμένο από Πνεύμα Άγιο ερώτημά του προς τον Άρχοντα , που μελετούσε τον μεγαλοφωνότατο Ησαϊα : «Γινώσκεις ά αναγινώσκεις;» Χωρίς βαθιά γνώση , θα αρκεστούμε στην γραμματική και μόνο ερμηνεία των Γραφών ! Θα μείνουμε στο τι γράφει και όχι στο γιατί ! Και έτσι , θα κλονιστούμε όταν εντέχνως και κακόθεα μας φέρουν ένα Ευαγγελικό χωρίο μπροστά μας ! Όταν σκορπίσουν μπροστά στα μάτια μας της κακοδοξίας την αχλύν ! Ένα παράδειγμα : Στις σελίδες του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου και στο 11 ο κεφάλαιο ( στ.2-15): Ὁ δὲ Ἰωάννης ἀκούσας ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ τὰ ἔργα τοῦ Χριστοῦ, πέμψας δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν;
Γι αυτόν τον λόγο πρέπει να έχουμε δίπλα στο κείμενό μας , ερμηνεία , το γιατί γράφτηκε ! Και όχι την οποιαδήποτε ! Κορυφαία και φωτισμένη είναι εκείνη του αειμνήστου Παναγιώτη Τρεμπέλα !
Υπάρχουν και άλλες αξιόλογες , όπως και κάποιες που έμειναν στο στείρο και τόσο επικίνδυνο :τι γράφει ! Ο Τρεμπέλας εμβάθυνε με την ερμηνεία του στο γιατί ! Αν μας φέρουν λοιπόν μια ξερή μετάφραση του συγκεκριμένου Ευαγγελικού χωρίου , εύλογα θα απορούσαμε : Ο Τίμιος Πρόδρομος , που σκίρτησε στα σπλάχνα  της Ελισάβετ,  ως εξάμηνο βρέφος όταν  η Παναγία έχοντας μόλις λάβει το χαρμόσυνα άγγελμα της Θεανθρώπησης επισκέφτηκε την Ορεινή ,αναγνωρίζοντας εκ κοιλίας μητρός  την Θεότητα του Ιησού ,  εκείνος που διεκώλυεν Αυτόν στον Ιορδάνη λέγοντας : Εγώ χρείαν έχω υπό Σου βαπτισθήναι και Συ έρχη προς με; Εκείνος που άκουσε την φωνή εξ Ουρανών να λέει : Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός εν ω ευδόκησα ! Εκείνος που εώρακε το πνεύμα το Άγιον να κατεβαίνει  και μονίμως να μένει πάνω στον Ιησού , που μεμαρτύρηκε ότι Ούτος εστίν ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού , αυτός να χρειάζεται τώρα  επιβεβαίωση και να στέλνει τους μαθητές του να ρωτήσουν τον Χριστό μας αν όντως είναι ο Μεσσίας ή να περιμένουν άλλον ;  Είναι δυνατόν ; 
Αν μείνουμε σε μια άνυδρη μετάφραση θα κλονιστούμε ! Ας δούμε όμως πως προσθετικά ερμηνεύει ο μέγας Τρεμπέλας, ο πατερικά εμπνευσμένος Θεολόγος  : Και έκαμε την ερώτηση αυτή ο Ιωάννης δια να στηριχθούν με την απάντηση εις την πίστη προς τον Χριστό οι κλονισμένοι μαθητές του! Ακλόνητοι οι μαθητές του Τιμίου Προδρόμου , ακλόνητοι και εμείς με την ορθή ερμηνεία του χωρίου γινώσκοντες α αναγινώσκομεν ! Για να στηριχτούν στην πίστη τους , γι αυτόν τον λόγο τους έστειλε να ρωτήσουν και να λάβουν εκείνες τις συνταρακτικές απαντήσεις τις χαρμόσυνες τις ήδη προφητευμένες από τον 5Ο Ευαγγελιστή Ησαϊα !
Πάντα στο γιατί λοιπόν ! Στην μελέτη ! Στην γνώση ! Στο Φως που διαλύει πλάνες , ομίχλες και σκοτάδια ! Στα μαρτυρικά βήματα του Ιησού ! Ως το Αμήν του Ιωάννη Του !( συνεχίζεται...)
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή ( 4 μέρη )


Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~